Ouran Host Club
chapter 1
แม่
ยิ้มหน่อยสิลูก มันจะเป็นรูปถ่ายของครอบครัวนะ
พ่อ
ที่รัก เราถ่ายรูปใกล้ๆกันดีกว่า
พ่อ
บางทีมันอาจจะดูอบอุ่นกว่านี้ก็ได้
ช่างภาพ
จะเริ่มถ่ายแล้วนะครับ
ไม่มีครอบครัวใดที่สมบูรณ์แบบ
เคนเซ บาคาโอะ
คุณพ่อครับ ใครมาบ้านเราหรอครับ
พ่อ
พ่อกำลังทำธุรกิจร่วมกับตระกูลโอโทริอยู่
พ่อ
บาคาโอะก็มาทำความรู้จักด้วยสิ
พ่อ
ในอนาคตลูกจะต้องรับช่วงต่อธุรกิจจากพ่อนะ
เคนเซ บาคาโอะ
เข้าใจแล้วครับ
เมื่อประตูของคฤหาสน์ถูกเปิดออกผมก็ได้เห็นผู้ชายผมสีดำขลับ บุคลิกดูเคร่งขรึม และเด็กผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับผม
พ่อ
ยินดีต้อนรับครับ คุณโอโทริ
พ่อของเคียวยะ
ไม่เจอกันนานเลยนะครับ คุณเคนเซ
พ่อของเคียวยะ
ส่วนเด็กคนนั้นคงเป็นลูกชายของคุณสินะครับ
เคนเซ บาคาโอะ
สวัสดีครับ ผมชื่อเคนเซ บาคาโอะ ครับ
พ่อของเคียวยะ
เเนะนำตัวสิ เคียวยะ
โอโทริ เคียวยะ
สวัสดีครับ ชื่อโอโทริ เคียวยะครับ
พ่อ
เราไปคุยเรื่องธุรกิจกันต่อเถอะนะครับ
พ่อ
เดี๋ยวผมจะให้คนรับใช้นำทางไปนะครับ
พ่อของเคียวยะ
เข้าใจแล้วครับ
พ่อ
ส่วนบาคาโอะพาเคียวยะไปเล่นที่สวนก่อนนะลูก
พ่อของเคียวยะ
อย่าสร้างปัญหาล่ะ
คนรับใช้
คุณโอโทริ เช่นทางนี้เลยครับ
คนรับใช้นำทางคุณโอโทริและคุณพ่อไปที่ห้องสำหรับพูดคุยเรื่องธุรกิจ
ตอนนี้เหลือแค่ผมกับเคียวยะสองคน
เคนเซ บาคาโอะ
เคียวยะคุงไปที่สวนกันเถอะเดี๋ยวผมจะนำทางให้เอง//จับมือเคียวยะ
ณ สวนดอกไม้ของตระกูลเคนเซ
เคนเซ บาคาโอะ
ยินดีต้องรับเคียวยะคุงสู่สวนดอกไม้ของตระกูลเคนเซนะ//ยิ้ม
เคนเซ บาคาโอะ
สวยใช่มั้ยล่ะ
โอโทริ เคียวยะ
อืม สวยมากเลย
เคนเซ บาคาโอะ
นี่ เคียวยะคุงชอบดื่มชารึป่าว
โอโทริ เคียวยะ
ก็ไม่ได้ชอบขนาดนั้นนะ
โอโทริ เคียวยะ
แต่ก็ไม่ได้เกลียด
เคนเซ บาคาโอะ
อย่างงั้นหรอ..
เคนเซ บาคาโอะ
ผมน่ะ ชอบดื่มชามากๆเลยล่ะ//ยิ้ม
เคนเซ บาคาโอะ
เดี๋ยวผมจะแนะนำชาที่ผมชื่นชอบเป็นพิเศษให้เคียวยะคุงลองดื่มดูนะ
เคนเซ บาคาโอะ
บางทีเคียวยะคุงอาจจะชอบชาเหมือนผมก็ได้นะ
ผมพาเคียวยะคุงไปนั่งที่โต๊ะกลางสวนดอกไม้ก่อนจะเรียกสาวรับใช้
สาวรับใช้
คุณหนูบาคาโอะ ต้องการอะไรหรอคะ
เคนเซ บาคาโอะ
ผมต้องการชาที่ผมดื่มบ่อยๆน่ะครับ
เคนเซ บาคาโอะ
พี่ไปเอามาให้ผมหน่อยนะครับ
สาวรับใช้
ดิฉันจะไปเอามาให้นะคะ
เวลาผ่านไปไม่นานสาวรับใช้ก็นำชามาให้ผม
สาวรับใช้
งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ
เคนเซ บาคาโอะ
เคียวยะคุงลองดื่มดูสิ//ยื่นแก้วชาให้เคียวยะ
เคนเซ บาคาโอะ
รู้สึกยังไงบ้าง
โอโทริ เคียวยะ
รู้สึกสดชื่น..
เคนเซ บาคาโอะ
มันเป็นชาที่ช่วยลดความเครียดน่ะ
เคนเซ บาคาโอะ
รสชาติจะนุ่มละมุน ควรดื่มกับอาหารที่รสไม่จัด เช่นถั่วกับเค้ก
โอโทริ เคียวยะ
บาคาโอะรู้เรื่องนี้เยอะจังเลยนะ
เคนเซ บาคาโอะ
มันเป็นความอยากรู้อยากเห็นส่วนตัวน่ะ
โอโทริ เคียวยะ
//พยักหน้ารับรู้
คนรับใช้
ขออนุญาตครับคุณหนูบาคาโอะ
คนรับใช้
คุณหนูเคียวยะครับ คุณโอโทริเรียกหาแล้วครับ
โอโทริ เคียวยะ
คงต้องกลับแล้วสินะ
โอโทริ เคียวยะ
งั้นฉันไปก่อนนะบาคาโอะ
เคนเซ บาคาโอะ
เดี๋ยวก่อน//จับมือเคียวยะ
เคนเซ บาคาโอะ
คือ...ถ้ามีโอกาสไว้นายมาที่นี่อีกนะ
เคนเซ บาคาโอะ
ผมอยากสนิทกับเคียวยะคุงมากกว่านี้น่ะ
โอโทริ เคียวยะ
ไว้ครั้งหน้าจะมาที่นี่อีกนะ
เคนเซ บาคาโอะ
งั้นไว้เจอกันนะ//ยิ้ม
คนรับใช้
เช่นทางนี้เลยครับคุณหนูเคียวยะ
คนรับใช้นำทางเคียวยะคุงไปหาพ่อของเขา
ทำให้เหลือแค่ฉันที่อยู่ตรงสวนดอกไม้คนเดียว
ผมกับเคียวยะคุงก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเรามักจะนั่งดื่มชาและพูดคุยถึงเรื่องต่างๆอยู่ในสวนดอกไม้
นั่นเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุด
และมันส่งผลกระทบต่อคุณแม่
chapter 2
เคนเซ บาคาโอะ
คุณพ่อไปไหนหรอครับ...
คนรับใช้
คุณท่านกำลังนอนอยู่ในนั้นน่ะครับคุณหนู...
เคนเซ บาคาโอะ
งั้นหรอครับ//มองโลงศพ
คุณพ่อของผมคงจะกำลังนอนหลับสะบายอยู่ในนั้นสินะ
ผมหวังว่าคุณพ่อจะตื่นขึ้นมาเร็วๆ
คนรับใช้
คุณหนู พวกเรากลับกันเถอะครับ
มีตำรวจมาที่บ้านของเราเพื่อบอกข่าวร้ายกับคุณแม่
ตำรวจ
คุณนาย เรามาที่นี่เพื่อบอกคุณว่าสามีของคุณเสียเลือดมากจากอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อบ่ายวันนี้..
ตำรวจ
และความพยายามที่จะช่วยเหลือชีวิตของเขาไม่ประสบความสำเร็จ
ตำรวจ
เราต้องการให้คุณไประบุตัวร่างกายของเขาที่โรงพยาบาล
ผมได้ยินสิ่งที่คุณตำรวจพูดและผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร
หลังจากวันนั้นคุณแม่ก็ขังตัวเองไว้ในห้องนอนของเธอ
คุณแม่เสียใจมากและไม่ไปงานศพคุณพ่อด้วยซ้ำ.....
เคนเซ บาคาโอะ
คุณแม่ครับ ทำไมคุณพ่อไม่ไปงานศพ...
แม่
บาคาโอะ งานศพนั้นเป็นของคุณพ่อของลูก
แม่
ไปกินข้าวเถอะ แม่ทำอาหารไว้ให้แล้ว
แม่
//ใส่บางอย่างลงไปในอาหารอย่างลับๆ
ผมเห็นคุณแม่ใส่อะไรบางอย่างลงไปในอาหารที่จานของผม
ก่อนที่คุณแม่จะให้สาวรับใช้มาเสริฟอาหาร
สาวรับใช้
ทานให้อร่อยนะคะคุณหนู//เสริฟอาหาร
เคนเซ บาคาโอะ
คุณแม่...ผมเห็นแล้ว
เคนเซ บาคาโอะ
คุณใส่อะไรบางอย่างลงไปในอาหาร
เคนเซ บาคาโอะ
มันคืออะไรครับ
แม่
แม่ใส่วิตามินเข้าไปน่ะ
เคนเซ บาคาโอะ
ครับ//พยักหน้ารับรู้
chapter 3
ไม่กี่วันต่อมาคือวันเกิดของผม
แต่ดูเหมือนว่าคุณแม่จะไม่มีความสุข
เพราะตอนนี้ผมอายุ 6 ขวบแล้วและผมสามารถไปโรงเรียนได้แล้ว
บางทีคุณแม่อาจจะไม่อยากให้ผมไปจากเธอเพราะคุณพ่อของผมเพิ่งจะจากไป..
แม่
บาคาโอะ ปีนี้อยู่กับคุณแม่ได้มั้ย
แม่
เพราะคุณพ่อเพิ่งทิ้งคุณแม่ไป คุณแม่เลยรู้สึกเหงา..
เคนเซ บาคาโอะ
ผมขอโทษครับคุณแม่...
เคนเซ บาคาโอะ
ผมอยากไปโรงเรียน ผมอยากทำความรู้จักกับเด็กคนอื่นๆ
เคนเซ บาคาโอะ
แล้ว....คุณแม่ดูเศร้ากว่าผมอีก...คุณแม่ควรพักก่อน..
แม่
คุณแม่สบายดี ไม่ต้องกังวลบาคาโอะ
แม่
หวังว่าโรงเรียนวันแรกจะสบายดีนะ
ผมเดินออกไปข้างนอกของบ้านเพื่อที่จะขึ้นรถของตระกูลไปโรงเรียน
"ฉันเห็นแก่ตัวไม่ได้หรอก บาคาโอะก็มีชีวิตของเขาแล้ว"
"แต่ฉันก็กลัวว่าจะเสียเขาไปเหมือนกัน"
"จะเป็นยังไงถ้าฉันทำอะไรสักอย่าง...และมันทำให้ฉันสามารถดูแลบาคาโอะได้"
"ดังนั้นฉันจะไม่ต้องกังวลกับการสูญเสียลูกชายของฉันไป..."
แม่
นี่เป็นอาการประสาทหลอนรึป่าวนะ
เคนเซ บาคาโอะ
คุณแม่ ผมรู้สึกไม่ค่อยดีที่โรงเรียน..
แม่
แล้วพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปโรงเรียนนะ
แม่
บางทีมันอาจจะไม่สร้างปัญหาให้กับคุณครูก็ได้
แม่
ดื่มชาเหลืองที่ลูกชอบสิบาคาโอะ
แม่
ดื่มแล้วลูกจะได้รู้สึกดีขึ้น//ยิ้ม
เคนเซ บาคาโอะ
คุณแม่ครับ ทำไมรสชาติของชามันแปลกๆ...
เคนเซ บาคาโอะ
ค๊อก ค๊อก..?!//ตกใจ
เคนเซ บาคาโอะ
...//มองหน้าคุณแม่
แม่
คุณแม่ขอโทษนะลูก มันเป็นเพื่อผลประโยชน์ของตัวลูกเอง//ยิ้ม
เคนเซ บาคาโอะ
ผมรู้สึกไม่ค่อยดีเลยคุณแม่...//สลบ
สาวรับใช้
อะ..คุณหญิง//เป็นห่วง
แม่
มันเป็นความต้องการของฉันเอง
แม่
เธอช่วยเรียกรถพยาบาลให้ฉันหน่อยนะ
แม่
ไม่ต้องห่วงนะบาคาโอะ แม่ก็ไม่อยากเสียลูกไปเหมือนกัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
