NovelToon NovelToon

การแต่งงานของนางร้าย

1

~
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
แม่งเอ้ย
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
นิยายเมื่อไหร่จะอัพอ่าแ
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
ดองเป็นว่าเล่นเลยแฮะ
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
ไปหาหนังสือก็ได้วะ
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
//ลุกไปที่ตู้หนังสือ
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
//เลือกหนังสือ
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
//หยิบหนังสือ
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
พันธะรัก
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
ชื่อแปลก
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
น่ากลัว
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
แบบเหี้ยๆ
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
//กลับมานั่งที่โต๊ะ+อ่านหนังสือ
~~~~
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
ก็หนุกดีนะเนี่ยยยย
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
ง่วงแล้ว
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
นอนดีกว่า
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
//เดินไปที่เตียง
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
มาลิน (นอ.ร่างเดิม)
//นอน
สรุปมาลินไหลตาย
ผ่านไป2วันกว่าจะมีคนมาพบศพ
~~
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//ลืมตา
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
อะไรวะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ห้องใคร
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//ลุกขึ้นนั่ง
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
มันไม่ใช่ห้องเรานี่หว่า
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ห้องเราไม่อลังขนาดนี้นั
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//ลงจากเตียง
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//เดินไปกระจก
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
เห้ย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
เดี๋ยววว
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ใครวะเนี่ย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//วิ่งออกจากห้อง
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
มีใครอยู่มั้ยคะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
มีใครอยู่มั้ยยยย
???
???
คุณหนู
???
???
//วิ่งมา
???
???
ฟื้นแล้วเหรอคะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ห๊ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ใครคะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
แล้วคุณเป็นใคร
???
???
ดิฉันคนใช้ของคุณหนูไงคะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ห๊ะ
???
???
คุณหนูฉัตรชยาไงคะ
???
???
คุณหนูเป็นอะไรรึเปล่า
???
???
เดี๋ยวดิฉันไปเรียกคุณหญิงมาให้นะคะ
???
???
//เดินไป
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
อ้าว
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
เดี๋ยวสิคะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ห๊ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ชื่อคุ้นๆ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ฉัตรชยาา....
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
อิเหี้ย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
นี่กูตายหรือฝันเนี่ย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
จะทำไงดี
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
เมื่อกี้บอกไม่รู้ว่าเป็นใครนิ่
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ทำไงอ่าาา
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ฉัตร//เดินมา
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ลูกเป็นยังไง//กอด
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
แม่นึกว่าลูกจะไม่ฟื้นแล้ว
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
...
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
หนูเป็นอะไรคะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ลูกจำไม่ได้เหรอ
???
???
ขอโทษนะคะคุณหญิง
???
???
คุณหนูจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ลูกไปทำของใส่เขาไง
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
เขาเลยทำของกลับ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
แม่นึกว่าลูกจะไม่ได้กลับมาแล้ว
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(ห๊ะ)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
แม่บอกแล้ว
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ว่าอย่าไปอยากได้ของคนอื่น
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ค่ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
แต่ฟนูลืมหมดแล้ว
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ลูกจำชื่อแม่ได้มั้ย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(แกล้งๆสมองเสื่อมไปก่อนแล้วกัน)
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//ส่ายหน้า
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
แม่ชื่อภัคจิราไงจ๊ะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ไม่เป็นไร
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
เราค่อยๆฟื้นความจำกัน
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ป่ะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ไปกินข้าวเถอะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ถึงเวลาอาหารเช้าพอดี
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
//จูงมือลงไปกินข้าว
~

2

~
ห้องทานอาหาร
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ไง
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ยัยตัวดี
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ฟื้นแล้วรึไง
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ไปทำใส่เขาก่อน
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ดีเท่าไหร่ไม่ตาย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
นั่นปากหรืออะไรคะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ไม่มีใครบอกเหรอ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ว่าไม่สนิทอย่ามาด่า
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ไม่สนิท?
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
คุณคะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ลูกความจำเสื่อม
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
อย่าถือสาเลยนะคะ
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
งั้นก็ดีสิ
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
เราจะได้ดัดนิสัย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ดัดนิสัยตัวเองก่อนเถอะค่ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
สรุปคุณเป็นใคร
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
นี่พ่อของลูกไงจ๊ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
แม่น่าจะหาสามีใหม่นะคะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ไม่แปลกหรอกก่อนที่หนูจะความจำเสื่อมจะไปทำร้ายคนอื่น
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
คะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
เรียกทำไมคะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
กินข้าวก่อนเถอะค่ะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ทั้งสองเลย
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
อย่าทะเลาะกันเลยนะ
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ถ้าจะต้องนั่งกินกับนังผู้หญิงคนนี้ผมไม่กกิน//เดินออกไป
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
//หยุดเดิน
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
กินเสร็จแล้วพามันตามไปที่ร้านอาหารที่ผมจองไว้ด้วยนะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
เรื่องนั้นเหรอคะ
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
อืม//เดินออกไป
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
มา
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
กินข้าวเถอะลูก
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(จะบ้าตาย)
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//กินข้าว
~
ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//นั่งลง
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
หว่าจะมาได้นะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//กำลังจะพูด
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ฉัตร
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(ไอ้เวรเอ้ย)
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
แล้วสรุปเรามาทำไมคะ
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ไม่ต้องถาม
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ไม่ต้องแสดงความคิดเห็นด้วย
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
นั่งอยู่เฉยๆ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ถ้าไม่บอกก็ไม่ต้องบอกฉันก็จะไม่ทำตาม
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//ลุกขึ้น
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
//ลุกขึ้น+ตบหน้า
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//หน้าหันตามแรงตบ
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
คุณทีป
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
//รีบเดินไปหาฉัตร
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//น้ำตาไหล + กัดฟัน
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ฉัตรลูกเป็นอะไรมั้ย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ไม่ค่ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
ช่างมัน
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
นั่นแหละ
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ฉันพูดไม่ฟังเอง
คนทั้งร้านกำลังมอง
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีนี้ก็ทำตามที่ฉันบอก
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
เข้าใจมั้ย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(ไอ้เหี้ยเอ้ย)
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(อย่าให้อยู่บ้านนะมึง)
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
คุณทีปคุณจิร // เดินมา
ชนกันต์ (พ่อพอ.)
ชนกันต์ (พ่อพอ.)
+
ติณณภพ
ติณณภพ
+
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
มารี
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
รอนานมั้ยคะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
//มองฉัตร
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ตายแล้ว
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ทำแก้มแดงขนาดนั้นล่ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
หนูฉัตร
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
เป็นอะไรคะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
เปล่าหรอกค่ะไม่มีอะไร
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
สวัสดีคุณน้าสิลูก
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
สวัสดีค่ะ//ไหว้
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
~

3

~
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ทำไมหนูฉัตรหน้าแบบนั้นล่ะจ๊ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
เกิดอะไรขึ้น
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
เปล่าหรอกมารี
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ไม่มีอะไร
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
จริงด้วย
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ได้ข่าวว่าหนูพึ่งฟื้นนี่
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
เป็นยังไงบ้างจ๊ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
โอเคดีค่ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
อืมมม
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ดีแล้วจ่ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
//นั่ง
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ฉันอยากให้หมั้นไว้ก่อน
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ก่อนแต่งน่ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ให้สองคนนี้ได้ทำความรู้จักกันมากขึ้นก่อน
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(จริงด้วย
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(ในตอนนี้ฉัตรต้องแต่งงานกับพระเอกนี่หว่า)
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
(แล้วก็โดนพระเอกฆ่า)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ไม่มีปัญหาเลย
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
คุณทีปกับคุณกันต์ล่ะ
ชนกันต์ (พ่อพอ.)
ชนกันต์ (พ่อพอ.)
พวกผมไม่มีปัญหาครับ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ตามนั้นเลยนะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ระหว่างนี้ก็ให้ทั้งสองคนย้ายเข้าไปอยู่ด้วยกันเลย
ติณณภพ
ติณณภพ
แม่ครับ
ติณณภพ
ติณณภพ
ผมว่ามันเร็วไปนะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ไม่เร็วหรอก
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
แม่บอกว่าอยู่คืออยู่
ติณณภพ
ติณณภพ
...
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
หนูฉัตรล่ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
มีปัญหาอะไรมั้ยจ๊ะ
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
หนูความจำเสื่อมค่ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ตายแล้ว
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
งั้นช่างมันเถอะจ่ะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
เอาไว้เดี๋ยวก็จำได้
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
สรุปแค่นี้ใช่มั้ย
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
//พยักหน้า
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
คนอื่นคงไม่ขัดแล้วเนาะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
งั้นฉันลานะคะ
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
ต้องรีบไปทำธุระต่อ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
จ่ะ
ชนกันต์ (พ่อพอ.)
ชนกันต์ (พ่อพอ.)
//เดินไป
มารี (แม่พอ.)
มารี (แม่พอ.)
+
ติณณภพ
ติณณภพ
สวัสดีครับ//ไหว้
ติณณภพ
ติณณภพ
//เดินไป
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//เดินไป
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ฉันตรชยา
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
แกจะไปไหนตอนนี้ยังไม่ได้ทั้งนั้น
ฉัตรชยา
ฉัตรชยา
//เมิน
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
คุณ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ก็บอกแล้วว่าแกความจำเสื่อม
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
อีกอย่างสายตาของฉัตรตอนนี้น่ะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
มันเหมือนไม่ใช่ฉัตรชยาเลยสักนิด
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
เมื่อกี้ลูกไม่ได้แม้แต่ชายตามองติณเลยสักครั้ง
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
แล้วยิ่งตอนที่คุณตบลูก
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
สายตายิ่งดูแค้นเคือง
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
จะให้ผมทำยังไง
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
ก็เด็กนั่นมันหาเรื่องเอง
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
แต่คนทั้งร้านมองคุณอยู่นะ
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ทุกคนรูว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง
ทีปกร (พ่อนอ.)
ทีปกร (พ่อนอ.)
...
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ภัคจิรา (แม่นอ.)
ตอนนี้คุณอยู่เฉยๆไปก่อนเถอะค่ะ
~

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!