สัตว์เลี้ยงผมเป็นแวมไพร์
1#
เซน
ในวันนี้คุณดูดีกว่าวันแรกที่เจอกันนะครับ
คาร์เรน
ก็หมอดีอะไรก็ต้องดีแหละ//ยิ้ม
เซน
ครับงั้นช่วงนี้ผมคงให้คุณพักได้ตามสบายเลยครับ
เซน
ถ้ามีอะไรผมจะนัดอีกทีนะครับ
คาร์เรน
ครับ แล้วนี้ให้ผมไปส่งมั้ย
เซน
ไม่เป็นไรเลยครับ ผมมีที่ที่ต้องไปอยู่ครับขึ้นแท็กซี่ไปได้
คาร์เรน
งั้นหรอครับ งั้นผมไม่รบกวนแล้วนะครับขอตัว//ลุกออกไป
เซน
(บำบัดยากอยู่นะเนี่ยแต่ก็ถือว่าออกมาได้ดีเลยทีเดียว)
เซน
(โรควิตกกังวลเราคงต้องศึกษาให้มากกว่านี้แล้วล่ะ)
เซน
ไปหาไรกินที่ร้านสะดวกซื้อดีกว่า
เซน
พอไม่มีรถละลำบากแบบนี้นี่เอง
เซน
(เดินลัดน่าจะไวกว่านะ)
เซน
เฮือก!!!//หันไปตามเสียง
เซน
(เอ้า ลืมไวที่ทำงานแน่เลยเดินมาไกลแล้วล่ะสิแถมข้างหน้าก็ถึงบ้านแล้ว)
เซน
ช่วยไม่ได้แฮะคงต้อง(-"-;)
เซน
//ยกคนๆนั้นขึ้นมาพยุงตัว
เซน
ไม่ได้หนักเท่าไหร่แฮะ😐
เซน
(ตื่นขึ้นมาคงไม่ฆ่าเราหรอกใช่มั้ย)( ͡°Ĺ̯ ͡° )
เซน
ฮึบ!//วางคนๆนั้นบนเตียง
เซน
ถอดเสื้อออกก่อนดีกว่าเถอะ หืม?
เซน
คงต้องทำแผลก่อนแล้วแหละ😔
เซน
คงต้องไปนอนพักแล้วแหละ
เซน
ปล่อยให้เขานอนห้องนี้ก่อนแล้วกัน
________________________________
2#
ไรฮาร์ต
(ที่ไหนเนี่ยบ้านใคร)?
ไรฮาร์ต
(ช่างมันก่อนที่นี้ไหนเราต้องออกไป)
เซน
อ่า ผมเป็นใครไม่สำคัญหรอก
ไรฮาร์ต
ไม่ได้ชอบกินอะไรแบบนี้
เซน
งั้นแล้วแต่เลยนะจะเอาวางไว้ตรงนี้จะออกไปทำธุระข้างนอก
เซน
ละอยู่ในนี้ล่ะอย่าออกไปไหน
เซน
เพราะดูเหมือนจะโดนใครไล่ฆ่ามาเลย
ไรฮาร์ต
อย่าทำเป็นรู้เยอะเลย
เซน
กล้าพูดกลับคนที่ช่วยชีวิตไว้ขนาดนี้เลยหรอ
เซน
หน้าหงุดหงิดซะจริง//มองด้วยหางตา
เซน
แต่ถ้าไม่เต็มใจก็อย่าเลยดีกว่านะ//ยักไหล่
เซน
เอาล่ะเพื่อความปลอดภัยของคุณผมแนะนำให้อยู่ในบ้านผมไว้จนกว่าคุณจะหายดี
ไรฮาร์ต
กลับเองได้ไม่จำเป็นต้องส่ง
เซน
ไม่คิดว่าผมจะปกป้องคุณได้งั้นหรอ//ยิ้มมุมปาก
เซน
ขอตัวแค่นี้นะถึงผมจะบอกเป็นรอบที่สามแล้วก็เถอะ หรือสี่
ไรฮาร์ต
(หน้าหงุดหงิดซะจริง)
เซน
ของทานเล่นอยู่ในครัวนะหากินเอง
เซน
(วันหยุดทั้งทีได้ออกไปข้างนอกซะได้หน้าเบื่อจริงๆเลย)
ลาซ
ก็นะมีแวมไพร์อาละวาดน่ะสิ
เซน
กลุ่มของแวมไพร์โลหิตน่ะหรอ
เซน
ทำไมกันนะ ต้องคอยมาสร้างปัญหาตลอดเลย
ลาซ
คงต้องการบางสิ่งบางอย่างนั้นแหละ
เซน
กลุ่มแวมไพร์สีครามก็เงียบหายไปเลย
ลาซ
ได้ข่าวมาว่าเจอศพของแวมไพร์สีครามล่ะนะ
เซน
(เสียงวิ้งในหัวเมื่อกี้มันอะไรกัน)
ลาซ
นี้เป็นอะไรรึเปล่า//วิ่งมาดู
เซน
คงต้องรีบกลับแล้วล่ะ ไว้เจอกันนะ
3#
ริริน
แกก็อุสาห์หนีรอดมาได้
ริริน
ใครมันช่วยแกไว้กันนะ//เดินเขาไปหาไรฮาร์ต
ริริน
มนุษย์ที่โง่เขลางั้นสินะ
ริริน
แวมไพร์สีครามอย่างแกคงโดนมนุษย์จับทดลองอีกแน่นอน
ริริน
จงบอกที่อยู่ของสิ่งนั้นมาสะ
ไรฮาร์ต
ไม่จำเป็นต้องบอกอะไรกับแกทั้งนั้น
ริริน
บาดแผลยังไม่หายสิน้า~
เซน
นั้นใครน่ะ!//เปิดประตู
ริริน
(นะ นั้นมันอะไรกันทำไมเรารู้สึกเข้าใกล้ไม่ได้)!?
ริริน
เหอะ ไม่จำเป็นต้องรู้อะไรทั้งสิ้นหรอก//วิ่งโดดลงชั้นสองไป
ไรฮาร์ต
เดี๋ยวนะ เป็นใครทำไมถึงได้...ฮึก//ทรุด
เซน
อย่าฝืนพูดเลยเดี๋ยวพอหายดีฉันจะบอกเองตอนนี้ไปพักเถอะ
เซน
เห้อ ฉันพึ่งบอกไปเมื่อกี้เองนะ
ไรฮาร์ต
อืม...//หันหน้าไปมองหน้าต่าง
เซน
อ่ะ นอนพักเถอะเดี๋ยวไปเตรียมยากับอาหารไว้ให้
เซน
แล้วอีกอย่างฉันก็มีอะไรจะถามนายด้วยเช่นกัน
เซน
(คงปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้จริงๆสินะ)
เซน
เอาเถอะไงก็คงต้องบอกเรื่องนี้กับลาซ//หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
เซน
มีแวมไพร์โลหิตบุกเข้าบ้านมาน่ะ
ลาซ
งั้นคนไม่ใช่คนแล้วแหละ
เซน
ก็พึ่งบอกไปว่าเป็นแวมไพร์!
ลาซ
แล้วมันเข้ามาทำไมเป้าหมายอะไร
เซน
ก็เผลอไปเอาใครไม่รู้เข้าบ้านมาน่ะ
ลาซ
เรื่องนี้มันเผลอได้ด้วยหรอ!
ลาซ
แต่ถ้ามันมีเป้าหมายเป็นคนที่นายเอาเข้ามาคนๆนั้นคงเป็นแวมไพร์สีคราม
เซน
อาจมีความเป็นไปได้แหละนะ
ลาซ
แต่ถ้าไม่คงเป็นมนุษย์ที่พะเอิญไปเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น
ลาซ
แต่ไงนายก็ควรระวังเพราะแวมไพร์ก็ยังคงใช้เลือดเป็นอาหาร
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
