ไปโรงเรียน

-

-

-

ณ โรงเรียนคาโมเมะ

"นี่รู้รึเปล่า เรื่องราวสิ่งลี้ลับทั้ง7ของโรงเรียนนี้หน่ะ"หญิงสาวที่รวบผมได้พูดขึ้น "ไม่รู้หรอ?"หญิงสาวได้ยกยิ้มขึ้นก่อนจะพูด"งั้นจะบอกเรื่องราวสิ่งลี้ลับเรื่อง1 ให้แล้วกันนะ~" "เรื่องที่โด่งดังที่สุด...สิ่งลี้ลับเรื่องที่7 ฮานาโกะซังในห้องนํ้า" "ที่ชั้น3อาคารเรียนเก่า ห้องนํ้าหญิงห้องที่3 ที่นั้นมีฮานาโกะซังอยู่ล่ะ~ เคาะประตู3ครั้ง และพูดว่า 'ฮานาโกะซัง'3ครั้งและพูดออกไปอีกว่า มีใครอยู่ไหม?"

-

-

ห้องนั่งเล่นของปราสาทวาเรีย

"เห้อ รุ่นพี่เบลทำไมพวกเราต้องไปเรียนด้วยล่ะครับ meไม่เห็นจำเป็น" ขายหน้านิ่งติดหวานสวมหมวกกบอันใหญ่โตผมสีเขียวมิ้นสวย คนๆนั้นคือ 'ฟราน' ผู้พิทักษ์สายหมอกของวาเรีย "ชิชิชิ นั้นสินะเจ้าชายก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเรียนเลย" ชายผมสีทองซีดผมหน้าม้าปิดดวงตาไว้และเสียงหัวเราะอันเป็นเอกลักษณ์ เขาคือ เจ้าชายเดอะริปเปอร์ 'เบลเฟกอล' "ผบ. ครับทำไมพวกเราต้องไปเรียนอ่ะ" เจ้ากบหน้านิ่งได้หันไปหาผบ.หรือ 'สเปลบี สควอโล่' เพื่อนสนิทบอสและมือขวา(มั่ง)คนสวยของวาเรีย "เหอะ ไอ้บอสเวรมันคงอยากให้พวกแกเรียนจบ พวกแกยังไม่มีใบเรียนจบด้วยซํ่า" คนผมเขียวมิ้นได้ถามขึ้น "เอาไปทำไมอ่ะผบ. ไม่เห็นจะจำเป็น" กล่าวจบชายผมสีทองซีดก็ได้พูดขึ้นต่อ "นั่นสิ ชิชิชิ เห็นบอสแกก็ได้ใบจบแต่สุดท้ายเห็นเอาไปเผาทิ้งอยู่เลย" คนผมเงินส่ายหน้าเบื่อบอสตัวเองที่ชอบทำอะไรบ้าๆอย่างเช่นเผาใบจบตัวเอง "เห้อ ช่างเหอะฉันจะไปเครียงานต่อ" กล่าวจบผบ.คนสวย ก็ได้เดินหนีไป

ณ โรงเรียนคาโมเมะ

ห้องมัธยมปลายปี1

"เด็กๆช่วยเงียบกันหน่อย วันนี้มีนักเรียนใหม่มานะจ๊ะ"ครูประจำชั้นได้พูดจึ้นมาว่ามีเด็กใหม่ ภายในห้องก็มีเสียงซุบซิบต่างๆนาๆ แต่ที่ฟังสิ่งที่พูดมากที่สุดก็คงเป็นเรื่องเพศ "เชิญเข้ามาจ๊ะ" กล่าวจบก็ได้มีชายผมสีเขียวมิ้นสวย หน้านิ่งที่ติดหวานบนหัวไม่ได้สวมหมวกกบอย่างทุกที เดินเข้ามาในห้อง "นี่คือนักเรียนแลกเปลี่ยนจากอิตาลี 'ฟราน'คุง สนิทกับเพื่อนไว้นะจ๊ะ" เมื่อครูประจำชั้นกล่าวจบ ก็มีเสียงซุบซิบกันว่า ชายหรือหญิง? เพราะหน้าของเด็กใหม่ จะว่าหล่อก็หล่อจะว่าสวยก็สวย แยกไม่ค่อยออกว่าชายหรือหญิง "เพื่อนใหม่ของเราเป็นผู้ชายนะจ๊ะ ไปนั่งข้างหลังคุณยาชิโระนะ ยกมือขึ้นจ๊ะยาชิโระ"กล่าวจบหญิงสาวผมสีเหมือนหัวไชเท้าได้ยกมือขึ้นมา คนผมสีเขียวมิ้นได้เดินไปนั่งที่โต๊ะของตน

ห้องมัธยมปลายปี3

"เด็กๆวันนี้มีเพื่อนใหม่นะ เอ้าเชิญจ๊ะ" ครูประจำชั้นพูดจบก็ได้มีชายผมสีทองซีดผมหน้าม้าปิดดวงตาไว้ ยิ้มแฉ่งบนหัวไม่ได้สวมมงกุฎประจำตัว เดินเข้ามาในห้อง "นี่คือ 'เบลเฟกอล'คุง นักเรียนแลกเปลี่ยนจากอิตาลี ดูแลเพื่อนด้วยล่ะ"

-เวลา พักเที่ยง-

Fran Tech.

ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยง me ผู้ซึ่งลืมข้าวกล่องได้แต่นั่งจ๋อยเพราะรุ่นพี่เบลเพิ่งไถ่ตังเมื่อเช้า อยู่ๆก็มีผู้หญิง2คนเดินมาหา meล่ะ

End of take.

"สวัสดีจ้า ฉัน อาคาเนะ อาโออินะ"หญิงสาวผมสีม่วงหน้าตาน่ารักได้กล่าวแนะนำตัวดูเหมือนจะเป็นสาวฮอตนะ "สวัสดี ฉัน ยาชิโระ เนเนะ นะ!"หญิงสาวผมสีเหมือนหัวไช้เท้าได้กล่าวแนะนำตัวอย่างร่าเริง ขาเหมือนหัวไชเท้าจริงๆ "สวัสดีครับ me ชื่อ ฟราน"กล่าวจบทั้ง2ก็ได้พูดขึ้นพร้อมกันว่า "ขอกินข้าวด้วยนะ"ชายผมเขียวมิ้นได้มองทั้งสองก่อนจะพูดที่ทำสีหน้าเศร้านิดเดียว(นิดเดียวจริงๆ) "me ลืมข้าวกล่อง เงินก็ไม่มีติดตัว meไม่มีอะไรกินด้วยหรอกนะ" สาวผมสีหัวไช้เท้าได้พูดขึ้น"ไม่เป็นไร แบ่งกันกินนะ ได้ไหม?" ชายผมเขียวมิ้นได้รับพยักหน้าเพราะตอนนี้หิวมาก แต่ก่อนที่หญิงสาวทั้ง2จะยกโต๊ะมานั่งกินข้าวด้วย ก็ได้มีชายสวมแว่นผมสีส้มเด่น เดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว "ขอกินด้วยได้รึเปล่าอาโอะจัง~" "เอางั้นก็ได้นะ"

ครืนนน~ (เสียงเลื่อนประตู)

ทุกคนที่กินข้าวในห้องได้หันไปมองที่หน้าประตู คนที่เปิดเข้ามาคือชายผมทองซีดสวมชุดมัธยมปลายปี3 "นี่มีคนชื่อฟรานในห้องนี้หรือเปล่า?" คนผมทองซีดได้กล่าวถามคนที่นั่งอยู่ใกล้ที่สุด "เอ่อ..มีครีบให้ผมเรียกให้ไหม?"กล่าวจบคนผมทองซีดได้ส่ายหัวเชิงปฎิเสธเพราะตอนนี้เจ้าตัวได้เห็นรุ่นน้องหน้ากบแล้ว

Belphegor Tech.

ตอนนี้เจ้าชายมาถึงห้องที่เจ้ากบเรียนอยู่แล้ว แต่เอ๋เมื่อเช้ายังเห็นเจ้ากบสวมหมวกกบอยู่เลย ตอนนี้ไม่ใส่ซะแล้ว ไม่เห็นซะนาน ยังน่ารักเหมือนเดิม

End of take.

ชายผมทองซีดได้เดินมาหารุ่นน้องขี้ลืมของตนก่อนวางข้าวกล่องของอีกคนตรงหน้า "เจ้ากบขี้ลืม เจ้าชายเอาข้าวกล่องมาให้" กล่าวจบก็ลากเก้าอี้แถวนั้นมานั่งข้างเจ้ารุ่นน้องหน้าหวานตัวดี "ขอบคุณครับ รุ่นพี่เบล" สาวผมม่วงได้ถามขึ้น "เอ๋? รุ่นพี่เป็นใครคะ" "นี่คือรุ่นพี่ที่ทำงาน me ชื่อ 'เบลเฟกอล' " พอชายผมเขียวมิ้นกล่าวจบรุ่นพี่ตัวดีของเขาก็ไก้กล่าวทักทาย "หวัดดี~"

-สิ่งลี้ลับลำดับที่7

-

-

Fran Tech.

ตอนนี้ me กับรุ่นพี่เบลกำลังเดินดูโรงเรียนอยู่ขณะที่เดินดูก็ได้เห็น สาวผมสีหัวเช้าไท้ที่เพิ่งกินข้าวเที่ยวด้วยกันหมาดๆ เดินไปที่ไหนสักที่ ด้วยความที่ต่อมเผือกของ me ทำงาน meเลยชวนรุ่นพี่เบลแอบตามไปด้วยพลังสายหมอกของ me มีประโยชน์ดีเฮะ

End of take.

ณ อาคารเรียนเก่าชั้น3 ห้องนํ้าหญิง

'ก็อก ก็อก ก็อก' เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากที่หญิงสาวนาม ยาชิโระ เนเนะ มาถึงห้องนํ้าหญิง เคาะ3ครั้งก่อนจะพูดไปว่า "ฮะ- ฮานาโกะซัง ฮานาโกะซัง" "ฮานาโกะซัง อยู่รึเปล่าคะ?" อ๋า~ ชายผมเขียวมิ้นสวยได้คิดขึ้นทันทีว่า คงมาลองของ7สิ่งลี้ลับของโรงเรียก็เพราะสาวผมม่วงที่เพิ่งกินข้าวด้วยกัน เล่าเรื่องคสิ่งมหัศจรรย์เรื่องที่7ของโรงเรียนนี้ให้ฟัง "จ้าาาาา~" คิดจบก็ได้ยินเสียงๆนึ่งดูเหมือนเสียงเด็กผู้ชาย meเห็นมือที่จับขอบประตูไว้ด้วย ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงนะ7สิ่งลี้ลับหน่ะ พอประตูห้องนํ้าเปิดออกก็ไม่พบอะไรหญิงสาวผมสีเช้าไท้จึงคิดว่าคงเป็นเรื่องโกหก "อะไรกันคิดไปเองสินะ"กล่าวจบดูเหมือนผีเด็กผู้ชายจะจับไหล่ของหญิงสาวคนนี้ จับได้ด้วยหรอ? "ทางนี้ต่างหาก~"กล่าวจบหญิงสาวดูตกใจมาก ยื่นมือออกไปแต่มือทะลุร่างของเด็กชายคนนั้น "กะ-กรี๊ดดดด!" ดูเหมือนจะตกใจมาก meไม่ค่อยชอบตอนเธอกรี๊ดเท่าไหร่มันเสียงดังน่ารำคาญ "อะ ฮ่าๆๆๆ" ดูเป็นพวกขี้เล่น meรู้สึกเบื่อเลยเดินออกไปพร้อมกับรุ่นพี่เบลเพื่อไปหาอะไรทำพอเดินออกไปปุป meก็คลายพลังสายหมอกเลยใช้ทำไมนานๆเปลืองพลังแต่โชคร้ายที่หญิงสาวคนนั้นเห็นเข้า "ฟรานคุง!?" เธอเรียกชื่อ me ซะดัง me ก็หยุดเดินอัตโนมัติ "เห๋? มีคนอยู่อีกหรอ" ชายผมสีนํ้าตาลดูขี้เล่นพูดขึ้น "ฟ-ฟรานคุง" เธอกวักมือเรียกผมดูจะกลัวเฮะ ช่วยไม่ได้ล่ะนะอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ me เลยทำการลากรุ่นพี่เบลไปด้วย "รุ่นพี่ก็อยู่หรอคะ" ดูเหมือนเธอจะเพิ่งสังเกต ชายผมเขียวมิ้นได้หันไปหาเด็กชายผมนํ้าตาลก่อนเจ้าตัวจะพูดขึ้น"เห็นฉันด้วยหรอ?~" "เห็นสิครับไม่เห็น me ไม่หันไปมองหรอก"พูดจบชายผมเขียวมิ้นก็ได้ไปนั่งตรงที่ติดหน้าต่าง(?) (เรียกอะไรนะ?/ไรท์) "เด็กชายผมนํ้าตาลได้หันไปหาชายผมสีทองซีด มองเหมือนอยากรู้ว่าอีกคนรู้ไหมว่าตนอยู่ตรงนี้ชายผมทองซีดพูดขึ้นก่อนไปเดินข้างๆเจ้าของเรือนผมสีเขียวมิ้น "เห็นเหมือนอ่ะแหละ ชิชิชิ" เด็กชายผมนํ้าตาลหันไปมองสาวผมสีหัวไชเท้าก่อนไปนั่งบนชักโครก "สวัสดีฉันคือ7สิ่งพิศวงในโรงเรียน คุณฮานาโกะในห้องนํ้า ยินดีที่ได้รู้จัก"กล่าวจบหญิงสาวก็ได้พูดขึ้น "คุณคือฮานาโกะซัง!?" "ตะ-แต่แบบนี้ไม่เห็นเหมือนในเรื่องเล่าเลย! ทรงผมกระลาครอบล่ะกระโปรงแดงล่ะ แถมยังเป็นเด็กผู้ชาย"ดูเหมือนไม่ตรงปกที่เพื่อนสาวผมม่วงเล่าให้ฟังว่าเป็นเด็กผู้หญิง "อะไรแบบนั้นมันเห่ยจะตายไม่อินเทรนด์"ก่อนจะเอาชู2นิ้วมือทั้ง2ข้าง "จะเรียกว่าฮานาโกะคุงก็ได้นะ"