จิตวิญญาณและคำสาบานแห่งเหล็ก
Act 0 [Chapter 0]: ปฐมบทแห่งการเอาตัวรอด
[คำเตือน ⚠️ 18+ อาจมีภาพ เสียง หรือเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม]
วิธีอ่าน หากมีตัวละครที่ชื่อ Soundtrack ปรากฎขึ้นแนะนำให้กดเล่นเสียงเพื่ออรรถในการอ่าน หากเจออีกครั้งในขณะที่เสียงเดิมยังไม่หมดให้ทำการเปิดอันใหม่ทันที
*ข้อความ* สัญญาลักษณ์นี้หมายถึง การกระทำ
*/ข้อความ/* สัญญาลักษณ์นี้หมายถึง พูดในใจ
ท่ามกลางท้องทะเลอันกว้างใหญ่ เรือมากมายนั้นแล่นไปในทิศทางเดียวกัน
มีประชากรมากกว่า 1,000 คนในสายตาของผู้คนที่กำลังมุ่งหน้าไปสู่ทิศทางที่ไม่รู้จุดหมาย
อย่างไรก็ตามธีเมียร์ไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใครและมาจากไหน ทิศทางของดวงตาของแต่ละคนไม่ชัดเจนและคลุมเครือ ราวกับไม่มีแสงใด ๆ ที่สามารถส่องโลกให้สว่างไสวได้ ราวกับว่าพวกเขามองไม่เห็นอะไรเลย
ธีเมียร์ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขามาจากที่ไหน แต่ที่ธีเมียร์รู้แน่ๆคือพวกเรากำลังหนีจากดินแดนเก่าของพวกเราเพื่อมุ่งหน้าไปยังทวีปอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงโรคระบาดครั้งยิ่งใหญ่
โรคระบาดนี้พวกเราตั้งชื่อให้พวกมันว่าโรคระบาดแห่งเลือด สาเหตุมาจากหากผู้ที่ติดเชื้อไปจะทำให้ผู้ติดเชื้อสำรอกเลือดออกมาจากทางปากจนเสียชีวิตและหากสูดดมหรือเลือดของผู้ตายติดไปกับบาดแผลเปิดละก็ จะทำให้คนนั้นติดเชื้อทันที อาการจะแสดงหลังจาก 7 วัน หลังการติดเชื้อและพวกเราไม่รู้เลยว่าสาเหตุของโรคนี้คืออะไร
เราไม่มีแม้แต่ยาที่จะป้องกันได้ เป็นโรคติดเชื้อที่ไม่มีใครรู้อะไรเลย นั่นคือภัยพิบัติที่ร้ายแรงที่สุด เมื่อมองดูทะเลอีกครั้งก็มีแต่คลื่นไม่รู้จบ
ธีเมียร์
Pie Wersez Domine, Dona Eis Requiem.
ธีเมียร์
*/ข้าแด่พระองค์ เวอเซสส์ ขอให้เหล่าลูกๆของท่านได้พักผ่อนอย่างสุขสบายด้วยเทอญ/*
เทเมียร์ เป็นตัวเอกผู้ชาย อายุ 28 ปี เขาเป็นทหารผ่านศึกจากอาณาจักร วาลานเดีย แต่เมืองนี้ถูกทำลายด้วยโรคระบาดครั้งใหญ่ เขาออกจากเมืองพร้อมกับ เมนน่า เพื่อนในวัยเด็กของเขา
ธีเมียร์เริ่มสวดภาวนาพร้อมกับคนที่อยู่ในเรือลำเดียวกันกับเขา
?
Pie Wersez Domine, Dona Eis Requiem
ธีเมียร์
ข้าหวังว่าทวีปใหม่นั้นจะไม่มีโรคระบาดเลือดนะ
เมนน่า
ข้าก็หวังไว้อย่างนั้นเหมือนกัน
เมนน่า หญิงสาวที่มีดวงตาสีฟ้าสดใส ผมสีบลอนด์มีผมหางม้า เธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเทเมียร์ เธอชอบทอผ้าและเก็บเกี่ยว พ่อแม่ของเธอยากจนมากเหมือนกับพ่อแม่ของเทเมียร์ เธอเกลียดผู้สูงศักดิ์
อูลัน
อย่าพึ่งพูดถึงเรื่องโรคระบาดเลย เอาให้พวกเราไปรอดจนถึงฝั่งก็พอแล้ว
อูลันเป็นชายอายุ 47 ปี เขาเป็นทหารผ่านศึกจากสงครามในอาณาจักรวลานเดีย เขาเป็นผู้ช่วยชีวิต ธีเมียร์ และเขาสนิทกับธีร์เมียร์มาก เขาเป็นบุคคลที่มีเกียรติเท่าที่ทุกคนเคยเห็นมาก่อน
พัดม่า
*นิ่งเงียบไม่พูดอะไร*
พัดม่า พี่ชายของเมนน่า ประวัติเบื้องหลังไม่ทราบ
อูลัน
เจ้าจะทำอะไรหลังจากที่พวกเราถึงฝั่งละ?
อูลันพูดกับธีเมียร์ด้วยสีหน้าที่สังสัย
อูลัน
เจ้าจะไปยังอาณาจักรใหม่เพื่อใช้ชีวิตเป็นทหารรับจ้างอีกครั้งอย่างงั้นหรอ
ธีเมียร์
ถ้าหากเรื่องราวดำเนินไปได้ด้วยดีอะนะ แม้ว่าเราจะอยู่ในที่ห่างไกล ตราบใดที่มีอาณาจักร ข้าก็พร้อมที่จะเป็นทหารรับจ้างเพื่อมีชีวิตรอด
อูลัน
เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก
อูลัน
ข้าว่ายังไงพวกเราก็หาทางเอาตัวรอดได้น่า
อูลัน
พวกเราไม่ได้ติดโรคระบาดเลือดสักหน่อย
สีหน้าของเมนน่านั้นค่อนข้างกังวลเล็กน้อย
เธอใช้เวลาครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่จะตอบอย่างไร้จุดหมาย
เมนน่า
ข้า....ไม่รู้เหมือนกัน
อูลัน
งั้นแล้วเจ้าละ พัดม่า
ชายหน้าตาน่ากลัวและกล้ามอันใหญ่ตัวได้หันมาทางพวกเรา
พัดม่า
เดี๋ยวข้าก็หาทางได้เองแหละ
พัดม่า
ห่วงเรื่องของเจ้าเถอะไอ้แก่
อูลันรู้สึกโมโหเล็กน้อย แต่เขาพยายามข่มสีหน้าตัวเองเอาไว้
ธีเมียร์
ที่นี้มีแต่ทะเลเต็มไปหมด
ธีเมียร์
สิ่งที่ข้าเห็นมาเพียงแต่ทะเลสุดลูกหูลูกตาและควันสีดำบนฟ้าจากที่ๆเราจากมา
ธีเมียร์
มันเกิดบ้าอะไรขึ้นที่อาณาจักรของเรากันแน่
พัดม่า
พวกเราติดอยู่ท่ามกลางทะเลอันเปลี่ยวและกรรโชก พวกเราไม่รู้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่วาลันเดีย
พัดม่า
คงได้แค่หวังว่าจะมีดินแดนในทิศทางที่พวกเรากำลังเดินทางไป
ทันใดนั้นเองก็มีเสียงคนกำลังไอดังมากและกำลังสำรอกเลือดออกมา
ทิศทางมาจากเรือที่อยู่ด้านหน้าของเราถัดไปอีก 3 ลำ
เสียงโห่ร้องตะโกนบอกเรือลำอื่นว่ามีเรือที่นำคนติดเชื้อมาด้วย
เสียงของลูกธนูไฟนับสิบที่เสียดสีกับอากาศมุ่งไปทางเรือที่มีคนติดเชื้อในทันที
เรือลำนั้นได้ไหม้ทันทีและมีเสียงคนกรีดร้องโหยหวนจากการที่โดนเผาทั้งเป็น
บางคนพยายามที่จะกระโดดลงน้ำแต่ก็โดนไล่ยิงต่อไป
พัดม่า
เจ้าพวกสารเลวนั้นลักลอบขึ้นมาได้ยังไงกัน
พัดม่า
*เก็บคันธนูของเขาหลังจากไปสอยเรือลำนั้นแล้ว*
ในระหว่างทางที่เรากำลังเดินทางไป ก็มีการเผาเรือที่ติดเชื้ออยู่เรื่อยๆ และพวกเราก็ค่อนข้างชินชากับเสียงกรีดร้องพวกนั้นแล้ว
เรือของพวกเราแล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่ง 1 เดือนผ่านไป ในที่สุดเราก็ได้ยินเสียงของนกนางนวล
แสดงให้เห็นว่าเราใกล้ถึงชายฝั่งแล้ว แต่สิ่งที่แปลกคือพวกเราเห็นกลุ่มเฆขขนาดยักษ์อยู่บริเวณแผ่นดินที่เรากำลังจะลงจอด
มีภูเขาที่สูงมากๆ ขนาดที่ทะลุกลุ่มเมฆพวกนั้นได้ และพวกเราไม่รู้จักดินแดนนี้หรือเคยได้ยินมาก่อนเลย
ธีเมียร์
พวกเราใกล้ถึงแล้วล่ะ เตรียมตัวกันให้พร้อมดีกว่า
เรือแต่ละลำจอดในที่ๆ ต่างกันมาก
ทุกคนสัมผัสได้ถึงฝนที่กำลังตกและมันแรงขึ้นมากหากพวกเราเข้าไปยังศูนย์กลางของมัน
ภูเขาหิมะขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านเด่นชัดอยู่ไม่ไกลแต่ความจริงแล้วอาจต้องใช้เวลา 17 วันขึ้นไป ในการไปถึงยังเชิงเขา
ฝนนั้นตกมาอย่างหนักและพวกเราทุกคนนั้นเปียกและหนาวเป็นอย่างมาก
ธีเมียร์
เอาล่ะ พวกเรามาตั้งแคมป์กันดีกว่า
Act 0 [Chapter 1]: สงคราม [1]
[คำเตือน ⚠️ 18+ อาจมีภาพ เสียง หรือเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม]
ท่ามกลางสงครามสงครามที่วาลานเดียกำลังบุกรุกประเทศเอมพรายตะวันออก
เสียงของแตร่เขาสัตว์ได้เป่าขึ้นมา
เสียงกู่ร้องของทหารตะโกนออกมาอย่างพร้อมเพลียงในขณะที่ธีเมียร์กำลังตื่นตระหนกเมื่อแตร่เริ่มสงครามได้ทำการเป่าขึ้น
เสียงเอิกเกริกออกมาจากทหารทุกคน
ธีร์เมียร์อยู่ในแถวทหารราบที่ 5 ซึ่งมีหน้าที่ประกบข้างศัตรูที่เข้ามาตีแนวทหารราบที่ 2
?
Im iest cín majesties always bo nin haer. Grant nin a rod plural rodyn -o naur ! Ech- cín hén narv- mín enemies, belth- hain untill hain turn na ashes
เสียงของเหล่านักเวทย์กำลังร่ายเวทย์มนต์ลูกบอลไฟ
ทันใดนั้นก็มีลูกบอลไฟนับร้อยลูกพุ่งขึ้นไปยังท้องฟ้า
แม่ทัพลูเซียส
*ใช้เวทย์ขยายเสียง* ทหารราบที่ 1 และ 2 แปรขบวนทัพ !!!
แม่ทัพลูเซียส
พลหอกที่ 1 2 3 เดินไปข้างหน้า
แม่ทัพลูเซียส
พลธนูง้างไว้ที่ 80 องศา !!
แม่ทัพลูเซียส
*สั่งอัศวินเอบอนเทียส* เจ้าไปนำทัพม้าที่ 3
แม่ทัพลูเซียส
หากเห็นโอกาศที่จะทลายพลทหารราบของข้าศึกได้จะเป็นการดีมาก
แม่ทัพลูเซียสพูดในขณะที่ทหารม้าของอีกฝั่งกำลังเคลื่อนทัพขึ้นมา พร้อมกับทหารราบที่แปรขบวนทัพเป็นรูปลิ่ม
แม่ทัพลูเซียส
พวกมันมาแล้ว
ห่าธนูนับหมื่นถูกยิงขึ้นไปบนฟ้า
เหล่านักเวทย์ยิงสกัดทหารม้าของศัตรูไม่ให้เคลื่อนที่มาได้อย่างง่ายดาย
เมื่อพลทหารหอกได้เคลื่อนที่ขึ้นมายังทัพหน้าแล้ว
ทหารม้าของฝั่งตรงข้ามเห็นจึงได้ทำการเปลี่ยนแผนโดยการตีโอบข้างแทน
ลูกบอลไฟของฝ่ายศัตรูก็โจมตีมาพร้อมกับห่าธนูเช่นเดียวกันและฆ่าทหารของฝ่ายเราไปไม่น้อย
แม่ทัพลูเซียส
นักเวทย์ร่ายเวทย์โล่ให้แนวหน้า
แม่ทัพลูเซียส
พลหอกที่ 4 5 6 กันด้านข้างเอาไว้อย่าให้โดนโอบตีได้ !!
แม่ทัพลูเซียส
พลธนู ง้าง 90 องศาแล้วยิง !!
พลทหารราบของข้าศึกได้เข้ามาประชิดกับพลหอกที่ 1, 2, 3 แล้ว
พลธนูของข้าศึกกำลังโจมตีใส่พลหอกที่ 1, 2, 3
ทหารม้าของศัตรูเริ่มถอยกลับไปตั้งหลัก
ทั้งสองฝั่งกำลังห่ำหั่นกันอย่างบ้าคลั่ง
แม่ทัพลูเซียส
ทหารราบขึ้นไปตีด้านหน้า
แม่ทัพลูเซียส
พลหอกถอยออกมา
แม่ทัพลูเซียส
ทหารม้า ทะลวงแนวหลังข้าศึก !
พลหอกและทหารราบข้าศึกที่เราไม่ทันได้สังเกตบุกมาทางเนินเขาข้างๆ เราและทำการปิดล้อม
แม่ทัพลูเซียส
ทหารราบที่ 4 และ 5 เตรียมพร้อม
แม่ทัพลูเซียสสั่งให้รอราวกับกำลังรอคอยอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้นเอง ทหารราบของข้าศึกที่อยู่ด้านข้างได้ทำการเคลื่อนทัพมาจากทั้งสองทิศทางเพื่อโอบตีด้านข้าง
ธีเมียร์รู้สึกใจเต้นเร็วอย่างที่ไม่คาดคิด
เขารู้สึกหวาดกลัวและหึกเฮิมแถมเขายังค่อนข้างเด็กอีกด้วย
ยอดผู้เสียชีวิตของทั้งสองฝั่งได้ถึง 5000 คนเป็นที่เรียบร้อยไปแล้ว
ธีเมียร์
*ตบหน้าตัวเอง* ข้าต้องทำได้สิ
ธีเมียร์
เรื่องแค่นี้ข้าไม่เห็นต้องหวาดกลัวเลย
เขาพูดในขณะที่ขาของเขานั้นกำลังสั่นราวกับมีแผ่นดินไหว
เขาไม่เคยกลัวขนาดนี้มาก่อนในชีวิต
ในขณะที่ธีเมียร์กำลังพูดกับตัวเอง
ทหารม้าและทหารราบของศัตรูที่อยู่ประกบข้างของพวกเราก็ได้ทำการเคลื่อนทัพมาตีโอบข้าง
พลทหารหอกได้ทำการเดินออกมารับแนวเพื่อไม่ให้ทหารมาของฝ่ายข้าศึกทลายขบวนทัพของพวกเราได้
ทหารม้าของข้าศึกเปลี่ยนเป้าหมายไปยังทหารเวทย์แทน
แม่ทัพลูเซียส
พลหอก !! คุ้มกันนักเวทย์
พลหอกได้ถอนกำลังจากแนวหน้าของธีเมียร์เพื่อกลับไปคุ้มกันนักเวทย์
ธีเมียร์
*ทหารราบที่ 5 ขึ้นไปรับการโจมตีจากข้าศึกแทนพลหอก*
เสียงกระทบกันของสำริดและเหล็กกระทบกันดังกึกก้องไปทั่วสมรภูมิ
เสียงของทหารที่ตะโกนด้วยความหาญกล้าและเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดผสมปนเปกันไป
ทหารทั้งสองฝั่งกวาดล้างการอย่างไม่หยุดหย่อนและในที่สุดก็ถึงคราที่ธีเมียร์จะต้องสู้
Act 0 [Chapter 2]: สงคราม [2]
[คำเตือน ⚠️ 18+ อาจมีภาพ เสียง หรือเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม]
ธีเมียร์เหวี่ยงดาบของเขาออกไปยังศัตรูที่สวมเกราะหนังด้านหน้าของเขา
แต่การโจมตีนั้นไม่เป็นผล เขานั้นสามารถใช้ดาบกันการโจมตีของธีเมียร์
ธีเมียร์ตั้งหลักใหม่อีกครั้งและทำการโจมตีโดยหลอกว่าจะแทงแต่ที่ตวัดดาบจากเอวไปจนถึงคอ
ธีเมียร์
จบแค่นี้แหละ ตาย!
?
Subtrahe copias tuas, equitatu circumdati sumus !
ทหารข้าศึกนั้นบาดเจ็บ แต่แผลนั้นตื้นเกินไป
นอกจากนั้นคุณยังรู้สึกได้ถึงความโกรธเกี้ยวจากแววตาของเขา
เขาโจมตีจากด้านล่างขวาขึ้นมาบนทางซ้าย
ธีเมียร์พยายามที่จะกันการโจมตีแต่เขานั้นแข็งแกร่งเกินไปและทำให้ธีเมียร์นั้นเสียจังหวะ
ด้วยความรวดเร็วนั้น ศัตรูได้ทำการแทงไปที่ไหล่ขวาของธีเมียร์และพยายามที่จะฟันตรงอีกครั้ง
ธีเมียร์
*บล็อคกันโจมตีจากด้านบนโดยการฟันสวนขึ้น*
การบล็อคกันโจมตีครั้งนั้นส่งผลให้ดาบของศัตรูหลุดออกจากมือ
ธีร์เมียร์สังเกตได้ว่าทหารราบของศัตรูที่อยู่ด้านหลังเริ่มแตกทัพจากการช่วยเหลือของทหารม้าฝ่ายเรา
ฝ่ายใต้การควบคุมของอัศวินเอบอนเทียส เขาได้นำทหารม้ามาช่วยแนวหลังและทลายขบวนของข้าศึก
?
อัศวินเอบอนเทียส: *ตะโกนในขณะที่ทำลายขบวนทัพของศัตรู* เพื่อวาลานเดีย !! ลุยยยยย
ทหารราบศัตรูเริ่มสูญเสียการมุ่งความสนใจ ทำให้ทหารราบที่ 5 เห็นโอกาศและทำการดันทหารข้าศึกไปเรื่อยๆ
ทหารม้าของศัตรูได้เปลี่ยนเป้าหมายอีกครั้งและมุ่งเป้าไปยังทหารราบที่ 4, 5 และ ทหารราบที่ 1,2
ธีเมียร์
*กำลังรุกคืบขึ้นไปข้างหน้าตัวเองอย่างต่อเนื่อง*
ธีเมียร์ฟันดาบยังศัตรูฆ่าและฆ่าไปเรื่อย
และก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องกลับไปยังแถวหลังเพื่อให้คนถัดไปสู้แทน
ลูกบอลไฟจากนักเวทย์ยังคงระเบิดทัพของศัตรูอยู่เป็นระยะๆ เนื่องจากเวทย์มนต์มิใช่สิ่งที่สามารถใช้ได้ต่อเนื่อง
แต่พวกมันจำเป็นในการสนับสนุนและเปิดช่องโห่วของศัตรู
ผู้ใช้เวทย์มนต์นั้นค่อนข้างหายากและเป็นกำลังหลักของประเทศ นักเวทย์หนึ่งคนเทียบได้กับทหาร 50 คนเลยทีเดียว
ศัตรูได้เริ่มถอนกำลังจากแนวข้าง ไปยังแนวหน้าแทน
แม่ทัพลูเซียส
พลทหารราบที่ 4 และ 5 เคลื่อนทัพไปยังแนวหน้าแล้วประกบศัตรูซะ
แม่ทัพลูเซียส
พลหอกไปสนับสนุนแนวหน้า 1 กองพัน
ตัดฉากมาที่นักเวทย์ปริศนาในถ้ำแห่งหนึ่ง
นักเวทย์ปริศนา
Qualla udossta uyl'udith senger. Nindolen lotha dalhar daewl natha lotha d'dosst Vunder'zel. Udos orn kus l'Or'shanse 1,000,000 ulu dos ussta senger
นักเวทย์ปริศนา
Qualla, belbau natha ka'lith ulu dosst lotha ortelassa.
นักเวทย์ปริศนา
เห็นทีพวกเราควรจะเริ่มพิธีได้แล้วใช่ไหม
นักเวทย์ปริศนา
ฮ่าๆๆๆๆ *หัวเราะชั่วร้าย*
ตัดฉากกลับมาที่สนามรบอีกครั้ง
แม่ทัพลูเซียส
ศัตรูแตกทัพแล้ว
แม่ทัพลูเซียส
เดินหน้าดันขึ้นไปเรื่อยๆ !!!
แม่ทัพลูเซียสนำทหารม้าและอัศวินส่วนหนึ่งไปกำจัดแม่ทัพข้าศึก
ในขณะที่แม่ทัพกำลังควบม้าไปข้างหน้า
กองทหารราบที่ 4 และ 5 ของธีเมียร์ได้ทำการล้อมทหารของศัตรูที่เข้าประชันหน้ากับทหารราบที่ 1,2,3
?
ทุกคน: เพื่อวาลานเดีย !!!!!
พลทหารราบที่ 4,5 ได้บุกทะลวงหลังของพลทหารราบของศัตรูในขณะที่ทหารและพลหอกส่วนหนึ่งกำลังมุ่งหน้าไปประมือกับพลธนูของข้าศึก
เวลาผ่านไปไม่กี่นาที ทหารราบข้าศึกเริ่มเสียขวัญและแตกขบวนเป็นที่เรียบร้อย
สิ่งนี้ทำให้ทหารวาลานเดียขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้น
พวกเราดันขึ้นไปข้างหน้าเรื่อยๆ เมื่อเราปราบทหารราบฝ่ายศัตรูจนหมดสิ้น
แม่ทัพทั้งสองกำลังดวลกันบนหลังม้า
แม่ทัพลูเซียส
เจ้าเป็นนักรบที่ดี เอรอน
แม่ทัพลูเซียส
เสียดายที่เจ้าเกิดอยู่ผิดฝั่ง
?
แม่ทัพเอรอน: เลิกพูดมากและสนใจกับการดวลได้แล้ว
?
แม่ทัพเอรอน: หากเจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่
แม่ทัพทั้งสองควบม้ากลับไปตั้งหลัก
จากนั้นก็ควบม้าด้วยความเร็วในขณะที่ถือหอกไว้เพื่อพุ่งชน
ม้าของทั้งสองวิ่งไวมากและพร้อมที่จะปะทะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
