...

เคนตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้าเล็กน้อย

   'นี่มันอะไรกันมีรอบๆตัวชั้นมืดไปหมดเลย'

จู่ๆรอบๆตัวของเคนก็เต็มไปด้วยดวงตามากมายทำให้เคนเริ่มตกใจสุดๆ

เคนสดุ้งตื่น

  "ฟู่วววว....ฝันหรอกเหรอเนี่ยน่ากลัวชะมัด"

เคนเปิดมือถือและดูเวลา

  "หาวว!7โมงครึ่งงั้นหรอ..."

  'ห้ะ!....7โมงครึ่ง!...ต้องรีบแล้ววันนี้มีทดสอบNayTaนี่นา'

เคนรีบลงไปชั้นล่างและรีบอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จถึง07:40

 ระหว่างที่เคนกำลังกินข้าว

  'เอ่อ...ซินไม่คิดจะปลุกฉันหน่อยหรอ'

เมื่อเวลา06:50ที่แล้ว

ซินตะโกนอย่างดังจากชั้นล่าง

  "ไอพี่บ้า!...รีบลงมาได้แล้ว"

ผ่านไป10นาทีก็ไม่เสียงตอบรับและซินเดินขึ้นไปชั้นบนและเคาะประตูห้องของเคนด้วยเท้า

ดังตั้งตั้งตั้ง

  "นี่จะนอนไปถึงไหนเนี่ยวันนี้มีทดสอบNayTaนะ"

ซินถอนหายใจ

"เห้อ...ชั้นไม่สนใจละนะไปก่อนล่ะ

กลับมา ณ เวลาปัจจุบันบัน

เคนถอนหายใจ

  "เห้อยัยน้องบ้านั่นไม่คิดจะปลุกชั้นเลยรึไง...แต่ก็ยังดีที่ทำกับข้าวไว้ให้ชั้นอะนะงั้นชั้นไม่โกรธละ"

ณ โรงเรียนชนบทเวลา08:00

เข้าเรียนบทแรก

ครูเคียว(ผู้หญิง)แนะนำตัวเอง

  "ยินดีที่ได้รู้จักคุณครูเป็นครูคนใหม่ของโรงเรียนแห่งนี้ ครูชื่อว่า เคียว มินัส

บทเรียนทบทวนสุดท้ายก่อนทดสอบพลัง

NayTa คืออะไร NayTa คือพลังวิเศษที่จะอยู่ในตัวทุกคนตั้งแต่เกิดจะมีแค่NayTa1สีเท่านั้น ส่วน2สีจะหายากมากและเมื่อใช้พลังจะมีแสงที่ตาของเราแบ่งเป็น3สีดังนี้

1.NayTa สีเขียว ระดับความแข็งแกร่ง1(อ่อนสุด) มีลักษณะพลังดังนี้ หิน พืช ลม ไฟ

2.NayTa สีฟ้าหรือสีน้ำเงิน ระดับความแข็งแกร่ง2(เก่ง) มีลักษณะพลังดังนี้ น้ำ

น้ำแข็ง ไฟฟ้า ลาวา

3.NayTa สีทอง ระดับความแข็งแกร่ง3(เก่งสุดๆ)

มีลักษณะพลังดังนี้ แสง เวลา ความมืด

ความแข็งแกร่งไม่ได้มาจากพรรสวรรค์แต่มาจากความพยายามของตัวคุณเอง ขอให้นักเรียนทุกคนผ่านการทดสอบนะ"

ริลชี้มาที่เคน

ริล:คนนี้ไงคับนายเคน ฟามิอัส ผู้ใช้NayTaสีดำ

ครูเคียว:แล้วพลังของเขาเป็นยังไงหละ

ริล:พลังของเขาก็คือไม่มีพลังNayTaยังไงหละคับฮ่าาๆๆๆๆๆ

เคน:(คนในห้องต่างหัวเราะเยาะผม)

ครูเคียว:เงียบๆๆนี่จะบูลลี่เพื่อนไปถึงไหนเป็นมนุษย์เหมือนกันอยู่ห้องเดียวกันแท้ๆ

ริล:ชิ! ใครจะไปอยากอยู่ห้องเดียวกับขยะไร้NayTaกันฮะเป็นภาระคนอื่นซะเปล่า(พูดด้วยเสียงเบาๆแต่เคนนั้นได้ยินเต็มๆ)

ครูเคียว:เอาล่ะถึงเวลาทดสอบNayTaกันแล้วขอให้ทุกคนโชคดีหละ

นักเรียนทุกคน:ครับ/ค่ะ

ทุกคนออกจากห้องเรียนและไปที่ลานทดสอบ

เคนพูดคนเดียว

  "ความแข็งแกร่งไม่ได้มาจากพรรคสวรรค์บ้าอะไรถ้าไม่มีNayTaตั้งแต่เกิดพยายามไปก็ไม่ได้อะไรหรอกน่า"

เคนตกใจเล็กน้อย

  "อะ..เอ๋ครูเคียวไม่ใช่ว่าออกไปแล้วหรอ"

ครูเคียวตอบกลับด้วยความเป็นห่วง

  "นี่เธอน่ะไม่มีNayTaงั้นหรอ"

เคนตอบกลับแบบเศร้าเล็กน้อย

  "ครับ..."

ครูเคียวปลอบใจเคนและเล่าอดีตของตนเองให้เคนฟัง

  "ไม่เป็นไรนะถ้าเธอพยามต่ออีกหน่อยเดี่ยวก็มีNayTaเองแหละ...ครูเองตอนเด็กๆก็ไม่มีNayTaเหมือนกับเธอนั่นแหละโดนสังคมรังเกียจเป็นว่าเล่นเลยแหละว่าไร้ประโยชน์บ้างภาระสังคมบ้างที่ป้องกันตัวเองไม่ได้ แต่ครูก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะฝึกในพลังกายเต็มกำลังและเอาชนะอุปสรรค จนถึงวันหนึ่งตอนที่ครูกำลังต่อสู้ที่ลานประลอง ครูก็โดนคู่ต่อที่มีNayTaสีฟ้าเล่นงานหนักเลยหละ แต่จู่ๆครูก็ได้รับพลังNayTaมาและเอาชนะคู่ต่อสู้ได้นั้นแสดงถึงความพยายามของครูอะนะ"

เคนเริ่มมีกำลังใจขึ้นมาและถามครูเคียวไปว่า

  "แล้วNayTaของครูสีอะไรหรอคับและลักษณะพลังคือ..."

ครูเคียวตอบกลับ

  "ความลับจ๊ะ"

เคนตอบกลับแบบผิดหวังนิดหน่อย

  "งั้นหรอคับขอบคุณนะคับ"

ณ ลานทดสอบNayTa

ครูคุมสอบอธิบายวิธีการทดสอบ

  "เอาหละทุกคนฟังให้ดี ในการทดสอบค่าพลังของNayTaนั้น คุณต้องปล่อยพลังที่แรงที่สุดที่คุณจะทำได้ใส่ที่กระสอบทรายวัดพลัง และจะมีเลขบอกพลังแสดงขึ้นมาบนหน้าจอนี้ เกณฑ์การผ่านการทดสอบมีดังนี้ ต่ำกว่า1,000ไม่ผ่านการทดสอบ

1,000-5,000 ผ่านการทดสอบและเข้ารอบการปะลอง 5,000-10,000 ผ่านการทดสอบโดยไม่ต้องปะลอง เมื่อผ่านการทดสอบและการปะลองแล้วคุณจะได้ศึกษาในโรงเรียนในเมืองใหญ่นะ ดังนั้นขอให้ทุกคนโชคดี"

คุณครูคุมสอบเรียกคนไปทดสอบทีละหมายเลข

  "หมายเลขที่001"

นักเรียนหมายเลข001ขานรับ

  "ครับ"

เปิดใช้NayTaสีเขียว พืช สร้างตนไม่และพุ่งใส่กระสอบทราย

ผลพลังที่ได้ 1,305

ดำเนินการทดสอบต่อไปเรื่อยๆจนถึงหมายเลขที่070

เคนตั้งใจดูคนนี้เป็นพิเศษ

  'นั่นน้องสาวชั้นเองชื่อซิน เป็นดาวของโรงเรียนแห่งนี้ เธอค่อนข้างเก่งมาก หน้าตาก็ดี เธอใช้NayTaสีเขียว ลม และเธอยังมีNayTaสีฟ้า น้ำแข็ง ด้วยซึ่งยังไม่เปิดเผยให้ใครรู้แต่ชั้นไปแอบเห็นมาอะนะ'

ซินใช้NayTaสีเขียว ลม สร้างลูกบอลลมขนาดยักษ์ขึ้นมา และลมก็พัดรอบๆแรงมากๆ

ครูคุมสอบเห็นอย่างนั้นจึงใช้NayTaสีฟ้า สร้างโล่น้ำแข็งป้องกันทุกคนรอบๆนั้น

ซินปล่อยลูกบอลลมไปที่กระสอบทราย ถึงจะเป็นแค่ลมแค่พลังทำลายล้างนั้นสูงมาก

ค่าพลังที่ได้คือ 4,999

ซินผิดหวังเล็กน้อย

  "นี่มันอะไรกันเนี่ย!ทำไมได้5,000หละขาดแค่1เองงั้นครูคะปัดเป็น5,000ได้ไหมคะ"

ครูคุมสอบ

  "ไม่ได้ ถึงจะแค่1หน่วยก็ไม่ได้...แต่สุดยอดจริงๆนะนี่ขนาดNayTaสีเขียวเธอยังสามารถทำค่าพลังได้สูงขนาดนี้เชียว"

ทุกคนต่างพากันชมซิน

  "นั่นสุดยอดไปเลยนะครั้งแรกเลยที่NayTaสีเขียวทำค่าพลังเกือบ5,000แหนะ"

ซินก็คงผิดหวังอยู่ดี

  'ชั้นก็แค่ไม่อยากประลอง...อยากเข้าโรงเรียนในเมืองแบบไม่ต้องประลองได้ไหม!'

ดำเนินการทดสอบจนถึงหมายเลขสุดท้าย500

ครูคุมสอบเรียกผม

  "หมายเลขสุดท้าย500"

เคนตอบกลับและผิดหวังในใจหน่อยๆ

  "ครับ" 'หมายเลข500นั่นคือผมเองไม่มีNayTaยังไงก็เหมาะอยู่ที่สุดท้ายอยู่แล้วแหละ'

ทุกคนต่างไม่พอใจผมและเยาะเย้ยผม

  "ดูนั่นสิ NayTaก็ไม่มี ไม่เห็นจะเหมาะกับการเป็นพี่ชายของซินตรงไหนเลย เหมาะอยู่อย่างนึงนะ..คือเหมาะกับการเป็นขั้วตรงข้ามของซินยังไงหละฮ่าๆๆๆ"

ครูคุมสอบตะโกน

  "เงียบๆ"

ทุกคนก็เงียบ และผมก็เริ่มทดสอบ ถึงผมจะไม่มีNayTaแต่ก็ยังมีกำลังกายอะนะหวังว่าพลังจะมากกว่า1,000หละ

เคนเริ่มชกอย่างสุดแรงไปที่กระสอบทราย

ค่าพลังที่ได้คือ 1,000 พอดีเป๊ะ

  "ฟู่วว..เกือบไปแล้วเชียวและชั้นจะเอายังไงต่อกับการประลองดีหละ"

วันถัดมา

ณโรงเรียนชนบท

ครูประชาสัมพันธ์

   "เอาล่ะนักเรียนที่ต้องเข้าการประลองโปรดมาดูรายชื่อคู่ต่อสู้ของคุณและเวลาแข่งด้วย ส่วนนักเรียนคนอื่นๆที่ไม่เกี่ยวห้องให้ไปนั่งรับชมอย่างสงบด้วย ขอบคุณครับ"

เคนเดินไปดูรายชื่อหน้าลานประลอง

   'เราอยู่คู่ที่....สุดท้ายอีกแล้วงั้นหรอคู่ที่27 เจอกับริล....ไอหมอนี่นี่นาที่ชอบดูถูกชั้นแต่NayTaเขาสีฟ้าเลยนะใครเขาเป็นคนจับคู่ให้เนี่ย แกล้งกันชัดๆ เอาเถอะยังไงชั้นก็จะไม่แพ้หรอกนะคอยดูเถอะ'

เคนมองหาชื่อของซิน

   'เอ่อคู่ที่10งั้นหรอ เจอกับ ฟิล์ม มิทัส เอ่อนี่มันสภานักเรียนรุ่นที่21หนิ คนนี่เก่งพอๆกับน้องสาวชั้นเลย เขาใช้NayTaสีฟ้า น้ำ คู่นี้พอสูสีกันหน่อย'

เสริมนิดหน่อย

คนในโรงเรียนแห่งนี้มีทั้งหมด500คน

คนที่ผ่านเพื่อเข้าการประลองมีทั้งหมด54คน

และคนที่จะผ่านเข้าโรงเรียนในเมืองได้นั้นมีทั้งหมด27คนน้อยแบบนี้เป็นเรื่องปกติเพราะการที่จะเข้าโรงเรียนในเมืองได้นั้นค่อนข้างยากมาก

ในการจัดการต่อสู้ไม่ได้วัดที่อายุชั้นการศึกษาแต่วัดที่ระดับพลังความสามารถ

ณ ลานประลอง

เคนเดินไปที่นั่งรับชมการประลองเฉพาะผู้แข่ง

   'เอ่อแล้วน้องชั้นอยู่ไหนเนี่ย'

สภานักเรียนรุ่นที่21ฟิล์มเดินมานั่งข้างๆเคน

   "ถ้าจะหาซินหละก็เธออยู่อีกฝั่งหนะ"

เคนตกใจ

  "เอ๋! ทำไมหละ"

ฟิล์ม

  "คู่ต่อสู้จะต้องอยู่คนละฝั่งกันหนะ"

เคน

   "งั้นแสดงว่าริลก็อยู่ฝั่งเดียวกับน้องสาวของชั้นอะนะ"

ตัดภาพมาที่ซิน

ซินดูรีบร้อน

   '....เมื่อไรจะถึงคู่แรกเนี่ยอยากเห็นจะแย่แล้ว!'

ริลเดินมาหาซิน

   "นี่คุณซิน คุณจะไม่ว่าอะไรผมใช่ไหมถ้าผมจัดการพี่ชายของคุณไม่ให้ชนะหนะไม่ใส่ยังไงไม่มีNayTaก็ไม่ชนะอยู่แล้วไม่"

ซินโมโหนิดหน่อย

   "จะทำอะไรก็ทำเถอะยังไงชั้นก็ไม่อยากอยู่กับเจ้าบ้านั่นอยู่แล้ว"

ริลยิ้ม

   "นั้นก็ดี ขอบคุณสำหรับคำตอบ"

เคนจาม

   "ฮัดชิ่ว...นี่ชั้นคงไม่เป็นหวัดก่อนแข่งใช่ไหมเนี่ย"

ครูคุมลานประลองเรียกคู่ที่1ออกมา

   "เริ่มการประลองคู่ที่1 มิล วิลเลียม ปะทะกับ สมิง คำราม"

มิลNayTaสีเขียวพืช สมิงNayTaสีเขียวหิน

มิลใข้NayTaสร้างหนามเป็นวงกว้าง

สมิงใช้NayTaสร้างหินเคลือบร่างกายและพุ่งไปต่อยมิล

มิลป้องกันด้วยต้นไม้ยักษ์และนำเถาวัลรัดตัวสมิงไว้

สมิงระเบิดก้อนหินออกมาทำให้เถาวัลขาดและกระจายเป็นวงกว้างทำให้มิลเสียหลักและสร้างก้อนหินหลายก้อนพุ่งใส่มิล

มิลเจ็บหนัก

   "แบบนี้ไม่ไหวแน่หินแข็งแกร่งกว่าพืชอยู่แล้ว"

สมิง

  "เท่านี้ก็น่าจะรุ้ผลแล้วนะยอมแพ้เถอะถ้าไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้"

จู่ๆฝนก็ตก

มิลยิ้มออกมาและขำ

   "คิกๆๆ นี่แหละพลังที่แท้จริงของพืช"

เมื่อมีน้ำ พืชจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก หรือเรียกอีกอย่างกว่าการผสมธาตุ

สมิงตกใจ

   "ชิโชคเข้าข้างนายเท่านั้นแหละงั้นจะรีบปิดฉากก็แล้วกัน"

สมิงสร้างก้อนหินขนาดยักแล้วปล่อยใส่มิล

มิลสร้างเถาวัลย์รับก้อนหินได้อย่างง่ายได้และนำเถาวัลย์รัดสมิงอย่างแน่นใช้พลังขนาดไหนก็ไม่สามารถหลุดจากเถาวัลย์ได้

   "พืชเมื่อโตเต็มที่จะแข็งแกร่งขึ้นมากเลยรู้ไหม"

สมิงโดนขัดขืนยังไงก็หลุดไม่ได้และยิ่งรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆจนสมิงสลบ

ครูคุมลานประลอง

   "สุดยอดไปเลย..ผู้ชนะก็คือ มิล วิลเลียม"

ทุกคนร้องเฮกันใหญ่

เคนตกใจนิดหน่อย

   "โหนี่ขนาดNayTaเขียวพลังยังสุดยอดมากขนาดนี้ ก้อนหินนั่นใหญ่ขนาดนั้นยังทำลายได้แบบง่ายๆแบบนี้"

ฟิล์ม

   "จริงแล้วที่มิลพลิกมาชนะได้นั้นเพราะดวงดีฝนตกนั่นแหละ พืชหนะแพ้ทางหินอยู่แล้ว แต่การผสมธาตุหนะจะทำให้ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเป็น2เท่าเลยนะ"

เคนสงสัยเกี่ยวกับการผสมธาตุ

   "การผสมธาตุ....มันคืออะไร"

ฟิล์มอธิบายเกี่ยวกับการผสมธาตุให้ฟัง

   "การผสมธาตุ มีทั้งหมด 4 แบบ

1.หินและลาวา หินจะแข็งแกร่งขึ้น

2.พืชและธาตุน้ำ พืชจะแข็งแกร่งขึ้น

3.ลมและน้ำแข็ง ลมจะแข็งแกร่งขึ้น

4.ไฟและไฟฟ้า ไฟจะแข็งแกร่งขึ้น

การผสมธาตุนั้นNayTaสีเขียวเท่านั้นที่จะแข็งแกร่งขึ้น

ในการเรียนการสอนเรื่องนี้ไม่สำคัญแล้วเพราะว่าไม่มีใครที่มีNayTaถึง2สี การผสมธาตุใช้ได้กับสภาพอากาศและต่อสู้เป็นทีมเท่านั้นแหละ"

เคนฉลาดขึ้นนิดหน่อย

   "อ่อ...งี้นี่เองชั้นฉลาดขึ้น5%แล้วหละ"

ประลองจนจบคู่ที่9

เคนบอกฟิล์มและให้กำลังใจฟิล์ม

   "....ถึงตานายแล้วนะ รอบนี้น่าจะเกิดการผสมธาตุขึ้นมาแหละมั้งนะ ยังไงนายก็สู้ละกัน"

ฟิล์มขำเล็กน้อยบอกเคนว่า

   "ฮ่าๆ...สภาพอากาศวันนี้ดูปกติดีนะคงไม่มีหิมะตกหรอกน่า...แล้วนายไม่เชียร์น้องสาวนายรึไง"

เคนตอบกลับ

   "ก็เชียร์ทั้งคู่แหละน่า"

ฟิล์มตอบกลับและเข้าการประลอง

   "ขอบคุณที่เชียร์นะ...ไปหล่ะ"

ครูคุมลานประลอง

   "การประลองคู่ที่10มาถึงแล้ว...คู่นี้น่าจับตามองซะเหลือเกิน ประธานนักเรียนรุ่น21 ฟิล์ม ธวัชชะ ปะทะ ซิน ฟามิอิส.....เริ่มได้"

ฟิล์มเปิดใช้NayTaสีฟ้า สร้างดาบน้ำขึ้นมา และใช้พลังของน้ำดันตัวเองเพื่อเข้าไปหาซินอย่างรวดเร็ว

ซินใช้NayTaสีเขียว ลม บินขึ้นไปบนฟ้าและสร้างพายุขนาดยักษ์โจมตีไปที่ฟิล์ม

ฟิล์มถูกพายุพัดขึ้นบนฟ้า

ซินจะเข้าไปโจมตีระยะประชิดแต่จริงๆแล้วมันคือกับดับ

ฟิล์มใช้น้ำรัดตัวซินเว้นส่วนหัวไว้(สามารถควบคุมแรงดันของน้ำได้ทำให้ขยับตัวไม่ได้)

"พายุก็แค่ลมถ้าไม่มีอะไรอยู่กับลมมันก็แค่ลมธรรมดาแหละคับ....งั้นผมขอปิดฉากเลยละกันถ้าเธอไม่ยอมแพ้อาจจะเจ็บหนักก็ได้นะ"

ซินโดนน้ำขังไว้ขยับไปไหนไม่ได้

"ยยยย..ยออออ...ยอมมแพ้อะไรกันเล่ามาถึงขนาดนี้แล้วเชียว"

ฟิล์มยิ้มและขำเล็กน้อย

"ฮึๆดีมากครับถ้างั้นก็แพ้อย่างสง่างามก็แล้วกันนะครับ"

ฟิล์มสร้างดาบน้ำขนาดใหญ่และแรงดันมหาศาล

พุ่งตรงมายังซิน

ซินถอนหายใจเล็กน้อยและใช้พลังที่แท้จริง

"เฮ่ออ...คงต้องใช้สิ่งนั้นแล้วสินะ"

ฟิล์ม

"ดาบน้ำแห่งความละโมบ....ทำลายล้างทุกสิ่งทุุกอย่างงง!"

####To be continue####

ความเดิมตอนที่แล้ว

ฟิล์มปลดปล่อยพลังเนตะสีฟ้าน้ำ

 "ดาบน้ำแห่งความละโมบ ทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่าง!"

ดาบน้ำกำลังพุ่งตรงมาหาซิน

ซินหลับตาลงและนึกถึงพลังเนตะสีฟ้าจากนั้นเธอก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกับเปิดใช้เนตะสีฟ้า น้ำแข็ง

  "พายุหิมะ!"

ดาบน้ำแห่งความละโมบกลายเป็นน้ำแข็งและฟิล์มก็ควบคุมไม่ได้เนื่องจากไม่ใช่ธาตุของตน

ซินควบคุมดาบน้ำแข็งยักษ์กลับคืนไปหาฟิล์ม

  "คราวนี้แหละจะขอเอาคืนบ้างหละนะ"

ฟิล์มหลบแต่ก็ยังโดนน้ำแข็งแตกกระจายมาโดนอยู่ดี

  'ไม่นึกว่าที่เคนพูดจะเป็นเรื่องจริงการผสมธาตุระหว่างลมและน้ำแข็งซึ่งยังใช้เนตะถึง2สี ถึงอย่างนั้นชั้นก็ต้องเอาชนะให้ได้'

ซินเอามือแตะลงที่พื้นทำให้พื้นทีรอบๆเป็นน้ำแข็งจนกระจายไปเรื่อยๆไปเกาะขาของฟิล์มทำให้ขยับตัวไปไหนไม่ได้ ซินสร้างดาบน้ำแข็งขึ้นมาจี้ไปที่คอของฟิล์ม และพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

  "ยอมแพ้เถอะนะถ้าไม่อยากเจ็บตัวมากกว่านี้"

ฟิล์มตอบกลับด้วยเสียงที่สั่นจากความหนาว

   “ยังไม่แพ้ง่ายๆแค่นี้หรอก…สสสส..สายฝนแห่งความละโมบ!”

ฟิล์มทำให้ฝนตกหนัก ซึ่งแตกต่างจากฝนทั่วไป มีความร้อยอย่างมากทำให้น้ำแข็งละลายไปหมด

   “ถ้าคุณเอาจริงแล้ว ผมก็ต้องเอาจริงด้วยสินะ”

ฟิล์มสร้างดาบน้ำขึ้นมา และสายน้ำล้อมรอบตัวฟิล์ม 

ทั้งฝนตก ทั้งสายน้ำรอบตัวทำให้ฟิล์มเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระและรวดเร็ว

“แบบนี้สิถึงจะสูสีกันหน่อย ผู้ใช้เนตะสีฟ้า ก็ต้องเจอกับสีฟ้าสิถึงจะสนุก”

ฟิล์มจู่ก็มาอยู่ข้างหลังของซินและฟันไปที่ซิน แต่ซินรู้ทันทำให้พ้นจากการโจมตีนั้นได้

   “นึกแล้วแค่สีเนตะก็บ่งบอกถึงพลังและความสามารถไม่ได้สินะฮิๆๆ”

ฟิล์มหายวับไปในพริบตาและจะโจมตีที่ซินอีกครั้ง

ซินตั้งสติและต้องจับการเคลื่อนที่ของฟิล์มให้ได้

   ‘……..ทางนี้งั้นหรอ…ซินรวบรวมพลังทั้งหมดโจมตีไปที่ฟิล์ม…..อะไรกันตัวปลอมงั้นหรอ’

จากนั้นฟิล์มเข้ามาโจมตีที่ซิน 

เนื่องจากซินประมาทใช้พลังในการโจมตีนั้นไปเยอะแล้ว จึงต้องใช้ท่าป้องกันพิเศษ

   “…จำศีล…”

ซินสร้างน้ำแข็งป้องกันตัวไว้ทำให้ฟิล์มโจมตีไม่เข้า

ฟิล์ม

   “น้ำแข็งป้องกันตัวเองงั้นหรอ….งั้นต้องเจอกับน้ำร้อนหน่อยเป็นไง”

ฟิล์มสร้างน้ำร้อนเพื่อที่จะละลายน้ำแข็งที่ป้องกันตัวของซิน

 ซินพลังเนตะสีฟ้าจะหมดแล้วเนื่องจากเสียพลังไปมาก

   ‘คงต้องกลับมาใช้เนตะสีเขียวแล้วสินะ’

ซินกลับมาใช้เนตะสีเขียวพัดฟิล์มกระเด็นออกไป

   ‘ยังเหลือพลังเนตะสีฟ้านิิดหน่อย…งั้นผสมธาตุปิดฉากเลยก็แล้วกัน’

การผสมผสานระหว่างลมและน้ำแข็ง ซินสร้างพายุด้วยลม และเศษน้ำแข็งด้วยน้ำแข็ง

ผสมกันแล้วโจมตีไปที่ฟิล์ม ฟิล์มไม่สามารถหลบได้เนื่องจากพื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยน้ำแข็งถ้าฟิล์มไปโดนน้ำแข็ง จะต้องโดนจับอีกครั้ง ฟิล์มโดนเข้าไปเต็มๆและสลบไป

ครูคมลานประลอง

   “….ผู้ชนะ ซิน ฟามิอัส…”

ทุกคนเฮกันใหญ่และตกใจกับเนตะ2สีของซิน

ครูคุมลานประลอง

  "สุดยอดไปเลยคับจะมีแค่1ในล้านคนเท่านั้นที่จะครอบครองพลังเนตะได้ทั้ง2สี หายากยิ่งกว่าเนตะสีทองซะอีก"

เคน

  'ในที่สุดก็เปิดเผยพลังที่แท้จริงแล้วสินะ สุดยอดไปเลยนะเนี่ยน้องสาวของเรา'

ครูเคียว

  "นี่พ่อหนุ่ม นั่นน่ะน้องสาวนายใช่ไหม

เคน

  "คับทำไมหรอคับ"

ครูเคียว

  "งั้นหรอ....เอิ่มมมม....ไม่มีอะไรแล้วหละ"

เคน

  "อ...ครูทำผมอึดอัดนะเนี่ยมีอะไรก็บอกผมมาสิครับ"

ครูเคียว

"นายอยากรู้งั้นหรอ....นั่นอาจจะทำให้นายรู้สึกไม่ดีกว่าเดิมอะระ"

เคน

  "บอกมาเถอะครับผมไม่เป็นอะไรหรอกน่า"

ครูเคียว

  "โอเค....เรื่องเกี่ยวกับเนตะ2สีหนะ ครูน่ะมีเพื่อนคนนึงชื่อเอเขาก็ใช้เนตะ2สีเหมือนกัน นั่นก็เป็นเรื่องดีใช่ไหมล่ะมีพลังทั้ง2แบบ ครูก็คิดแบบนั้นแหละ แต่อยู่มาวันนึงขณะที่ครูและเอต่อสู้กับศัตรูอยู่นั้นจู่ๆก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังไปหาเอ สิ่งนั้นทั้งมืดมนและดวงตาของมันเป็นแดงน่ากลัว คล้ายๆกับยมทูต มันไปที่เอใช้และเคียวสีดำสนิทฟันไปที่ เอ แต่ร่างกายของ เอ กลับไม่เป็นอะไรและดูดกลืนวิญญาณของ เอ ไปทั้งหมดแล้วมันก็จากไป ตอนนั้นครูพยายามไล่ตามมันไปแต่มันก็หายไปในความมืด"

เคนเริ่มกังวล

  "....จจจ...จริงหรอครับ"

เคียว

  "ครูก็ไม่ค่อยรู้แน่ชัดหรอกบางทีเออาจจะไปทำอะไรที่ผิดกฎของโลกก็ได้อะนะจึงโดนยมทูตจัดการไป ยังไงก็ระวังอย่าให้น้องของนายไปทำอะไรแปลกๆหละ"

เคนก็ยังคงกังวลยิ่งกว่าเดิม

ย้อนกลับไปในขณะที่เคนนั้นไปหมุนอะไรแปลกๆเข้าและประตูลับที่ห้องของเขาก็เปิดขึ้น

  "เอ่ออ....บ้านเรามีห้องลับด้วยหรอเนี่ย.....มีแต่หนังสือเต็มไปหมดเลย"

เคนเห็นสมุดเล่มหนึ่งมีลักษณะแตกต่างจากเล่มอื่นซึ่งเขียนไว้ว่า ****กฎลับของทั้ง3โลก**** ซึ่งมีทั้งหมด5กฎ

ข้อที่ 1 ห้ามเผยแพร่กฎให้ใครรู้

ข้อที่ 2 ห้ามคนเป็นไปโลกแห่งความตาย

ข้อที่ 3 ห้ามต่อต้านยมทูต

ข้อที่ 4 ห้ามยุ่งเกี่ยวกับเวลา(ยกเว้นเนตะสีทอง เวลา เป็นเวลาเทียมที่สร้างขึ้นในที่ที่หนึ่งไม่ส่งผลต่อเวลาของทุกสิ่ง)

ข้อที่ 5 ผู้ที่เกิดมาจากข้อผิดพลาดคือผู้ที่ผิดกฎ

ผู้ที่ฝ่าฝืนกฎจะถูกยมทูตดูดวิญญาณและพาไปสู่โลกแห่งความตาย

   "4โลก....อาจจะหมายถึงแบบนี้สินะ1.โลกมนุษย์2.โลกสวรรค์ 3.โลกแห่งความตาย นี่ก็คงเป็นแค่สมุดลวงโลกหละนะฮ่าๆๆๆ"

ณ ปัจจุบันเคนเครียดหนักและนึกถึงกฎลับข้อที่5

   ‘ผู้ที่เกิดมาจากข้อผิดพลาด….คงหมายถึงเนตะ2สีสินะ…สักวันมันต้องเกิดขึ้นกับซินสินะ’

ครูคุมลานประลอง

  "ก็มาถึงการประลองของคู่สุดท้าย ไม่ให้นักเรียนคนไหนออกทั้งนั้นจนกว่าการประลองจะจบ การประลองคู่ที่27 เคน ฟามิอัส ปะทะกับ ริล ซิมพัส เริ่มได้"

ริล

"ชั้นจะค่อยๆทรมาณแกทีละนิดๆจนแกต้องขอยอมแพ้ก็แล้วกันนะมันดูสนุกดีฮ่าๆ ชั้นจะเคลื่อนที่เร็วดั่งสายฟ้าจนแกตามไม่ทันเลยคอยดู!"

ริลใช้เนตะสีฟ้า สายฟ้า เคลื่อนที่รวดเร็วดั่งสายฟ้าพุ่งตรงไปโจมตีที่เคน

ซินเป็นห่วงเคนนิดหน่อย

'ทำไมหน้าพี่บ้านั้นดูไม่ดีซะเลย เกิดอะไรขึ้นหรอเนี่ยหรือว่าจะกลัวคู่ต่อสู้...ไม่สีหน้าแบบนั้นไม่เหมือนกับอาการกลัวเลย"

เคนโดนโจมตีเต็มๆ

ในหัวของเคนมีแต่ความกังวล

เคนมองขึ้นฟ้าและตะโกน

"ซินคือครอบครัวคนเดียวของชั้นเป็นน้องของชั้นเป็นคนสำคัญของชั้นเป็นคนที่ชั้นรักมากที่สุดชั้นไม่ให้แกพรากมันไปหรอกนะ ไอกฎบ้านั่นชั้นจะทำลายมันทิ้งเอง!"

ริล

"นี่นายโดนชั้นซัดทีเดียวแล้วเป็นบ้าไปแล้วงั้นหรอ"

ซินซินหน้าแดงและตะโกนกลับไปหาเคน

".......นี่พูดอะไรของนายเนี่ย ไอพี่โรคจิตตตต!"

เคน

"ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะซิน มันทำให้ชั้นมีพลังขึ้นมาเลยล่ะ"

เคนลุกขึ้นมาและยิ้มเล็กน้อย

"ถ้าชั้นชนะนายไม่ได้ก็ไม่มีทางที่จะปกป้องน้องสาวชั้นได้หรอกนะ"

ริล

"ดูเหมือนนายจะเป็นห่วงน้องสาวนายมากเลยสินะ ทั้งที่นายมันอ่อนแอกว่าน้องนายอีกคนที่จะปกป้องหนะคือน้องนายต่างหากหละ"

ริลชาร์จพลังเต็มที่

เคน

"อะไรของนายแค่พี่เป็นห่วงน้องสาวมากนี่มันผิดงั้นหรอ ถึงบอกว่าชั้นจะจัดการนายเพื่อแข็งแกร่งขึ้นจึงจะปกป้องน้องของชั้นได้ยังไงล่ะ"

จู่ๆนัยน์ตาขวาของเคนก็เริ่มเปลี่ยนสี

ริลโจมตีอย่างรวดเร็วจนมองไม่ทันแต่ก็ทะลุผ่านเคนไปแบบเฉยๆไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"เอ๊ะ!...อะไรกันทำไมถึงไม่โดนหละ"

ไม่ว่าจะโจมตีกี่รอบก็ไม่โดน

เคนยังตกใจเล็กน้อย

   ‘เอ๋!…ทำไมหมอนั่นถึงโจมตีแต่อากาศหละ’

ริลเหลือกไปเห็นนัยน์ตาขวาของเคนนั้นเป็นสีแดง

'เนตะงั้นหรอแถมยังสีแดงอีก...ไม่สิตาฝาดไปเองแหละหมอนี่มันไม่มีเนตะนี่นา'

เคน

“นี่นายสงสารอากาศบ้างสิตีจนอากาศพรุนหมดแล้วมั้ง”

ริลใช้พลังทั้งหมดเคลื่อนที่รอบสนามอย่างรวดเร็วคนดูต่างมองไม่ทัน

เคนรู้สึกแปลกใจ

‘รู้สึกแปลกๆรู้สึกเหมือนมีพลังขึ้นมาเต็มเปี่ยม…คงเป็นผลจากที่น้องสาวให้กำลังใจชั้นหละมั้ง'

เคนอ่านการเคลื่อนที่ของริลได้อย่างง่ายดาย

‘...มาทางนี้สินะ!'

เคนชกไปที่ริลอย่างเต็มแรง ริลกระเด็นไปยังขอบสนาม

"เอ๊ะ!…นี่หมัดชั้นแรงขนาดนี้เลยหรอ…"

ริลเริ่มเห็นสิ่งแปลกๆจากตัวของเคน

   ‘อะไรกันตั้งแค่เมื่่อกี้แล้ว ชั้นโจมตีหมอนั่นไม่โดนเลย และยังโดนซััดกระเด็นมาถึงนี่อีก ไอสีแดงน่ากลัวๆที่ตาของหมอนั่น อย่าบอกนะว่าจะเป็นเนตะ’

จู่ๆท้องฟ้าก็เริ่มมืด

   ‘ถ้าฟ้าผ่าล่ะก็…ต้องไม่พลาดเป้าแน่’

เคนหลบ

   “เอ๋ความรู้สึกแปลกๆ…..ฟ้าผ่างั้นหรอหลบได้เฉียดฉิวเลยนะเนี่ย”

ริล พุ่งมาโจมตีเคน

   “หายไปซะ!”

ริลโจมตีโดนเต็มๆ

   ‘รู้แล้วหละ ที่ชั้นเห็นคือภาพลวงตาสินะ ดีนะเนี่ยมี่ชั้นใช้ฟ้าผ่าในการตรวจสอบได้’

เคนเจ็บหนักแต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ๆเหมือนกัน

   “ตาชั้นโจมตีคืนบ้างล่ะนะ"

ริลเห็นเคนมีร่างปลอมหลายร่างมากจึงไม่รู้ว่่าร่างจริงของเขาอยู่ไหน

   'งั้นฟ้าผ่าอีกรอบหละเป็นไง"

เคนหลบฟ้าผ่าได้อย่่างง่ายดายและก็มีร่่างปลอมมาเรื่อยๆ

   “หมัดแห่งการตัดสินผลแพ้ชนะ”

เคนชกหน้าริลอย่างแรง จนริลกระเด็นไปที่ขอบสนามอีกรอบและสลบไป

   “สะใจจริงๆได้อัดหน้าพวกชอบดูถูกคนอื่นนีี่"

ครูคุมลานประลอง

   “ผู้ชนะ เคน ฟามิอัส”

มีแต่คนโห่ร้องไม่พอใจเคนว่าฟลุ๊คชนะได้

จนซินทนไม่ไหว เธอไปทีีห้องครูคุมลานประลองและพูดผ่านไมค์

   “นี่เจ้าพวกบ้าทุกคน เป็นอะไรกันไปหมด ผลก็ออกมาแล้วหนิว่า เคน ชนะ แล้วทำไมต้องโห่ร้องไม่พอใจกันด้วยหละ แสดงความยินดีสิ เป็นคนปกติอยู่รึเปล่า เขาพยายามมากนะรู้ไหมกว่าจะแข็งแกร่งขึ้นได้ ทำไมต้องแบ่งแยกกันด้วยหละ เขาไปพรากคนสำคัญของพวกแกไปรึไง”

ครูคุมสอบพยายามห้ามซิน

   “นี่หยุดได้แล้วเดี่ยวคนก็็เกลียดเธอหรอก”

ซินยังคงพูดต่อ

   “หนูไม่หยุดหรอกน่า จะเกลียดก็เกลียดไปสิคนที่สมควรโดนเกลียดน่ะ คือพวกที่ชอบด้อยค่าคนอื่นดูถูกคนอื่นต่างหากล่ะ”

ทุกคนในสนามต่างเงียบกันไปหมด

และมีเสียงนึงขึ้นมาร้องเฮแสดงความยินดีอย่างสุดเสียง

   “เฮ!……”

ครูเคียวนั่นเอง และทุกคนก็พร้อมเฮแสดงความยินดีตามกัน

ครูคุมลานประลอง

   “เอาล่ะการประลองจบแล้วผู้ที่ชนะฟังไว้ด้วยล่ะ ในวันพรุ่งนี้ 07:00 รวมตัวกันที่จุุดเข้าแถวนะ จะพาไปโรงเรียนในเมืองและแนะนำสิ่งต่างๆให้ฟังระหว่างการเดินทาง ตรงเวลาหน่อยล่ะ รถจะออก 07:30"

เคนซึ้งกับน้องสาวของเขาที่พูดออกมาให้ทุกคนฟัง

   ‘ขอบคุณนะ ซิน’

ดูไปได้นึกภาพตามไปรึเปล่า ฉากต่อสู้น่ะยิ่งนึกภาพตามยิ่งอินและสนุกกับเนื้อเรื่องนะ

                     ####To be continue####