คีรินธนวัฒน์ อัครพาณิชย์วิจิตรสกุล

เคลียร์

อายุ 27 ปี ลูกครึ่งเกาหลี

นิสัย...เสือผู้หญิง ไม่ชอบเปิดเผยตัวตน

งานอดิเรก หุ้นส่วนผับหลายแห่ง

ปาณิสราภรณ์ ไชยรัตนาโชติ

แป้ง

อายุ 24 ปี

นิสัย ตรงไปตรงมา แรงมาเเรงกลับ

อาชีพ นางแบบ นักแสดงบทนางร้าย

นนท์ธวัฒน์ เรืองสุวรรณ

นนท์

เพื่อนชายไม่เเท้นางเอก

อายุ 24 ปี

นิสัย แอ๊บแมน ขาเม้าท์ประจำกอง รู้ทุกเรื่อง

อาชีพ นักแสดงทั้งบทร้ายบทดี

สุวนันท์ เลิศพาณิชย์

ส้ม

อายุ 24 ปี

เพื่อนนางเอก

นิสัย รักสงบรักเพื่อน

อาชีพ นางแบบ

วรรณวิสา เจริญกิจ

วิว

อายุ 25 ปี

นิสัย น่ารักอ่อนหวาน(แอ๊บ)

อาชีพ นักแสดงบทนางเอก

คลาริสา อัครพาณิชย์วิจิตรสกุล

เคท

อายุ 22 ปี

นิสัย หยิ่ง มั่นใจในตัวเอง

อาชีพ นักแสดง

ตัวละครจะเพิ่มในเรื่อเรื่อยๆเด้อ

ขอฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะถ้าอ่านจะรักมากจ้าจุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบจุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบจุ๊บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

แช๊ะ แช๊ะแช๊ะ "ดีมากค่ะ! เชิดหน้าขึ้นอีกค่ะ! โอเคค่ะ"เสียงรัวชัตเตอร์พร้อมคำสั่งของผู้กำกับทำให้ฉันโพสต์ท่าตามโดยไม่อิดออด ฉันเป็นนางแบบมืออาชีพทำงานให้วงการนี้มาได้หลายปีแต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่ใช่นางแบบทีมั้งมีนักไม่เคยมีข่าวที่เสียหายำม่นานมานี้เพื่อนของฉันได้ชวนให้ฉันได้เข้าวงการบันเทิงเป็นเพื่อนมันฉันไม่ได้ตอบอะไรไปเเต่ตอนคงจะต้องได้ตอบตกลงกับมันซะเเล้ว"เรียบร้อยค่ะน้องแป้งขอบใจมากนะจ่ะ"ผู้กำกับยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนหลังจสกที่ฉันสามารถถ่ายแบบให้เค้าได้ดั่งใจ"ยินดีมากค่ะขอบคุณสำหรับโอกาสนะคะ"ฉันยิ้มเเละไหว้เป็นมารยาทหลังจากนั้นก็เดินลงมาลานจอดรถชั้นใต้ดินของตึกเมื่อพบรถนิสสันมาร์ชสีขาวก็ควักกุญแจออกมาเตรียมตัวไปสถานีโทรทัศท์ของเพื่อนำม่นานนักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา กริ๊งๆๆๆ เมื่อกดรับยังไม่ทัดได้ทักทายเสียงปลายสายก็พ่งขึ้นมาก่อน "นังโรบอตถึงไหนแล้วฉันรอจะเหงือกแห้ง" แน่นอนเสียงปลายสายคือเพื่อนชานไม่แท้ของฉันที่ตอนนี้กำลังจะปิดกองละครของมันแล้วให้ฉันไปรับ "อยู่บนรถ" เมื่อฉันตอบไปแบบนั้นเเน่นอนมันต้องตวาพใส่ฉันว่าทำไมถึงชักช้านักไม่กี่อึดใจสิ่งที่ฉันคิดก็เป็นจริง "แกรีบมาด่วนเลยนะเดี๋ยวก็ไม่ทันพอดีฉันอุตสาแนะนำเเกเชัยวนะจะสายไม่ได้" ฟังมันบ่นเสร็จฉันจึงตอบตัดลำคาญไป "โอเค" ขับรถได้ไม่นานนักฉันจึงเลี้ยวเข้าสถานีโทรทัศน์ที่เพื่อนทำงานอยู่ พอจอดรถก็เห็นเพื่อตัวถึกเหมือนหมีควายยืนยอหน้ายิ้มแย้มอยู่ตรงบันไดหนีไฟที่จอดรถชั้นใต้ดิน "มาช้าจังนะรีบได้ได้แล้ว**" พอพูดจบมันลากเเขนฉันขึ้นลิฟต์ไป "ยังโรบอตฉันจะบอกให้นะไอ่ถ่ายแบบของเเกมันจะดีกว่าเล่นละครได้ยังไงไหนๆแกก็ไปเรียนก่รแสดงมาเเล้วมาลองดูสักตั้งซะสิไม่เสียหายนะเว้ย!" ฉังฟังมันร่ายยาวจนจบพร้อมทำหน้าบึ่งใส่มัน "ที่ฉันมายืนหน้าแกไม่เรียกว่ามารึไงเล่า" เมื่อเพื่อยได้ฟังคำพูกของฉันมันก็ยิ้มกว้าง "แกคิดถูกแล้ว" มันยิ้มกระเเนะกระแหนได้ไม่นานลิฟต์ก็เปิดออกมันเดินนำหน้าฉันออกไป ฉันก็ต้องเดินตามมัน ไม่นานก็มาถึงหน้าห้องห้องหนึ่ง นนท์พลักประตูเข้า " สวัสดีครับ" เเน่นอนเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นมันก็คือชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่ง ฉันยิ้มกับความเเอ๊บแมนของมันได้ไม่นานก็ยมือไหว้ทักทายคนในห้องบาง "สวัสดีค่ะ" คนให้ห้องรับไหว้ฉันพร้อมผายมือเป็นเชิงว่า เชิญนั่งได้ ฉันก็ทำตามโดยทันที "นี่หรอน้องนนท์เพื่อนที่จะแนะนำพี่หนะไหนลองแนะนำตัวหน่อยยสิจ่ะพี่เป็นผู้กำกับนะชื่อ ดาราวรรณ สันติภพ จ่ะ เรียกพี่ว่า พี่ดาก็ได้จ่ะ" พี่ดายิ้มให้ฉันหนึ่งครั้ง เเค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นรอยยิ้มที่จริงใจฉันเองก็ไม่จำเป็นต้องเสเเสร้งยิ้มตอบพี่ดาพร้อมเเนะนำตัวเอง "ค่ะพี่ดา หนูชื่อ แป้งนะคะ

ปาณิสราภรณ์ ไชยรัตนาโชติ ค่ะ" เมื่อเเนะนำตัวพี่ดาก็ตกใจนิดหน่อย ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันเเค่ฉันเเนะนะตัวมันน่าตกใจขนาดนั้นเลยหรอหรือชื่อฉันมันยาวเกินไปกัน "จ่ะน้องแป้ง เราจะบวงสรวงกันอาทิตย์หน้านะจ่ะ" เมื่อได้ยินดีงนั้นฉันก็ตกใจหมายความว่าพี่ดารับฉันเข้าแสดงเเล้ว "ขอบคุณมากนะค่ะ" " ไม่เป็นไรจ่ะ..เเล้วเเน่ใจนะว่าอยากแสดงเป็นตัวร้ายหนะเปลี่ยนบทได้นะ" เมื่อได้ยินดังนั้นฉันก็ตอบได้ทันทีเลยว่า "ค่ะหนูอยากแสดงบทนี่**"

หลังจากได้บทที่อยากได้เเล้วก็ถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านจึงเอยคำลาเพื่อนพอไม่ให้มันด่าทอฉันว่ายัยโรบอต "**ฉันกลับนะ**" หลังจากได้ฟังคำที่มันพึงพอใจก็เชิดหน้าทำจริตจะก้านตอบ "**อืม ขับรถดีๆหละ**" เพราะขี้เกียจพูดจึงได้เเตยิ้มให้เพื่อน แบ้วขึ้นรถขับออกมา

เมื่อถึงที่หมายคอนโดพออาศัยอยู่ได้แถวบางเขนฉันก็ลงจากรถขึ้นไปยังห้องของตนเองที่ขึ้นจนเคยชินพลางนึกว่าจะกินอะไรระหว่างสลัดผักหรือสลัดผลไม้ เพราะอาชีพของฉันต้องรักษารูปร่างหน้าตาตลอดจึงจำเป็นต้องเลือกกินนิดหน่อยพอจะได้เป็นนักแสดงแล้วจำต้องเลือกกินของที่มีประโยชน์และดูแลสุขภาพขึ้นมาอีก

หลังจากทำกิจวัตรประจำวันเสร็จก็พึ่งรู้ว่าตะวันได้คล้อยลงลับขอบฟ้าไปแล้ว เพราะไม่มีอะไรให้ทำจึงเข้านอนเอาเเรงเเละไม่นอนดึกให้หน้าโทรมผิวเสีย แต่กลับพบว่าฉันทำมันไม่ได้ ฉันไม่สามารถข่มตาหลับลงได้เลยเมื่อสมองของฉันว่างเปล่าเเละคิดแต่เรื่องเดิมๆจึงต้องพึ่งยายนอนหลับที่ได้ไปปรึกษาเเพทยมาอย่างถูกวิธี เวบาผ่านไปสักพักฉันก็สามารถหลับลงได้เเล้ว

หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป

วันนี้เป็นวันที่ฉันมาเข้าร่วมพิธีบวงสรวงละครเรื่องเเรกของฉัน เรื่อง บ่วงรัก ที่ฉันได้รับบทนางร้ายของเรื่อง ศศินา หรือ จันทร์ ฉันได้พบนักแสดงที่ได้มาเล่นละครเรื่องนี้ด้วยมีหลายคนที่ฉันรู้จักเพราะได้ดูละครของเค้า และได้พบนางเอกของเรื่องนี้ นางเอกชื่อดังอย่าง วิว วรรณวิสา

"**ยัยโรบอต**" หลังจากเสร็จพิธีฉักก็มานั่งพักในเต็นท์ดื่มน้ำให้สะใจหลังตากแดดแสนร้อนของเมืองไทย เพื่อนก็มากฝสกิเเรียกเหมือนจะมีอะไรจึงหันหน้าไปหาเเล้วขานรับเพื่อนไป "**มีอะไรรึเปล่า" "ไปกินข้าวกันส้มตำ ไก่ทอดรสเด็ดของฉัน แล้วก็ก๋วยเตี๋ยวไก่มะระของเเก**" เมื่อไดยินดังนั้นฉันก็ยิ้มเเก้มปริ เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน ย่อมรู้ใจเราเสมอ "**ไป่**" ได้ยินคำตอบของฉันเพื่อนก็เบะปากทันที "**เร็วเชียวนะ**" ฉันหละกลัวความแอ๊บแมนของมันเเตกจริงๆ "**พออยู่กับฉันหลุดบ่อยนะย่ะ**" แกล้งเพื่อนได้ฉันก็หัวเราะร่า พอมันเห็นอย่างนั้นก็ทำใา่ฉันทันที "**อะไรกันครับอย่าว่าผมอย่างนั้นสิครับผมเสียหายนะ" "ฮ่าๆๆๆ**" ฉันอดไม่ไหวขำลั่นออกไปโดยลืมคนรอบข้างไปเสียสนิทเเต่พอกันมองดูเเล้วะวกเขาก็ยิ้มตามๆกันคงสงสัยว่าฉันหัวเราะอะำรหละมั้ง

"**คุยอะไรกันหรอคะท่าทางดูสนิทกันจัง**" ฉันหันไปมองเจ้าของเสียงนุ่มหวานแล้วพบว่าคือเธอแม่นางเอกของละครเรื่องนี้ "**กำลังคุยสัพเพเหระทั่วไปหนะครับคุณ วิว**" เธอคือเจ้าของเสียงที่เพื่อนของฉันคุยด้วยไปเมื่อครู่นี้ "**น่าสนุกจังนะคะทั้งสิงเป็นเพื่อนกันหรอคะ" "ครับ**" ทุกคำถามของเจ้าหล่อนนนท์มักจะเป็นคนตอบกลับไป จะให้ฉันตอบยังไงได้หละในเมื่อฉันไม่ได้สนิทกับเธอ เจ้าหล่อนยิ้มตอบนนท์ได้สักพักก็หันมาถามฉันบ้าง "**คุณเป็นนักแสดงใหม่หรอคะ**" เมื่อคำถามที่เธอถามเป็นคำถามที่ควรตอบฉันจึงยิ้มตาหยีตอบไปอย่างสุภาพ "**ค่ะฉันเป็นนักแสดงใหม่รับบทศศินาค่ะ" "ออ..ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ**" เธอยื่นมือมาให้ฉันฉันจึงยื่นมือไปจับตอบแต่เเรงที่ตัวเธอจับนั้นเเรงจนฉันนิ่วหน้า คล้ายไปตัวเธอจะบอกว่าต่อให้เป็นนางร้ายก็อย่าได้เเย่งซีนเธอ ฮึ.. ตั้งแต่ครั้งเเรกที่เจอก็รู้แบ้วว่าเธอทันแอ๊บ ทำไงได้ก็ฉันสวยหนิ เรื่องแบบนี้มันเเล้วแต่ท่านผู้ชม "**เช่นกันค่ะ**"