ติ้ก..//เสียงคลิกเเป้นพิมพ์ // "เอื้ออ~ในที่สุดก็อ่านจบสักที" //ทำท้าดีใจ// "ในที่สุดก็ไม่มีงานค้างให้อ่านสักทีจะได้นอนฝันดีเเล้วว~~~" //ถอนหายใจ+หยิบน้ำโค้กขึ้นมาดื่ม// เพล่ง... เสียงเเก้วเเตก //ตกใจ// " เอ๊ะ..ต*ยละน้ำหกหาผ้ามาเช็ดเเปป..เอ้..อ้อนี้ไงเจอละ" //หยิบขึ้นมาเช็ด//

ตื้ดดด.....ตื้ดด..เเปะๆ"เสียงไฟดูด//สลบไป//

"อือ....ปวดคอจังเลย..เอ้ะที่นี้ที่ไหน

//คิดในใจ+ตกใจ// "อ้าว..คุณชาย เหลิงเห่อถ้าง่วงก็นอนต่อได้นะเพค่ะ"เชียเสี่ยวอวี๋คนรับใช้

"คุณคือใคร...หรอครับ" //ทำท่าทางไม่รู้จัก//

เเกร๊กก..เสียงเปิดประตู"อาเหลิง..ลูกฟื้นเเล้วหรอ"

เหลิงเสี่ยวเสี่ยวเเม่ของเหลิงเห่อ//ทำท่าทางดีใจ//

"เสี่ยวอวี๋ลูกของฉันเป็นยังไงบ้าง"//ทำท่าทางเป็นห่วง//"ฮองเฮามาพอดีเลยจ้าค่ะคุณชายจำกระหม่อมไม่ได้เจ้าค่ะ"//สตั่น//นั้นอาจจะเป็นอาการชั่วคาวคน

ของคนที่พึ่งหายเป็นไข้ก็ได้นะ"//พูดด้วยท่าทางตกใจ+เครียด// //กระสิบ// "ไปตามมหาเทพคนนั้น

มาสิ" "ฮองเฮามันจะดีเหรอเจ้าค่ะถ้าเราโดน..."

ไม่ต้องพูดเเล้วเรียกเขามาถ้าเขาหลอกเราเราก็เเค่สั่งประหารมหาเทพคนนั้นเเค่นั้นเองเสี่ยวอวี๋"

เหลิงเสี่ยวเสี่ยวพูด นายเอก //คิดในใจ// "เอ้ะทำไมชื่อคนพวกนี้ถึงคุ้นๆกันนะ...เอ้หรือว่าคนพวกนี้คือ.......

ตัวละครจากนิยายมหาเทพผู้น่าเกรงข่ามกันนะ

เเต่จะว่าไปเหลิงเห่อเป็นชื่อที่ฉันคุ้นจริงๆนะ"

//พูดกับตัวเอง// "เออ.....อ่อ..เหลิงเห่อเป็นชื่อของตัวร้ายนิยายเรื่องนี้นิหน่าไม่น่าละฉันถึงคุ้นๆชื่อนี้

เเต่เมื่อกี้เขาเรียกฉันว่าเหลิงเห่อเเสดงว่าฉันโดนไฟฟ้าดูดเเล้วก็ต*ยมาเกิดเป็นตัวร้ายของเรื่องเว*รนี้หรอ

เเถมฉันยังจะต้องต*ยตอนที่2ด้วยเห้อพูดเเล้วฉันท้อจังเอ่ะไม่ได้ๆฉันต้องห้ามไปเจอพระเอกมหาเทพนะเมื้อกี้ฉันได้ยินคนพวกนี้พูดด้วยฉันจะต้องห้ามพวกเขาไม่ให้พามหาเทพนั้นมาให้ได้เลย"

"เออคุณเออย..ไม่ใช่..เออท่านเเม่ข้าไม่เป็นอะ..."

"มหาเทพเสด็จ" นายเอก//ทำท่าตกใจ😰//"ใครกัน

ที่เรียกข้ามา" ซือห่วนหนานพระเอกผู้สังหารเหลิงเห่อ" "ข้าเอง...พอดีลูกข้าเขาทำตัวเหมือนไม่ใช่ตัว

เองท่านมหาเทพช่วยเช่กอาการลูกของข้าที"

"ได้สิ"//เอามือไปเเตะชีพจอนนายเอก//"เหอะ..."

เป็นยังบ้างเจ้าคะ?" //สงสัย+ตกใจ//

"ลูกของท่าน....." "ลูกของข้าเป็นอะไรรึท่าน"

"ลูกของ...ท่าน...สิ้นพระชนไปนานเเล้วขอรับ

เเต่มีจิตอื่นที่คาดว่าน่าจะมีดวงสมพงกับองชาย

ถูกย้ายเข้ามาในร่างนี้เเต่ฮองเฮาไม่ต้องตกใจไป

ความทรงจำจิตใหม่ถูกลบไปเเล้วนี้คือลูกท่านเเน่นอนเเค่จิตเปลี่ยนร่างกันเชอยๆขอรับพักสัก3สัปดาร์องชายก็จะกับมาเป็นจิตเดิมเเล้วขอรับ" "อ่อท่านมหาเทพนี้เก่งจังเลยนะเจ้าคะนั้นท่านกลับไปได้เเล้วเจ้าค่ะก่อนท่านจะกลับท่านไปรับเหรียญทองได้เลยนะเจ้าคะ"//ถอนหายใจ+โล่งอก// "ไม่ว่าอย่างไรมีสิ่งหนึ่งที่ข้ายังไม่ได้บอกท่านคือ....."

"องชาย....อ่าน...ใจ..คน.....ธรรมดา..ได้......เเละองชายก็ไม่ใช่ลูกท่านพักนานเเค่ไหนองชายก็ไม่หาย" "หึชักหน้าสนใจเเล้วสิ....ว่าเขาคนนั้นจะทำอะไรต่อ

หึ..หึ" //ยิ้ม+หัวเราะ//🥀🌹💐

"ความจำถูกลบอะไรกัน...ความจำฉันยังปกติอยู่เลย มหาเทพหลอกลวงนี้หน่า😤" //คิดในใจ//

"เอ้ะเเต่เราลองเปิดใจบอกเเม่ปลอมๆของฉันดีไหม

นะ..อืมม......ลองดูสักครั้งก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง"

"เออ..ท่านเเม่..คือข้าา.." //เปิดสกิวอ่านใจ//

"นี้..ฮองเฮา..เป็นคนรักเด็กตั้งเเต่เมื่อไหร่นะตั้งเเต่

ฮองเฮามีองชายมา...ฮองเฮาก็ไม่ดูเเลบ้านเมือง

ดีเหมือนยั่งเเต่ก่อนเเล้ว.....เฮ้อ~~~ข้าไม่พูดดีกว่า

พูดเเล้วข้าปวดหัวจริงๆ" //คิดในใจ// "เอ้ะเสียง

อะไรเหมือนเสียงของ....เชี่ยเสี่ยวอวี๋เลยเเต่ทำไมปากเธอไม่ขยับเลยล่ะ...หรือว่าฉันอ่านความคิด

คนได้...เเล้วทำไมฉันถึงไม่ได้ยินเสียงของฮองเฮาละหรือว่า....."

(ขอขั้นตอนนิดหน่อยนะคะเราจำชื่อพระเอกมหาเทพไม่ได้ตอนนี้เลยต้องเรียกพระเอกว่าเทพ

หลันนะคะโอเคไปอ่านกันต่อเลยคะ)

"อาเหลิงลูกหิวรึยังจ๊ะ....." "ข้ายังไม่หิวท่านเเม่อยากกินอะไรข้าจะทำให้ท่านกินเอง"

"อาเหลิงของเเม่น่ารักที่สุดเลย" ฮองเฮาพูด "จริงๆถ้าไม่นับรวมว่าฮองเฮาไม่ใช่เเม่เราฮองเฮาก็จะเป็นคนที่อบอุ่นมากนั้นเราก็เเสดงละครเพื่อความสบายใจของฮองเฮาละกัน" //คิดในใจ// "ขอบคุณ

นะจ๊ะเเต่เดี๋ยวเเม่ไปซื้อด้านนอกมากินเองจ๊ะเเค่3เหรีญทองเองไม่เเพงหรอกจะเเม่ไปก่อนนะอาเหลิง" //คิดในใจ// "ถ้าในโลกก่อนจะเกิดใหม่ฉันมีเเม่ก็คงดีสิ......ฉันอยากมีเเม่ที่เห็นลูกสำคัญตลอดเวลา......ถึงเธอคนนี้จะไม่ใช่เเม่ฉันเเต่ฉันก็จะต้องตอบเเทนที่เขาเป็นห่วงฉันสินะ🥰"//คิดในใจ// "บางทีฉันอาจจะไปถามมหาเทพสินะว่าควรจะตอบเเทนเกี่ยวกับฮองเฮายังไง" //5ชั่วโมงผ่านไป//ณ หอประมูลราคาสินค้า "60000เหรียญทองครั้งที่1 60000เหรียญทองครั้งที่2 60000เหรียญทองครั้งที่3....เเละขอเเสดงความยินดีกับท่าน

มหาเทพหลั่นที่ได้รับ เเจกันหุ่ยหยางไปนะขอรับ"

"เอ้ะ..มหาเทพงั้นหรอ" //คิดในใจ(พระเอก)//

"ในที่สุดก็มีของขวัญไปให้องชายเหลิงเเล้วสินะ"

"ท่านมหาเทพข้าขอคุยกับท่านเป็นการส่วนตัวสัก2..3นาทีได้ไหม" //คิดในใจ(พระเอก)//

"องชายมาได้จังหว่ะจังนะ" "มีเหตุอันใดหรือท่านเหลิงถึงมาหาข้าที่โรงประมูล" //2นาทีผ่านไป//

"วันนี้ข้ามาหาท่านมหาเทพเพราะมีเรื่องจะให้ท่านช่วยข้า" //ทำท่าขอร้อง// "องชายมีอะไรให้ข้าช่วย

กันรึ" คือเรื่องที่ข้าอยากให้ท่านช่วยก็คือออ......"

"คืออะไรงั้นรึ.." "......................................."