คู่(เวร)กรรม1876 S.
Ep.01 ห้องแต่งตัว
ในรัชสมัยของสงครามโลกครั้งที่2 ในระหว่างนั้นประเทศจีนได้ตกอยู่ภายใต้อำนาจของญี่ปุ่น
ซึ่งทำให้จีนไม่สามารถทำอะไร จึงได้มีการทำสัญญาข้อตกลงโดยที่ต้องส่งผลให้มีการส่งตัวลูกของผู้นำในสองฝ่ายแต่งงานกันเพื่อยุติสงครามครั้งนี้
ตัดไปยังห้องแต่งตัวนายเอก~
หลิวหยาง(นอ.)
ท่านพ่อทำไมลูกต้องถูกคลุมถุงชนด้วย ลูกไม่ยอมหรอกนะ//น้ำเสียงไม่พอใจ
กู้ฉี(พ่อนอ.)
ลูกพ่อ พ่อไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว พ่อขอโทษจริงๆ//นัยต์ตาเศร้าสงสารลูก
หลิวหยาง(นอ.)
ข้าไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตของข้าต้องมาจบด้วยเรื่องแบบนี้//ร้องไห้+สะอื้น
หนิงเหอ(แม่นอ.)
อย่าเสียใจไปเลยหลิวหยาง คิดสะว่าเป็นการช่วยเหลือแผ่นดินมังกรของเราเถิด//มือลูบไปยังบนหัวหลิวหยาง+ร้องไห้
หลิวหยาง(นอ.)
อืออ ข้าคิดว่าเป็นการช่วยเหลือพวกเราเป็นครั้งสุดท้ายละกัน//🫤
หนิงเหอ(แม่นอ.)
อือแม่ขอบคุณเจ้าจริง//พูดพร้อมเช็ดน้ำตาให้ลูกไปพลางๆ
กู้ฉี(พ่อนอ.)
ไป ถึงเวลาเจ้าล่ะหลิวหยาง
หนิงเหอ(แม่นอ.)
ไปลูกต้องเข้าพิธีละ
หลิวหยาง(นอ.)
โอเคครับท่านพ่อ ท่านแม่//ลุกเดินออกไป
หลิวหยาง(นอ.)
(เห้อ ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตข้าต้องจบแบบนี้)
ตัดไปยังห้องแต่งตัวพระเอก~
โทโร่(พ่อพอ.)
55555 ข้าดีใจจริงๆลูกชายข้าาขายออกละ//ยิ้มระหว่างพูดไปด้วย
อิมะ(แม่พอ.)
แหมท่านพี่ก็เกินไป//🤭
โทโร่(พ่อพอ.)
วันนี้ข้ามีความสุขเสียจริงลูกชายคนโตเราได้แต่งงาน
ในระหว่างที่พ่อแม่ของโกเคชิดีใจอยู่นั้น
โกเคชิ(พอ.)
ท่านพ่อท่านแม่ก็รู้ว่าข้านั้นเกลียดคนจีนนั้นมากขนาดไหน//พูดไปแบบไม่ประสบอารมณ์
โกเคชิ(พอ.)
ข้าจะทำให้นางนั้นชีวิตมีแต่ความวิบัติ และไม่มีความสุข
อิมะ(แม่พอ.)
ว้ายยยย พูดอะไรออกมา//ฝ่ามืออรหันต์ได้ถูกกระทบลงหลังอย่างจังๆ
โกเคชิ(พอ.)
โอ้ยท่านแม่ข้าเจ็บ
อิมะ(แม่พอ.)
ก็ดูสิเจ้าพูดจาอัปมงคลอย่างนี้ออกมาได้เยี่ยงไร//โกรธ
โกเคชิ(พอ.)
แต่ข้าก็มีสิทธที่ทำอะไรก็ได้ในเมื่อเจ้าทาสนั้นตกอยู่ในเงื้อมมือของข้า
อิมะ(แม่พอ.)
เดี๋ยวปัดเหนี่ยว
โทโร่(พ่อพอ.)
พอๆ โกเคชิได้เวลาของเจ้าละตามข้ามา//เดินนำ
โกเคชิ(พอ.)
//เดินตามไม่สบอารมณ์
ต่างฝ่ายต่างพาลูกของตนเข้าร่วมพิธี
สุดท้ายพรหมลิขิตก็ได้นำพาให้เขาทั้งสองได้พบเจอกันนั้นเอง
แอดมิน
จบแล้วนะสำหรับตอนแรกก็ไม่รู้ถูกใจกันไหม
แอดมิน
แต่แอดจะพยายามทำเรื่องนี้ให้ออกมาดีที่สุดเลย
แอดมิน
รอติดตามตอนต่อไปเลยงับ
//=การกระทำ สีหน้า อารมณ์ ,()=ความในใจ
Ep.02 ยกถาดเสมอคิ้ว
ทั้งสองได้เดินเข้ามาพร้อมกันในห้องโถงขนาดใหญ่ซึ่งมีผู้คนจำนวนมาก
เหล่าผู้คนทั้งแดนอุทัยทิตย์ ทั้งแดนมังกรต่างพากันเรื่องลือ
ตัวประกอบ
โห ช่างเริ่ดเลอเพอร์เฟคขนาดนี้
ตัวประกอบ
จริง เหมาะสมกันอย่างกิ่งทองใบหยกสะเสียจริง
โกเคชิ(พอ.)
(ชิ กิ่งทอง บ้านแกดิไอพวก เจ๊กโง่)
โกเคชิ(พอ.)
(ชั้นจะทำให้นางตกนรกทั้งเป็น//😒)
ตัวประกอบ
ผู้ใหญ่ในงาน:เจ้าจงรับนางเป็นภรรยารึไม่
ตัวประกอบ
ผู้ใหญ่ในงาน:แล้วเจ้าล่ะหลิวหยางจะรับเขาเป็นสามีหรือไม่
ตัวประกอบ
ผู้ใหญ่ในงาน:ดังนั้นเจ้าทั้งสองจึงได้เป็นสามีภรรยาตามสมควร
ตัวประกอบ
ต่อไปจึงยกถาดน้ำชาเสมอคิ้วได้
ในระหว่างที่หลิวหยางกำลังยกถาดน้ำชานั้นเอง โกเคชิได้แกล้งโดยการจิ้มไปยังเอว
ถาดน้ำชาได้ผลัดตกทั้งหมดทั้งหมด
หลิวหยาง(นอ.)
(ตายแล้วเอาไงดี แปลว่าฉันต้องเป็นม่ายเหรอเนี่ย)
เหล่าผู้คนในงานต่างพากันซุบซิบ เพราะถ้าถาดหกนั้นแปลว่าหนึ่งในสองภรรยาผู้นี้ต้องมีคนตาย1คน
ตัวประกอบ
ว้ายยย แรงเกินคุณน้า
ตัวประกอบ
จริงง สองคนนี้จะรอดไหมเนี่ย
เสียงลือดังไปทั่วทั้งห้องโถง
ตัวประกอบ
ผู้ใหญ่ในงาน:ทั้งหมดเงียบซะ
ตัวประกอบ
ผู้ใหญ่ในงาน:ไปเอาถาดใหม่มา
นางรับใช้รีบไปยกถาดใหม่มาทันควัน
ตัวประกอบ
ผู้ใหญ่ในงาน:งั้นโกเคชิเจ้ามาเป็นคนยก
โกเคชิ(พอ.)
ข้าไม่...//โดนนายเอกยิกเอว
โกเคชิ(พอ.)
โอเคครับ(แสบนักจริงแม่นางหลิวหยางท่านนี้)
โกเคชิ(พอ.)
(คืนนี้ข้าจะจัดให้หนักเลยในคืนเข้าหอ)
ตัวประกอบ
ผู้ใหญ่ในงาน:งั้นถือว่าจบพิธีเฉลิมฉลองได้
ผู้คนต่างกันพาฉลองกันครั้งใหญ่
เพราะถือว่าเป็นการสิ้นสุดสงคราม
ตัวประกอบ
ช่างภาพ:เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวถ่ายภาพครับ
ตัวประกอบ
เรียบร้อยครับเชิญรับรูปได้เลย
โกเคชิ(พอ.)
งั้นข้าฝากไว้ก่อน
จังหวะที่ช่างภาพกำลังนำรูปที่ถ่ายเข้ากรอบรูป
ได้พบว่ามีสีแดงจางๆได้ปรากฎ ที่มือของทั้งสองฝ่าย
แอดมิน
ก็จบไปแล้ว สำหรับอีพีสอง
แอดมิน
หวังว่าทุกคนคงชอบน้าาา
Ep.03 คืนเข้าหอ(1)
ผู้คนพากันฉลองกันสุขสำราญรวมถึงโกเคชิที่ฉลองกันในห้องโถงนั้น
หลิวหยาง(นอ.)
เห้อ เมื่อไหร่ท่านจะมาเนี่ยข้าร้อนจะตายอยู่แล้ว//ชุดแต่งงานยังไม่ถอดออกสักชิ้น
หลิวหยาง(นอ.)
ทนไม่ไหวแล้วเว้ย// กำลังจะถอดผ้าคลุม
ก๊อกๆเสียงนั้นดังมาทันควัน
หลิวหยาง(นอ.)
เชิญท่านเข้ามาเถอะ
โกเคชิ(พอ.)
เจ้ารู้ได้ไงว่าเป็นข้า//ถามพร้อมเดินเข้ามาอย่างสงสัย
หลิวหยาง(นอ.)
ข้าก็มีสมองนะท่าน
โกเคชิ(พอ.)
เหรอ เนี่ย//จับใบหน้าของหลิวหยางเงยขึ้น
โกเคชิ(พอ.)
ข้าอยากรู้จริงๆว่านางนี้มันจะสวยกันแค่ไหนเชียว//พร้อมเปิดผ้าคลุมขึ้น
ใครจะไปคิดล่ะว่าภายใต้ผ้านี้จะเป็นสาวงามที่งามขนาดนี้ ซึ่งนางงามตรงตำราความงามในที่ผมเคยอ่านมา
หลิวหยาง(นอ.)
ปล่อยข้าได้แล้ว//พยายามดิ้น
หลิวหยาง(นอ.)
เก้าอี้ล้ม พรึบ
โกเคชิ(พอ.)
เจ้ามิใช่หญิงงามเหรอเนี่ย
หลิวหยาง(นอ.)
ก็ใช่ละสิ ข้านั้นบุรุษ
หลิวหยาง(นอ.)
งั้นข้าขอตัวละ
ได้มีมือหนาๆมากั้นไว้ตรงประตู
โกเคชิ(พอ.)
เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าคืนเข้าหอเขาไม่ให้ออกไปไหน
หลิวหยาง(นอ.)
ไม่เป็นไรหรอกท่านอย่าเชื่อให้มาก//พยายามออก
โกเคชิ(พอ.)
ไม่ได้คือไม่ได้ไงล่ะ
หลิวหยางถูกอุ้มไปทันควันหลังพูดจบ
หลิวหยาง(นอ.)
มันไม่ใช่แบบนี้นิ ท่านคิดจะทำอะไร//เริ่มกลัว
โกเคชิ(พอ.)
หึ อย่ากลัวไปเลยหนุ่มน้อย
โกเคชิ(พอ.)
ข้าก็อยากลองเหมือนกัน ว่าหมาล่าที่ว่าแน่จะสู้เจ้าได้หรือไม่//เผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา
หลิวหยาง(นอ.)
ไม่ได้นะท่าน
ทันใดนั้นริมฝีปากของทั้งสองฝ่ายถูกประกบลง
แอดมิน
ลูกชั้นจะรอดไหมเนี่ย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
