สวัสดีครับผมชื่อซิมผมอายุ18ใกล้เข้า19แล้วครับผมเป็นคนธรรมดาทั่วไปนี่แหละครับแต่....อยู่มาวันนึงมีข่าวฆาตกรบุกห้างฆ่าร้างบางคือเอาจริงๆข่าวก็ออกมาเยอะมากที่เป็นเหตุฆ่าร้างบางแต่ที่ผิดปกติคือมันเกิดเหตุในหมู่บ้านผมทุกครั้งที่ออกข่าวทำให้ผมสงใสมากว่าฆาตกรคนนั้นคือใครทำไมเขาถึงทำแบบนั้นผมเคยสงใสตอนเด็กๆผมตั้งคำถามไว้ว่าทำไมฆาตกรถึงต้องฆ่าคนแล้วเขารู้สึกยังไง..

วันนี้ผมไปเที่ยวกับเพื่อนมากลับมาก็ดึกมากแล้วตอนนี้เป็นเวลา01:14ใช่ครับมันดึกมาก..ผมกำลังเดินกลับบ้านรถก็ไม่มีทางกลับบ้านมืดตึบไม่มีวี่แววที่จะมีแสงไฟ จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงผู้ชายคนนึงดูท่าทางแล้วเขาน่าจะอายุประมาณ22มั้งเดาๆเอาและเสียงผู้หญิงที่น่าจะอายุ21กำลังร้องขอชีวิตจากชายคนนั้นผมที่คิดว่าพวกเขาน่าจะเป็นแฟนกันก็เลยไม่ได้เอะใจอะไรคิดว่าเขาแค่ทะเลาะกันเล็กน้อยจากนั้น...ผมเดินต่อไปแค่2ก้าวผู้หญิงคนนั้นก็ร้องครวนครานราวกับว่าได้รับความบาดเจ็บผมที่ตกใจจึงรีบเร่งฝีเท้าเพื่อจะได้กลับถึงบ้านเร็วๆเพราะผมเริ่มรู้แล้วว่าชายผู้นั้นไม่ใช่แฟนของผู้หญิงคนนั้นและจู่ๆผมก็ได้เดินไปเหยียบกระป๋องอะไรสักอย่างจึงเกิดเสียงผู้ชายคนนั้นตะโกนถามว่าใครอะบอกมานะไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่กูรู้ว่ามึงเห็นผมตกใจจึงรีบวิ่งจากจุดนั้น..แต่ชายคนนั้นก็ได้วิ่งตามมาติดๆผมเห็นว่าข้างหน้ามีแสงไฟผมจึงรีบวิ่งสุดชีวิตตอนนี้ผมรู้สึกได้เลยว่าชายคนนั้นเข้าใกล้ผมขึ้นมาทุกที

ในที่สุด!!ผมได้วิ่งเกือบใกล้แสงไฟนั้น..แต่!!ชายผู้นั้นได้จับข้อมือผมไว้และกระชากผมล้มลงกับพื้นตอนนี้ผมตกใจมากผมไม่รู้จะทำยังอยู่ห่างจากบ้านแค่นิดเดียวและเกือบจะเห็นหน้าชายคนนั้นแล้วแต่่กับเห็นจางๆเพราะห่างจากแสงไฟนิดเดียวเอง....แต่มันทำให้ผมรู้ว่าชายผู้นั้นก็คือฆาตกรที่ฆ่าร้างบางห้างดังนั้นเองชายผู้นั้นได้พูดเสียงเข้มว่าแกเห็นใช่มั้ยผมจึงตอบไปแบบร้อนลนว่าไม่เห็นครับชายผู้นั้นได้ตะคอกกลับมาดังมากว่าโกหก!!!แต่ดังยังไงก็ไม่มีใครได้ยินตอนนั้นผมอึ้งมากผมมองมีดที่อยู่ในมือของเขาที่เต็มไปด้วยเลือดของผู้หญิงคนนั้นผมจึงร้องขอชีวิตเขา"ผมไม่อยากตายผมยังมีแม่กับน้องชายตัวเล็กที่ต้องดูแลเพราะแม่ผมเริ่มมมีอายุขึ้นมาทุกที"แต่ชายผู้นั้นก็ไม่ฟังอะไรเลยเขาง้างมือและกำมีดที่อยู่ในมือแน่นและตอนนั้นผมคิดว่าเขาจะปล่อยผมไปแต่มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิดชายผู้นั้นได้เอามีดแทงไปที่หน้าท้องของผมตอนนั้นผมเจ็บปวดมากและจู่ๆปลายเท้าผมเริ่มชาชาขึ้นมาถึงปลายนิ้วมือของผมตอนนั้นผมรู้สึกไม่เจ็บปวดอีกแล้ว

ชายผู้นั้นได้ชักมีดออกและลูบไร้ไปตามใบหน้าของผมและพูดกับผมว่าช่วยไม่ได้

จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงรถตำหรวจดังอยู่ไม่ห่างที่กำลังขับมาทางนี้และเสียงปืนดังขึ้น3-4นัด..และใช่ตำหรวจได้ฆ่าฆาตกรคนนั้นไปแล้วฆาตกรคนนั้นได้ล้มลงนอนข้างๆผม

ตำหรวจรีบวิ่งมาดูผมและเห็นว่ามันยังไม่ตายจึงรีบนำตัวผมส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน

ความรู้สึกหลังความตายนั้น...มันเหมือนกับการหลับเฉยๆไม่มีการฝันไม่รู้ว่าผมหลับไปนานแค่ไหนแค่หลับไปเฉยๆ

และจู่ๆก็มีแสงไฟสาดส่องเข้ามาในดวงตาของผมผมได้ลืมตาช้าๆและพบว่าแม่ผมนั่งอยู่ข้างๆและเดินมาหาผมและร้องไห้ท่านได้พูดว่าซิมลูกแม่แม่อยู่นี่แล้วลูกยังไม่ตาย!!!และเสียงน้องชายผมที่พูดว่าพี่ซิมฟื้นแล้วหรอแม่ผมที่กำลังอุ้มน้องชายตัวเล็กมาได้วางน้องบนเตียงพยาบาลที่ผมนอนและกอดผมด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงรวมถึงน้องชายผมที่กอดตัวผมอยู่

ผมตอนนั้นที่คิดว่าตัวเองจะไม่รอดแล้วแต่ตอนนี้ผมได้กลับมาอยู่ในอ้อมกอดของแม่และน้องชายสุดที่รักของผมผมเริ่มขยับแขนและนิ้วมือและใช่มีการตอบสนองจากเซลประสาทของผมผมจึงกอดแม่และน้องชายกลับนั้นมันเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่น

ตอนนี้ก็ผ่านมา2-3ปีแล้วจากเหตุการที่เกิดขึ้นมันทำให้ผมรู้ว่าผมไม่ควรกลับบ้านดึกส่วนไอฆาตกรนั้นก็คงไม่ใช้เวรใช้กรรมในนรกแล้วแหละผมรู้สึกมีความสุขมากหลังจากที่รู้ว่าฆาตกรนั่นมันตายไปแล้วนี่สินะที่มาของคำว่า"เวรกรรมตามทัน"

จากเหตุการณ์นั้นที่ทำให้ผมเกือบตายแต่ก็ยังรอดมาได้นั่นก็ผ่านมาแล้ว6ปี

วันนี้ผมอยู่บ้านตามปกติเพราะมันเป็นวันหยุดของผมและเกมส์เพื่อนของผมได้โทรมาหาผมช่วง18:22แต่ผมก็ดันไม่ได้รับสายเพราะผมหลับช่วงนี้ผมก็ไม่รู้ว่าตัวผมเป็นอะไรรู้สึกเหนื่อยล้าผิดปกติแต่ก็ช่างมันเถอะตอนนี้เป็นเวลา22:45แล้วผมก็ได้ตื่นจากการหลับไหล

ผมได้เงยไปดูนาฬิกาที่อยู่ตรงข้างๆหัวนอนของผมตายแล้ว!!4ทุ่มจะ5ทุ่มแล้วผมหลับไปตั้งแต่ตอน13:11

ผมอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะเวลาผมหลับช่วงเวลานี้และตื่นนอนเวลานี้จะทำให้ผมนอนต่อไม่ได้เพราะผมได้นอนเต็มอิ่มแล้ว...ผมที่ไม่รู้จะทำอะไรจึงหยิบมือถือมาเพื่อจะเล่นเกมส์โปรดของผม

แต่!!

มันต้องทำให้ผมตกใจอย่างมากที่เพื่อนของผมโทรหาผมเป็น20กว่าสายและส่งคริปข่าวอะไรมาก็ไม่รู้ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรเลยกดเข้าไปดูอาจจะเป็นข่าวปกติของทุกๆวันแต่มันไม่ใช่มันเป็นข่าวฆาตกรรม..

นักข่าว:เอาล่ะนี่คือภาพของฆาตกรที่ได้ฆ่าหญิงสาวที่อายุ18ปีฆ่าโดยการใช้ของแข็งทุบไปที่หัวของผู้เสียชีวิตแต่ตอนนั้นผู้เสียชีวิตยังไม่เสียชีวิตนะคะแต่สลบไปแต่ฆาตกรคนนั้นได้เอาเรื่อยมาหั.นชิ้นส่วนต่างๆแยกออกและอำพรางศ.พโดยการฝังและโบกปูนทับเพราะคิดว่าหญิงสาวเสียชีวิตแล้ว

ยึ้ยน่ากลัวอ่ะ..แต่มันส่งมาทำไมเนี่ย แต่..เอ๊ะ?!

แชทของเพื่อนซิม:ซิม!!ฆาตกรที่ฆ่าร้างบางห้างดังมันยังไม่ตายนะเว้ยมันแหกคุกมาและมันบอกกับกล้องวงจรปิดว่า

"ฉันรู้นะว่าซิมอยู่ที่ไหนไว้...ฉันจะไปแก้แค้นแกล่ะแค้นนี้ต้องชำระ"

ห๊ะ?!..ฆะ..ฆาต..กร..

ตอนนั้นผมอึ้งและหน้าซีดไปตามๆกันกับที่เพื่อนของผมได้พิมพ์มาบอกผมจึงรีบไปเช็คหน้าต่างและประตูทั้งหมดในบ้านของผม

โอเคล็อคหมดสนิท!ทีนี้แหละเข้ามาไม่ได้แน่แต่ทำไมรู้สึกวังเวงแปลกๆกันเนี่ยรีบปิดไฟนอนดีกว่าง่วงไม่ง่วงก็ต้องนอนเพราะกลัวไม่ไหว

ซิมหนุ่มน้อยร่างบางได้เดินไปปิดไฟในห้องและรีบวิ่งไปนอนที่เตียงและคลุมโปรงด้วยความกลัว....

อ่าา~

หนุ่มร่างบางได้รุกมานั่งหลังจากนอนหลับไป

กี่โมงแล้วเนี่ยยแดดจ้าเชียว เอ๊ะ?! 10:20 วันนี้มีเรียนตอน9:50นี่หน่าตายแล้วสายแล้วๆๆ

หนุ่มน้อยได้รีบรุกออกจากที่เตียงและจัดเตียงและรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว

สายแล้วๆๆๆ โอ๊ย!! เอ่อ...ขอโทษด้วยนะครับ

บุคคลปริศนา:อือ

เด็กหนุ่มเงยหน้ามองบุคคลปริศนาที่ตนเดินชนไป

(ตัวสูงจังแต่น่ากลัว)เด็กหนุ่มได้ขอโทษเขาคนนั้นและรีบวิ่งไปรร.อย่างเร่งร้อน

?:มึงตื่นสายหรอถึงมาช้าเนี่ย

ก็กูตื่นสายอ่ะหลับเพลินไปหน่อย

เออๆ

หลังจากนั้น...อ่าใช่!!ผมลืมบอกผมมีเรียนแค่ครึ่งวันนะหลังจากนั้นผมก็เดินกลับบ้านแต่ผมก็ได้เห็นชายคนเดิมที่ผมพึ่งเดินชนเขาเมื่อตอน10โมง

เด็กหนุ่มเดินไปหาชายคนนั้นและขอโทษอีกครึ่งแต่ชายผู้นั้นก็ตอบคำเดิม"อือ"เด็กหนุ่มตัวเล็กได้เงยหน้ามองชายหนุ่มผู้นั้นด้วยสายตาอ้อนวอนเพราะเด็กหนุ่มรู้ว่าชายผู้นั้นไม่พอใจอย่างแรงแต่ก็ไม่ได้เอ่ยปาก****พูด****

เออไม่เป็นไร

ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ

อยากรู้ไปทำไม?

ผมอยากรู้จักคุณ...

บอส

อ๋อ ผมชื่อซิมนะ

แล้วคุณอายุเท่าไหร่หรอ

23

อ่ออ(แก่จัง)

ยินดีที่ได้รู้จักนะครับไว้วันหลังผมจะมาเลี้ยงข่าวแทนคำขอโทษนะครับถ้าผมมีเวลาว่างและคุณมีเวลาว่าง

ตอนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะเลี้ยงข่าวแทนคำขอโทษไปทำไมทั้งๆที่ผมขอโทษไปแล้วและเขาก็ให้อภัยแล้วแปลกจริง

เสียงข้อความMessengerดังขึ้น//

ใครทักมาเนี่ยไม่คุ้นเลย

คุณใช่คนที่ชื่อซิมมั้ยครับ?

เอ่อใช่ครับ..ทำไมหรอ..แล้วว..คุณคือใคร

อ่อผมบอสเองนะ

ตอนนี้เป็นเวลา21:32แล้วผมรู้สึกง่วงมากๆเลยว่าจะนอนแต่ขอคุยกับพี่บอสก่อนละกัน

-23:50-

หาวววว~ เอ้ออง่วงงจังงพี่บอสซิมนอนแล้วนะครับแต่ซิมขอโทษเรื่องเดินชนและทำมือถือพี่ตกด้วยนะ

(ตอนนั้นที่ผมเดินชนมันทำให้มือถือบอสตกและหน้าจอแตกร้าว)

อ่าห้ะเป็นเสียงสุดท้ายที่เราคุยกันในสายคืนนั้น

จู่ๆก็มีบุคคลปริศนาบุกเข้ามาในบ้านผม

เห้ยแกเป็นใครหยุดนะ!!!

ไงฉันเองจำฉันไม่ได้หรอ