สวัสดีค่ะ เราพึ่งเคยมาแต่งนิยายแบบนี้เป็นครังแรกแต่หากไม่ดีตรงไหนหรือทำให้ผู้อ่านรู้สึกไม่ดีก็ต้องขอโทษขออภัยด้วยนะค่ะ เพราะเราพึ่งจะเคยแต่งนิยายไม่รู้ว่าจะถูกใจผู้อ่านหรือไม่ แต่เราก็จะพยายามทำให้สุดความสามารถและจะทำให้นิยายออกมาดีเท่าที่จะทำได้ค่ะ และขอให้ผู้อ่านเพลิดเพลินกับผลงานครั้งแรกของเราถ้าหากผู้อ่านสามารถติดตามเราได้ด้วยก็คงดี แต่หากไม่ติดตามก็ไม่เป็นไรค่ะอย่าไรเราก็จะยังแต่งนิยายต่อให้เสร็จและให้ได้เป็นที่ยอมรับของผู้อ่านทุกคนค่ะเราจะตั้งใจอับตอนต่อไปด้วยใจจริงและด้วยความชอบจะทำให้ดีที่สุดจะทำให้ได้เลยค่ะแต่ตอนแรกผู้อ่านอาจนะสับสนหน่อยนะค่ะแต่โปรดเข้าใจด้วยนะคะว่าเราพึงหัดแต่งนิยายครั้งแรกนะค่ะ (^-^)

งั้นมาเริ่มบทนำกันก่อนดีมั้ยคะ เริ่มค่ะ

"ฉันควรแต่งนิยายแบบไหนดีนะ'

นักศึกษาคนนี้เป็นทั้งนักเรียนและนักเขียนนิยายตอนนี้เธอกำลังขังตัวเองอยู่ในห้องนอนของเธอเองและกำลังยุ่งอยู่กับการแต่งนิยายที่เธอเองก็ไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับความรักมากนัก

"แต่งแบบไหนดีนะ //กำลังคิด\ ' แต่ตอนที่เธอกำลังคิดอยู่นั้นเธอก็เหลือบไปเห็นหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า

ซินดี้กุหลาบแดงกับเจ้าชายปีศาจผู้ครั่งรัก เธอเลยลองหยิบมาอ่านดูแบบผ่านๆเผื่อเธออาจจะเข้าใจในความรักไม่มากก็น้อยเพื่อที่จะได้แต่งนิยายของเธอต่อได้

"ไหนรองอ่านดูหน่อยสิว่าความรักเป็นแบบไหน

//อ่าน-เปิดหน้าต่อไป\ '

......เธอกำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ในนั้นก็พอมีบทบาทความรักอยู่บ้างแต่ก็มีฉากที่ตัวร้ายมักจะเข้ามามีบทบาทอยู่มากเหมือนกันแต่ตอนสุดท้ายนางร้ายก็มักจะเป็นไปตามที่ควรเป็นนั้นก็คือถูกฆ่าตายจากฝีมือพระเอกเองหรือกับคนในครอบครัวนางเองแต่ที่จะเห็นได้บ่อยสุดในการ์ตูนแนวนี้มากที่สุดก็คือการถูกประหารชีวิตและประจานต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก"เอาละงั้นเราก็มาเริ่มเขียนนิยายกันเถอะ.....สู้ กาญแก้ว //แต่งนิยายด้วยกำลังใจของตัวเอง - มีไฟ\ '......

...ขอจบทบนำไว้ก่อนแค่นี้นะคะ เดี๋ยวเราจะรีบอัพตอนแรกตอนที่เรามีเวลาค่ะ ...

บายค่าา~~👋

ตอนนี้เธอกำลังเขียนนวนิยายรักอย่างขะมักเขม้นเธอหิวก็เลยออกไปเดินเซเว่นร้านสะดวกซื้อเพื่อไปซื้ออาหารมากินพอถึงบ้านเธอก็เข้าไปในห้องก่อนจะขังตัวเองอยู่ในห้องและเขียนเอาไว้นิยายต่อโดยที่ไม่พัก"ฉันต้องทำให้ได้//เขียนอย่างตั้งใจ' ระหว่างที่เขียนไปด้วยกินไปด้วยเธอก็สำรับอาหารเลยทำให้เธอตายหน้าคอมพิวเตอร์"เอ๋.........??!'

"(ที่ไหนกันเนี่ย?)'

"คุณหนู.. คุณหนูคะ'

ระหว่างที่เธอนั้นกำลังมึนงงก็มีสาวใช้คนหนึ่งเข้ามาหาเธอ"คุณหนูคะได้เวลาไปรับประทานอาหารกับนายท่านแล้วค่ะ'ก็มีสาวใช้มาหาเธอบอกว่าได้เวลาไปรับประทานอาหารกับคุณท่านแล้ว"อ๋อ...อืมๆฉันจะตามไปเดี๋ยวนี้ล่ะ'

"ได้ค่ะคุณหนู...หากท่านแต่งตัวเสร็จแล้วก็ให้ตามมานะคะคุณหนู'

"อืม..ได้'

ต่อให้เธอกำลังจะงงๆแต่เธอก็แต่งตัวอย่างเรียบร้อยและไปหาคุณพ่อของเธอเมื่อไปถึงทุกคนก็ทำหน้าเหมือนจะตกใจอะไรบางอย่าง"หือ....มีอะไรหรือเปล่าคะท่านพ่อ'

ผู้คนในโต๊ะอาหารต่างมองมาที่เธอเป็นสายตาเดียวกันมองอย่างกับว่าเธอไม่ใช่ตัวของเธอเอง

"อาเรีย'

เมื่อเธอได้ยินชื่อเธอก็งงๆเหมือนเคยได้ยินชื่อแบบนี้มาจากที่ไหนข้อคิดไปคิดมาเธอก็ค่อยนึกออกได้ว่านี่มันเป็นชื่อตัวละครที่เธอแต่งขึ้นมาเองงั้นก็แปลว่าตอนนี้เธออยู่ในร่างของนางร้าย"(แล้วในอนาคตฉันจะเป็นไงล่ะทีนี้)'เธอคิดอย่างนั้นจากนั้นเธอก็หันไปมองทางครอบครัวของเธอตอนที่เธอแต่งเอาไว้ครอบครัวของเธอเป็นผู้ที่รักเธอมากที่สุดและเอาใจเธอที่เป็นลูกสาวมากที่สุด"ทำไมเราต้องแต่งให้เธอเป็นตัวร้ายด้วยนะ อาเรีย'

เธอคิดแบบนั้นแต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้เพราะในเมื่อเธอตายแล้วเกิดใหม่ในร่างนี้แถมยังเป็นนวนิยายที่เธอแต่งยังไม่จบอีก"อืม.....'

ระหว่างที่คิดอะไรไปมาเธอก็นึกขึ้นได้ว่านายอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าน้องชายวายร้ายของเธอจะเข้ามาตามพร่อดเรื่องที่เธอได้เขียนเอาไว้เธอนั้นจะเป็นพี่สาววายร้ายที่รังแกน้องชายของเธอตลอดทั้งเดือนจนในเมื่อน้องชายเธอได้ไปเรียนที่อะคาเดมี่และพอกลับมาที่คฤหาสน์คนแรกที่น้องชายเธอจะกำจัดก็คือเธอ อาเรีย

"ทำไงดีๆ....อีกไม่กี่เดือนน้องชายตัวร้ายของฉันก็จะมาแล้ว'

"เพื่ออนาคตที่สดใสของชุมชนต้องทำดีกับเขาให้ได้'

หลังจากที่เธอได้คิดแบบนั้นเธอก็คิดข้อเสนอไอเดียมา 1 อย่างก็คือ เธอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับพวกพระเอกหรือตัวละครหลักนอกเสียจากน้องชายของเธอที่เธอจะทำดีด้วยแล้วไม่มีใครจะเข้าสายตาเธอได้ทั้งนั้น

"อาเรีย..อีก 2 สัปดาห์น้องชายของเธอจะมานะ'

"คะ....น้องชายหรอคะ'

แต่ไม่รู้เพราะสีหน้าของเธอหรือเปล่าทำให้คนในครอบครัวหรือพวกสาวใช้ต่างกังวลกลัวว่าเธอจะทำเรื่องวุ่นวายอีก

"อืม...ค่ะถ้าเขามาก็บอกลูกด้วยนะคะท่านพ่อท่านแม่'

...****************...

จากที่เธอบอกพ่อแม่ของเธอในโลกนี้แล้วจึงเดินขึ้นห้องไป

"ท่านพ่อ....ท่านแม่'

"เช่นนั้นลูกของขึ้นห้องก่อนน่ะค่ะ'

จากที่เธอพูดเสร็จเธอก็ตรงดิ่งไปที่ห้องนอนของเธอและคิดหาวิธีหลีกเลี่ยงบทบาทในนิยายทุกวิถีทางที่จะทำได้

และเช้าวันสดใสของเธอก็มาถึงแล้วในวันนี้

"คุณหนูค่ะ'

"คุณหนู'

"อืม....'

มีสาวใช้มาปลุกเธอเหมือนในทุกวันแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือวันนี้เป็นวันที่น้องชายของเธอเข้ามาในคฤหาสน์ครั้งแรก

"คุณหนูคะ'

"ได้เวลาเตรียมตัวไปหาคุณท่านแล้วค่ะ'

"อืมได้ๆ'

จากนั้นเธอก็เตรียมตัวแต่งตัวออกมาอย่างสวยเพื่อไปต้อนรับน้องชายของเธอที่เข้ามาในคฤหาสน์ครั้งแรก

"ท่านพ่อ..ท่านแม่ลูกมาแล้วค่ะ'

"อืมนั่งลงสิ'

"ค่ะท่านพ่อ'

จากนั้นเธอก็นั่งร่วมรับประทานอาหารกับพ่อแม่ของเธอ

"วันนี้น้องชายของเธอจะมานะ'

"ค่ะ..ท่านพ่อ'

พอทั้งครอบครัวรับประทานอาหารบนโต๊ะเสร็จก็ถึงเวลาที่น้องชายตัวร้ายของเธอจะมาแล้วในเวลาทางกลับกันเธอก็คิดว่าจะเอาชนะใจน้องชายตัวร้ายของเธอได้อย่างไร

"เราไปรับน้องชายของเธอกันเถอะ'

"ค่ะท่านพ่อ...เราไปกันเถอะท่านแม่'

และทั้ง 3 คนพ่อแม่ลูกก็ได้ออกไปหาน้องชายตัวร้ายถ้าจะให้พูดกันตามตรงน้องช่วยตัวร้ายที่จะเข้ามาในคฤหาสน์ครั้งแรกนั้นไม่ใช่น้องชายแท้ๆของเธอแต่เป็นลูกชายที่พอของเธอกลับมาเลี้ยงเพราะต้องการสืบทอดคฤหาสน์เพื่อให้คนในคฤหาสน์อยู่รอดปลอดภัยในอนาคตและเพื่อให้น้องช่วยบุญธรรมได้ดูแลพี่สาวคนนี้ที่ในนามวันนี้ยายไม่เคยรังแกน้องชายตัวร้ายอยู่ตลอดเวลา

"คุณท่าน.....คุณหญิง..คุณหนู'

"ข้าน้อยได้นำเด็กมาแล้วขอรับ'

"อืม'

หลังจากที่น้องใช้ตัวได้ของเธอได้ก้าวมาที่คฤหาสน์หลังนี้ทุกคนในคฤหาสน์ต่างทำหน้าตารังเกียจน้องชายของเธอ

"ลูกสาวพ่อคิดไงบ้างกับน้องชายคนนี้ของลูก'

พ่อของอาเรียถามลูกสาวของตัวเองว่าเด็กคนนี้จะมาเป็นน้องชายของเธอเธอคิดอย่างไรบ้างมันเป็นเหมือนคำถามถ้าหากลูกสาวไม่ชอบพ่อก็จะได้ไม่รับเด็กคนนี้มาเป็นลูกบุญธรรมแต่คำที่พ่อพูดนั้นดันเป็นเหมือนน้ำใจของเด็กหนุ่มที่กำพาพ่อแม่มาตั้งแต่เล็กเด็กหนุ่มมองหน้าเจ้าของตระกูล

ระหว่างนั้นเธอก็ได้เหลือบไปเห็นแผลที่ขาของเด็กน้อยและบนมือของเด็กน้อยเธอจึงตวาดคนที่พาน้องชายของเธอมาและเสแสร้งต่อหน้าพ่อของเธอว่าเธอไม่ต้องการคนคนนี้เพราะว่าเขาทำร้ายน้องชายของเธอ

"ท่านพ่อ....ข้าไม่ต้องการชายผู้นี้เขาทำร้ายน้องชายของข้า'

"ท่านดูสิบนตัวน้องใช่ของข้ามีบาดแผลเต็มไปหมดน้องชายของข้ายังเล็กนัก'

เมื่อผู้เป็นพ่อฟังคำลูกสาวก็ได้หันไปมองก็ได้เห็นตามที่ลูกสาวกล่าวบนตัวของเด็กน้อยมีรอยบาดแผลเต็มไปหมดก็เป็นรอยแผลที่ทางสถานรับเลี้ยงเด็กเป็นคนทำ

"นำตัวคนผู้นี้ไปทำโทษซะ'

"ข้อหาทำร้ายบุตรชายคนเล็กของตระกูลดยุค'

"นายท่านข้าไม่ได้เป็นคนทำนะขอรับ'

"คนจากสถานรับเลี้ยงเด็กเป็นคนทำพวกเขาไม่ดูแลเด็กอย่างดีและให้อดข้าวอดน้ำทำงานอย่างหนัก'

เจ้าของตระกูลพอได้ยินคำนั้นก็โกรธอย่างมากและภายในไม่กี่คำสถานรับเลี้ยงเด็กก็พังทลายลงในช่วงพริบตา

"เงินทุนปั่นผวนที่ข้าได้ให้กับสถานรับเลี้ยงเด็กหยุดการให้นักตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปและไล่เจ้าของสถานรับเลี้ยงเด็กออกไปไม่ให้มีงานทำส่วนคนที่จะทำหน้าที่นั้นให้เป็นคนที่ดูแลรักษาคุณธรรมและดูแลเด็กได้ดี'

"ครับท่าน'

"เราเข้าไปข้างในกันเถอะ'

"นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเจ้าจะเป็นบุตรชายคนเล็กของตระกูลเรา'

เพราะสิ้นคำพูดนั้นคนในคฤหาสน์พวกสาวใช้ก็ไม่มีใครกล้าดูหมิ่นเด็กผู้นี้อีกเลยและฉันคนนี้ที่อยู่ในร่างของหญิงสาวอาเรียก็ได้จูงมือเด็กน้อยที่น่ารักไปทำแผล

"ไปเราไปทำแผลกันเถอะ'

"บนตัวเธอมีแต่แผลเต็มไปหมดเลย'

"ครับ'

ต่อให้เด็กน้อยจะตอบรับแต่ในหัวกับคิดว่าคำลือทำไมไม่เห็นเหมือนกันเลยข่าวที่ลือกันก็คืออาเรียเป็นเด็กสาวที่โหดร้ายโหดเหี้ยมมักจะทุบตีสาวใช้เป็นประจำและหากสิ่งใดไม่ถูกใจเธอเธอก็จะร้องไห้โวยวายจนทุกคนในคฤหาสน์ต่างไม่ชอบเพราะเธอ

"ไปกันเถอะ'

"ครับ'