แสงอาทิตย์
ร่าง
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
ท่านแม่คะ
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
ว่าไงลูก
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
หนูไม่ชอบท่านพี่เลยค่ะ
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
มันชอบทำตัวอ่อนแอ
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
หนูอายค่ะ
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
ที่มีพี่แบบมัน
ซาร่า(Sarah)
นางก็ขัดหูขัดตาแม่อยู่เหมือนกัน
ซาร่า(Sarah)
กำกัดไปดีไหมน้า~
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
หนูเกลียดขี้หน้ามันจะตายอยู่แล้ว
หลังจากแม่ลูกสองคนคุยกันเสร็จพวกนางก็ได้ทำการวางแผนที่จะฆ่าไรรีย์ด้วยการวางยาพิษนางให้ตายจากไป
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
ไรรีย์ลูก~
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
อยู่ไหนจ๊ะ
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
มาหาแม่กับน้องเร็ววว
ไรท์เตอร์
นี่คือเรื่องแรกของไรท์เองค่ะ
ไรท์เตอร์
ไม่รู้ว่าจะแต่งถูกใจไหม
ไรท์เตอร์
// คือการกระทำ
() คือความคิด
ไรท์เตอร์
ผิดพลาดตรงไหนสามารถบอกและติเตือนได้นะคะ
ไรท์เตอร์
ขอบคุณคุณสำหรับผู้เข้ามาอ่านทุกคนนะคะ😽
ร่าง
ไรรีย์(ตอนเด็ก)
แม่เรียกหนูมีอะไรรึป่าวคะ
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
ไม่มีอะไรมากหรอก
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
แค่จะชวนลูกมาดื่มชาด้วยกันหน่ะ
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
นานแล้วที่เราไม่ได้ดื่มชาด้วยกัน
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
ใช่ไหมสกาเล็ต
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
สกาเป็นคนชงเองกับมือเลยนะคะ
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
พี่ลองชิมสิคะว่าอร่อยไหม//แอบยิ้มร้าย
ไรรีย์(ตอนเด็ก)
จริงหรอ//ถามด้วยความตื่นเต้น
ไรรีย์(ตอนเด็ก)
สกาทำให้พี่หรอ
ไรรีย์(ตอนเด็ก)
งั้นพี่จะดื่มเดี๋ยวนี้แหละนะ
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
เอาเลยค่ะเอาเลย//เสียงยุ
ไรรีย์ยกชาสีแดงเข็มขึ้นมาดื่ม
ไรรีย์(ตอนเด็ก)
พี่ชอบสุดๆ...//มีเลือดไหลออกมาทางจมูก
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
5555555//หัวเราะแบบสะใจ
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
หึหึในที่สุด
ไรรีย์(ตอนเด็ก)
นี่มันอะไรกันคะ
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
ใครแม่แกนางโสโครก
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
รีบตายไปซะเถอะ
นาโอมิ(แม่เลี้ยง)
ลำบากเลี้ยงมาตั้งนานก็คิดว่าจะมีประโยชน์
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
ลาก่อนนะพี่//จับคางไรรีย์
สกาเล็ต(ตอนเด็ก)
อย่าได้พบอย่าได้เจอกันอีกเลยนะ
หลังจากที่ไรรีย์ล้มลงกับพื้นพร้อมเลือดที่อาบนองไปทั้งตัว พวกนางก็ได้เดินออกไปพร้อมกับความดีใจ
ไรรีย์ผู้หลับไหลไม่รู้ว่าตนอยู่ที่ใด(ทำไมที่แห่งนี้ถึงดูน่ากลัวมากเหลือเกิน)
(หลักจากที่ข้าโดนแม่..น้อง..ที่ข้ารักวางยาข้าจนตาย ข้าต้องทนทุกอยู่ที่แห่งนี้ไม่รู้ว่าที่ใด)
(แต่แล้วข้าก็ได้เห็นตัวข้าเองที่ได้โตและถูกขายให้กับผู้ชายโรคจิต)
(มันทำกับข้าระยำจนข้าตาย)
(ช่างเป็นภาพที่น่าเวทนายิ่งนัก)
#ก้าวแรก
น้ำหยดจากร่องเพดานกระทบดวงตาสวยจนทำให้ไรรีย์ตื่น
ไรรีย์(Riley)
"นี่..ข้าอยู่ที่ใด"
ไรรีย์(Riley)
"เจ้าคือใคร!!"น้ำเสียงตื่นตระหนก
เกล
"ข้าคือสัตว์วิเศษของท่าน"
เกล
"ท่านรู้รึไม่ว่าข้อรอท่านมาเนิ่นนานเท่าใด"
ไรรีย์(Riley)
"ข้าคิดว่าข้าได้ตายไปแล้ว"
เกล
"จิตท่านนั้นได้หลับไกลแต่กายท่านยังเจริญเติบโตอยู่เรื่อยๆ"
เกล
"ข้าจึงมีความหวังและดูแลท่านจนตื่นมานะที่นี่"
ไรรีย์รับรู้ถึงความเฝ้ารอ
เธอจึงเดินเข้าไปหาเกลสัตว์วิเศษของตน
ไรรีย์(Riley)
"ข้าขอบใจเจ้ามากนะที่คอยดูแลข้า"
เธอพูดด้วยความขอบคุณพร้อมลูบไปที่ไปหน้าของเกล
ไรรีย์(Riley)
"แล้วนี่ผ่านมากี่ปีแล้วรึ"
ไรรีย์(Riley)
"นานซะเหลือเกิน"
ไรรีย์(Riley)
"แต่ระหว่างที่ข้าหลับไหลข้าก็ได้เรียนรู้อะไรบางอย่างมากมาย"
ไรรีย์(Riley)
"ดูเหมือนข้าล่วงรู้อนาคตของตนเอง"
เกล
"นั่นเป็นเรื่องที่ดี!"
เกล
"แล้วท่านในอนาคตเป็นเช่นไรรึมีความสุขดีรึไม่"
ไรรีย์(Riley)
"ข้า...."น้ำเสียงเศร้า
เกล
"เกิดอะไรขึ้นกับท่านรึ!!"
ไรรีย์(Riley)
"เรื่องของข้าจบไม่ค่อยสวยเท่าไหร่"
ไรรีย์(Riley)
"แต่อย่าได้ห่วง"
ไรรีย์(Riley)
"ข้าไม่คิดที่จะทำตามเดิมเหมือนดั่งที่ในอนาคตเกิดขึ้นเป็นแน่"
เกล
"แล้วท่านจะเริ่มเดินทางอย่างไรรึ"
ไรรีย์(Riley)
"ข้าจะเดินบนเส้นทางใหม่ที่ข้าจะกำหนดชะตาชีวิตของข้าเอง"
ไรรีย์(Riley)
"เจ้าพร้อมเสี่ยงไปกับข้าหรือไม่"
ไรรีย์(Riley)
"เส้นทางที่ข้าจะเดินหน่ะ..."
ไรรีย์(Riley)
"คือความแค้น"น้ำเสียงเย็นชา
เกล
"ข้าคือสัตว์วิเศษของท่าน"
เกล
"ถ้าไม่มีท่านข้าก็ไม่ได้เกิดมา"
เกล
"ข้าพร้อมจะเดินทางไปกับท่าน!!"
ไรรีย์(Riley)
"ดี..งั้นพวกเรามาเริ่มเดินก้าวแรกกันเถอะเกล~"น้ำเสียงโทนเย็น+สนุก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
