ตัวประกอบสุดเทพอย่างฉันโดนข้างขึ้นที่1จีบซะงั้น
บทนำ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ฮือออๆๆๆ ฟี๊ดดด
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เศร้าอ่ะะ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เรื่องราวของพี่น้อวนี้มัน
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ฮือออออ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เฮือก-
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เฮือก!!//สะดุ้งตื่น
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เกิดไรขึ้น
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
จำได้ว่านั่งดูดาบพิฆาตอสูรอยู่ดีๆ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เเล้วสำลักน้ำลายตุยเลย~
พระเจ้า
มึงเป็นคนเเรกที่ตายอนาจสุด
พระเจ้า
คือเเบบถ้าตายเพราะโลกกูไม่ว่าเว้ย
พระเจ้า
เเต่มึงตายเพราะสำลัก
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เชี้ยยย
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
กูยังดูไม่จบเลยยย
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ทำไงดีๆๆๆๆ
พระเจ้า
กูไม่รู้เเหละว่ามึงจะดูจบไม่จบ
พระเจ้า
เเต่ที่ที่เเน่ๆ กูสงสารมึง
พระเจ้า
กูจะให้ไปเกิดใหม่ล้ะกัน
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
//หูผึ่ง
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
อุ้ยยย
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
อยู่ๆ ก็น่ารักขึ้นมา
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ไหนขอพรได้ป่ะ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ไม่จำกัด?
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ขี้งกจังว่ะ ปกติพระเจ้าคนอื่นเขาให้ตั้งเยอะ
พระเจ้า
หนูคะ นั้นพระเจ้าคนอื่นใม่ใช่ฉันจ้ะ~
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เเย่มาก//หน้ามุ้ย
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
อุ้ย~ 3ข้อก็พอจ้ะ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เมื่อกี้เป็นเมนเนอะเลยอารมณ์ร้อนไปหน่อยนะ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เเหมมม~
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ก็พูดไปงั้นเเหละ
พระเจ้า
ก่อนที่กูจะให้1ข้อ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ค่ะเจ้~
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
1.ข้อให้ใช้เวทย์มนต์ได้ทุกอย่าง
2.เเละข้อให้เก่งมากๆๆ เก่งกว่ามุซัน
3.ข้อให้ใช้ปราณได้ทุกปราณ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
เเค่นี้เเหละ
เรียวตะ:นอ.ร่างเก่า
ข้อหล่อๆนะเจ้
พระเจ้า
อย่างมึงอ่ะคงปลาหมอคางดำ
พระเจ้า
งั้นกูเสริมให้มึงล่ะกัน
พระเจ้า
ข้อให้มึงเป็นโอเมก้า มีกลิ่นเป็นสตอเบอรี่เเละข้อให้หน้ามึงสวยค่ะ
บทที่1:ตื่นจากการสลบ
ชื่อ:อามายะ ริน
อายุ:7
ส่วนสูง:114
น้ำหนัก:19
เพศ:ชาย
สถานะ:โอเมก้ากลิ่นสตอร์เบอร์รี่
เวทย์มนต์:ควบคุมกับไฟ
ปราณ:ยังไม่เเสดง
เเม่สมมุติ
เจ้าไปพบที่ไหนมา
เเม่สมมุติ
ทำไมเด็กคนนี้นอนสลบยังงั้นล่ะ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ดิฉันไปพบที่หน้าคฤหาสน์เจ้าค่ะ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ตอนนี้นเด็กคนนี้นอนสลบ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ดิฉันเป็นห่วงเลยเอามานอนห้องนี้ก่อนนะเจ้าค่ะ
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
//เกาะเเม่
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ท่านพ่อเด็กคนนี้น่าสนใขดีนะขอรับ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
อีกอย่างก็ดูจะอายุเท่าพวกข้าด้วย
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ข้าว่าให้นางอยู่ที่นี่ดีไหมขอรับ!
เเม่สมมุติ
มิจิคัตสึเจ้าไม่ควรตีดสินคนเดียวนะลูก
เเม่สมมุติ
เจ้าต้องถามเด็กคนนี้ด้วย
พ่อสมมุติ
ทางที่ดีพวกเจ้าก็อย่าไปเล่นกับเด็กนี้ล่ะกัน
พ่อสมมุติ
มาจากไหนก็ไม่รู้
พ่อสมมุติ
อาจจะพาติดเชื้อก็ได้
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ทำไมท่านพ่อพูดเช่นนั้นเล่า
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
//พยักหน้า
เเม่สมมุติ
ท่านพี่เขาก็เด็กเหมือนกันนะเจ้าค่ะ
พ่อสมมุติ
ยังไงก็เเล้วเเต่
พ่อสมมุติ
ข้าสั่งห้ามพวกเจ้ายุ่ง
พ่อสมมุติ
พวกเจ้าก็ไท่ต้องไปยุ่ง
พ่อสมมุติ
ส่วนลิลลี่ก็ดูเเลเด็กเร่ร่อนนี้เสีย
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
//มองนอ.+เดินออกไป
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
//เงยหน้ามอง
เเม่สมมุติ
//สายหัว+ยิ้มให้
เเม่สมมุติ
ถ้าเด็กคนนั้นตื่นเเล้วก็ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสีย
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เจ้าค่ะนายหญิง//ก้มหัว
เเม่สมมุติ
//จูงมือโยริอิจิออกไป
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
อึก!//ลืมตา
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ที่นี่ที่ไหน
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
จำได้ว่าเรามาเกิดใหม่ไม่ใช่หรแ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ทำไมมันดูโบราณกว่าปกติจัง...
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เจ้าพูดไรคนเดียว
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ตื่นล่ะหรืแ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ซักผ้ามั้ง
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
กวนตีน
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ข้าอุส่าช่วยเจ้าไว้นะ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ไม่งั้นเจ้านอนป่วยข้งทางไปล่ะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
งั้นหรอ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ขอบคุณล่ะกันนน~
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
(ใช้เจ้าด้วย เเสดงว่าโบราณพอสวมควร).คิดในใจ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
อ่ะนี้
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เปลี่ยนชุดซะเเล้วข้าจะพาไปหาพวกนายท่าน
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เอ่อ...ขอบคุณนะป้า
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
อีเด็กนี้ข้าพึ่ง20อย่ามาเรียกข้าว่าป้านะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
อ้าว20หรอ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ฉันก็นึกว่า40
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เจ้าเด็กนี้! ข้าปวดหัวกับเจ้านัก
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
รีบเปลี่ยนเสีย
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ข้าจะไปรายงานพวกคุณท่าน
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
//เดินออกไป
บทที่2:สัญญาทาส
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
//มองกระจก
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ทำไมเราหน้าสวยอ่ะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ก่อนหน้านั้นเราขอหล่อไม่ใช่หรอว่ะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
อีพระเจ้า
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
อีเวร!!
พระเจ้า
สงสัยคงเป็นหวัดเเหละ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เอาว่ะ อย่างน้อยก็มีเสื้อผ้าใส่
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เเม่งเอ้ยยย
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
หน้าเสือกผู้หญิวอีก
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ควยทอกๆๆๆๆๆ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เสร็จเเล้วหรอ//มอง
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ก็เหมาะกับเจ้าดี
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เจ้! ไม่มีชุดผู้ชายเเล้วหรอ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ฉันผู้ชายทั้งเเท่งนะ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
อ้าว เจ้าไม่ใช่ผู้หญิงหรอ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ก็ไม่ใช่สิ!//เท้าเอว
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ใช้ฉันโชว์ไหมล่ะ!
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
//กำลังจะถอด
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เจ้าทำไรของเจ้า
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
หยุดเลยนะ!
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ไว้ข้าจะบอกให้ล่ะกัน
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
//ยิ้มมุมปาก
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เเละเจ้าไปได้เเล้ว
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
มาเเล้วเจ้าค่ะ
เเม่สมมุติ
มานี่สิจ้ะ//กวักมือ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
//เอียงคอ+เด็กไปหา
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
//เกาะเเขนเเม่
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
(หน้ามันคุ้นๆ เเหะ).คิดในใจ
เเม่สมมุติ
ปวดตรงไหนอีกไหม
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
นายถามเจ้าก็ตอบสิ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เห้ย! เจ้ฉันคนนะไม่ใช้Aiจะตอบได้ไวขนาดนั้น
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
อะไรคือเอไอ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ชั่งเถอะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เอ่อ ผมไม่เป็นไรครับสบายดีทุกอย่างครับ~
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ครับ ผมผู้ชาย
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
จะดีมากถ้าคุณหญิงเปลี่ยนชุดผมเป็รผู้ชายน่ะครับ
เเม่สมมุติ
ไว้ข้าจะหาชุดให้เจ้าใหม่
เเม่สมมุติ
เเต่ชุดนี้ก็เหมาะกับเจ้าดีออก
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เเหะๆ หรอครับ...
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
//เดินเข้าไปใกล้
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
นี่ๆ เจ้าชื่ออะไรอ่ะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
(อีนี่ก็คุ้น).คิดในใจ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ข้าชื่อสึกิคุนิ มิจิคัตสึ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ส่วนคนที่เกาะเเขนเเม่ข้าชื่อ สึกิคุนิ โยริอิจิเป็รน้องชายข้า
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
(ไอ้ชิบหายเเล้วกูเจอเมนกู ตายๆๆๆ).คิดในใจ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า//เเตะหน้าผาก
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
//เงยหน้ามอง
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
(หน้าใกล้มาก).คิดในใจ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ข้าอามายะ ริน//เขิล
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ขอโทษๆ ข้าเสียมารยาทเกินไป//ถอยออก
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
(สวยมาก โดยเฉพาะดวงตานั้นเเละกลิ่นหอมอีก).คิดในใจ
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
ท่านพี่...
โยริอิจิ:ตอนเด้ก
//เดินไปดู
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
เจ้าทำไรนะ
ลิลลี่:พี่เลี้ยงนอ.
ทำไมท่านมิจิคัตสึมีสภาพเช่นนี้
เเม่สมมุติ
(อุ้ยยย เเม่จิ้น).คิดในใจ
มิจิคัตสึ:ตอนเด็ก
ลิลลี่อย่าไปว่ารินเลย ข้าผิดเอง//ยังเขิลอยู่
พ่อสมมุติ
เจ้าเป็นคนที่ไหน
พ่อสมมุติ
ทำไมมาอยู่หน้าคฤหาสน์ข้า
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
คะ....คือผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
อยู่ ผมก็มาอยู่นี้เเล้ว
พ่อสมมุติ
เจ้ารู้ไหมถ้าเจ้าโกหก
พ่อสมมุติ
เจ้าจะโดนตัดหัวเลยนะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
(ใจเย็นๆ ตัวเรา).คิดในใจ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
นายท่านผมบอกจริงๆ นะครับ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ผมไม่ได้เป็นไม่คนไม่ดี
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
ที่พูดไปคือความจริง
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
//ทำสีหน้ามั่นใจ
พ่อสมมุติ
ในเมื่อเจ้าไม่มีที่ไปเเล้ว
พ่อสมมุติ
เจ้าก้มาเป็นคนรับใช้ที่นี้สะ
พ่อสมมุติ
หรือเจ้จะออกไปเร่ร่อนขายตัวล่ะ
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
(อีลุงนี้ ควรโดนตบสั่งสอน).คิดในใจ
พ่อสมมุติ
เอาล่ะงานของเจ้าคือ
พ่อสมมุติ
ดูเเลลูกข้าสองคน
พ่อสมมุติ
เเละย้ำว่าห้ามตกหลุมรักคนในตระกูลข้า
อามายะ ริน:ตอนเด็ก
เป็นไงเป็นกัน
พ่อสมมุติ
เจ้าเริ่มงานได้เลย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
