ผู้เย่อหยิ่ง
วุ่นวาย
หนิงหนิง
เฮ้อเช้าวันจันทร์ที่หน้าเบื่อ
หนิงหนิง
ที่เราต้องเรียนอีกแล้วหรอเนี่ยโห่เหนื่อยนะเนี่ย
หนิงหนิง
ชีวิตผมต้องเตรียมเข้ามหาลัยเพราะว่าพ่อแม่คาดหวังผลมาเยอะผมต้องให้พ่อแม่ภูมิใจ
หนิงหนิง
เหนื่อยแค่ไหนต้อง สู้...โว้ย....
เซ็น
ตอนนี้ผมอยู่ที่มหาวิทยาลัยผมกำลังเดินไปเรื่อยๆเพื่อจะหาคณะที่ตัวเองต้องการแล้วผมก็เจอคนๆนึงที่คล้ายกันว่าจะเป็นเพื่อนผมก็เลยเดินเข้าไป
หนิงหนิง
ผมเดินเข้ามหาวิทยาลัยที่แม่มาส่งผมมหาลัยนี้ก็ใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย
หนิงหนิง
อยู่ๆก็มีใครมาทักผม
เซ็น
นี่นายจำเราไม่ได้หรอเราเซ็นไง
เซ็น
ที่เรียนประถมด้วยกันน่ะ
หนิงหนิง
ฮ่าๆๆๆเอิ่มผมมันก็นานแล้วประถมผมก็ลืม
เซ็น
แต่เหมือนกันทำไมผมถึงจำนายได้
หนิงหนิง
นายหน้าจะความจำดีนะ
เซ็น
ผมจำได้นายเรียนเก่งมากเลยนะ
เซ็น
เราเรียนคณะเดียวกันเลยนะ
หนิงหนิง
(คิดในใจ)เซ็นผมก็เกือบลืมไปแล้วว่าเขาเป็นเพื่อนสมัยประถมเพราะเขาก็ช่วยเหลือผมมาตลอดแล้วผมจะเกิดปัญหาอะไรผมก็คิดว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดีมากเลยทำไมผมถึงลืมเขาได้นะ
เซ็น
หนิงหนิงนายอยู่ๆทำไมถึงเหม่อเป็นอะไรหรือเปล่า
หนิงหนิง
เปล่าไม่เป็นไร แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ
เซ็น
งั้นเราเข้าเรียนกันดีกว่าเนาะจะถึงเวลาแล้ว
หนิงหนิง
ถึงเวลาเรียนแล้วหรอเร็วจัง
เซ็น
นายนี่นาฉลาดแต่ขี้เกียจเรียนเหมือนเดิมแต่ก็ตั้งใจเรียนมาตลอดให้มันแปลกเหมือนกันนั่นแหละ
หนิงหนิง
มาถึงได้ก็ว่าเราแปลกกันเรายังไม่เรียนเลยนะเนี่ย
ชาอึน
ตรงนั้นน่ะจะคุยอะไรกันนักหนารีบเข้าเรียนเลย
หนิงหนิง
(คิดในใจ)เขาเป็นใครทำไมเขาถึงเสียงดังเหมือนมาเฟียที่ไหนมันไม่รู้น่ากลัว"นักเรียนป่ะเนี่ย"
เซ็น
ผมแค่คุยกันเองคุณเป็นใครมายุ่งอะไรด้วยนี่
ชาอึน
พูดอะไรกันนักล่าน่ารำคาญเหมือนไม่ได้เจอกันร้อยชาติพันชาติ
หนิงหนิง
(กระซิบ)อะไรแค่พูดกันเองนะ
เซ็น
หนิงไม่ต้องไปกลัวมันแค่วางกล้ามไปงั้นแหละทำตัวเป็นขวางโลก
ชาอึน
พูดอย่างนี้ก็สวยสิครับหน้าอ่อน
ชาอึน
ถ้าเรียนก็เงียบๆคราวหลังไม่มีใครมาทนรำคาญ
เซ็น
ครับใหญ่มาจากไหน
ใหญ่เท่าตึกป่ะ
หนิงหนิง
เลิกเถียงกันเถอะนะ
อาจารย์จิน
นักศึกษาครับเสียงดังกันไปแล้วนะจะเรียนกันหรือเปล่าถ้าไม่เรียนก็ออกไป
อาจารย์จิน
งั้นพอแค่นี้นะครับเราก็ที่ผมสอนไปก็ไปทบทวนนะครับ
เซ็น
เฮ้อเลิกเรียนซะทีหงุดหงิดชะมัดไอ้หมอนั่นมันเป็นใครทำตัวใหญ่อีโก้สูงมากๆ
หนิงหนิง
ก็เราพูดเสียงดังเขาอาจารย์ยังบอกว่าเราเสียงดังกันเลยเราก็พูดคุยกันมากเกินเกินไปเขารำคาญเราก็ถูกแล้ว
เซ็น
ควรใช้คำพูดที่มันฟังลื่นหูกว่านี้ป่ะทำตัวมาโอ้โหไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
หนิงหนิง
อยู่ๆเพื่อนผมก็ล้มลงไป
ชาอึน
โทษทีครับมองไม่เห็นน่ะ
เซ็น
แน่ใจว่ามองไม่เห็นตั้งใจหรือเปล่า
ชาอึน
ก็ผมมองไม่เห็นคุณฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอครับ
หนิงหนิง
(กระซิบ)รีบไปกันเถอะเซ็นคนแบบนี้หาเรื่องแล้วเขาไม่จบแน่
ชาอึน
จะไปไหนหรอครับเรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันเลยชื่ออะไรหรอ
เซ็น
โทษทีนะครับผมไม่อยากรู้จักคุณ
ชาอึน
ผมไม่ได้ถามคุณซะหน่อยผมถามเพื่อนคุณชื่ออะไรหรอครับ
หนิงหนิง
เออ.....คือ...ผมไปก่อนนะครับ!!!!!
หนิงหนิง
ผมรีบลากเซ็นมาอย่างเร็วผมว่ามันไม่จบแน่ถ้าเจอคนแบบนี้ว่าเซ็นก็จะต่อปากต่อคำขอไปอีกยาวแน่ผมดูทรงแล้วจะไม่มีใครยอมใครแน่ๆผมต้องรีบลากออกมาจากตรงนั้น
เซ็น
เฮ้อไหนรีบพาฉันออกมาทำไมเนี่ยฉันยังไม่ตอบปากต่อคำมันจบเลยมันคิดว่ามันเป็นใครแหมทำเป็นรำคาญเราก็อยากมาทำความรู้จักคนรำคาญกันแล้วไม่อยากรู้จักชื่อ
ประหลาด
หนิงหนิง
งั้นเรากลับบ้านก่อนนะ
เซ็น
กลับบ้านดีๆล่ะอย่าเจอคนแปลกๆอีกนะ
หนิงหนิง
เดี๋ยวเจอกันใหม่นะ
หนิงหนิง
โอ๊ยอยู่ๆก็มีใครไม่รู้มาชนผมช่วงนี้น่าช่วงนี้น่าจะไม่ใช่วันของผมใครเนี่ยทำไมเขาถึงแต่งตัวประหลาดจังมันเหมือนย้อนยุคมาจากไหน
มิซูโนะ
เกะกะขวางทางคนจะเดิน
โชกุน
ขอโทษนะนายท่านครับผมบอกให้เดินดีๆมันจะไปชนคนอื่นมันไม่ใช่ที่บ้านมีพื้นที่กว้างขวางให้เดินนะครับนายท่านที่นี่มันตลาดท่านอยากเดินที่แบบนี้ท่านต้องมองทางดีๆนะครับ
มิซูโนะ
น่ารำคาญมีแต่พวกน่ารำคาญ
หนิงหนิง
นี่เขาจะไม่ขอโทษเราเลยหรอ
โชกุน
เอ๋เอ๋นี่ใครอ่ะครับคุณท่าน
โชกุน
คุณท่านชนคนอีกแล้วหรอครับผมบอกให้ขอโทษแต่ว่าท่านจะปรับตัวไงล่ะครับ
มิซูโนะ
น่ารำคาญนะแล้วหมอนี่มันเตี้ยมองไม่เห็นน่ะ
หนิงหนิง
ไม่ขอโทษว่าเราเตี้ยอีกเดี๋ยวมันก็จะเกินไปหรือเปล่า
หนิงหนิง
คุณควรมีมารยาทมากกว่านี้ชนคนอื่นต้องขอโทษแต่ว่านะครับคนแก่ชอบมองไม่เห็นน่ะสินะ
มิซูโนะ
แกเป็นใครบอกว่าข้าแก่ไม่รู้จักเจ็บเนื้อเจียมตัว
หนิงหนิง
นี่เขาหลงยุคมาจากไหน
โชกุน
ขอโทษนะครับคุณท่านไม่ค่อยออกมาจากบ้านเท่าไหร่นะครับ
หนิงหนิง
เดินซื้อของที่ตลาดอยู่ดีๆก็เจอคนประหลาดประหลาดวันนี้ไม่ใช่วันของผมจริงๆนะเจอแต่คนแปลกแต่คนนั้นก็เหมือนมาเฟียอยู่คนนึงก็เหมือนย้อนยุคมาจากไหนก็ไม่รู้แค่เรียนแค่นี้ผมปวดหัวมากนะ
หนิงหนิง
ยังมาเจอคนประหลาดอีกเห้อ ผมเหนื่อย!!!!!!!!
โชกุน
ท่านครับผมบอกแล้วไงอยากออกมาคุณท่านยิ่งไม่ถูกกับคนอื่นอยู่
มิซูโนะ
ทำไมก็ข้าชอบเป็นอย่างนี้แล้วใครมันจะทำไมเจ้าก็อีกคนไปขอโทษมันทำไมข้าไม่ได้ผิดซะหน่อย
หนิงหนิง
ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับผมว่าท่านของคุณน่ะคงจะไม่ขอโทษผมก็ไม่เป็นไร
มิซูโนะ
เจ้าพูดสิว่าคำขอโทษดีๆมันทำยังไง
หนิงหนิง
แค่พูดคำว่าขอโทษมันยากตรงไหนล่ะ
โชกุน
แต่ท่านครับผมว่าจบแค่นี้ดีกว่านะครับแล้วเรื่องมันจะใหญ่บานปลายไปเรื่อย
มิซูโนะ
ทำไมอ่ะให้เดินชนแค่นี้มันทำให้เจ้าเจ็บขนาดนั้นเลยหรอถ้าจะไม่ขอโทษเจ้า เจ้าต่างหากที่ต้องมาขอโทษทำให้ข้าเสียเวลา
โชกุน
พอดีว่านายท่านผมไม่ค่อยจะถูกกับ
คนภายนอกนะครับส่วนใหญ่ในตระกูลของเราเป็นตระกูลที่ใหญ่มากนายท่าน ของผมจะนิสัยไม่ค่อยฟังใครเท่าไหร่คุณเข้าใจนะครับผมต้องขอโทษอีกครั้งนะ
มิซูโนะ
ไปอธิบายให้มันฟังทำไม
มิซูโนะ
งั้นเจ้าต้องเป็นข้ารับใช้ของข้าและข้าจะยกโทษให้เจ้า เรื่องมันจะได้จบ
หนิงหนิง
มันไปทางนั้นได้ยังไงผมไม่ได้ผิดซะหน่อยทำไมผมต้องเป็นข้ารับใช้ให้คุณ
หนิงหนิง
คุณมาชนคนก่อนเป็น คุณเองต่างหากที่ ทำให้มันเสียเวลาแล้วมาโทษผมไม่ได้มันไม่ถูก
มิซูโนะ
"ข้าถูกเสมอ"เจ้าไม่มีสิทธิ์มาต่อปากต่อคำกับข้าเจ้ามีเงินมากที่จ่ายค่าเสียเวลาให้คนอย่างข้าหรือหรือไม่ ถ้าไม่มี
"เจ้าต้องมาเป็นข้ารับใช้"
หนิงหนิง
อย่างนี้มันไม่ถูกยังไงผมก็ไม่เป็นข้ารับใช้คุณทำไมมันมั่วซั่วไปหมดเนี่ย ถ้าเสียเวลามันก็เป็นเพราะคุณ อย่ามาเพ้อเจ้อได้ไหม
โชกุน
ใช่ครับนายท่านจะชวนใครมาเป็นข้ารับใช้มั่วซั่วไม่ได้นะครับเราไม่รู้จักที่มาที่ไปของเขาเลย
หนิงหนิง
ใช้อย่างที่เขาพูดถูกเราไม่รู้จักกันด้วยซ้ำอย่ามั่วซั่วชวนใครก็ไม่รู้สิ
มิซูโนะ
ข้าว่าเจ้าหน้าเป็นข้ารับใช้แค่นี้ "ข้าถูกใจเจ้า"
ไม่มีใครกล้าพูดกับข้าเช่นนี้มาก่อนมีแต่ไอ้เจ้า
หัวเหลืองเนี่ยสอนข้าทุกวิทุกวันถ้ามีเจ้ามาอยู่ด้วยก็คงจะสนุกดี
หนิงหนิง
ไปเวรนั้นได้ไง!!!!! แต่ผมไม่สนุกด้วย
โชกุน
แต่ท่านครับผมว่ามันก็นานแล้วนะครับผมว่าเรากลับกันเถอะปล่อยเขาไป
มิซูโนะ
ถ้าข้าเจอเจ้าอีกข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอีกแล้วอย่าให้ข้าเจอเจ้าอีกแล้วกันจะไม่รอดแน่นอน
โชกุน
ท่านครับอย่าพูดอะไรน่ากลัวแบบนั้นสิครับแล้วเขาก็กลัวหมดหรอก
หนิงหนิง
น่าจะไปตั้งนานแล้ว
โชกุน
ขอโทษที่รบกวนเวลานะครับไปก่อนนะ
หนิงหนิง
เฮ้อ!เฮ้อ!อยากจะบ้าเจอแต่คนประหลาด
ข้อเสนอที่แปลกประหลาด
เซ็น
หนิงนอนไม่พอหรอกทำไมมันทำหน้าตาแปลกๆเหมือนกับเจอผีมาก
หนิงหนิง
มีอะไรให้คิดอีกนิดหน่อย
เซ็น
มีอะไรก็บอกนะเราเป็นเพื่อนกันบอกกันได้เราก็มีกัน 2 คน
หนิงหนิง
เมื่อวานน่ะไปเดินตลาดเจอคนแปลกๆ
หนิงหนิง
เหมือนเขาอยู่คนละโลกกับเรา
เซ็น
เราว่าเราก็แปลกนะมีคนแปลกกว่าเราอีกหรอ
หนิงหนิง
เดี๋ยวก่อนนะทำไมพูดเหมือนสนิทกันเลย
เซ็น
ไม่ได้สนิทไม่อยากสนิท
ชาอึน
อุตส่าห์ให้ติดรถมาด้วยลืมบุญคุณได้ไง
เซ็น
จะถ้ารถฉันไม่เสียฉันก็ไม่ติดรถนายหรอก
ชาอึน
พอดีบ้านเราติดกันนะครับแล้วทำตัวเหมือนไม่รู้จักกันนี่มันหมายความว่าอย่างไร
หนิงหนิง
อ๋อๆบ้านใกล้กันไม่บอกจะได้ไม่ต้องพาวิ่งหนีนึกว่าเป็นคนคบไม่ได้ซะอีก
ชาอึน
โทษทีเราเป็นคนขี้รำคาญเซ็นก็น่าจะบอก
ชาอึน
อุตส่าห์หวังดีชวนเรียนก็บอกให้เงียบพูดจะอาจารย์จะได้ไม่ว่าไง
หนิงหนิง
ทำตัวเหมือนแฟนทะเลาะกันเลย
เซ็น
ไม่เห็นเหมือนเกลียดกันจะตาย
นาน่า
(เม้าท์มอย)แกจะว่าคนข้างหน้าเราหล่อมากเลยอ่ะเค้าคุยอะไรกันนะเราพร้อมตายแล้วเป็นอะไรนะเป็นแฟนหรือว่าเป็นเพื่อนทะเลาะกันเหมือนแฟนสาววายอยู่ไม่ได้แล้ว
นาน่า
(เม้าท์มอย)แกว่าไงชาวบ้าน 2 ชั้นว่าใช่มันไม่ใช่แน่ๆถ้าเป็นแฟนกัน
เลมอน
(เม้าท์มอย)แกยังไม่รู้เลยบ้านชาว 1แต่พูดมั่วซั่วเพื่อนเพื่อนของเราจะเสียหายนะเราแค่เม้าท์มอยกันเองอย่าไปซีเรียส
อาจารย์จิน
เงียบครับอาจารย์สอนนักศึกษาทุกคนต้องฟังนะครับไม่งั้นสอบไปถ้าไม่เข้าใจอย่ามาโวยวายนะครับผมจะสอนแค่ครั้งเดียวผมไม่ทบทวนให้นะครับให้ไปทบทวนกันเองแล้วพูดกันเสียงดังไปรบกวนคนอื่นจะทำยังไง
อาจารย์จิน
พอกันแค่นี้เลิกเรียนครับ
ทุกคน
เย้เยเลิกเรียนแล้วโว้ย
อาจารย์จิน
ดีใจอะไรกันขนาดนั้น
หนิงหนิง
คือคนนั้นเขามาอยู่นี่ได้ไง
มิซูโนะ
เจอกันอีกแล้วนะครับข้ารับใช้ของผม เจอตัวสักที
โชกุน
นายท่านครับผมบอกแล้วไงจะใช้พลังมั่วซั่ว
มิซูโนะ
นายก็น่าจะรู้นะว่าทำไมคนอื่นถึงมองไม่เห็นแต่นายเห็น
หนิงหนิง
อยู่ๆทำไมถึงไม่ใช่คำโบราณแล้วล่ะ
มิซูโนะ
ไอ้เจ้าหัวเหลืองน่ารำคาญ
โชกุน
นายท่านครับผมมีชื่อนะครับผมชื่อโชกุนไม่ได้ชื่อเจ้าหัวเหลืองซะหน่อย
หนิงหนิง
มาทำไมที่มหาลัยนะไม่ใช่ที่ของคุณจะมาเล่นอะไรกันก็ไม่รู้ทำตัวเหมือนเด็ก
มิซูโนะ
ปากคอเราะร้ายถูกใจยิ่งนัก
โชกุน
ขอโทษอีกครั้งนะครับ นายท่าน ใช้คำโบราณเกินไปต้องขออภัยนะครับ
มิซูโนะ
อีกคำหนึ่งก็หาว่าแก่อีกคำหนึ่งก็หาว่าเด็กอยากโดนจับกินหรอ
โชกุน
นายท่านครับใช้คำ
แปลก อีกเเล้ว
มิซูโนะ
ข้าไม่ได้บ้าซะหน่อยเจ้าต่างหากอย่ามาพูดเป็นเด็กเป็นเล็กใช้คำพูดที่มันไม่ค่อยลื่นหูเลยนะ
หนิงหนิง
ก็นายพูดไม่รู้เรื่องเองต่างหากทำตัวเหมือนผีบ้าผีบอ
โชกุน
ขอโทษนะครับใช้คำพูดที่มันดีคุยกันดีกว่าไหมครับ
โชกุน
นายท่านอยากจะรู้จักคุณนะครับก็เลยใช้พลังวาร์ปมาแล้วก็ผ่านตาให้คนไม่เห็นในท่านของผมเป็นคนผู้มีพลังวิเศษแตกต่างกับคนอื่นตระกูลของเรานั้นจะมีกันอยู่ 1 คนที่มีพลังวิเศษสามารถปกป้องตระกูลได้นะครับแล้วคุณก็เป็นหนึ่งตัวเลือกที่จะมาดูแลแต่ท่านของเราก็รู้ๆอยู่ท่านของเราเป็นคนที่ไม่ฟังใครถ้ามีคุณก็จะช่วยกันได้ตระกูลของเราจะได้ปลอดภัย
หนิงหนิง
เหตุผลแค่นี้นะครับมันไม่เกี่ยวอะไรกับผมซะหน่อย
โชกุน
อยากสิครับคุณจะได้เงินเดือน 30,000 บาทเลยนะครับจะช่วยเหลือคุณได้เยอะเลยนะครับแค่คุณช่วยเหลือเราเหมือนกันนายท่านของผมจะได้ฟังมากผมคนเดียวก็เหนื่อยแล้วล่ะครับจะสอนแค่สอนนายทำอย่างเดียวดีกว่ามันจะดีใจมากเลยนะครับถ้าคุณมาช่วยนะครับ
มิซูโนะ
โชกุนถ้าหมอนั้นน่ะไม่สนใจก็ไม่ต้องไปใช้เหตุผลอะไรมากมายหรอกแค่คนเดียวข้าก็ปวดหัวมาก
หนิงหนิง
30,000 บาทเลยหรอ!!!!
มิซูโนะ
(คิดในใจ)คิดว่าจะหยิ่งอีกนานที่ไหนได้ก็เห็นแก่เงินสินะ
มิซูโนะ
(คิดในใจ)ไม่มีใครที่กล้าแสดงออกได้อย่างนี้ข้าคาดหวังในตัวเจ้ามากเลยนะจะได้เปลี่ยนชีวิตข้าที่แสนจะน่าเบื่อให้มันมีอะไรมากขึ้นแค่โชกุนก็ไม่พอหรอกหมอนั่นก็น่าจะปวดหัวน่าดูถ้ามีใครสักคนมาช่วยแบ่งเบาภาระได้ก็ดีมากขึ้น
มิซูโนะ
(คิดในใจ)ตระกูลของข้านั้นมีแต่คนไม่ฟังกันมันทำสาเหตุมามันทำให้แย่งชิงอำนาจแม้แต่ข้าจะมีพลังวิเศษก็ตามมันก็ไม่พอที่จะอยู่ได้ตัวคนเดียวและไว้ใจคนอื่นมันหาคนนอกที่สามารถจะไว้ใจได้บ้างคนตรงไปตรงมาดูแล้วไม่มีเล่ห์เหลี่ยมหรือแผนการอะไรคิดอะไรก็พูดสิ่งนั้นข้าก็เพิ่งเจอสิ่งที่ข้าเจอมานั้นมีแต่คนหน้าไหว้หลังหลอกกันทั้งนั้น
หนิงหนิง
(คิดในใจ)มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นที่จะให้30,000 บาทกับคนที่เพิ่งเจอกันเองได้แค่ 1 วันมันไม่แปลกไปหน่อยหรอครับ
โชกุน
เอ๋เอ๋ทำไมทุกคนถึงเงียบกันล่ะครับคุณถ้าได้คำตอบแล้วช่วยตอบผมหน่อยนะครับ
หนิงหนิง
ผมขอถามหน่อยได้ไหมครับเหตุผลจริงนะมันคืออะไรมันไม่แปลกไปหน่อยแล้วครับที่จะยืนข้อเสนอที่มันแปลกไปหน่อยหรือเปล่าครับ
มิซูโนะ
มันไม่แปลกหรอกถ้านายตอบตกลงมาแค่นี้เรื่องก็จบนายก็แค่ไม่คิดอะไรที่มันยุ่งยากกว่าคนอื่นถ้าคนอื่นได้ยินข้อเสนอนี้ตกลงไปแล้ว
มิซูโนะ
กับเด็กที่เรียนอยู่มันไม่ได้เงินเยอะขนาดนี้หรอก
หนิงหนิง
รู้จักชื่อผมได้ยังไง
มิซูโนะ
ข้าต้องสืบมาแล้วสิจะได้ไม่มีข้ออ้างอีกก็ว่าไม่รู้จัก
โชกุน
งั้นเรารู้จักกันแล้วนะครับผมชื่อโชกุนนะครับ
หนิงหนิง
(คิดในใจ)มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงผมไม่เข้าใจเลยผมจะทำยังไงดีทำไมเหมือนมัดมือชกกันอย่างนี้เลย
มิซูโนะ
วันนี้เริ่มงานเลยนะกลับกันเถอะ
หนิงหนิง
อะไรเนี่ยอยู่ๆก็ได้งานเฉยมันไม่จริง
ชาอึน
ใช่เป็นอะไรหรือเปล่าหน้าซีดๆดูไม่สบายหรือเปล่า
เซ็น
ใช่อย่างที่ชาอึนมันบอกเป็นอะไรหรือเปล่าเพื่อนไม่ไหวก็พักผ่อนนะ
หนิงหนิง
ขอบคุณนะไม่เป็นไรหรอกแค่แค่ฝันร้ายนิดหน่อยก็เลยเครียดน่ะ
เซ็น
น่าจะไม่หน่อยนะมันน่าจะฝันร้ายมากเลยแหละ
ชาอึน
เซ็นไม่ว่ามันแปลกๆแล้ว ไปกินข้าวกันหิวแล้วหนิงไปด้วยกันไหม
เซ็น
แปลกจริงร้อยวันพันปีไม่เคยชวนมาชวนตอนนี้ใครจะมีอารมณ์กินนายบ้าหรือเปล่าเห็นไหมว่าเพื่อนเครียดน่ะ
ชาอึน
ก็เห็นไงก็เลยชวนกินข้าวจะได้ไม่เครียดไง
เซ็น
จ้าใจดีมากเลี้ยงนะขอบคุณ
เซ็น
ใครชวนก็เลี้ยงสิได้รวยไม่ใช่หรอ
ชาอึน
พูดกับตัวเองไม่มีเงิน
เซ็น
มีแต่ไม่อยากใช้ ใช้ของคนอื่นมันคุ้มกว่า
ชาอึน
ครับเป็นเพื่อนที่ดีมาก
หนิงหนิง
เราต้องรีบกลับก่อนนะเรามีธุระนะไปกินข้าวกันสองคนเลยไม่อยากไม่อยากคันตรงกลางระหว่างนายสองคนน่ะ
เซ็น
อะไรกัน ไอ้หมอนี่เลี้ยงทั้งที
ชาอึน
เพื่อนก็บอกอยู่ว่ารีบนายก็เซ้าซี้จริงๆ
ชาอึน
ทำตัวน่ารำคาญเหมือนเด็ก
เซ็น
จ้าเปรียบเทียบเข้าไปเปรียบเทียบกันเก่งไม่มีอะไรเปรียบเทียบกันอีกแล้ว
ชาอึน
ประชดประชันเก่งไม่มีอะไรอีกแล้ว
หนิงหนิง
เฮ้อสองคนนี้ก็เถียงกันเช่นเคยครั้งแรกคิดว่าไม่ถูกกัน พอๆกันเลย ไปดีกว่า
หนิงหนิง
ห้ามหลายครั้งแล้วก็เถียงกันเหมือนเดิม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
