Love And Betrayal [รักและหักหลัง]
[แรกพบ]
อ่านให้สนุกน้าาา คนน่ารัก
วารีบวิ่งกับบ้าน เพราะไปเอาเอกสารมาให้เพื่อน
แล้วรีบหยิบเอาเอกสารก่อนวิ่งออกไป
ไนท์(เพื่อน)
มาช้านะมึงอ่ะ
วา(นายเอก)
(ผมหยิบเอกสารให้ไนท์)
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
เออนี่ วา
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
กูมีอะไรน่าสนใจมาให้ดู
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
มันคือบัตไปคอนเสิร์ตน่ะ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ทีแรกอ่ะ กูว่าจะชวนไอ่ไนท์ แต่มันบอกไม่ว่างอ่า ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยน้าา
ไนท์(เพื่อน)
มึงอ่ะไม่อยากให้กูไปด้วย
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ไม่รู้จิ
ไนท์(เพื่อน)
กูไม่ไปก็ได้ว่ะ
ไนท์(เพื่อน)
เออ วา เอกสารมึงอ่ะ กูดูแล้วนะ ผ่าน ขอบใจนะที่ช่วย
วา(นายเอก)
เออๆไม่เป็นไรหรอก กูชอบช่วยเพื่อนๆอยู่แล้ว
อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามา
เมษา(นางร้าย)
ไม่ทราบว่า พวกคุณเห็นแหวนฉันรึป่าวคะ
เมษา(นางร้าย)
ฉันจำได้ว่าฉันเผลอทำมันตกแถวๆนี้
วา(นายเอก)
(ซวยแล้วว กูพึ่งเก็บมา)
วา(นายเอก)
เอ่อ...คือมันอยู่กับผมเอง
เมษา(นางร้าย)
ห้ะ!!?...นี่คุณขโมยไปงั้นหรอ
วา(นายเอก)
(ผมยังไม่ได้พูดอธิบายสักคำ เมษาก็ตบหน้าผม ราวกับเธอไม่ฟังอะไรแล้ว )
เมษา(นางร้าย)
นี่คือสิ่งตอบแทน
เมษา(นางร้าย)
ที่แกกล้าขโมยของๆฉัน
เมฆหมอก(พระเอก)
หยุดนะครับ
เมฆหมอก(พระเอก)
คุณไม่เห็นหรอ
เมฆหมอก(พระเอก)
ว่าคนอื่นกำลังนั่งดื่มกาแฟอย่างสงบ
เมฆหมอก(พระเอก)
คุณทำลายบรรยากาศให้เสียหมดเลย
วา(นายเอก)
(เขาดูเท่ห์จังเลย)
ไนท์(เพื่อน)
นี่คุณครับ[บอกเมษา]คุณควรจะฟังเพื่อนผมพูดด้วยนะครับ
ไนท์(เพื่อน)
อย่าใช้แต่อารมณ์
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
เออจริงด้วย
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ทำแบบนี้ผิดนะง้าบ
เมษา(นางร้าย)
พวกแกอย่ามาสอนฉัน
เมษา(นางร้าย)
เอาแหวนมาด้วย
[เมษาดึงแหวนที่อยู่ในมือวาไป ขอบคุณสักคำก็ไม่มี]
เมฆหมอก(พระเอก)
ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคุณ
วา(นายเอก)
(ผมมองเขาด้วยสายตาที่อ่อนโยน)
เมฆหมอก(พระเอก)
ดีแล้วครับ
วา(นายเอก)
(และเขาก็กลับไปทำงานต่อ)
ไนท์(เพื่อน)
มึงมองจึ้งเชียวนะ
วา(นายเอก)
ปะ...ป่าวซะหน่อย
วา(นายเอก)
กูแค่อยากขอบคุณที่เขาเข้ามาช่วยบอกผู้หญิงคนนั้น
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
แอบติดรักฉบับวายเกินไปป่าวว พ่อคนหล่อ
วา(นายเอก)
พวกมึงคิดไรกันวะเนี่ยย
[อดีตของผม]
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
มายังมึง
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
กูรอที่หน้าบ้านนะ
วารีบเกินไป จนทำกระเป๋าตังหล่น
ในนั้นมีรูปผู้หญิงคนหนึ่ง
วา(นายเอก)
ทำไมผู้หญิงคนนี้
วา(นายเอก)
เราถึงยังลืมเธอไม่ได้นะ
วา(นายเอก)
เธอควรจะได้เจอคนที่ดีกว่าผม
วา(นายเอก)
เฮ้อออ.. ช่างมันเหอะ
วาเก็บรูปไว้ในกระเป๋าตังของเขาเช่นเดิม
ที่จากไปตั้งแต่วาอายุ15แต่มาถึงตอนนี้วาอายุ21แล้วแต่วายังจดจำได้ดี กับทุกอย่างที่พ่อและแม่บอก
วี
ฉันกับแม่ไม่ได้มานั่งรอแกนะ
วี
แกควรจะใช้ชีวิตให้เข้มแข็ง
นาริน
พ่อพูดถูกลูกควรจะคิดถึงชีวิตของลูกเอาไว้
นาริน
พ่อกับแม่คอยดูลูกอยู่ห่างๆ
นาริน
ไม่มีใครจะรักเราได้มากกว่าตัวเราเองหรอก
วี
วันนี้เป็นวันสุดท้ายของพ่อกับแม่
วี
ครั้งสุดท้าย...ที่ฉันจะได้เห็นแก จะได้ดูแลแก
วา(นายเอก)
(อยู่ๆน้ำตาผมก็ไหลออกมา)
วี
ฮ่า ๆๆ ร้องไห้ทำไมเด็กน้อย
วี
ฉันกับแม่มาให้แกได้กอดเป็นครั้งสุดท้าย
วี
ก่อนที่ฉันกับแม่จะไปในที่สงบ
วา(นายเอก)
(ผมร้องไห้เสียใจ)
วา(นายเอก)
พ่อกับแม่ไม่ขับรถออกไปตามหาผม
วา(นายเอก)
พ่อกับแม่คงไม่ต้องมาจบชีวิตแบบนี้
วา(นายเอก)
(ร้องไห้หนักกว่าเดิม)
จากนั้นวาก็วิ่งไปกอดพ่อแม่
แม่เอามือเช็ดน้ำตาให้วาอย่างแผ่วเบา
วี
มันไม่ใช่ความผิดของแกซะหน่อย
วี
แกเป็นลูกชายคนเดียว ถ้าแกหายไป มันก็หน้าที่ของคนเป็นพ่อแม่อยู่แล้ว ที่ต้องตามหา
นาริน
จริง ลูกอย่าโทษตัวเองเลยนะ
วี
ตอนนี้พวกฉันกำลังจะหายไปแล้วแกมีอะไรจะบอกมั้ย
วา(นายเอก)
ผม..รักพ่อกับแม่นะ
นาริน
ไปกันเถอะคุณ หมดเวลาของเราแล้ว
วี
(ผมมองลูกชาย) ฉันไปล่ะนะ ดูแลตัวเองดีๆนะ ฉันภูมิใจที่มีแกเป็นลูกชาย
ร่างของพ่อและแม่วา ค่อยๆจางหาย และสลายไปกับสายลม
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
มึงร้องไห้ทำไม
วา(นายเอก)
พวกเขาไปจริงๆแล้ว
วา(นายเอก)
กูไม่เคยรู้มาก่อน
วา(นายเอก)
ว่าพ่อกับแม่จะอยู่ข้างๆ
วา(นายเอก)
ที่กูทำให้พวกท่านต้องตาย
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
(เอามือลูบหัววา)
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
พวกท่านไปดีแล้ว
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
เดี๋ยวกูอยู่ปลอบใจมึงเองนะเพื่อน
วา(นายเอก)
กูแค่อยากเกิดมา
วา(นายเอก)
แล้วมีครอบครัวอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแบบคนอื่น
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ความตายมันห้ามกันไม่ได้หรอกนะ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ใครจะรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
มึงต้องเข้มแข็งเข้าไว้
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
มึงเป็นลูกผู้ชาย
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ห้ามให้ใครเห็นน้ำตานะ
วาใช้มือปาดน้ำตาตัวเองออก
วา(นายเอก)
กูควรปล่อยวางใช่มั้ย
วา(นายเอก)
นี่คือคำถามในตัวกู
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
กูขอตอบแทนมึงเลยละกันงั้น
วา(นายเอก)
งั้นเราไปกันเถอะ
วา(นายเอก)
กูไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
(ถึงฉันจะงงกับอาการของวานิดหน่อย แต่ฉันก็เดินตามเขาออกไป โดยไม่ถามอะไร)
[คอนเสิร์ต]
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ว้าาา..คนเยอะชิป
วา(นายเอก)
คอนเสิร์ตถ้าไม่ให้คนเยอะ มันจะใช่คอนเสิร์ตหรอวะ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
เออช่างเถอะน่า
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ยังไงก็ได้เข้าละ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
มาสนุกกันดีกว่าา
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ยู้วฮู้วว...
ที่ยืนมองศิลปินบนเวทีอย่างมีความสุข
วา(นายเอก)
เอ่อ...ขอโทษนะครับ
วา(นายเอก)
เจ้าของร้านกาแฟรึเปล่าครับ
เมฆหมอก(พระเอก)
อ่าวคุณเองหรอ
เมฆหมอก(พระเอก)
ไม่อยากเชื่อเลย
เมฆหมอก(พระเอก)
ว่าคุณจะจำผมได้
วา(นายเอก)
อาจเป็นเพราะว่า...คุณน่าจดจำล่ะมั้ง
เมฆหมอก(พระเอก)
ฮ่า ๆๆ ตลกละ
วา(นายเอก)
ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอ
เมฆหมอก(พระเอก)
ผม เมฆหมอก
วา(นายเอก)
จะเรียก "วา" เฉยๆผมก็ไม่ติด
เมฆหมอก(พระเอก)
งั้นขอเรียก วา แล้วกันนะครับ
เมฆหมอก(พระเอก)
แล้วนี่คุณมาคนเดียวหรอ
วา(นายเอก)
เต้นอยู่ตรงนู้น
เมฆหมอก(พระเอก)
ที่คุณยังมีเพื่อน
เมฆหมอก(พระเอก)
แต่ผมไม่มีใครเลย
วา(นายเอก)
ผมจะเป็นเพื่อนคุณเอง
เมฆหมอก(พระเอก)
คุณอยากเป็นเพื่อนกับผมหรอ
วา(นายเอก)
มีเพื่อนใหม่ก็ดีเหมือนกัน
วา(นายเอก)
(ผมยิ้มให้เขาเบาๆ)
เมฆหมอก(พระเอก)
ขอบคุณนะ//ยิ้มให้อค
วา(นายเอก)
คุณอายุเท่าไหร่อ่ะ
วา(นายเอก)
ต้องให้ผมเรียกคุณว่าพี่รึป่าว
เมฆหมอก(พระเอก)
ผมเป็นเพื่อนคุณ
เมฆหมอก(พระเอก)
งั้นเดี๋ยวผมพาไปหาไรกิน
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
อยู่นี่เองหรอ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ตามหาจะทั่วงานแล้วนะ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
เอ่อ นี่ใช่คุณเจ้าของร้านกาแฟรึเปล่าคะ
เมฆหมอก(พระเอก)
ใช่ครับผมเอง
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ว้าว ไม่คิดว่าคุณจะมาด้วย
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ฉันชื่อปลายฟ้าน้า
เมฆหมอก(พระเอก)
อ๋อ ผมเมฆหมอกนะครับ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
nice to meet you
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
งั้นมึงออกไปหาของกินรองท้องก่อนมั้ย
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
เดี๋ยวก็เป็นลมตายห่าพอดี
เมฆหมอก(พระเอก)
คุณปลายฟ้าสนุกต่อเลยครับ
เมฆหมอก(พระเอก)
ผมจะพาคุณวาไปเอง
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
จริงหรอคะ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ขอบคุณนะฮะ
จากนั้นปลายก็เต้นต่อไปแบบไม่สนอะไร
เมฆหมอก(พระเอก)
คุณอยากกินอะไรล่ะ
วา(นายเอก)
ผมว่าเราเดินๆไปก่อน
เมฆหมอก(พระเอก)
เราออกมาไกลมากนะ
เมฆหมอก(พระเอก)
เพื่อนคุณจะตามหาเจอหรอ
วา(นายเอก)
ยัยนั่นเก่งจะตาย
เมฆหมอก(พระเอก)
งั้นโอเคครับ
เมฆหมอก(พระเอก)
สั่งอาหารเลยมั้ย
เมฆหมอก(พระเอก)
มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง
เมฆหมอก(พระเอก)
กินเยอะๆนะ
วา(นายเอก)
(พวกเราสั่งอาหารมากิน)
วา(นายเอก)
(และคุยกันอย่างสนุกสนาน)
วา(นายเอก)
(พวกเราเล่าเรื่องต่างๆที่อีกฝ่ายถาม พูดง่ายๆคือถามมาก็ตอบกลับ)
วา(นายเอก)
(ผมมีความสุขมาก)
เมฆหมอก(พระเอก)
ฮ่า ๆๆเรื่องของคุณตลกจัง
เมฆหมอก(พระเอก)
ผมว่าเราสองคนดูเข้ากันได้นะ
เมฆหมอก(พระเอก)
เป็นเพื่อนกันดีที่สุดละ
เมฆหมอก(พระเอก)
สมกันดี ฮ่าๆๆ
วา(นายเอก)
เรารีบกินและก็กลับไปที่ คอนเสิร์ตดีกว่า
[จากนั้นพวกเราก็กินอาหารจนอิ่ม
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
พวกนายหายไปนานมากกก
วา(นายเอก)
กูเลยนั่งกินจนอิ่ม
วา(นายเอก)
ไม่หิวกับเขาบ้างหรอ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
หึ...ไม่(ฉันส่ายหน้า)
วา(นายเอก)
สงสัยกรี๊ดหนุ่มๆที่อยู่บนเวทีล่ะสิท่า
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
แล้วมึงจะทำไมย่ะ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
คุณเมฆหมอก
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
ไม่เห็นจะสนุกเลย
เมฆหมอก(พระเอก)
เอ่อ..คือผมไม่ชอบแสดงอาการอ่ะ
เมฆหมอก(พระเอก)
ผมทำมาจนชินแล้ว
เมฆหมอก(พระเอก)
มันเลยดูเหมือนผมไม่สนุกไงล่ะ
เมฆหมอก(พระเอก)
แต่ความจริงคือสนุกมาก
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
เหนื่อยแล้วอ่าา
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
กลับบ้านกันเถอะวา
วา(นายเอก)
คอนเสิร์ตยังไม่จบเลยนะ
ปลายฟ้า(เพื่อนวา)
กูเหนื่อยแล้วนี่
วา(นายเอก)
งั้นผมไปก่อนนะครับคุณหมอก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
