เพียงจันทร์ทรา.

ยามดอกไม้ร่วงโรย.

. .

ณ ตรอกแห่งนึง

มีชายร่างสูงคนหนึ่ง

กำลังยืนค้าขายเรื่องสารเสพติดกับลูกค้าที่มาติดต่อซื้ออยู่

อาร์เธอร์[จันทร์ทราชาติก่อน]🌨

//ยืนคุยเรื่องของกับลูกค้าอยู่

แต่การค้าขายนั้น

กลับต้องมี

“ คนตาย ”

เพราะการลอบสังหารจาก

“ ศัตรู ”

ที่เป็นอริของอาร์เธอร์

หรือ “ ลูกค้า ” ที่ติดต่อซื้อขายนั่นแหละ

???

ฮิฮิ. . .ไปตายเถอะนะครับ. . .//ลั่นไกลใส่อาร์เธอร์จากซอกมืดในตรอกที่ลับสายตาคน

ปัง!!

เสียงปืนดังสนั่นไปทั้งตรอก

พร้อมมีเลือดสีแดงฉานหลั่งไหลออกมาจากศีรษะของ อาร์เธอร์

เลือดสีแดงนั้นไหลพรากออกมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

ก่อนจะมีเสียงดังขึ้นมา

ตุบ. . .

ร่างสูงของอาร์เธอร์ล้มลงไปนั่งคุกเข่ากับพื้น ก่อนจะสิ้นลมหายใจไปในที่สุด

แต่ยังคงมีเสียงหัวเราะคิกคัก

ที่ดังมาจากเบื้องหน้าของตน

ด้วยความสะใจ

. .

.จบ.

มิรู้หรือว่าข้ามิใช่คน.

. .

???

ข้าไม่ยอมให้เจ้าตายไปเปล่าๆ หรอกนะอาร์เธอร์. . .

???

จงตื่นขึ้นมา. . .

???

ในนิยาย ที่เจ้าชอบนักชอบหนาซะสิ. . .

???

ขอให้เจ้าโชคดี. . .กับโลกใบใหม่

. .

จันทร์ทรา🌙

เฮือก!!! แฮก–อึก. . .//ฟื้นขึ้นมาก่อนจะกลอกสายตามองไปรอบๆ ตัว

ตุลาการ🌌

เฮ้ย!!! เอ็งฟื้นแล้วหรือ!?//รีบเดินเข้ามาในห้องที่จันทร์ทราอยู่

จันทร์ทรา🌙

อะ–อื้ม. . .( นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย. . . )//มองไปที่ใบหน้าของตุลาการก่อนความทรงจำของร่างนี้จะกลับมาอย่างรวดเร็ว

ตุลาการ🌌

เอ็งเป็นกะไรมากหรือไม่ ข้านึกว่าเอ็งจะสิ้นเสียแล้ว//นำนํ้าที่ถือติดมือมาด้วยให้จันทร์ทราดื่มก่อนจะยิ้มออกมาเจื่อนๆ เพราะสีหน้าไร้อารมณ์ของจันทร์ทรา

จันทร์ทรา🌙

ปากเอ็งพูดเป็นแต่เรื่องแบบนี้งั้นรึ. . .//ทำสีหน้าไร้อารมณ์ขันใส่ตุลาการพรางค่อยลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปด้านนอกเพื่อสำรวจ

เพราะร่างนี้เป็นหมอผีจึงมีของติดตัวเพื่อป้องกันภัยเยอะแยะเต็มไปหมด

“ อึก. . . ”

“ ชะ–ช่วยผม. . .ด้วย. . . ”

เสียงปริศนาดังแว่วมาจากป่าด้านหน้าของจันทร์ทรา

จันทร์ทรา🌙

เสียงอะไรวะนั่น. . .//พูดจบก็เดินไปดูพร้อมอีโต้อาคมที่ถือมาเผื่อต้องใช้ในการป้องกันตัว

เมื่อจันทร์ทราเดินเข้าไปในป่าสักพัก

ก็เจอกับชายร่างเผือกคนหนึ่ง

นอนหมดสติอยู่บนพื้น

พรางตามตัวมีรอยแผลเต็มไปหมด

แต่จันทร์ทรานั้น

ลืมฉุดคิดไปว่าใช่คนหรือไม่?

จึงรีบอุ้มชายผู้นั้นกลับมาที่กระท่อมที่จันทร์ทรานั้นอาศัยอยู่

จันทร์ทรา🌙

รอยแผลเต็มไปหมดเลยแฮะ. . .//รีบหาสมุนไพรในกระท่อมมารักษาร่างเผือกที่นอนอยู่ตรงหน้า

* ตุลาการนั้นออกจากกระท่อมไปได้สักพักแล้ว *

ลูซีเลียส🌫

อึก. . .เฮือก!!! กะ–แกเป็นผู้ใดน่ะ!!? อึก. . .//พูดจบก็รีบถอยห่างจากจันทร์ทราทันทีด้วยความกลัวและหวาดระแวงขั้นสุด

จันทร์ทรา🌙

เฮ้ออ ~ ข้าแค่จะทำแผลให้เจ้าเอง ข้าไม่ทำอะไรเจ้าหรอกน่าฮะฮะ//ขำออกมาเบาๆ กับท่าทีของชายร่างเผือกที่กลัวตนจนตัวสั่นไปหมด

ลูซีเลียส🌫

(ไม่รู้จริงๆ หรือว่าข้ามิใช่คน. . .)//จ้องมองไปที่ใบหน้าของจันทร์ทราก่อนจะใจเย็นลงแต่ก็ยังคงเหลือความกลัวอยู่

จันทร์ทรา🌙

เจ้ามาให้ข้าทำแผลก่อนเถิด ดูท่าน่าจะเจ็บมากโขลแน่ๆ เลย//ยิ้มให้ชายร่างเผือกอย่างอ่อนโยนผิดกับหน้าตาและรูปร่างของตน

ลูซีเลียส🌫

อื้ม. . .(นิสัยน่ารักผิดกับใบหน้าเจ้าเสียจริง. . .)//ยอมให้จันทร์ทราทำแผลให้ถึงจะเป็นผีก็เถอะ

หลังจากที่จันทร์ทราทำแผลให้ลูซีเลียสเสร็จเรียบร้อย

จันทร์ทรา🌙

เจ้ามีนามว่ากะไรงั้นหรือ?//ถามขึ้นมาหลังจากทำแผลเสร็จพรางยิ้มอ่อนโยนให้ชายร่างเผือกอีกครั้ง

ลูซีเลียส🌫

ข้า “ ลูซีเลียส ”. . .(เขาคงจะรังเกียจต่างชาติอย่างข้าแน่ๆ. . .)//ก้มหน้าลงเล็กน้อยพรางเชยตาขึ้นมองจันทร์ทราว่ากิริยาเขาจะเป็นเช่นไร

จันทร์ทรา🌙

เจ้าคงเป็นชาวต่างชาติสินะ. . .ข้า “ จันทร์ทรา ” หวังว่าเจ้าจะมิรังเกียจข้านะ//ยิ้มให้ลูซีเลียสอย่างอ่อนโยนอีกครั้งก่อนจะหันหลังไปหานํ้าให้ลูซีเลียสดื่ม

ลูซีเลียส🌫

(สะโพกนั่นมัน. . .ยั่วเx็ดชะมัด. . .)//มองไปที่สะโพกอวบของจันทร์ทราอย่างจดจ่อ พรางกลืนนํ้าลายดังหวังอยากจะกลืนกินสะโพกนั้นให้ได้แต่จะช้าหรือเร็วก็ค่อยว่ากัน

จันทร์ทรา🌙

//กำลังก้มตักนํ้าให้ลูซีเลียสพรางแอ่นสะโพกขึ้นเพื่อก้มตักนํ้า

ลูซีเลียส🌫

จะเกินไปแล้วนะ. . .//กัดฟันแน่นพรางจ้องมองสะโพกอวบนั่นแบบไม่ละสายตา

จันทร์ทรา🌙

เกินไปอะไรงั้–//ยังพูดมิจบก็ถูกกระโจนกอดจากด้านหลังพรางมีแท่งแข็งอุ่นๆ ทิ่มที่รูจีบของตนอยู่

ลูซีเลียส🌫

เจ้ายั่วข้าเช่นนี้. . .ข้าก็ทนมิได้เช่นกันนะ. . .//จับจันทร์ทราล็อคด้วยพละกำลังอันมหาศาลเกินกว่าจะเป็นแรงของมนุษย์ได้

จันทร์ทรา🌙

มะ–หมายถึงกะไรของเจ้ากันน่ะ!!?//ดิ้นไปมาสุดแรงแต่กลับดิ้นไม่หลุดสะอย่างงั้น แต่แรงของตนก็ใช่น้อยๆ แต่ทำไม. . .ถึงสู้แรงของลูซีเลียสที่มีแผลไม่ได้ล่ะ?

———

. .

.จบ.

น่าขยํ้า.

. .

ลูซีเลียส🌫

งั้น. . .ถือสะว่า. . .ข้าขอแล้วกันหนา. . .//พูดจบก็บีบไปที่สะโพกอวบอย่างหมั่นเขี้ยวพรางค่อยๆ ล้วงมือเข้าไปใต้ร่มผ้าของจันทร์ทราช้าๆ

จันทร์ทรา🌙

ยะ–หยุดนะ!!! อึก. . .(อะไรกัน. . .แรงหดหายไปหมดเลย. . .เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย!!?)//พยายามสะบัดออกแต้กลับหมดแรงฮวบทันทีพรางสมองขาวโพลนไปหมดนึกอะไรไม่ออกเลย

ลูซีเลียส🌫

นี่เจ้า. . .มิรู้จริงๆ ใช่มั้ย. . .ว่าข้าคือผีน่ะ. . .เจ้ายั่วผีตนนี้ได้อยู่หมัดเลยรู้หรือไม่. . .//ค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในรูจีบทีละนิ้วก่อนจะนำมืออีกข้างเลื่อนไปบีบนมอวบของจันทร์ทราเข้าอย่างแรง

จันทร์ทรา🌙

ผะ–ผีงั้นรึ. . .แล้วอึก!!! เจ้ามิคิดจะกลัวอาคมของข้าบ้างรึ!!?//ถามออกมาด้วยความสงสัยพรางพยายามอยู่ให้นิ่งที่สุดและหวังว่าจะมีช่องโหว่ให้เค้าหลบหนีออกไปได้

ลูซีเลียส🌫

ข้ามิกลัวอาคมหรอกหนา ข้ากลัวจะไม่ได้ขยํ้าเจ้ามากกว่าเสียอีก. . .//พูดจบก็สอดนิ้วเข้าไปเพิ่มพรางถ่างขาจันทร์ทราออกกว้างขึ้นอีกก่อนจะขยับนิ้วเข้า - ออกช้าๆ

จันทร์ทรา🌙

อึก–อร๊าง~!!! อุ๊บ!!!. . .//ครางออกมาโดยไม่รู้ตัวพรางรีบกดริมฝีปากแน่นพร้อมหน้าแดงฉ่าออกมาด้วยความอาย

ลูซีเลียส🌫

เสียงเจ้านี่เพราะเสียจริงเลย ถ้าข้าสอดแก่นกายข้า. . .เจ้าคงจะมิครางสะนั่นทั่วป่าหรอกหรือ//ฉีกยิ้มออกมาอย่างมีความสุขพรางนำนิ้วของตนออกแล้วควักแก่นกายของตนออกมาวางทาบไว้ที่สะโพกอวบของจันทร์ทรา

สะโพกอวบได้สั่นระริกไปหมดกับขนาดแก่นกายของร่างเผือกนั้น

* ถ้าถามว่าขนาดไหนก็. . .79แค่กๆ. . . *

จันทร์ทรา🌙

มะ–มันเข้ามิได้หรอกหนาแหะๆ. . .จะ–เจ้าหยุดเถิด. . .//หันมองไปดูแก่นกายหนาของลูซีเลียสพรางทำหน้าเลิ่กลั่กไปหมดด้วยความกลัว

ลูซีเลียส🌫

ทำไมจะเข้ามิได้หืมม ~ คนดี♥//จ่อแก่นกายหนาไว้ที่รูจีบก่อนจะกระแทกเข้าไปมิดด้ามพรางก้มลงโอบกอดจันทร์ทราพร้อมลูบไปที่หน้าท้องที่นูนออกมาเพราะแก่นกายหนาของตน

จันทร์ทรา🌙

อ๊าาส์~!!! อึก–อร๊างง~!!! อ๊ะ–อึก. . .//จิกแขนลูซีเลียสจนเลือดซึมออกมาพรางรู้สึกเสียวซ่านไปหมดทั้งกายาก่อนจะขยับสะโพกอวบไปดันลูซีเลียสโดยที่ตนไม่รู้ตัว

ร่างเผือกเมื่อเห็นเช่นนั้น

ก็หัวเราะชอบใจกับสิ่งที่ร่างหนากระทำ

ลูซีเลียส🌫

เจ้าพร้อมให้ข้ากระแทกแล้วงั้นหรือ ~ เจ้านี่น่ากระแทกจนรูฉีกไปหมดเลยแฮะ♥//ฉีกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจก่อนจะเลียไปที่ต้นคอสีแทนของจันทร์ทราพรางกัดลงไปที่ต้นคอพร้อมทิ้งรอยฟันไว้

. .

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!