เเค่มีเธอ โดย 𝓕𝓪𝓼𝓪𝓲.💐

  ______________________________________________

     เสียงผู้คนคุยกันในท้องตลาดดังสนั้น ผมโอ้กอายุ12ปี ตัวสูง ผิวขาว ตาสีน้ำตาลอ่อน ส่วนคนที่อยู่ตรงข้ามกับผมนั้นคือเฌอเเตม อายุ 12 ปี เพื่อนผู้หญิงของผม ผมสั้นประบ่าสีดำออกน้ำตาลหน่อยๆ นัยตาสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาว เณอเเตมเป็นคนที่บ้านใกล้ผมที่สุดเเล้ว ทุกเช้าๆเราจะเดินไปโรงเรียนด้วยกันตลอด

"วันนี้ตอนเย็นมีงานวัดเเถวๆนี้อยู่โอ้กไปด้วยไหม"เณอเเตมพูด ขึ้นพร้องเชิญชวนผม

"ไม่รู้ดิ..ต้องถามเเม่ก่อน"ผมตอบ

"ถ้าโอ้กไม่ไปเเล้วใครจะไปกับเฌอล่ะ?"เธอพูดพร้อมเสียงออดอ้อนผม พร้อมกับทำตาโตใส่

  ผมเลยตอบตกลงไปเเละพากันไปที่บ้านของผม เมื่อมาถึงผมเห็นเเม่กำลังยกของช่วยคนข้างๆบ้านอยู่ผม เห็นอย่างนั้นผมเเละเฌอเเตมก็เข้าไปถาม

"ทำอะไรอยู่จ๊ะป้าฝ้าย"เฌอเเตมพูดถามเเม่ของผมด้วยท่าทีสงสัย

"อ๋อ..ป้าสมหมายน่ะ..เขาจะย้ายมาอยู่เเถวๆนี้ชั่วคราว..ป้าเลยมาช่วยยกของ"เเม่ผมบอกกับเฌอเเตม

   เราทั้ง2ช่วยเเม่ของผมยกของอยู่พักใหญ่กว่าจะเสร็จ ผมมองเข้าไปในตัวบ้านเห็นเด็กผู้ชายคนนึงนั่งอยู่

"โอ้ก...โอ้กๆ"เสียงของเฌอเเตมเรียกสติผม

"ตอนเย็น...จะไปไหมเนี้ย?"เสียงของเฌอเเตมเริ่มไม่พอใจ ผมเลยรีบขออนุญาตเเม่

^^^𝟷𝟿:𝟶𝟷 น.^^^

         พอผมมาถึงจุดที่นัดไว้ เเต่ยังไม่เห็นเฌอเเตมผมเลยนั่งรออยู่เเถวนั้น เเม่ของผมก็มาด้วยเเต่ของตัวไปตั้งร้านเเลยบอกผมอย่าไปไหนไกล ผ่านไปสักพักผมก็เห็นเฌอเเตมเดินมาหาเธอใส่ชุดที่ผมชอบที่สุด เธอมัดผมเปีย สวมเสือสีขาวล้วน กางเกงสีดำยาว รองเท้าผ้าใบ ผมตลึงตาค้างเพราะนานๆทีจะเป็นเฌอเเตมในลุคนี้ เฌอเเตมตบหน้าผมเบาๆเเละ บอกให้เข้าไปในงานได้เเล้ว งานที่พวกเรามาเป็นงานวันทั่วๆไปมีทั้งของหวาน ของคาว ของสด อาหาร เครื่องดื่ม ของเล่น

      พวกเราเริ่มที่ไปหาของกินกันก่อนเเละไปเล่นซุ่มปาโปง ยิงปืน บ้านลม เเละอื่นๆ จนเวลาผ่านไปพวกเรา2คนก็เเยกย้ายกันกลับบ้านเพราะมันก็ดึกมากเเล้ว ระหว่างทางกลับบ้านผมเผลอหลับไปเพราะความเหน็ดเหนื่อย

เช้าวันต่อมาผมตื่นขึ้นพร้อมกับเห็นเฌอเเตมนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ตุบ!!ผมสดุ้งตกเตียง จนเเม่ผมขึ้นมาดูว่าผมทำอะไรพึงได้เสียงดังขนาดนี้

"หน้ามึงโคตรตลกเลยว่ะ55.."เสียงอันนุ่มนวลหัวเราะเยาะผมด้วยสายตาที่มองมา

"เล่นอะไรเนี้ย!!.."ผมตะโกนถาม

"ตื่นได้เเล้วน่าา..ถ้าไปสายอีกพรุ่งนี้กูจะไม่มาเเล้วน่ะ"พูดพลางคิ้วขมวดใส่ผม น้ำเสียงทุ้มๆ คำพูดขู่นิดๆ

เห้ออ..ผมถอนหายใจเหือกใหญ่ ก่อนจะพาตัวเองออกมาจากเตียง ผมใช้เวลา5-6นาทีในห้องน้ำทำธุระก่อนจะออกไปเเต่งตัว..เเวบนึง ขาขาวๆนั้นนั่งอยู่บนเก้าอี้ในบ้านสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง ในมือถือไอติมเเท่ง ผมสีดำน้ำตาลมัดเป็นเปียทั้งสองข้าง อยู่ๆสายตานั้นมองมาหาผม ผมหลบสายตานั้นเเละรีบเปลี่ยนเป็นชุดกีฬาทันที

"นานจัง...ค่ำเเล้วมั้ง?"เด็กสาวคิ้วขมวด คำพูดคำจาประชดประชัน มือเท้าสะเอวทั้งสองข้าง

"โทษๆเสร็จล่ะๆไปกันเถอะ..."ผมตอบ

"เลี้ยงขนมเป็นการไถ่โทษเลยไอ้โอ้ก!!"ต้องจำใจทำตามที่คนตัวเล็กพูด เพื่อเป็นหารไถ่โทษที่ทำตัวช้า

ระหว่างทางไปโรงเรียน ผมเห็นเด็กผู้ชายที่ดูคุ้นๆคนนึงเดินผ่านไป ผมนิ่งไปพักนึงก่อนจะถูกมือเรียวยาวของเฌอเเตมโบกไปมาตรงหน้าผม ก่อนจะเรียกชื่อผมเพื่อเรียกสติ หญิง

สาวงุนงงเล็กน้อย ด้วยสายตาที่มองมาๅด้วยความเป็นห่วง

"โอ้ก..โอ้กๆ..นี่!..โอ้ก!!!"เสียงเล็กๆตะโกนข้างหูเบาๆ...

"....อ่ะ...อะไรเหรอ?"ผมเเสรงทำเป็นงง เเต่ใจจริงกำลังตกอยู่ในพะวงที่ไม่มีสติ

"เป็นอะไรเหรอ?..ดูเหมอๆน่ะโอ้ก..?"คำพูดถามจี้ผมซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น

"ป่าวน่ะ..เอ่อ..นึกอยู่ว่าลืมอะไรรึปล่าวน่ะ..💧"ความคิดสรรหาคำเเก้ตัว อ้าวโน้นอ้างนี้ไปเรื่อย

อยู่ๆมือขอวเฌอเเตมก็มาจับมือของผมเพื่อให้ผมอุ่นใจมากขึ้น เธอกำมือผมใว้เเน่น เธอยิ้มอ่อนๆให้ผม บงบอกให้เห็นถึงความเป็น

ห่วง บอกว่า "มึงยังมีกูน่ะ:)"

...จบ...

รักคนอ่าน❤