เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของ"วาคิม" เด็กหนุ่มที่ตกหลุมรักเพื่อนสนิทตัวเองที่ชื่อมิน มินเป็นคนเฟรนลี่ น่ารัก พูดเพราะ ใครๆก็ตกหลุมรักมิน แต่วาคิมก็รู้ว่าเค้าไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของมินเพราะ...

"ฮึก..ฮื้อฮือ คิมอึก..ฮื้อ"ชายหนุ่มร่างบางได้ร้องไห้สะอึกสะอื้น "ไอ้ไนซ์ มันพาผ.ญเข้าบ้านอีกแล้วหรอ"วาคิมได้แต่ถามมินด้วยความเป็นห่วง "ไนซ์..ค..เค้าพาคนอื่นมาบ้าน..อึก.."ตอนนี้วาคิมได้เพียงแต่ปลอบใจชายหนุ่มร่างบางอย่างอ่อนโยน"เราว่าเธอเลิกกับไนซ์เถอะ"วาคิมพูดด้วยความเบาเสียง"เธอ...เรารักเค้าว่ะ เรา..ฮึก..เลิกกับ****เค้าไม่ได้จริงๆว่ะ เราอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีไนซ์"ว่าคิมได้แต่เพียงปลอบใจมิน

...กริ่งๆๆ...

จู่ๆทั้งสองก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ ชายหนุ่มร่างบางได้หยิบมือถือออกมา"ฮะโหลที่รัก มีอะไรรึป่าว"เสียงของมินสั่นมากๆ "ที่รักอยู่ไหน เค้าหาที่รักไม่เจอ"ไนซ์พูดด้วยความโกรธ "ฮึก..เค้า.."วาคิมรู้สึกจุกข้างในใจ "ที่รัก เธอร้องไห้หรอ ที่รักกลัวหรอ"ชายหนุ่มร่างบางร้องไห้จนแทบพูดไม่ออก "ค..เค้า****มิน"วาคิมพยายามปลอบโยนมิน "คิม เรากลับบ้านล่ะนะ แล้วเจอกัน"มินกล่าวจบก็ค่อยๆเดินออกจาก

บ้านวาคิม "เห้อ~"วาคิมถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความเหนื่อยล้า"ได้แอบชอบเพื่อนตัวเองไปอีกนานเท่าไหร่น่ะ"

ว่าคิมได้นั่งน้ำตาซึมอยู่บนโซฟาตัวโปรด

......................

......................

......................

"กลับมาแล้วครับ"ชายหนุ่มร่างบางได้ค่อยๆเดินเจ้าห้องตัวเองอย่างเบาเสียง "ที่รักไปไหนมา"เสียงปริศนาได้ดังมาจากหลังของมิน "น..ไนซ์" ชายหนุ่มร่างบางได้เอ่ยชื่อชายหนุ่มผู้เป็นที่รัก "ค..คือเค้าไปทานข้า-" ขณะที่มินกำลังพูดได้มีเสียงหวานไปของผ.ญแทรกเข้ามา "ที่รักขาา เค้าอยากไปทานข้าวนอกบ้านนะคะ" มินได้เห็นเช่นนั้นก็ยืนน้ำตาซึม "นี่ใครคะ ที่รัก"หญิงคนนั้นรีบเดินมาเกาะแขนของไนซ์อย่างรวดเร็ว "เธอเป็นใคร ใครเป็นที่รักของเธอ ที่รักของชั้นชื่อมินเท่านั้น" จากที่ไนซ์พูดจบก็พยายามแกะมือองหญิงคนนั้นออก "งั้นเธอกับผ.ญคนนี้จะระลึกความหลังอะไรก็ตามใจล่ะ" มินพูดจบก็เดินเข้าห้องไป "นี่เธอเป็นใคร มาทำให้ชั้นกับมินทะเลาะกัน" ไนซ์ได้สะบัดแขนของหญิงคนนี้ทิ้ง"การ์ดมาลากหญิงคนนี้ออกไป"หลังพูดจบการ์ด5-6คนก็มาจับตัวของหญิงคนนั้นไป "ที่รัก..."

"ฮึก...ไนซ์" ไนซ์ได้เดินมานั่งบนเตียง"ที่รัก เค้าขอโทษ"

ไนซ์ได้จับมือของมินไว้ "ไนซ์ เธอไม่ได้ผิดอะไร เค้าผิดเองที่ไม่ดี"มินนั่งแล้วน้ำตาก็ไหลออกมา"ซู่ๆๆ"ไนซ์ได้เอานิ้วมาแตะที่ปากของมิน "เค้ารักมินนะ"หลังจากที่ไนซ์พูดจบก็เอาปากอุ่นๆมาทาบปากอีกฝ่าย

...****************...

...และทั้งสองก็บรรเลงเพลงรักกันทั้งคืน...

"ที่รัก เดี๋ยวเค้าไปโรงเรียนก่อนนะ ป่านนี้คิมคงมารอนานล่ะ"มินพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าสีฟ้าใบโปรด"จุ๊ฟ ตั้งใจเรียนนะครับคุณชายมิน"ไนซ์ได้เอาปากอุ่นๆมาแตะที่

แก้มนุ่มๆของมิน

...----------------...

"มิน เธอเคลียร์กับไนซ์เรียบร้อยแล้วใช่ไหม"มินพยักหน้ายึกยักๆ"อืมม ดีแล้วเป็นแฟนกันก็พยายามอย่าทะเลาะกันเลย" เพียงแค่ผมเห็นมินมีความสุขแค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว

ผมแอบรักมินมานานมากตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ปี4และผมขอสารภาพเลยว่าผมคิดเกินเพื่อนกับมินมากตลอด ทั้งคอยห่วง ให้กำลังใจ เค้าดีที่สุด แต่เสียดายที่คบผู้ชายเจ้าชู้อย่างไอ้ไนซ์

"วาคิม คิม" มินได้เขย่าตัววาคิม "อื้ออ มิน"ผมตื่นงัวเงียและได้มองหน้าเนียนใสๆของมิน "คิม เมื่อกี้ทิมมาชวนเธอไปเล่นบาสน่ะ" มินยิ้มด้วยความสดใส รอยยิ้มนิแหละที่ทำให้โลกทั้งใบสดใสขึ้นมา "อ๋อ แล้วเธอล่ะ?"ผมถามด้วยความสงสัย"ไนซ์จะมารับไปกินข้าวนอกโรงเรียนอ่ะ" สองคนนี้ดูรักกันมากเลยแหะ นานๆทีจะทะเลาะกัน "อ๋อ งั้นเราไปหาทิมล่ะ เธอก็โชคดีนะ"

...ร้านอาหารแห่งหนึ่ง...

"ที่รักอยากกินอะไรสั่งเลยนะ" ไนซ์ยิ้มอย่างมีความสุข "งั้นเค้าเอาอั-" อยู่ๆไปก็มีเสียงแทรกเข้ามา"ขอโทษนะคะ คุณไนซ์ชั้นมาสายไปไหมคะ" ผ.ญคนนั้นก็เดินมา "น้องชายหรอคะ หน้าตาน่ารักจังเลยนะคะ" เธอยิ้มให้ไนซ์ และ

มองมินด้วยสายตาหยาบคาย "นายน่ะ ออกทีชั้นจะนั่งข้างคุณไนซ์" เธอพูดด้วยความเย็นชา "ได้สิ" ไนซ์หันมองมิน

ด้วยความงุนงง และมินก็ลุกไปนั่งตักไนซ์"ผมลุกให้คุณ คุณก็ไปนั่งสิ" มินยิ้มด้วยความสะใจ "ขอบคุณค่ะ!" ด้วยความที่มินนั่งตักไนซ์ ซึ่งทำให้ไนซ์มีอารมณ์ขึ้นมา "เอ่อ..คุณอ้อยกับมินทำความรู้จักกันได้เลยนะครับ"ไนซ์พูดจบเเล้วรีบไปห้องน้ำทันที "ชั้นเตือนนายไว้เลยนะ ว่าไนซ์เป็นของชั้น แกอย่ายุ่ง" เธอมองเหยียดมินก่อนจะจิบน้ำ "ขอโทษนะครับคุณอ้อย เกรงว่าไนซ์เค้าคงเป็นของผมแล้วล่ะ" มินยิ้มอย่างสะใจ ยัยผ.ญคนนี้คงไม่ยอมแพ้

"ไนซ์เค้าคงไม่ชอบเกย์แบบนายหรอก หรือแค่ไว้เป็นของเล่น เล่นเบื่อก็โยนทิ้ง"

...ซ่า!...

"เกิดอะไรขึ้น" ไนซ์ถามอย่างตื่นตระหนก "คุณไนซ์ขา ยัยเด็กนี่มันสาดน้ำใส่ชั้นค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นรีบวิ่งไปเกาะแขนไนซ์ทันที "คุณอ้อย ปล่อยผมก่อนครับ" ไนซ์รีบเอามือของผู้หญิงคนนั้นออก "ที่รัก ที่รักสาดน้ำใส่คุณอ้อยหรอค่ะ" ไนซ์พูดด้วยความอ่อนโยน แต่ยัยอ้อยนั้นหน้า

ไม่สบอารมณ์มากๆ "ที่รัก ที่รักไม่เชื่อใจเค้าหรอ" ไนซ์ดูสีหน้าสำนึกผิดมาก "คุณผู้ชายครับ ผมไปตรวจดูกล้องวงจรปิดมาแล้ว น้องผู้ชายคนนี้สาดใส่จริงๆ" พนักงานพูดพร้อมเอาภาพในกล้องวงจรปิดให้ดู "ที่รักสาดน้ำใส่น้ำใส่คุณอ้อยทำไม" เค้าพูดเสียงดุใส่มิน "ก็ป้าเค้าบอกว่าเธอเห็นเค้าเป็นแค่ของเล่น เบื่อๆก็ทิ้งไป" มินพูดพร้อมกับน้ำตาที่ใส่อาบแก้ม "มิน.." มินไม่ฟังพร้อมกับเดินออกนอกร้านไป "คิม เธอมารับเราหน่อยได้ไหม" มินรีบส่งข้อความไปหาเพื่อนสนิทเค้าทันที "ทะเลาะกันอีกแล้วหรอ ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวเราไปรับ"

"*คิม..ฮึก..ขอบคุณนะที่มารับ" ผมมองเค้าด้วยความไม่เข้าใจ ว่าไนซ์ไม่ดีทำไมไม่เลิกกับเค้า "คิม..ฮึก..ถ้าไนซ์ถามหาเรา เธออย่าบอกเค้านะว่าเราอยู่กับเธอ" ขนาดร้องไห้ทำไมถึงได้...น่ารักขนาดนี้ "ทำไมเธอไม่ตอบเราเลย" หน้าของมินดูเศร้ามากๆ "อืม ได้สิ" มินยิ้มแต่แววตาเต็มไปด้วยความเศร้**า*

...ก๊อก!ก๊อก!...

"*งั้นเราไปดูก่อนนะว่าใครมา" ผมรีบเดินไปเปิดประตูและหวังว่าคนที่มาเคาะประตู**จะไม่ใช่ไนซ์นะ "คิม ให้กูเข้าไป*"

ไนซ์ดันตัวเองเข้ามาในบ้าน "ไนซ์ ก็กูบอกแล้วว่ามินไม่ได้อยู่ในนั้น" ผมพยามยามยื้อไนซ์เอาไว้ "ไอ้ไนซ์มึงเลิกบ้าได้แล้ว มึงไปทำอะไรให้มินเค้าเสียใจนะเว้ย"ผมผลักไนซ์ออกนอกบ้าน "เออ มินอยู่นี่ แต่มินไม่อยากเจอหน้ามึง มึงควรกลับบ้านไปทบทวนตัวเองก่อน" พูดจบผมก็ปิดประตู

"ใครมาหรอคิม" มินถามด้วยความสงสัย "อ๋อ เพื่อนเรามาหาน่ะ ตอนนี้กลับล่ะ" ผมยิ้มแล้วกลับมานั่งข้างๆมิน "เพื่อนคิม เรารู้จักไหม" มินเอียงหน้าถามด้วยความสงสัย มันช่าง..น่ารักจริงๆ "อ๋อ เพื่อนคนนี้เธอรู้จักอยู่น่ะ แต่ไม่ควรเจอดีกว่า" มินเค้าคงรู้แก่ใจว่าใครมาหา "คนนั้นหรอ" ผมว่าแล้ว ผมพยักหน้างึกๆ "คืนนี้เธอนอนห้องรับแขกนะ เดี๋ยวเราไปหาอะไรให้กิน" ผมพูดไปงั้นล่ะ ยังไงมินก็คงไม่กิน ทำไมน่ะหรอ? คนเศร้าเค้าไม่ก่อนอะไรหรอก

...****************...

   มิน

"อื้อ.."ผมได้ดิ้นอยู่บนเตียงที่นุ่มสบาย "นอนไม่หลับเลยแฮะ คงไม่ชินล่ะมั้ง ปกติไนซ์นอนกอดทุกคืน" ผมได้เพียงแต่บ่นกับตัวเอง พอนึกไปถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวัน เราคงผิดมากเลยสินะ เค้าแค่ผู้หญิงไร้ค่ากลับปกป้องเค้าอย่างเต็มที่ แต่เราเป็นแฟนที่คบมาทั้งหลายปี เกย์ควีนอย่างเราต้องร้องไห้เสียใจงั้นหรอ ถ้าเราไม่โต้กลับเค้าก็ยิ่งได้ใจ

...กริ้งๆๆๆ...

ดึกดื่นปานนี้จะมีใครโทรมานอกจากนายนั้น จริงด้วย

"ฮะโหล ถ้าโทรมาจะแค่ง้อไม่ต้องโทรมานะ งอนอยู่ง้อด้วย" ผมรอคำตอบของไนซ์มาก เค้าจะตอบว่าไงนะ "ฮึก..ฮื้อ..มิน กลับมาเค้านะ ฮึก..เค้าขาดที่รักไม่ได้" ผมตกใจกับคำตอบมาก คิดว่าผมคลั่งรักแล้ว นายนี่คลั่งรักกว่าอีก "ได้ เค้าหายงอนก็ได้ ขอไปบอกคิมก่อน" ผมรีบตอบด้วยความเป็นห่วง "ครับ เจอกันนะครับ"

   วาคิม

"เห้อ~" ผมรู้แก่ใจตัวเองดีว่าไม่พ้นคืนนี้หรอกยังไงมินก็จะกลับไปหาไนซ์ ผมเป็นเพื่อนมินมานาน ผมรู้นิสัยเค้าดี

...ก๊อกๆๆ...

ว่าแล้วเชียว "นี่เราเองนะ ขอเข้าไปได้ไหม" ผมลุกออกจากที่นอนพร้อมกับหยิบพวงกุญแจแล้วไปเปิดประตู "นี่นะกุญแจ ถ้าเธอจะไปหาไนซ์ก็ไปได้เลย" เค้าหยิบกุญแจจากมือผมพร้อมกับพุ่งกอดผมอย่างรวดเร็ว "ขอบคุณคิมนะ คิมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเราเลย" เสร็จแล้วมินก็รีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที "ใครมันอยากจะไปเป็นเพื่อนเธอว่ะ" มินจะคิดไหมน่ะ ว่ามีคนหนึ่งแอบชอบเค้าอยู่

...****************...

"ที่รัก เค้ามาแล้ว" มินรีบวิ่งเดินไปบนบ้านหลังใหญ่ด้วยความรีบเร่ง หลังจากถึงห้อง มินก็เปิดประตู "ที่รัก เธอมาแล้วหรอ"ไนซ์รีบวิ่งมากอดมิน "เค้าขอโทษที่ไม่เข้าใจความรู้สึกของที่รักนะ ที่รักอย่าทิ้งเค้าไปไหนนะ เค้าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีที่เธอ" มินพยักหน้างึกๆพร้อมยิ้มอย่างมีความสุข

"ฉะนั้นที่รักห้ามไปมีคนอื่นอีกนะ" และทั้งสองก็คืนดีกัน