สวัสดีค่ะฉันขื่อ มาตาริยะ เซนกะ เรียกว่า
เซนกะก็ได้ค่ะฉันจะพาแนะนำตัวละครก็ก็แล้วกันนะ นางเอกของเรื่องก็คือฉัน พระเอกก็.....ไอหน้ากวนซนเท้านี้ไง อะแฮ่ม ขออภัยด้วยไอหน้ากวนตี*นี้ชื่อ เห้ย พระเอกชื่อ คาคุริโตะ โอมาเดะ เรียกมันว่าไอหน้าซนตี*ก็ได้ ไม่ช่ายยยยยยเรียกว่าโอมะเดะคุงก็ได้ค่ะฉันมียัยเพื่อนตัวแสบชื่อ...อ้อนึกออกละ โคโกนะ เอตะ เรียกว่าเอตะจังก็ได้
มีเพื่อนไอหน้ากวนตี*นี้ชื่อ ตะรายะ มิรุ เรียกมันว่ามิรุก็ได้จ้ะ ทำไมบทนี้ฉันพูดคนเดียวอ้ะ.
ตอนนี้ที่ 1 จะเริ่มต่อจากนี้
... สงครามข้ามแดนของนายหมาป่า...
ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆจริงๆนะคะ
เรื่องนี้ถ้าว่างจะมาเขียนต่อค่ะ
แต่ตอนนี้กำลังเขียนเรื่อง
"ฉันกลับมาเพื่อล้างแค้น"
อยู่ค่ะ ขอโทดๆจริงนะคะเพราะ
ว่าฉันน่ะ เรียนอยู่น่ะสิฮือๆๆๆ
ถ้าว่างมากๆจะมาอัพต่อให้ดูกัน
อย่าเพิ่งหายไปกันนะคะจะค่อยอัพโปร์ไฟล์ให้ดูนะคะบ้างทีงาน
ก็เยอะค่ะฉันน่ะ พยายามมามากแล้วนะ
ขอโทษจริงๆค่ะ
นักเขียน:กลับมาแล้วค่า ผิดพลาดประการใดขอโทดด้วยนะคะ บทนี้มีคำหยาบคายมาก ศัพวัยรุ่น
วันนี้เปิดเทอมวันแรก ก็ซวยเอาเลย
"ไง ยัยงั่ง"ห๊า?ใครกัน!!บังอาจ...โอมาเดะ!
"ไง ไอเปรต!!อยากตายรึไง"ฉันช้อนตา
มองจริงๆฉันออกจะเป็นคนรักสนุก แต่ไม่หยาบคายนอกจากกับไอเวรตะไรนี่
"อะไรกัน?ยัยเตี้ยของฉันโมโหแล้ว?"กวนตีนไอเวรนี้
"ถ้าแกพูดอีกคำนะฉันจะตบแกจริงๆด้วย!!"มันยิ้มเยาะ
"ตบจูบอะหรอ?"นึกว่าไม่กล้ารึไง//เพี้ยะ!!
"นึกว่าไม่กล้ารึไง? เจ็บไหมละ?:)"ฉันตบเข้าเต็มแรง จนเห็นรอยมือสีแดงปรากฎขึ้นบนใบหน้าหล่อ เลือดซิบเลยแฮะ
"ได้!!"//ไอเวร...อย่า....อือ!!//โอมาเดะประคองใบหน้าเซนกะแล้วบดจูบดันให้เข้ามุมมืด ที่ไม่สังเกตุจะไม่เห็น เซนกะจิกแผงอกร่างสูงจนเสื้อหยับ โอมาเดะขบริมฝีปากเซนกำจนเลือดออก เป็นการสั่งสอนว่า'อย่ามาแหย่มกับฉัน'การจิกของเซนกะก็แรงขึ้น เป็นการบอกว่าจะขาดอากาศหายใจแล้ว
"อ่า...เป็นไงละ?นึกว่าฉันไม่กล้ารึไง:)"ทันทีที่ถอนปากออก เซนกะก็ไม่ได้พูดอะไรก้มหน้าสูดอากาศปอดหอบหายใจ มือยังกำเสื้อที่แผงอกกว้างไม่ปล่อย ร่างสูงไม่ผละออกยังไม่ปล่อยไปแล้วก้มลง ต้อนให้ชิดกำแพง กระซิบเสียงอ่อย กลิ่นเลือดแวมไพร์คลั่งคลุ้งไปทั่ว
"ฉันทำได้มากกว่านี้แน่ ลองไหมฉันก็อยากลองของแปลกข้ามเผ่าดู"
"ตลกหรอ!? ปล่อย!!"เซนกะพยายามดันโอมาเดะออกแต่กฌไม่สำเร็จแรงทำถูกดูดออกไปก็มากพอสมควร
"ฉันพูดจริงนะ"เขายิ้ม"ฉัน...ได้ชอบคนแบบแก"เขายิ้มมุมปาก
"ได้ลองเดียวจะติดใจฉันตั้งชื่อระหว่างเราสองคนได้นะออกแนวอังกฤษดีไหม?"
"ไม่!!"เขาหัวเราะพอใจกับคำตอบ
"ฉันจะเรียกเธอว่า...อืม....แคส!!ที่แปลว่าแมวไงตรงตัวดีถึงเธอจะเป็นแวมไพร์ก็เถอะ"เอาแต่ใจชะมัด แต่จะไงได้ออกจากตรงนี้ไม่ได้เลย จนมุมจริงๆต้องฟังเขาจนกว่าจะพอใจละกันหาโอกาสเหมาะๆ
"งั้นเรียกฉันว่า...โอเดะละกันสั้นๆแต่ยั่วะๆ"กวนตีนไอเวรนี้ //กึด!!เดียว!!!//แคส(เซนกะ)รวบรวมแรงดึงคอโอเดะมาฝั่งเคียวดูดเลือดโอเดะดูไม่ได้ขัดขืนดูช็อคไปเลยคงไม่เคยโดนกัดละสิท่า
"ฉัน...เจ็บนะเบาแรงหน่อยสิ"โอเดะพูดขึ้นข้างๆหูแคส ทำให้เธอเบาแรงลงนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เลิกกัดดูโอเดะจะพอใจมากกว่าตกใจแล้วนะ"โตแล้วสินะ"เขาพูด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
