รักเราสามคน
บทนำ
โรงเรียนฝ่ายมัธยมปลาย ควีนหอวัง
นักเรียนหญิงทุกคนต่างกำลังพูดคุยถึงมหาวิทยาลัยที่จะเข้า
เออ ฉันเข้าไปสอบที่นี่ ดีกว่า น่าจะอยู่ใกล้บ้านดี
หนึ่ง เด็กสาวมัธยมปลาย ที่วันๆเอาแต่นอนอ่านหนังสือการ์ตูน อย่างไร้เป้าหมายที่จะไปสอบเข้า มหาลัย ต่างๆ
เสียงกริ่งโรงเรียนดัง เลิกเรียน
เธอจึงลืมตาขึ้นเพื่อกลับบ้าน
สตังค์
หนึ่ง แกสนใจไป open house ของ ม. ศรีนครินทร์ ไหม พรุ่งนี้อ่ะ มีเพื่อนเรา ไปเยอะแยะเลย
สตังค์
ทำไมแก มีที่เรียนแล้วหรอ
ปกติคนที่จบที่นี้ไป ก็ไปสอบเข้าที่นี่กันเยอะเลย หรือแกจะไป ม. อื่นน่ะ
หนึ่ง
ไม่อ่ะ ฉันยังไม่ได้คิดเลย
สตังค์
ทำไมอ่ะ มันใกล้จะสอบ gat pat แล้วน่ะ
แกยังไม่ได้เตรียมตัวอีกหรอ
หนึ่ง
เดี๋ยวแม่ฉันเขาคงหาที่เรียนให้ฉันเองแหละ คือฉันก็ไม่รู้ว่าจะไปต่อมหาลัยอะไรดี
หนึ่ง
ไม่เห็นมีอะไรที่ฉันชอบฉันสนใจเป็นพิเศษซักอย่าง
หนึ่ง
เข้าไปก็ไปรับน้อง เรียน จบมาก้มาทำงาน เนี้ย ชีวิตเราวนอยู่แค่นี้แหละ
น่าเบื่อจะตาย
สตังค์
อืม งั้นก็แล้วแต่แกแหละกัน
พรุ่งนี้ยังไงฉันก็ฝากทำรายงานในส่วนที่เหลือล่ะกันน่ะ
สตังค์
โอเคร บาย เดี๋ยว วันสอบเจอกัน
กลับบ้าน ก็มาทำงานบ้านรอแม่ กลับบ้านเพื่อกินข้าว อ่านหนังสือ (การ์ตูน)
และก็นอน
หนึ่ง
หนังสือสอบอ่ะหรอ อ่านน่ะ แต่ก็ไม่นานหรอก นอนดีกว่า!!
หนึ่ง
ลำพังรายงานของอาจารย์ที่สั่งไว้ตอนต้นเทอม
หนึ่ง
ฉันก็มาเร่งจนไฟลนก้น
หนึ่ง
สนุกจะตายใครจะรู้555
แม่ของหนึ่ง
ไง ทำงานบ้านเรียบร้อยไหมนี้
แม่ของหนึ่ง
มาให้ตรวจหน่อยซิ
แม่ของหนึ่ง
อืม โอเคร เรียบร้อยดี
แม่ของหนึ่ง
หนังสือสอบอ่านรึยัง หึ
แม่ของหนึ่ง
อย่าให้รู้น่ะว่าแกแอบอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่น่ะ
แม่ของหนึ่ง
ไม่งั้นแกหูชาแน่!!
แม่ของหนึ่ง
ฉันไปดูมหาลัยมาให้แกแล้วน่ะ
ฉันอยากให้แก สอบเข้าม. ดัง ท็อบๆของ ประเทศ จบมาฉันจะได้ฝากแกไว้กับคุณดนัย
แม่ของหนึ่ง
แกจะได้สบายยิ่งกว่าฉัน
แม่ของหนึ่ง
แกก็พยามยามให้มันมากๆล่ะ
หนึ่ง
รับทราบแล้วคร้าบบ คุณปัทมา
หนึ่ง
หนึ่งทำได้อยู่แล้ว!!
หนึ่ง หยิบกับข้าว ต่างไป ขึ้นไปบนห้อง
แม่ของหนึ่ง
นี้ ใจแกจะไม่คิดกินข้าวกับฉันเลยรึไงห่ะ ยัยหนึ่ง
หนึ่ง
หนึ่งกินเสร็จแล้วจะได้อ่านหนังสือเลยไง
หนึ่ง
ไม่ต้องห่วงน่าา เดวจานเอาลงมาล้างให้ห้องไม่เลอะเทอะหรอก
หนึ่ง วิ่งขึ้นบันไดไปหัวเราะร่าเริงไปบนห้อง
หนังสือสอบ ก็วางอยู่ แต่หนึ่งกลับเอามันออกแล้วแทนที่โดย โน๊ตบุ๊ค เธอล็อคกรอน สนิท แล้วจึงเข้าไปเตรียมจะเล่นเกมส์ออนไลน์ตามเคย
แต่แล้วเครื่องก็รวนดันพาเธอเด้งไปที่เพจโปรโมทหลีดคณะของม.ดัง แห่งนึง
หนึ่ง
โอ้ย อะไรว่ะเนี้ย เด้งมาทำไม
เธอเตรียมตัวจะกดกากบาทออก แต่แล้ว เธอก็ได้พบกับ หญิงสาวคนนึงในรูปภาพในเพจ
เธอเป็นผู้หญิงที่ดูมีเสน่ห์สะดุดตาหนึ่งยิ่งนัก
ทำให้หนึ่ง ตกอยู่ในภวังค์ไปช่วงขณะ
หนึ่ง
ทำไมน่ารัก ทำใจเราสั่นขนาดนี้
หนึ่งค่อยๆเลื่อนรูปภาพ ไปเรื่อยในเพจ
หนึ่งจึงก็อปชื่อ ig แล้วนำไปเปิดหาดู เพื่อค้นหาว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
เธอคือ ทิชา หลีดแห่งคณะบริหาร ของม. สินพิพัฒน์
มหาลัยดังแห่งภาคเหนือ
และตอนนี้เธอกำลังเรียนอยู่ปี1
นั้นก็เท่ากับว่า เธอคนนี้เป็นรุ่นพี่เธอ 1ปี
ถ้าเข้ามหาลัยไปพี่คนนี้ก็จะเรียนอยู่ปี2
หนึ่ง เผยรอยยิ้ม และเริ่มมีความสุขเปร่งประกายอยู่ภายในใจของตัวเอง
เหมือนเธอมีเป้าหมายแล้ว
ว่าเธอจะไปสอบเข้า ม.อะไรดี
หนึ่งเลื่อนดูรูปของทิชาที่ลงใน ig ไปเรื่อยๆอย่างเพลิดเพลินไปด้วยความสุขที่เปี่ยมล้นโดยไม่รู้ตัว
หนึ่ง
พี่ชื่อ ทิชา งั้นหรอ
หนึ่ง
รอหนูหน่อยน่ะ อย่าพึ่งมีใครมาจีบเลย
หลังจากวันนั้นพฤติกรรมของหนึ่งก็เปลี่ยนไปจากที่เป็นเด็กสาวมัธยมปลายที่ไม่มีเป้าหมาย และติดอ่านแต่หนังสือการ์ตูนและเล่นเกมส์ ก็กลายเป็นเด็กที่ตั้งตามาอ่านหนังสือและติวหนังสืออย่างหนัก
เพื่อรุ่นพี่ แห่งคณะบริหาร คนนั้นโดยเฉพาะ
พบกัน #1
ชื่อว่า พาร์คแกรนด์ โฮเทล
อาทิจได้เดินเข้ามาพร้อมกับครอบครัวทั้ง2คนได้แก่ ผกามาศและทิชา
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
สวัสดีค่ะ คุณอาทิจ
อาทิจ พินิจไพศาล
สวัสดีครับ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
วันนี้มัส ไม่ทราบเลยว่าคุณอาทิจ จะมาตรวจงานเย็นนี้
อาทิจ พินิจไพศาล
ผมไม่ได้ตรวจ ผมพาครอบครัวผมมาทานอาหารมื้อค่ำ
อาทิจ พินิจไพศาล
ว่าแต่ผมเจอคุณแล้ว ช่วงนี้ลูกค้าคอมเพลนเรื่องอะไรบ้าง
อาทิจ พินิจไพศาล
เรื่องอาหาร ที่พัก การบริการว่ายังไงบ้าง
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ช่วงนี้ถือว่าดีมากค่ะ คุณทิจ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ต่างชาติเข้ามาเที่ยวแถวนี้เยอะพอควร คือพวกเขาต่างก็ประทับใจในการบริการของเราอย่างดีนะคะ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
วันนี้ก็เต็มทุกห้อง มัสเห็นแล้วก็ชื่นใจ แทนคุณทิจ จังเลยค่ะ
อาทิจ พินิจไพศาล
เยี่ยมไปเลย โบนัสปีนี้ ขึ้นกว่าปีที่แล้วแน่นอน
อาทิจ พินิจไพศาล
อ้าว มาแล้วลูกสาวและก็ภรรยาผม
มัลลิกา หันไปมองเธอยิ้มแย้มและก็ทักทายสวัสดี ผกามาศทันที
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
สวัสดีค่ะ คุณผกามาศ
ผกามาศ พินิจไพศาล
สวัสดีจ๊ะ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะช่วงนี้
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
โห้วว มัสไม่ได้เจอคุณทิชา ตั้งนาน โตเป็นสาวเข้ามหาลัยแล้วหรอค่ะเนี้ย
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
สวยน่ารักจังเลยค่ะ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ตอนแรก มัสคิดว่า คุณทิจกับคุณผกาจะส่งคุณทิชา ไปเรียนอเมริกาซ่ะอีก
ผกามาศ พินิจไพศาล
จริงๆ ก็คิดว่ายังงั้นจ๊ะ
ผกามาศ พินิจไพศาล
แต่ยัยลูกสาวหัวดื้อฉันไม่ไป เขาบอกว่า ไม่อยากห่างไกลจากพ่อแม่ ละคะ
ฉันกับคุณทิจ ก็เลยตามใจ
ท่ามกลางวงสนทนา ได้มีแววตานึงได้จ้องมา
เด็กสาวคนนั้นก้มหน้า กำมือแน่น
พยายามข่มใจไม่ให้น้ำตาไหลรินออกมา
ก่อนที่ ทั้งสามจะเดินไปโซนอาหารสำหรับ vip ที่มีต่างชาติ จองไว้เกือบหมด
มัลลิกา เหลียวหลังไปก็พบกับเด็กสาวคนนึงกำลังก้มหน้าอยู่ เธอจึงเดินเข้าไป
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
นี้ เด็กใหม่ เธอมาทำอะไรตรงนี้
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ทำความสะอาดเสร็จแล้วหรอไง
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ชื่ออะไรนี่
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ท่าทางฉันดูแล้วเธอน่าจะเป็นเด็กพาสไทม์ ทำหลังเลิกเรียนใช่ไหมเนี้ย
ลานนา ตอบทั้งที่ยังก้มหน้าเธอมีน้ำตาที่ไหลรินออกมา เพื่อไม่ให้มัลลิกาเห็น
หนูแค่แวะมาเข้าห้องน้ำค่ะ เดี๋ยวหนูจะไปทำงานต่อแล้ว
ลานนา ก้ได้ก้มหน้าและเหลียวหลังเดินออกไป
มัลลิกาก็มองไปที่ลานนาแปลกๆ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
เด็กใหม่คนนี้ดูแปลกๆ ทำไมต้องก้มหน้า
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ดูไร้มารยาท จริงๆ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ดีน่ะ ที่รับให้เป็นแค่แม่บ้าน ไม่ใช่ฝ่ายพนักงานบริการ
มัลลิกา (ผู้จัดการ)
ไม่งั้น ลูกค้าไม่พอใจเด็กใหม่คนนี้แน่
พอลับตาผู้คนมากขึ้น ลานนาได้เงยหน้าและปาดน้ำตาทิ้งพยายามกลับมาเป็นเหมือนเดิม
เธอหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีต ก่อนที่ริณลนีผู้เป็นแม่จะสั่งลาเธอก่อนตาย
ริณลนี (แม่ของลานนา )
ลานนา
ริณลนี (แม่ของลานนา )
จำไว้น่ะลูก คนที่ทำให้หนูเกิดมา
และมันก็ไม่รับผิดชอบในสิ่งที่มันทำไว้
ริณลนี (แม่ของลานนา )
คือไอผู้ชายสารเลวคนนี้
มันชื่อ อาทิจ พินิจไพศาล
ริณลนีพูดท่ามกลางเสียงสะอื้นของลานนา ในวัย 10ปี
ริณลนี (แม่ของลานนา )
มันเป็นทำให้หนูโดนไอเด็กเหลือขอพวกนั้นกลั่นแกล้งเรื่องที่หนูไม่มีพ่อ !!
ริณลนี (แม่ของลานนา )
ไอเลวนี้แหละ พ่อของหนู
ริณลนี (แม่ของลานนา )
ลานนา แม่รักและสงสารหนูมากเลย น่ะ
แต่แม่มีชีวิตอยู่กับหนูได้แค่นี้
ริณลนี (แม่ของลานนา )
ในกล่องนั้นมีหลักฐานที่เป็นเช็คเงินสดที่มันเขียนไว้ให้กับแม่ เพื่อปิดปากแม่ ไม่ให้เผยความสัมพันธ์นี้ให้ครอบครัวมันรับรู้
ไม่งั้นมันจะฆ่าแม่กับหนูตายตั้งแต่ตอนนั้น
ริณลนี (แม่ของลานนา )
แม่ก็เลยยอมมัน เพื่อรักษาปกป้องชีวิตของหนูจนถึงทุกวันนี้
ริณลนี (แม่ของลานนา )
ถ้าหนูโตไป
หนูต้องไปทวงแค้นพวกมันให้สาสมกับสิ่งที่มันทำไว้กับเราสองคน......
ริณลนีเธอได้สิ้นลมหายใจท่ามกลางอ้อมกอดของลานนา
ลานนา
ค่ะ แม่
นาจะทำ ตอนนี้นาเข้าใกล้พวกมันมากขึ้นทุกทีแล้ว
เธอกลับมามีแววตาที่แข็งกร้าวเหมือนเดิม
ทำให้ได้ #2
หนึ่ง ได้นำหนังสือสอบมาอ่าน ช่วงพักกลางวัน
สตังค์
มีอารมณ์อ่านแล้วหรอไง
สตังค์
แล้วแกจะอ่านทันไหมเนี้ย
สตังค์
อีกไม่กี่เดือนก็ใกล้สอบ gat pat แล้ว
สตังค์
แล้วขนหนังสือมาอ่าน ซ่ะโครมเดียวขนาดนี้
สตังค์
แล้วแม่แกจะให้แก เข้า ม.อะไรอ่ะ
หนึ่ง
ก็จะให้เข้า ม.ดัง ๆ ในประเทศนี้แหละ
หนึ่ง
แต่ฉันว่าฉันมีที่เรียนแล้วล่ะยังไงฉันก็จะไม่เข้าตามที่แม่ฉันบอกเด็ดขาด
หนึ่ง
เพราะฉันเจอเป้าหมาย สิ่งที่ฉันชอบแล้ว
หนึ่ง
แล้วตอนนี้ฉันกำลังมีความสุข
สตังค์
มีความสุขอะไรของแกว่ะ
หนึ่ง
เอ้า น่าา. มันคือความลับของฉันน่ะ
สตังค์
แล้วแกจะเข้าม.อะไร ล่ะ
ม.ที่เป็นเป้าหมายและความสุขของแก
สตังค์
ห่ะ!! เดี๋ยวๆ มันเป็น ม.ดัง ที่ภาคเหนือเลยน่ะ
สตังค์
คนแย่งกันสอบเข้าแทบตาย ยิ่งกว่าในกรุงเทพอีก
สตังค์
ทำไมแกไปเรียนตั้งไกลเลย
สตังค์
แล้วโควตาเขา ก็รับ นักศึกษา ไม่กี่คนต่อคุณะนึง อ่ะ
สตังค์
โหดกว่า ม.ดังในกรุงเทพซ่ะอีก
สตังค์
คนที่อยู่ที่นั้น ยังสอบไม่ติด จนถึงต้องย้ายมาเรียนที่นี่เลย
สตังค์
แกคิดว่าจะเข้าได้หรอ ยิ่งแกเป็นคนขี้เกียจอยู่แล้ว จะไปสู้หัวกะทิ บวกกับความขยันเรียนของคนที่นั้น ได้รึเปล่าน่ะ
สตังค์
สอบสัมภาษณ์แกต้องมีเรซูเม่โหดๆ ยื่นเข้าน่ะ หรือไม่ก็รอบสอง แกก็ต้องทำคะแนนสูงๆเข้าไว้
หนึ่ง
ฉันจะพยายามน่ะ แต่ฉันตั้งใจว่าจะเข้าที่นี้ให้ได้ ช่วงนี้ฉันอาจจะไม่ได้ไปเที่ยวกับเล่นบ่อยแล้วน่ะ เพราะฉันจะต้องอ่านหนังสือหนัก
หนึ่ง
เดี๋ยวฉันขอตัวขึ้นห้องสมุดไปอ่านหนังสือก่อน
ในขณะที่หนึ่งเดินไป คำพูดสตังค์ก็ลอยมาในหัวเธอ
หนึ่ง
ฉันต้องทำให้ได้ ฉันต้องไปเจอพี่ทิชาคนนั้นให้ได้
หนึ่งก็เริ่มที่จะจัดระเบียบการอ่านหนังสือ การใช้ชีวิต ให้มีระเบียบแบบแผน และมีวินัย มีตารางเวลาชัดเจน
ถึงแม้หนึ่ง จะรู้สึกอึดอัดและลำบากใจที่ต้องทำแบบนี้ เพราะรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง
เธออยากทำในสิ่งที่เองชอบ
อย่าง เล่นเกมส์ อ่านหนังสือการ์ตูน
ก็ไม่ได้ทำ เธอเขียนป้ายไว้ชัดเจน
"ถ้ามึงแตะกู มึงอดเจอพี่เขาแน่!!"
หนึ่ง
เพื่อคนที่เราแอบรัก เราต้องสู้น่ะโว้ย
เธอก็กลับมาอ่านหนังสือ ทุกๆวัน จนเริ่มเข้าใจเนื้อหา มากขึ้นเรื่อยๆ
แต่สิ่งเดียวที่หนึ่งยังไม่เคยบอกแม่
นั้นก็คือ เธอจะไปเรียน ที่นั้น!!
แม่ของหนึ่ง
ไม่ได้ !! ฉันไม่อนุญาต
แม่ของหนึ่ง
ที่นั้นมันอยู่ไกลตั้งภาคเหนือ
ที่นี้มีให้เข้าเยอะแยะ
แม่ของหนึ่ง
แกจะกระเสือกกระสนไปสอบเข้าที่นั้นทำไม
แม่ของหนึ่ง
ฉันไม่เข้าใจแกจริงๆเลย
แม่ของหนึ่ง
แล้วถ้าหากแกไม่สบายใจ หรือเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะไปดูแลแกได้ยังไง
แม่ของหนึ่ง
จะให้ฉันนั่งรถเมื่อยก้น ไปหาแก ถึงที่นั้นเลยหรอไง
แม่ของหนึ่ง
ไอ ม.นั้น มันดีขนาดไหนกันเชียว
แกถึงต้องลงทุนไปเรียนที่นั้น
แม่ของหนึ่ง
หรือว่า แกจะแอบไปเรียนที่นั้นเพราะอยากตามผู้ชายไป
แม่ของหนึ่ง
ไหนคนไหน บอกฉันมาซิ
แกแอบคบคนไหนเป็นแฟนแล้วฉันไม่รู้
หนึ่ง
แม่ หนึ่งไม่ได้หนีไปเรียนเพราะผู้ชายคนไหนทั้งนั้นแหละแม่
หนึ่ง
อ่ะ หนึ่งปริ้น ข้อมูลมาให้อ่านรายละเอียดของ มอนี้
หนึ่ง
แม่จะได้รู้จักว่าเขาไม่ใช่ ม.โนเนม
แต่เป็นม. ที่โคตรจะอินเตอร์เลย
หนึ่ง
คนสอบเข้ายากมาก ที่นี้เขารับคนเข้าแค่ไม่กี่คนเองแม่
หนึ่ง
ที่นั้นบรรยากาศดีด้วย หนึ่งไปเรียนที่นั้นเพราะชอบเขาตรงนี้แหละ
หนึ่ง
จบมา คุณดนัยของแม่ ก็รับหนึ่งเข้าทำงานสบาย
แม่ไม่ต้องห่วงหนึ่งหรอกน่ะ
หนึ่ง
ค่าเทอม ค่ากิน ถูกกว่าที่นี้เยอะ
แม่ของหนึ่ง
แต่แกก็ต้องหาที่พักไม่ใช่หรอ
หนึ่ง
ที่นั้น มันมีหอในแม่ ไม่ต้องห่วงหนึ่งหรอก หนึ่งลงทะเบียน ไว้เรียบร้อยแล้ว
ปัทมา แม่จอมเข้มงวดของเธอก็เริ่มที่จะเปิดใจยอมรับ ข้อมูลที่เธอได้อ่านมากขึ้น
แม่ของหนึ่ง
ว่าแต่เรื่องผู้ชายแกยังไม่มีจริงๆใช่ไหม
หนึ่ง
ไม่มีจริงๆแม่ จะให้หนึ่งพูดสักกี่ครั้งเนี่ย
แม่ของหนึ่ง
เหลืออีกเดือนนึง ก็สอบ gat pat แล้ว
แม่ของหนึ่ง
สอบให้มันติดก่อน
แม่ของหนึ่ง
หลังจากนั้น ค่อยลิสรายการค่าใช้จ่าย ว่าจะต้องจ่ายค่าอะไรบ้าง
หนึ่งยิ้มแป้น ด้วยความดีใจ ในที่สุด แม่ของเธอก็อนุญาตให้เธอไปเรียนที่นั้นได้แล้ว
หนึ่ง เข้าไปกอดแม่ด้วยความดีใจ
หนึ่ง
แม่ใจดีที่สุดในโลกเลย
ขอบคุณน่ะแม่ แม่น่ารักที่สุดเลย
แม่ของหนึ่ง
โอ้ยย อะไรของแก จะดีใจอะไรขนาดนั้น
สอบให้มันติดก่อนเถอะ อย่าพึ่งดีใจ อะไรมาก
ณ โรงแรมพาร์คแกรนด์ โฮเทล
สายตาคู่นึงได้จ้องมองไปยัง ทิชา อาทิจ และผกามาศ ครอบครัวสุขสันต์ กำลังจะกลับบ้าน
แต่แล้วทิชา ก็รู้สึกที่ลางสังหรณ์แปลกๆ เธอจึงหันขวับไป มอง
ผกามาศ พินิจไพศาล
มีอะไรหรอ ลูก
ทิชา หรือ มายด์
ตั้งแต่เราเข้ามากินอาหารมื้อค่ำกัน
ทิชา หรือ มายด์
มายด์คิดว่า มายด์รู้สึกแปลกๆ ค่ะ คุณแม่
ทิชา หรือ มายด์
มายด์ รู้สึกเหมือนคนจ้องเราตลอดเวลาทุกการเคลื่อนไหว ยังไงไม่รู้ ค่ะ
ทิชา หรือ มายด์
มายด์รู้สึกยังงั้นจริงๆนะคะ
อาทิจ พินิจไพศาล
พ่อว่า ช่วงนี้ มายด์ซ้อมหลีดเกินไปรึเปล่าลูก มายด์อาจเหนื่อยก็ได้
อาทิจ พินิจไพศาล
ไหนจะเรื่องกิจกรรมทางมหาลัยอีก
อาทิจ พินิจไพศาล
เรารีบกลับบ้าน มายด์จะได้ไปพักผ่อนไงครับ
ทั้งสาม ได้ขึ้นรถ ขับออกออกไปจากตรงนั้น
ลานนา ได้เดินออกมาจากที่เธอหลบซ่อนตัว
ก่อนจะนึกถึงเรื่องราวที่เธอเคยในไดอารี่ที่แม่เคยจดบันทึกเรื่องราวเอาไว้ !!
เพราะมันเรื่องราวในอดีตที่แสบบอบช้ำของริณลนีที่เธอได้ถูกอาทิจ ขืนใจ ในช่วงที่เธอยังเป็นพนักงานบริการอยู่โรงแรมนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
