ราชาซอมบี้คลั่งรักเมีย
1
วันนี้เป็นวันหยุดที่แสนธรรมดา
แต่ว่าผมจะทำให้มันเป็นวันที่แสนวิเศษ
ผมมีแพลนแล้วว่าจะพาภรรยาและลูกไปเที่ยวทะเล
จัดปาร์ตี้บาร์บีคิวที่ริมชายหาด
ทั้งที่คิดเอาไว้แบบนั้นแท้ๆ
...ใจร้ายกับผมเหลือเกิน...
เอเดรียน
โนอาห์...//ลมหายใจแผ่วเบา
เอเดรียน
อย่า...ร้อง...เดี๋ยวพวก..มัน จะได้ยิน...
เอเดรียน
ดูแลลูก...ด้วย...นะ
โนอาห์
อื้ม...เข้าใจแล้ว...อย่าห่วงเลยนะ เอเดรียน โนอาห์จะดูแลออกัสเอง โนอาห์จะทำให้ออกัสมีความสุข จะทดแทนในส่วนของเอเดรียนเอง
เอเดรียน
รีบไปซะ... ก่อนที่ผมจะ....กลายเป็นพวกมัน...//เสียงเบา
โนอาห์
...//กลั้นสะอื้น+อุ้มเด็กน้อยที่กำลังหลับขึ้นมา
โนอาห์
ไม่เป็นไรนะออกัส แม่จะดูแลหนูเอง
ออกัส
อืออ..//ใช้มือเล็กกำคอเสื้อของโนอาห์+หลับต่อ
โนอาห์
....//ร้องไห้ออกมาเบาๆ+เดินออกไป
ภาพสุดท้ายก่อนที่สติของผมจะดับวูบไป
คือแผ่นหลังของโนอาห์ที่เล็กและบอบบาง
และอวยพรให้ภรรยาตัวน้อยและเจ้าลูกชายปลอดภัย
ความกังวลไม่มีแววจางหายไป
ผมเป็นห่วงพวกเขาเหลือเกิน
แค่ชีวิตตัวเองยังดูแลไม่ได้ก็ได้สมควรไปดูแลภรรยาและลูก
แผ่นหลังของโนอาห์ก็ห่างขึ้นเรื่อยๆ
และสุดท้ายตัวผมก็หมดสติลง...
________________________________
ไรท์เองงง
สวัสดีจร้าจร้าาาาทุกคนนนน
ไรท์เองงง
ถ้าสนุกบอกกันหน่อยนะะะะ
ไรท์เองงง
ตอนนี้ก็ขอตัวลาไปก่อนนสวัสดีจร้าาาา
2
ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปนานเท่าไหร่แล้ว
ตั้งแต่วันนั้นที่ถูกเจ้าพวกซอมบี้เฮงซวยรุมกัดแทบจะเอาชีวิตไม่รอดแต่ก็ยังสามารถกลับมาบอกลาลูกเมียได้สำเร็จ
หลังจากบอกลาโนอาห์และก็น้องออกัสแล้วผมก็หมดสติไปไม่ตื่นอีกเลย
ตอนแรกผมเข้าใจว่าตัวเองตายไปแล้ว
แต่ปกติถ้าตายแล้วก็ต้องไปสวรรค์หรือไม่ก็ยมโลก
หรือไม่ก็อาจจะกลายเป็นเพียงวิญญาณเร่ร่อนที่ถูกลบความทรงจำ
ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองนั้นไม่มีกายแท้ เสมือนกำลังล่องลอยอยู่ในอากาศ
เหมือนมีอะไรสักอย่างห่อหุ้มเอาไว้ ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกลายเป็นทารกที่อยู่ในท้องของแม่ มันให้ความรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นแต่ในขณะเดียวกันก็อึดอัดเพราะไม่สามารถขยับร่างกายได้เลย
มันผ่านมานานเท่าไหร่แล้วนะ
ไม่สิ มันอาจจะมากกว่านั้น
บางทีก็อาจจะผ่านมาแล้ว1 ปี ก็ได้
คิดถึงพุงน้อยๆของออกัสเจ้าตัวเล็ก
ผมก็ยังไม่สามารถลืมตาขึ้นมาได้ หรือบางทีผมลืมตาอยู่แล้วแต่แค่มันมืด
ความรู้สึกที่เหมือนกับว่าอยู่ในท้องของผู้ให้กำเนิดยิ่งชัดเจนขึ้น
ผมรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงทางร่างกายเพียงนิดเท่านั้น
ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่า รู้สึกว่าตัวเองเริ่มมีเนื้อหนัง
นานวันเข้าผมยิ่งรู้สึกว่าผนังมันเหนอะๆ เหนียวๆ แปลกๆ
อะไรไม่รู้พยายามบีบตัวผม ทำให้รู้สึกอึดอัด อยากออกไปเหลือเกิน
ผมทนไม่ไหวแล้ว อึดอัดเหลือเกิน
ไม่รู้ว่าผมเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะ
ผมยื่นมือออกไปบนผนังเพดาน
และใช้เล็บมือทั้งสองข้างจิกและแหวกออก
ผ่านไปไม่นาน ผนังเพดานก็ถูกฉีกออก
เอเดรียน
อืออ...//แสบตาเล็กน้อย
เอเดรียน
...//ลุกขึ้น+มึนๆเล็กน้อย
เอเดรียน
//มองไปที่ๆตัวเองลุกขึ้นมา
ตปก.ซมบ.ช
ฮื่อออ...//เดินเข้ามา
เอเดรียน
...//มองด้วยหางตา
ตปก.ซมบ.ช
ฮรื่ออ..//เดินออกไป
เอเดรียน
อ่าา...//(ซอมบี้เชื่อฟัง...ฉัน)
หรือไม่บางที...ผมก็อาจจะเป็นราชา...
ไรท์เองงง
เป็นไงบ้างตอนที่สอง
ไรท์เองงง
จะพยายามอัพไปเรื่อยๆที่มีเวลาเลยนะจ๊ะ
3
ผมรู้สึกว่าเหมือนจะลืมอะไรสักอย่าง
เอเดรียน
คิดยังไงก็คิดไม่ออก..
เอเดรียน
เอ๊ะ..แต่เดี๋ยวนะ
เอเดรียน
รู้สึกโล่งๆ วูบๆ โหวงๆ แปลกๆ
เอเดรียน
ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า...
เจอกับเอเดรียนตัวน้อยห้อยต่องแต่ง
สภาพแบบนี้น่าอนาถเหลือเกิน
แล้วเสื้อผ้าก่อนที่ผมจะหมดสติหายไปไหนกันล่ะ
เอเดรียน
อย่าบอกนะว่า โดนเจ้าเมือกแปลกๆนี่หลอมละลายไปน่ะ
ผมใช้นิ้วจิ้มเมือกเหลวๆน่ารังเกียจนี่ขึ้นมา
และสิ่งที่ปรากฏให้เห็นคือ
เอเดรียน
ให้เดาถ้ามนุษย์โดนกรดนี้เข้า ก็คงจะ....
ผมละความสนใจจากมัน และหันไปกวาดสายตาสำรวจรอบๆ
ผมพบว่าตอนนี้ผมกำลังอยู่ในทางรถไฟใต้ดิน
ซึ่งเป็นที่ที่ผมกับภรรยาต้องแยกจากกัน
เอเดรียน
ประตูตรงนั้นคงเป็นประตูที่เจ้าซอมบี้เพิ่งออกไปสินะ..
เอเดรียน
...//เดินออกมาทางประตู
สิ่งที่ผมเห็นคือซอมบี้นับสิบพวกมันยืนตัวตรงแหน่ว ราวกับกำลังรอคำสั่งจากใครสักคน
พวกมันกำลังรอคำสั่งจากผมอยู่
ตปก.ซมบ.ช
อื่ออ..อ่าา//แหวกทางออกมาฝั่งละห้าตัว
เอเดรียน
ดี..//เดินผ่านไปด้วยสภาพเปลือยเปล่า
เอเดรียน
(อืม..เดี๋ยวค่อยหาเสื้อผ้าใหม่แล้วกัน)
หลังจากออกมาจากทางรถไฟใต้ดินสำเร็จแล้วสิ่งที่ปรากฏให้ผมเห็นก็คือ..
มันคือเมืองร้างที่ดูไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิต
เอเดรียน
ออกมา..รวมตัวให้หมด
ไม่นานนักเหล่าซอมบี้ที่เป็นกลุ่มก้อนใหญ่ๆก็ยกโขยงพากันมาอยู่ตรงหน้าผม
รวมถึงซอมบี้บางตัวที่ถูกขังไว้ในห้องที่กำลังพยายามจะออกมาให้ได้
มีบางตัวโง่เขลา จึงกระโดดลงมาจากหน้าต่างที่อยู่ชั้นเก้า
เอเดรียน
นี่..พวกแกห้างสรรพสินค้าไปทางไหน..
ตปก.ซมบ.ช
อื่อๆ อ่าาา//เดินนำ
ตปก.ซมบ.ช
ฮื่ออ..//พยักหน้า
จากนั้นผมก็ได้เดินตามเจ้าซอมบี้นี่ไป
จนกระทั่งมาถึง ห้างสรรพสินค้าที่ว่า..
ไรท์เองงง
จบแล้วกับตอนที่2
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
