นายมาเฟีย
1(ยังไม่ได้แก้คำผิด)
เรื่องนี้เกิดจากการจินตนาการของไรท์เองนะคะ คนในรูปภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรในบทนี้นะคะ โปรดอ่านอ่านด้วยนะคะ
ในคฤหาสน์ที่มีชายผิวแทนวัยกลางที่นั่งโซฟาใหญ่หรูหราตรงกลางคฤหาสน์
รตีภา
คุณตามาร์คยังไม่มาหรอคะ
รตีภาขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเจเดนก็ได้เดินเข้ามาพร้อมกับในมือที่ถือถาดกาแฟและขนมทานเล่นให้ผู้เป็นสามี
เจเดน
หื้ม ยังไม่มาเลยครับ
เจเดน
ตามาร์คติดธุระรึป่าว
รตีภา
รตีก็โทรไปถามลูกแล้ว บอกวันนี้ว่าง
รตีภา
สงสัยคงจะรถติดแหละค่ะ
มาวินที่ตะโกนเรียกผู้เป็นแม่ของตัวเองดังๆพร้อมกับเดินเข้ามาหาผู้ที่ขึ้นชื่อว่าพ่อและแม่
รตีภา
ตาวินเสียงดังทำไมลูก
มาวิน
คิดถึงม๊าครับ.เดินเข้ามากอดผู้เป็นแม่แน่น
เจเดน
หึ แกก็เป็นแกจริงๆตาวิน
เจเดน
แล้วพี่ล่ะ ยังไม่ถึงอีกหรอ
มาวิน
พี่มาร์มีธุระด่วนครับป๊า
มาวิน
เดียวสักพักก็คงมาแหละครับ
มาวิน
แล้วป๊ามีอะไรรึป่าวครับ ถึงเรียกผมกับพี่มา
เจเดน
ค่อยคุยห้องทำงาน ให้ตามาร์คมาก่อน
รตีภา
แล้วนี่ลูกทานข้าวมารึยังคะ
มาวิน
วินยังไม่ทานเลยครับม๊า
รตีภา
งั้นดีเลยค่ะ ไปทานพร้อมม๊ากับป๊าวันนี้ม๊าบอกให้นมทำของโปรดลูกด้วย
มาวิน
วินคิดถึงอาหารฝีมือนมมากเลย
มาวิน
ไม่ทานอาหารของนมมานานแล้ว
เจเดน
ก็แห้งสิ เพราะแกไม่เคยกลับบ้าน
เจเดน
ไหนแกลองนับดูสิ ว่าแกกลับบ้านกี่ครั้ง
เจเดน
ไปๆทานข้าวกันได้แล้ว
พูดจบทุกคนก็ได้เดินไปห้องอาหาร
ทุกคนก็นั่งประจำทีเพื่อเตรียมตัวจะทานข้าวกัน แต่อยู่ๆก็เกินมีเสียงดังขึ้นมา
แม็คเวลร์
ไม่รอผมเลยนะครับ
แม็คเวลร์พี่ชายคนโตที่เดินเข้ามา
รตีภา
พี่แม็ค กลับมาเมื่อไรคะ
รตีที่เห็นลูกชายคนโตของตัวเองกลับมาก็ได้รีบลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเข้าไปกอดแน่นด้วยความคิดถึง
แม็คเวลร์
ถ้าบอกม๊า มันจะเซอร์ไพรส์ไหมล่ะครับ.กอดแน่น
มาร์ค
โห่ กอดแต่พี่เเม็ค ม๊าไม่คิดถึงผมหรอครับ
รตีภา
ตามาร์คมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ
มาร์ค
มาพร้อมกับพี่เเม็คแหละครับ.เดินเข้าไปกอดแม่แน่น
รตีภา
มากันครบเลยวันนี้ .กอดแน่น
มาวิน
ธรรมดาแหละครับม๊า ป๊าสั่งให้กลับมาทั้งหมดนิครับ
มาวิน
คิดถึงก็บอกผมสิครับ ป๊าไม่จำเป็นต้องบอกว่ามีธุระจะคุยด้วย
มาร์ค
คนแก่นี้ปากแข็งกันจริงๆ
สามพี่น้องหันไปมองบิดาของตัวที่เอาแต่นั่งนิ่ง ปากแข็งที่เอาแต่บอกไม่คิดถึง แต่ลึกๆก็คิดถึง ปกติของป๊าเขา ทั้งสามเขารู้ว่าป๊าเขานิสัยแบบไหน
รตีภา
อ่ะๆ ม๊าว่ามานั่งทานข้าวกันดีกว่า
ไรท์!!!!!
ไม่สนุกไรท์ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ไรท์!!!!!
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์
ไรท์!!!!!
ก็ฝากทุกคนติดตามด้วยน้า
ไรท์!!!!!
เจอกันอีพีหน้านะคะ
2(ยังไม่แก้คำผิด)
ในห้องนอนขนาดใหญ่ ที่มีเรียวร่างขาวนอนหลับตาเคลิ้ม
ลินรดา
เมื่อไรพี่เกวจะฟื้นขึ้นมาคะคุณแม่
ลินรดา
หนูคิดถึงพี่เกวมากเลยนะคะ
ลินรดาที่มองพี่สาวของตัวเองนอนไร้สติที่เตียงใหญ่ก็ได้เอ่ยถามผู้เป็นแม่ทันที
นภาวี
เดียวพี่เกวก็ฟื้นแล้วค่ะ.ลูบหัว
นภาวี
เมื่อกี้พี่หมอก็บอกหนูไม่ใช่หรอ หื้ม
ลินรดา
แต่พี่หมอก็พูดกับหนูแบบนี้ทุกครั้ง พี่เกวไม่ฟื้นขึ้นมาเลย
นภาวี
ไม่เอาลูก เดียวพี่ก็ฟื้นแล้ว ตอนนี้พี่หนูอาจะนอนพักก็ได้
นภาวีที่ห้องสีหน้าของลูกสาวตัวเองที่หน้าตาคลอเบาๆก็ได้รีบโผล่กอดลูกสาวทั้งที
ลินรดา
อึก! พะ.พี่เกวจะฟื้นใช่ไหมคะ
ลินรดา
พะ.พี่เกวจะไม่ทิ้งหนูใช่ไหม อึก!
ลินรดาร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ผู้เป็นแม่ที่เห็นลูกสาวร้องไห้หนักก็ได้แต่กอดปลอบลูกสาว แม้ในใจเขาก็จะร้องไห้ก็ตาม
ย้อนกลับไปเมื่อสามเดือนที่แล้ว
เกวลินที่เดินเล่นกับน้องสาวที่ชื่อลินรดาที่ริมถนนอย่างไม่คิดว่าจะเกิดอุบัติเหตุเกิดขึ้นกับตัวเกวลินกันลินรดา ทั้งคู่ได้เดินเล่นไปยังแม้น้ำริมข้างทาง ก็ได้มีรถคันหนึ่งที่ขับแรงพุ่งมาทางสองพี่น้อง พี่เหมือนเห็นน้องจะโดนรถชนก็ได้รีบผลักน้องออกไปทันที เกวลินก็ได้รับชนแทน
โดนชนครั้งนั้นทำให้เกวลินบาดเจ็บหนักเกือบเสียชีวิตแต่คุณหมอก็ช่วยได้ ทัน แต่กลับเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่อย่างนั้นมา3เดือน
ภวัตร์
หื้ม สองแม่ลูกอยู่ห้องพี่เกวเองหรอคะ
ผู้เป็นพ่อที่เดินเข้ามาให้ห้องลูกสาวคนโต
นภาวีที่ส่ายหน้าให้ผู้เป็นสามีของตัวเองว่าอย่าพูดเสียงดัง เพราะลูกสาวคนเล็กหลับอยู่
นภาวี
หนูลินเผลอหลับเมื่อกี้เอง
นภาวี
ภาสงสารลูกจังพี่วัตน์ ลินเอาแต่ร้องไห้หนักกว่าเดิม
ภวันต์ที่เห็นสีหน้าของภรรยาเป็นกังวนก็ได้รีบเดินเข้าไปกอดปลอบเบาๆ
ภวัตร์
ทนอีกสักนิดหนึ่งนะครับ พี่จะหาหมอเก่งๆมารักษาเกวให้ได้
ภวัตน์เอาแต่พูดปลอบภรรยาของตัวพร้อมกับโอบกอดภรรยาแน่น เพื่อไม่ให้คิดมาก
ภูวัต
เกวเป็นยังไงบ้างครับ
ภวัตร์
ยังเหมือนเดิม พ่อไม่รู้จะหาหมอเก่งๆจากที่ไหนแล้วล่ะ
ผู้เป็นพ่อเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงโศกเศร้าขึ้นมาเพราะตนไม่รู้ว่าจะหาหมอเก่งๆจากที่ไหนแล้ว ถึงจะหาหมอเก่งกว่านี้แล้ว ก็รักษาไม่หายสักที
ภูวินที่เป็นพี่ชายคนโตที่มองหน้าของพ่อตอนนี้ไม่โอเคก็ได้รีบเข้ามากอดปลอบผู้เป็นพ่อตัวเอง
ภูวัต
พ่อไม่ต้องห่วงนะครับ
ภูวัต
เดียวผมจะหาหมอใหม่อีกครั้ง
ภูวัต
ถ้าครั้งนี้เกวยังไม่ฟื้นอีก ผมจะส่งน้องไปรักษาที่ต่างประเทศ
ภวัตร์
พ่อคงหวังไว้แบบนั้น
ไรท์!!!!!
เป็นยังบ้างเอ่ยยย
ไรท์!!!!!
ถ้าไรท์เขียนผิดหรือไม่เหมาะสม สามารถแนะนำไรท์ได้นะคะ
3(ยังไม่ได้แก้คำผิด)
ให้ห้องทำงานใหญ่ที่มีพ่อลูกอยู่
มาร์ค
ป๊าจะให้ผมแต่งงานหรอครับ
มาร์ค
ป๊าก็รู้นิ ว่าผมยังไม่อยากมีใคร
เจเดน
อายุแกก็จะเข้าเลขสามแล้วน่ะ
เจเดน
อีกอย่างก็แต่งเพื่อธุรกิจ
เจเดน
ช่วยป๊าหน่อย ป๊าให้สัญญากับเขาแล้ว
คนที่นั่งโซฟาใหญ่หรู ก็ทำสีหน้าเครียดทันที
มาร์คที่นั่งคิดพักหนึ่ง ก็ได้แต่ยอมแต่ง ถ้าไม่ยอมแน่นอนว่าป๊าต้องไปขอร้องมาวินแน่ๆ ซึ่งมาร์คก็ไม่อยากให้มาวินแต่งงานเพราะช่วงอายุอย่างน้อยกว่า กลัวน้องจะไม่ชอบเอา
เจเดน
เพราะน้องที่แกต้องแต่งงานเขาเกิดอุบัติเหตุ
มาร์ค
เกิดอุบัติเหตุหรอครับ?
เจเดน
อื้ม งั้นป๊าขอเล่าคราวๆก็แล้วกัน
เจเดนก็ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผู้เป็นลูกฟัง
เจเดน
ใช่ ป๊าก็สงสารเพื่อนป๊าด้วย
เจเดน
วัตร์มันหาหมอเท่าไหร่ ก็ไม่มีใครรักษาได้เลย
มาร์ค
แล้วทำไมอาเขาไม่ส่งรักษาต่างประเทศล่ะครับ
เจเดน
ก็เพราะเขาห่วงลูกเขาไง ถ้าไปรักษาต่างประเทศใครจะดูแลบริษัท ช่วงนี้ก็กำลังแย่
ทั้งคู่กันเรื่อยๆจนแยกย้ายกันไป
ในห้องนอนใหญ่ที่มีหญิงสาวนอนหลับยาวนานถึงสามเดือน ก็ได้กระตุกนิ้วขึ้นมาเบาๆก่อนนัยย์ตาจะสะดุ้งลืมตาขึ้นมาอย่างแรง
เรียวร่างผิวข้าวได้ไอขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะมองรอบๆห้องนอน
เกวลินได้พยุงตัวลุกขึ้นยืน แต่ยืนไม่ได้สักทีก็เลยล้มลงเตียง
เกวลิน
ทำไมขาฉันไม่แรงขนาดนี้
ผู้เป็นพ่อที่เปิดตูห้องเข้ามาก็เห็นภาพตรงหน้า คือลูกสาวตัวเองล้มไปลงเตียงก็ได้รีบเข้าหาทันที
เกวลิน
คุณพ่อทำไมขาเกวไม่มีแรงเลยล่ะคะ
ภวัตร์
เดียวพ่อเรียกหมอมาดู
ภวัตร์
เดียวพ่ออุ้มหนูขึ้นเตียงดีๆก่อน
ภวัตน์ก็ได้รีบลูกสาวตัวเองทีาล้มบนพื้นก็อุ้มให้นั่งลงบนเตียง
หลังจสกนั้นเสร็จก็ได้โทรเรียกหมอทันที
หมอก็ได้ตรวจเกวลินอย่างเรียบร้อย
หมอคิม
น้องเกวอาการปกติดีทุกอย่างนะครับ
หมอคิม
อาจะเพราะนอนนานเลยทำให้ขาไม่ค่อยมีแรง
หมอคิม
ทุกๆเช้าคุณน้าก็พาน้องเกวเดินเล่นหรือให้ขาได้ยืดก่อนนะครับ
นภาวี
ค่ะ ขอบคุณมากน่ะตาคิม
หมอคิม
ไม่เป็นไรเลยครับ เรื่องแค่นี้เอง
หมอคิมได้เอ่ยถามคนที่ยืนอยู่ข้างๆตนพลางหันมองลินรดา
ลินรดา
อยากเข้าไปกอดพี่เกวน่ะ
ลินรดา
แต่...กลัวพี่เกวเจ็บ
เกวลินที่มองน้องสาวตัวเองเบะปากอยู่ก็ได้ยิ้มขำเอ็ยดูทันที
เกวลิน
พี่ไม่ได้เจ็บสักหน่อย
ลินรดาที่ได้ยินพูดแบบนั้นก็ได้รีบไปโผล่กอดผู้เป็นพี่ทันที
ลินรดา
ลินคิดถึงพี่มากเลย อึก!
เกวลิน
โอ๊ะ!? เจ้าเด็กไม่ร้องสิค่ะ
เกวลินกระชากกอดแน่นพลางมือเรียวก็ขึ้นมาลูบหัวน้องสาวเบาๆพร้อมกับเอ่ยคำปลอบ
หมอคิม
งั้นผมขอตัวกลับก่อนดีกว่า
นภาวี
ไม่ทานข้าวเย็นที่นี้ก่อนล่ะคะ
หมอคิม
ผมมีธุระต่อครับคุณน้า ไว้วันหลังล่ะกันครับ
หมอคิมยิ้มก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
