ดินแดนมหัศจรรย์
ตื่นตระหนก
ณ โลกมนุษย์อันแสนจะวุ่นวายแล้วยังมีดินแดนอันแสนมหัศจรรย์ ที่สุดจะงดงาม มีนามว่าสวรรค์
เจรอาผู้รักษาประตูสวรรค์ จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้...
เจรอา ( เทวดาคุ้มครองประตูสวรรค์)
ข้า...เจรอาเทพพิทักษ์ประตูสวรรค์แห่งนี้...ข้าขอยินดีต้อนรับเข้าสู่ ดินแดนมหัศจรรย์ สวรรค์นางทอง แห่งนี้...
ภาริสท์ (นางเอก)
//ตื่นขึ้นมาในสวรรค์
ภาริสท์ (นางเอก)
ที่นี่ที่ไหนกันนะ....//มองดูรอบๆ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ท่าน ตื่นแล้วหรอ//มอง
ภาริสท์ (นางเอก)
ที่นี่ที่ไหนกัน แล้ว..เจ้าเป็นใครรึ //งง
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ที่นี่กระท่อมของข้าเอง //นั่งลงข้างๆ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ข้าชื่อคันธีร์เป็นนักแต่งกลอนในป่านี้เอง อาจจะไม่ได้ยินชื่อเสียงข้าหรอก..เพราะข้าอยู่แต่ในป่าเขามิเคยออกไปจากป่าเลย
คันธีร์ยิ้มอย่างอ่อนโยนด้วยความเป็นมิตร
นางกำลังสับสนกับเรื่องที่นางอยู่
ภาริสท์ (นางเอก)
ข้า..อยากกลับบ้าน...//มองออกไปนอกหน้าต่าง
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
บ้านรึ? แล้วบ้านเจ้าอยู่หนใด?
คันธีร์ได้ถามนางด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน
ภาริสท์ (นางเอก)
บ้านข้าอยู่เมืองนาคอส! ข้าอยากจะกลับบ้านเหลือเกิน เจ้าช่วยไปส่งข้าได้มั้ย
นางรีบตอบด้วยน้ำเสียงที่รีบร้อน
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
...ข้าก็พอจะไปส่งได้อยู่หรอกนะ แต่ทะว่า..นาคอสนี่ ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย บนสวรรค์มีเมืองนี้ด้วยเหรอ
ภาริสท์ (นางเอก)
ห้ะ! เจ้าว่ายังไงนะที่นี่สวรรค์งั้นหรอ!
นางตื่นตระหนกเพราะนึกว่าตนนั้นได้ตายไปแล้ว
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
หื้อ? สวรรค์ เจ้าตกใจสวรรค์ทำไมหรอในเมื่อเจ้าก็อยู่บนสวรรค์นิ//ทำหน้างง
ภาริสท์ (นางเอก)
ข้าตายแล้วรึ! //น้ำตาริน
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
เจ้าเป็นอะไร!
คันธีร์ผู้เสมือนพ่อปลอบใจนาง
คันธีร์จะต้องอธิบายยังไงให้นางเข้าใจกันนะต้องรอตอนต่อไปแล้วละ
ท่านพ่อ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
เจ้าเป็นอะไร!
ภาริสท์ (นางเอก)
ฮื้ออ!...
ภาริสท์ (นางเอก)
ข้าตายแล้วรึเนี่ยฮื้ออ!..
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ไม่ร้องนะๆ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเจ้าตายรึยัง ข้าเห็นเจ้าหมดสติอยู่ตีนเขาข้าเลยพาเจ้าขึ้นมา
คันธีร์กอดปลอบนางอย่างอ่อนโยน
คันธีร์ได้เกลี้ยกล่อมนางอยู่สักพักกว่านางจะหยุดร้องไห้
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
เอาละ..
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ข้ายังมิรู้ชื่อของเจ้าเลย
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
เจ้าชื่ออะไรหรอ
ภาริสท์ (นางเอก)
ข..ข้าชื่อภาริสน์
ภาริสท์ (นางเอก)
แล้วเจ้าละ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ข้าคันธีร์
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ต่อไปนี้ข้าจะเป็นผู้ปกครองของเจ้าเอง
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ต่อไปนี้เจ้าคือลูกของข้า
ภาริสท์ (นางเอก)
ข้าคือลูกของท่านรึ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ใช่แล้วละ
ภาริสท์ (นางเอก)
ข้าอยากลงไปที่เมืองมนุษย์จัง
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ข้าพาเจ้าลงไปไม่ได้หรอก
ภาริสท์ (นางเอก)
ทำไมกันละ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ข้าเป็นเพียงแค่คนแต่งกลอนมิใช่เทพแค่ออกไปจากสวรรค์มิได้
จู่ๆความคิดของภาริสท์ก็ผุดขึ้นมา
ภาริสท์ (นางเอก)
(เอ๊ะ ถ้าท่านคันธีร์พาไปมิได้ข้าก็ไปเอง)
นางคิดก่อนที่จะตอบคันธีร์
ภาริสท์ (นางเอก)
เข้าใจแล้วค่ะท่านคันธีร์
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ดีแล้วๆ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
งั้นตอนเย็นข้าจะไปหาผลไม้ในป่าเจ้าจะไปด้วยรึไม่
ภาริสท์ (นางเอก)
ไม่ไปดีกว่าค่ะ ข้ารู้สึกไม่สบาย
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
เจ้าคงเครียดเกินไปจนไม่สบายสินะ
ภาริสท์ (นางเอก)
ค่ะ😊(สะที่ไหนละ ข้าจะลงไปต่างหาก)
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
งั้นเจ้าพักเถอะข้าจะไปเขียนกลอน
คันธีร์หันหลังกลับไปที่โต๊ะเพื่อนเขียนกลอนต่อ
ภาริสท์ (นางเอก)
//เดินมาดู
ภาริสท์ (นางเอก)
โห้! นี่คือกลอนที่ท่านแต่งหรอ
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ใช่
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
เจ้าสามารถหยิบไปอ่านได้นะแต่ต้องเอามาคืนห้ามทำเสียหายโดยเด็ดขาด
ภาริสท์ (นางเอก)
(ทำไมท่านคันธีร์ถึงหวงกันนะ)
ตกเย็นคันธีร์ได้บอกกับภาริสท์ว่าจะออกไปเก็บผลไม้ในป่า
พร้อมบอกห้ามให้เธอออกไปไหน
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
ห้ามออกไปเด็ดขาด
คันธีร์ (ผู้เขียนกลอน-นิยาย)
เดี๋ยวข้ารีบไปรีบกลับ
ภาริสท์ (นางเอก)
(ทำไมถึงต้องออกไปเก็บตอนเย็นด้วย)
เมื่อคันธีร์ออกไปได้สักระยะแล้วภาริสท์ก็ออกไปทันที
ภาริสท์ (นางเอก)
ถึงเวลาที่ข้ารอคอย!//วิ่งออกไปอีกทางนึง
แต่เมื่อนางวิ่งไปสักพักนางก็ได้ยินเสียงออกมาจากพุ้มไม้
ภาริสท์ (นางเอก)
นั้นเสียงอะไร
นางเจออะไรกันนะต้องรอชมตอนต่อไป
ผู้ติดตาม
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
//แปลงเป็นเสือกระโจนเข้าหานาง
ภาริสท์ (นางเอก)
อร๊ายย!!! เสือ!! ใครก็ได้ช่วยฉันที!!!//ตกและล้มลงกับพื้น
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
//เริ่มกลับเป็นคน
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
นี่! จะเสียงดังทำไมเล่า! ที่นี่หนะเสือสิงกระทิงทั้งนั้น ห้ามส่งเสียงดัง!
ภาริสท์ (นางเอก)
นี่เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่
ภาริสท์ (นางเอก)
ร..หรือว่าผี!! อร๊ายย!!!
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
ข้าบอกให้เงียบๆไง!
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
//ปิดปากภาริส
ภาริสท์ (นางเอก)
อืออออ//พยายามจะกรี๊ด
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เจ้ามาทำอะไรที่นี่
ภาริสท์ (นางเอก)
อ..เอ่อ...เจ้าอย่ามายุ่งดีกว่าหน่ะ
ภาริสท์ (นางเอก)
ปล่อยข้านะ ข้าจะต้องรีบไป
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
//ปล่อย
ภาริสท์ (นางเอก)
//ลุกขึ้นและเดินไปต่อ
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เดี๋ยวสิ!
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เจ้าจะไปไหน! มันอันตรายนะ!
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เดี๋ยวสิ! //พยายามวิ่งตามแต่วิ่งไม่ทัน
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เห้อ...แม่นางคนนี้ เร็วจริงๆเลย
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
ข้าไม่อยากให้มีคนเป็นอันตรายในเขตป่าของข้า ทำไงดีๆ!
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
อ่อ รู้แล้ว เจ้าเสือ เจ้าช้าง มานี่ซะ
เมื่อนางริดสากล่าววาจาออกไปทั้งเสือและช้างที่อยู่ตรงหน้าก็เดินมาหาริดสาอย่างเชื่อฟัง
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
ดีมาก เจ้าจงทำสัญญากับข้าซะ! // ใช้มนต์วาจา
เจ้าเสือและช้างไม่สมารถขัดขืนได้ มันได้แต่เชื่อฟังอย่างอ่อนน้อมอ้อนยอม
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เอาล่ะ ข้าจะสั่งให้เจ้ากลายร่างเป็นมนุษย์ และจงเก็บร่างที่แท้จริงของเจ้าไว้ซะ เกลียดชังกันเพียงไดต้องให้อภัยกันและกัน ในยามจำเป็นเจ้าจึงต้องเอาร่างแท้ของเจ้าและพลังเวทนี่ออกมา//ใส่พลังเวท
มะลิ (ผู้ติดตามนางเอก
//กลายเป็นมนุษย์
ชฎา (ผู้ติดตามนางเอก)
//กลายเป็นมนุษย์
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เอาละเจ้าสหาย เจ้าเสือเจ้าชื่อมะลิ ส่วนเจ้าช้าง ชฎา จงไปติดตามดูแลนางภาริสซะ
มะลิ (ผู้ติดตามนางเอก
เจ้าค่ะ
ชฎา (ผู้ติดตามนางเอก)
เจ้าค่ะ
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
เชิญ
ริดสา (เทพรักษาผื่นป่า)
//ชี้ทิศทาง
มะลิ (ผู้ติดตามนางเอก
//เดินออกไป
ชฎา (ผู้ติดตามนางเอก)
//เดินออกไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
