วนิดา เธอฆ่าพวกเรา
-จำได้มั้ย-
วรเมธ (เก้า)
รู้จักเราได้ไงอ่ะ
ณิศรา (มาย)
จำเราไม่ได้เหรอ
ณิศรา (มาย)
เพื่อนตอนสมัยมัธยม
วรเมธ (เก้า)
อืม...ชั่งมันเหอะ
ณิศรา (มาย)
นายรู้จักคนชื่อวนิดามั้ย
ณิศรา (มาย)
ก็เพื่อนตอนสมัยมัธยม ม.ต้น อ่ะแหละ
วรเมธ (เก้า)
ชื่อวนิดาเหรอ
วรเมธ (เก้า)
คนที่ไม่ค่อยเข้าสังคมเหรอ
ณิศรา (มาย)
วนิดายังมีชีวิตอยู่มั้ย
ณิศรา (มาย)
คงรู้อยู่แก่ใจเนาะ รุมแกล้งนางซะขนาดนั้นอ่ะ
( รุ่มแกล้ง = เก้า+เพื่อนๆในห้องตอนสมัยมัธยม ม.ต้น ชอบรุมแกล้งวนิดา จน ม.3 นางอดทนไม่ได้ก็เลย....)
ณิศรา (มาย)
ที่วนิดาไปกระโดดตึกตายเพราะพวกนายไง
วรเมธ (เก้า)
ว่ายัยนั่นจะทำแบบนั้น
ณิศรา (มาย)
แต่..นายต้องไม่เชื่อแน่ๆ
ณิศรา (มาย)
วันนี้เราเห็นวนิดาอ่ะ
ณิศรา (มาย)
นางอาจจะไม่ตายก็ได้
วรเมธ (เก้า)
แต่เธอลืมไปแล้วเหรอ
วรเมธ (เก้า)
ว่าพวกเราทั้งห้อง เป็นคนร่วมงานศพของยัยวนิดาอ่ะ
ณิศรา (มาย)
แล้วที่เราเห็น..คือ??
วรเมธ (เก้า)
เธออาจจะตาฝาดไง
ณิศรา (มาย)
คิดว่างั้นแหละ
วรเมธ (เก้า)
แล้วมีไรอีกป่ะ
ณิศรา (มาย)
ขอบใจนะ ที่ยอมคุย
ณิศรา (มาย)
ออกไปหาไรกินดีกว่า
ศิริพร (หม่อน)
อ้าวว คุณณิศรา
ณิศรา (มาย)
ว่าไง คุณหม่อน!
ศิริพร (หม่อน)
ไม่เจอกันนานเลยย
ณิศรา (มาย)
ตั้งแต่จบ ม.ปลาย ไป
ณิศรา (มาย)
ก็ไม่มีเวลาออกมาเจอกันเลย
ศิริพร (หม่อน)
แล้วนี่มาทำไรอ่ะ
ศิริพร (หม่อน)
นั่งด้วยกันสิ
🌼 ขอขอบคุณทุกๆท่านที่เข้ามาอ่านด้วยเคิ้ปป🌼
สัญญาว่าเรื่องนี้จะแต่งให้จบ!!!(มั้ง)
จะอัพทุกวัน เสาร์-อาทิตย์-จันทร์-พุธ-ศุกร์ น้าา
คุยกับใคร?
ณิศรา (มาย)
แกรู้จักคนที่ชื่อวนิดาป่ะ
ศิริพร (หม่อน)
ยังคุยกันอยู่เลยอ่ะ
ณิศรา (มาย)
แล้ว...คุยว่าอะไรบ้างอ่ะ
ศิริพร (หม่อน)
หลายๆอย่างอ่ะ
( หม่อนไม่รู้ว่าวนิดาตายแล้ว เพราะ ตอน ม.3 หม่อนไปต่างจังหวัดและตรงกับช่วงที่วนิดาตายพอดี )
ณิศรา (มาย)
แล้วตอนที่แกไปต่างจังหวัดหล่ะ
ณิศรา (มาย)
คุยกันอยู่มั้ย
( ตอนนี้ทุกคนเรียนจบแล้วน้า )
ณิศรา (มาย)
งั้น เรากลับก่อนนะ
ณิศรา (มาย)
พอดีมีธุระต้องไปทำต่ออ่ะ
ศิริพร (หม่อน)
จะกลับแล้วเหมือนกัน
ศิริพร (หม่อน)
ไว้เจอกันใหม่นะ
ที่หญิงสาวตัวเล็กเปิดออก และเดินตรงมาที่เตียงนอน
ล้มลงด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพราะ ขึ้นบันได
/ = แสดงกริยา
( ) = ความคิดในใจ
ณิศรา (มาย)
แกยังไม่ตายใช่มั้ย
ณิศรา (มาย)
เมื่อเช้ายังเห---
หญิงสาวตัวเล็กเดินไปยังระเบียงห้อง มองผ่านกระจกโปร่งใสออกไปด้านนอก
ณิศรา (มาย)
เอ๊ะ..ดอกอะไรอ่ะ...
มายตัดสินใจแง้มประตูออกไป และ สังเกตดูว่าดอกไม้ต้นนี้คือดอกอะไร
ณิศรา (มาย)
ด..ดอก....วนิดา
สมมุติน้าค้าาไม่ดราม่าเนอะ
ณิศรา (มาย)
มาอยู่นี่ได้ไง
ณิศราตัดสินใจเข้าไปดมดอกวนิดาต้นนั้น
และเหลือบไปเห็นกระดาษที่พับปักอยู่
อาจจะแค่คนหน้าเหมือนก็ได้
กระดาษแผ่นนี้เต็มไปด้วยรอยเปื้อนเลือด และเขียนว่า
ณิศรา (มาย)
อ..อะไรกันเนี่ย
ณิศรา (มาย)
คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง
มายตัดสินใจเอาดอกวนิดาไปใว้ในห้อง
และเอาตั้งไว้ตรงข้างเตียงมุมหัวเตียง
ณิศรา (มาย)
พักสักหน่อยแล้วกัน
กฤษดา (แดน)
พวกแกจะไปไหนกันอีกล่ะ
ปรสิต (เกียร์)
ว่าจะแวะไปหายัยกันอ่ะ
ปรสิต (เกียร์)
เห็นว่าไม่สบาย
ปรสิต (เกียร์)
งั้นไปก่อนนะ
" แดน และ แว่น เดินออกไป "
สาลิสา (ตอม)
เมื่อเช้าใครไม่รู้ทักเรามาอ่ะ
สาลิสา (ตอม)
ถามแล้วไม่ตอบ
สาลิสา (ตอม)
/ยื่นรูปในโทรศัพท์ให้ดู
นิติกร (ทู)
เพื่อนเก่าตอนสมัยมัธยมไง
กฤษดา (แดน)
เราว่าอาจจะแค่คนหน้าเหมือนอ่ะ
วรเมธ (เก้า)
วนิดาตายแล้วไงทู
นิติกร (ทู)
เราลืม..ขอโทษๆ
วรเมธ (เก้า)
มันทักมาว่าไงอ่ะ
วานิลลา (วนิลา)
เพื่อนเธอไง🙂
วานิลลา (วนิลา)
ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
สาลิสา (ตอม)
แล้วก็ไม่ตอบเลยอ่ะ
วรเมธ (เก้า)
เมื่อเช้าก็มีคนทักมาหาเราเหมือนกันอ่ะ
วรเมธ (เก้า)
เหมือนจะชื่อ ณิศรา
กฤษดา (แดน)
จำได้ดีจริงๆเนอะทู
วรเมธ (เก้า)
มาถามถึงคนชื่อวนิดาอ่ะ
วรเมธ (เก้า)
นางบอกว่าเห็นวนิดา
วรเมธ (เก้า)
อืม ก็คิดงั้นเเหละ
ปรสิต (เกียร์)
แต่เราว่ามันแปลกๆนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
