สวัดดีผมริกตอนนี้ผมกำลังโมโหมากๆเลยให้ย้อนความหรอมีไอ้สวะคนนึงแย่งเมียผมไป...อะไรนะให้ในเย็นๆล้อเล่นใช่มั้ย!...ตามนั้นพวกเรากำลังตามหาอยู่ว่าจดหมายนั้นหมายถึงอะไรตามที่ทุกอย่างบอกไว้ครูน่าจะอยู่ในปี1019ซึ่งคือ1000ปีก่อนพวกเราไปขุดเอานาฬิกามาและเตรียมของรวมถึงอาวุธผมกัยโคไปซื้อปืนลูกซองยิงนกมาแบบแฝดเราซื้อมาพร้อมกระสุนอีกเป็นลังกับปืนพกและมีดอีกเพียบแถมเลื่อยไฟฟ้าอีกและไม่ลืมพวกเราเอาเครื่องดนตรีไปด้วยเผื่อไว้ก่อนและพวกเราก็ไปขึ้นรถโรงเรียนของครูคาเรนและไปที่ปี1019ทันที่พวกเรามาถึงที่นี่แต่ไม่ใช่ในพื้นที่ปลอดคนแต่เป็นกลางสงครามพวกเราก็รีบเอารถไปซ่อนและเราก็พบว่าคนที่สู้กันอยู่ก็คืออัศวินของพระเจ้าเฮนรี่ที่1และกองทัพคนเถื่อนพวกเรามองดูอยู่ไกลๆและคนที่ทำให้ผมกับเพื่อนๆตกใจก็คือแม่ทัพของพระเจ้าเฮนรี่นั้นก็คือครูคาเรนและก็นั้นเป็นจังหวะเดียวกับที่มีคนเถื่อนพุ่งมาข้างหลังครูพอดีมันกำลังจะแทงครูด้วยดาบสั้นแต่ผมก็หยิบปืนขึ้นมายิงไปที่ดาบของมันจนหักและก็เอาด้ามปืนทุบไปที่หน้าของมันจนสลบเพื่อช่วยครูแต่สิ่งที่ได้ตอบแทนก็คือดาบจี้คอพร้อมถามว่า"เจ้าเป็นใครกัน!"ผมก็ตอบไปว่า"ผมริกไง!"ครูก็ถามว่า"ข้ามิทราบนามนั้น!"ผมก็ถามไปว่า"ครูจำผมไม่ได้หรอ"ครูก็ถามมาว่า"แกเป็นฝั่งใหน!พวกคนเพื่อนหรือฝั่งพระเจ้าเฮนรี่ที่1"ผมก็ตอบไปว่า"อย่างหลัง"ครูเอาดาบออกและดึงผมขึ้นไปบนหลังม้าผมก็ถามว่า"เราจะไปใหน!"ครูก็ตอบว่า"ฆ่าแม่ทัพของมัน!"ครูควบม้าไปหาแม่ทัพของพวกคนเถื่อนแต่ก็ต้องรับดาบของแม่ทัพทำให้ผมต้องช่วยด้วยการเอาปืนยิงไปที่ท้องของแม่ทัพคนเถื่อนจนเละและครูก็ใช้ดาบตัดหัวของแม่ทัพมาและพวกเราก็ได้เข้ามาในเมืองหลังจากสงครามจบลงและก็ได้เข้าเฝ้าพระเจ้าเฮนรี่ผมขอย่อๆเลยละกันเพราะคำมันค่อนข้างยาวเอาง่ายๆผมถามเข้าว่า"เจอครูที่ใหน"เขาก็ตอบว่า"เธอตกลงมาจากฟ้า"ผมก็เลยจะพาครูกลับเขาก็ไม่ให้เขาบอกว่าเราต้องช่วยสู้กับราชาคนเถื่อนก่อนถึงจะยอมมอบครูให้พวกเราจึงตกลงไป

สวัดดีฉันเจนนิเซอร์จะเรียกเจนเฉยๆก็ได้วันนี้ฉันจะมาเล่าเรื่องราวของารรบกับคนเถื่อนซึ่งหัวหน้าเผ่าคนชื่ออาคีนฉันวางแผนไว้หมดแล้วเราใช้กองทหาาม้าเป็นตัวล่อให้พวกมันออกมาและเราก็จะผลักพวกมันให้ตกหน้าผาแผนเป็นไปตามแผนความชื้นในอากาศคือ47%และความแห้งอีก33%และลมแรงอีก20%ฉันบอกเลยว่าโอกาสพลาดของแผนเราคือ0.00000001%และโอกาส0.00000001%ก็เกิดขึ้นคือถ้าให้เราจริงๆก็คือความ....สวัดดีผมริกผมว่าเจนเล่าไม่น่าได้เรื่องให้ผมเล่าดีกว่าคือทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้แต่ที่นอกแผนคือดินตรงหน้าผามันลื่นเกินไปและคนที่ลื่นก็คือครูคาเรนครูล้มและกำลังจะหล่นลงไปในผาแต่ผมก็ขว้ามือของครูไว้ทันแต่ผมก็ลื่นตกลงไปด้วยแต่โชคดีที่ข้างล่างเป็นแม่น้ำพวกเราถูกพัดหายไปแล้วถ้าสงสัยว่าเราไปใหนหรอก็ไปไม่ไกลหรอกเราลอยไปตามแม่น้ำไปไม่ไกลเราก็มาขึ้นฝั่งตรงปลายแม่น้ำพวกเราไม่มีบาดแผลแต่ที่รำบากก็คือเราขาดอาหารแต่เรามีน้ำ...อะไรนะเล่าได้สรุปเกินไปงั้นเอาระเอียดหน่อยก็ได้...ผมตื่นขึ้นมาและพบว่าครูนอนสลบอยู่ข้างๆผมแต่ที่แย่กกว่านั้นคือผมไม่รู้ว่าเราอยู่ใหนและปืนของผมก็เปียกจนยิงไม่ออกผมต้องรอให้มันแห้งก่อนแต่โชคดีที่ยังมีดาบของครูอยู่ผมอุ้มพาครูมาหลบในถ้ำไม่ไกลจากแม่น้ำแล้วไม่นานครูก็ฟื้นและนั้นเงอที่ทำให้ผมรู้จักความเจ็บปวดจากฝ่ามือผู้หญิงเพราะครูตัวเปียกผมเลยต้องถอดเกราะรรูออกและครูก็ใส่แค่ชั้นในมาในเกราะทำให้ผมถูกตบและผมก็เอาอาหารมาให้ครูพร้อมถามว่า"ครูหิมมั้ย"ครูก็ยังไม่ยอมตอบแต่ก็รับอาหารไปกินผมก็ยิ้มและไปนั่งหน้าครูพร้อมถามว่า"ครูโกรธผมหรอ"ครูก็หน้าแดงและพยักหน้าและครูก็ถามผมกลับมาว่า"ทำไมถึงเรียกข้าว่าครู"ผมก็เล่าเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาของผมให้ครูฟังนั้นเองทำให้ครูตื่นเต้นและถามว่า"แล้วคือพวกเรารักกันหรอ"ผมก็ตอบไปว่า"ใช่"และผมก็กอดครูและถามว่า"ผมขอกอกไว้ซักแปปได้มั้ยครับ"ครูก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรและครูก็เริ่มถามว่า"แล้วถ้าข้ารักเจ้าแล้วเจ้าละรักข้ามั้ย"ผมก็กอดแน่นขึ้นและก็ดึงครูมาจูบพร้อมถามไปว่า"ครูอยากรู้จริงหรอ"ครูก็จูบตอบผมมาและจากนั้น...พวกคุณคงรู้อยู่แล้วถ้าใครไม่รู้ก็ถือว่ามันไม่สำคัญหรอก

สวัดดีพวกโง่ฉันคิม เพสฉันกับเพื่อนสุดโง่กำลังเดินหาริกกัยครูคาเรนที่ตกลงจากหน้าผามาและที่เราพบก็คือควันไฟจากในป่าซึ่งเป็นไปได้ว่านั้นคือพวกริกฉันขอพูดตามตรงฉันไม่ชอบริกเลยเขาเป็นพวกโง่แต่เขาช่วยฉันไว้ในสมครามฉันอยากช่วยเขาบ้างถึงแม้มันจะไม่ค่อยได้เรื่องแล้วเวลามีเรื่องเราจะให้เจนเป็นคนเคลียก็เถอะแต่หน้าที่หลักของฉันก็คือรวมพวกเราไว้ด้วยกัน..."นั้นหน้าที่ฉัน"(ริก)...หุปกาก(คิม)ฉันยังเล่าไม่จบไปนั่งเล่นทราบแมวไป!....เอาละถึงใหนแล้วนะใช่ๆพวกเราเดินตามแม่น้ำไปแต่ที่พบก็คือรอยเลือดของใครก็ไม่รู้และเราก็พบกับเสื้อผ้าเกราะของครูคาเรนและเกราะเบาของริกพวกเรารีบตะโกนถามแต่เสียงที่ตอบมาคือเสียงปืนลูกซองแฝดของริกดังมาจากในป่าและที่เราไปพบก็คือริกกำลังสู้กับคนป่าเกือบ20คนอยู่พวกเรารีบวิ่งออกไปแต่เรายังไม่ทัรได้เดินออกไปริกก็หยิบดาบขึ้นมาและใช้ดาบและปืนสู้ได้อย่างคร่องแคร่วทหารทุกคนยืนนิ่งด้วยความตกใจและทึ่งที่ริกใช้ดาบคอมโบกับปืนได้อย่างดีเขาใช้ดาบฟันลงเพื่อให้คนเถื่อนถอยออกไปและใช้ปืนยิงสวนกลับและยังใช้ปืนทุบหน้าพวกนั้นที่ล้มลงจนสลบและยังใช้ดาบฟันโดนข้างหน้าอย่างชำนานแต่สิ่งที่มาหยุดริกก็คือเสียงดัง"กรึก?!!!"เสียงกระสุนหมดริกเก็บปืนไว้ข้างหลังและใช้ดาบสู้และนั้นทำให้เขาสู้ไม่ไหวโคที่เห็นท่าไม่ดีก็หยิบโล่ไปกันและก็มีคนใช้มีดบินฆ่าพวกมัน2คนพร้อมกันได้อย่างแม่นยำและคนที่บ้าพอจะทำแบบนั้นก็คือเจนเธอหยิบมีดและพุ่งใส่พวกคนเถื่อนด้วยความบ้าและใช้มีดเฉือนพวกคนเถื่อนอย่างไร้ความเมตตราจนพวกนั้นล้มลงเพราะเสียเลือดเกินขนาดไปเองและคนที่เข้ามาปิดฉากก็คือใครไม่ได้นอกจากฉันแต่ก็ไม่ทันเพราะเจนก็พุ่งไปหักคอพวกมันเรียงคนจนหมดเธอดูเก่งมากและดูแปลกไปไม่เหมือนปกติแต่พวกเราก็พาครูกัยรอกกลับมาได้ถึงแม้แผนนี้จะพลาดแต่ก็ยังมีแผนอยู่และแผนนั้นก็คือ...