ฉันชื่อว่าอลิซต้า ชื่อเล่นว่าอีฟ ฉันอาศัยอยู่กับยาย ในแถบชนบทแห่งหนึ่ง บ้านเรือนที่สร้างขึ้นต่ำกว่ามาตรฐาน ความสกปรกรุงรัง และการขาดการรักษาความปลอดภัยที่มั่นคง

แม่ของฉันท้องโดยที่ยังไม่พร้อม แม่ก็เหมือนวัยรุ่นทั่วไป สนุกเฮฮา ไม่ค่อยฟังผู้ใหญ่ มั่วสุมทั้งเหล้ายาปาร์ตี้ ครบสูตร จนไม่รู้ว่าจริงๆแล้วใครเป็นพ่อของฉันกันแน่

ที่จริงแม่จะไปทำแท้งแต่ยายไม่ยอม ยายบอกกับแม่ว่าจะเลี้ยงฉันเอง ถ้าไม่ได้ยายฉันคงไม่ได้เกิดมาแล้วล่ะ

พอแม่คลอดฉันแล้วก็ทิ้งฉันให้ยายเลี้ยง ยายมีอาชีพขายอาหาร อาหารทุกอย่างที่พอจะเลี้ยงชีวิตของทั้งสองคนได้ พอฉันโตขึ้นพอที่จะช่วยเหลือยายได้บ้างแล้ว ฉันก็ตื่นเช้ามาช่วยยายทุกวันก่อนที่จะไปโรงเรียน เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้ไปเล่นที่ไหน ไม่ได้สนุกเหมือนเด็กคนอื่นๆเขา

ชีวิตมีแต่งานและงานมาตั้งแต่เด็ก ฉันช่วยยายขายของ หาบของขายในตลาด โตขึ้นมาหน่อยก็ไปรับจ้างช่วยงานโต๊ะจีน ชีวิตทรหดทำให้ฉันเป็นเด็กก๋ากั่นคนนึงเลยก็ว่าได้

ตอนนี้ฉันมีอายุ 18 ปีแล้ว และเป็นช่วงของการปิดเทอมกลางภาค ปีหน้าฉันก็จะได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย จะเป็นสาวมหาลัยก็คงต้องมีค่าใช้จ่ายมากมาย งั้นเรื่องเงินก็ต้องเป็นสิ่งสำคัญ งานอะไรที่ได้เงินฉันก็ทำหมด แต่ตอนนี้งานหลักที่ทำก็คือการช่วยยายขายของ

ฉันช่วยยายขายของ เราเลิกจากการหาบของไปขายในตลาดเปลี่ยนมาเป็นขายอาหารหน้าบ้าน มีทั้งข้าวแกง อาหารตามสั่ง และบางวันก็เป็นขนม มีบริการส่งอาหารถึงหน้าบ้าน แต่จะรับส่งแค่ช่วงเสาร์อาทิตย์เพราะยายอายุมากแล้วคงไม่สามารถไปส่งอาหารถึงที่ได้

"อีฟ วันนี้มีหลายเจ้าเลยที่ต้องส่ง เหนื่อยหน่อยนะลูก" หลังเตรียมอาหารใส่กล่องเรียบร้อยแล้วยายนิด ก็เอ่ยพูดกับหลานสาวที่กำลังเตรียมตัวใส่หมวกกันน็อค

"ไม่เหนื่อยหรอกจ้ายาย สนุกดี ยายทำเสร็จแล้วก็พักได้เลยนะจ๊ะยาย เดี๋ยวหนูจะไปซื้อของเอง"

อลิซต้าเตรียมตัวไปส่งอาหาร รอบนี้น่าจะเป็นเที่ยวสุดท้ายแล้ว มันเย็นมากแล้วเธอคิดว่ายายควรจะพักผ่อนบ้าง เธอจึงจะอาสาไปซื้อของเตรียมเอาไว้สำหรับขายวันพรุ่งนี้

"ขับรถระวังๆ นะลูก...อย่าซิ่งให้มันมากนักล่ะ ยายยิ่งฝันไม่ดีอยู่"

ยายนิดเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วง เมื่อคืนแกยิ่งฝันว่าวิ่งตามหาหลานสาวจนเหนื่อย แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

"มันก็แค่ฝันนะยาย อย่าคิดมากเลย....โบราณบอกไว้ว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะ" อลิซต้าเอ่ยแซวผู้เป็นยายแล้วขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปทันที

แต่ตอนที่เธอกำลังไปส่งอาหารกับมีรถบรรทุกเสียหลักพุ่งมาชน

"เจ็บ...เจ็บจัง ฮึก!ฉันกำลังจะตายแล้วงั้นหรอ ขอโทษนะจ๊ะยายจ๋า"

แล้วทุกอย่างก็ดับมืดไป

"นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย โรงพยาบาลงั้นหรอ" อลิซต้าลืมตาขึ้นมาในห้องสีขาว

: ที่นี่คงจะไม่ใช่โรงพยาบาลหรอก 

ระหว่างที่เธอกำลังมองไปรอบๆ ก็มีเสียงชายปริศนาพูดขึ้นจากด้านหลังของเธอ อลิซต้าหันมาเห็นผู้ชายรูปหล่อแต่งชุดสีขาว

"คุณเป็นใครคะแล้วถ้าที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลแล้วฉันอยู่ที่ไหน" 

ท่านเทพ : คำถามเดิมๆ ที่นี่ที่ไหน คุณเป็นใคร และข้าต้องตอบเจ้าว่า ที่นี่คือโลกหลังความตาย 

"ฉัน...ฉันตายแล้วหรอ!!" อลิซต้าตกใจเมื่อได้รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน

ท่านเทพ : ใช่ เจ้าตายแล้วเด็กน้อย และข้าคือเทพผู้นำทางวิญญาณ ข้าจะให้เจ้าไปเกิดใหม่ในโลกนิยายที่เจ้าชอบ มันชื่อว่าอะไรนะ?? harry potter ใช่ๆ

"ไปเกิดใหม่ในโลกนิยายได้ด้วยหรอคะ?" อลิซต้าไม่รู้ว่าต้องดีใจหรือเสียใจดีเมื่อรู้ว่าตนเองนั้นตายไปแล้ว แต่ว่าจะได้ไปเกิดใหม่ในนวนิยายที่ตนชอบ

ท่านเทพ : ใช่ 

  "งั้นขอไปเกิดใหม่ค่ะ แต่เดี๋ยวนะคะ?  ทำไมคุณดูใจดีแบบนี้ล่ะค่ะ ไม่ใช่ว่าต้องตรวจสอบก่อนหรอว่าฉันเคยทำสิ่งที่ไม่ดีมาก่อนหรือเปล่า?" อลิซต้าสงสัย มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ

"แบบว่าทำดีขึ้นสวรรค์ทำชั่วลงนรกอะไรประมาณนี้นะคะ"

ท่านเทพ : ....!!!

ท่านเทพ : คือว่า...ข้าสารภาพตามตรงที่จริง เจ้ายังไม่ถึงเวลาที่จะต้องตายแต่....เกิดความผิดพลาดนิดหน่อย 

อลิซต้า : ......🤨😒

ท่านเทพ : อย่ามองข้าแบบนั้นเลยข้ารู้ว่าข้าทำผิดแต่ถ้าจะให้เจ้ากลับไปตอนนี้ก็ไม่น่าได้แล้ว เจ้าคงไม่อยากเห็นสภาพตัวเองหรอก มันออกจะ...แย่ แล้วอีกอย่างนะ ศาสนาต่างๆที่มนุษย์นับถือ บอกพวกเจ้าว่าหลังจากตายไปแล้วจะได้เจอกับนรกหรือสวรรค์อย่างใดอย่างหนึ่ง แต่พวกข้าอยากจะบอกว่า มันไม่มีหรอกนะ การพิพากษาครั้งสุดท้ายนำไปสู่การลงโทษชั่วกับชั่วกันหรือการให้รางวัลชั่วกลับกาละปาวสาน

ท่านเทพ : ความตายไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวแต่อย่างใดเลย เพราะสิ่งที่พวกเจ้าเรียกว่าความตายน่ะมันคือการเกิดใหม่ เพื่อไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงที่ยิ่งใหญ่กว่า เพราะโลกที่พวกเจ้าจะไปเกิดคือการเกิดในโลกแห่งความเป็นจริงในกายภาพ จะมีความสุข ความเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน  เพราะงั้นการเกิดใหม่คือการชดใช้กรรมนั่นเอง

"โลกที่ฉันกำลังจะไปเกิด ก็คือนรกหรือสวรรค์ สินะคะ" เรื่องราวที่ได้ฟังนั้นดูแตกต่างกับสิ่งที่เธอรู้มาก

ท่านเทพ : คงจะเป็นเช่นนั้น

"งั้นฉันคงไม่มีทางเลือกมากนักหรอก ไปเกิดใหม่ก็ได้ แต่คุณควรจะ.....ให้พรหนูสักหน่อยนะคะ ไหนๆคุณก็เป็นคนทำให้หนูตาย" มาถึงขั้นนี้แล้ว อลิซต้าคิดว่าควรจะต่อรองสักหน่อย

ท่านเทพ: เจ้าเล่ห์จริงๆเลย แต่ก็ช่างเถอะข้าผิดเอง ที่ที่เจ้าจะไปเกิดยังไงมันก็เป็นโลกเวทมนต์ โลกเวทมนต์อะไรก็เกิดขึ้นได้ ข้าจะให้พรเจ้าแล้วกัน แค่ 3 ข้อพอนะ 

"ขอบคุณค่ะ~"

ท่านเทพ: รีบ ขอ ได้แล้ว

ครั้งแรกเลยที่ได้ลองแต่งนิยาย ถ้าไม่ดียังไงขอโทษด้วยนะค่ะ

แต่ถ้าชอบ ก็ฝากกดติดตาม กดหัวใจ❤️ หรือคอมเม้นต์เพื่อเป็นกำลังใจด้วยน้าาา

"ข้อแรกขอเกี่ยวกับ ตัวตนแล้วกันนะคะ ขอเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย เป็นเลือดบริสุทธิ์ แต่เป็นตระกูลที่ไม่ได้เคร่งเรื่องสายเลือด" อย่างแรกก็ต้องรวยไว้ก่อน ชีวิตจนๆไม่เอาอีกแล้ว

ท่านเทพ : ได้ๆ( จดลงกระดานสีดำ )

"ข้อที่สอง เกี่ยวกับความสามารถแล้วกันค่ะ ขอมีพลังเวทย์ที่แข็งแกร่ง มีความสามารถพิเศษคือการหยั่งรู้ จดจำและเรียนรู้ได้ว่องไว" ไปเกิดในโลกเวทมนต์ไม่มีความสามารถก็ตายอย่างเดียวสิ 

ท่านเทพ : หยั่งรู้นี่คือยังไงเจ้าอยากมองเห็นอนาคตได้อย่างนั้นหรือ 

"ไม่ใช่แค่อนาคตนะค่ะ แต่สามารถเห็นอดีตของแต่ละคนได้ อ้อและที่สำคัญขอความจำในโลกเก่าด้วยนะคะ" อริซต้า ยิ้มให้ท่านเทพ ท่านเทพกรอกตามองบน 

ท่านเทพ : ได้ ข้าจะให้เจ้าเห็นอดีต เพียงเจ้าสัมผัสบุคคลนั้นแล้วปรารถนาที่จะเห็นแต่เจ้าจะไม่ได้เพียงแค่เห็น แต่จะรู้สึกถึง ความทุกข์เจ็บปวดของคนผู้นั้นด้วย แต่เรื่องเห็นอนาคตข้าคงให้เจ้าไม่ได้มันมากเกินไป 

"แต่...ก-ก็ได้ค่ะ" อลิซต้ากำลังจะเอ่ยแย้ง แต่เมื่อหันไปเห็นสีหน้าท่านเทพ 

ท่านเทพ : ยังไงเจ้าก็จำเหตุการณ์เนื้อเรื่องได้อยู่แล้วนี่ แล้วอีกอย่างการรู้ทุกอย่างมันจะสนุกตรงไหน...จริงไหม(ท่านเทพยกยิ้มมุมปากแบบเจ้าเล่ห์)

'อ๋อ...มันเป็นแบบนี้นี่เอง คิดจะแกล้งกันสินะ..ชิ ช่างเถอะ'

ท่านเทพ : ข้าได้ยินนะ

"ข้อสุดท้าย ขอเป็นคนสวยค่ะ สวยและสง่างาม ชายหญิงที่ได้เห็นรอยยิ้มของฉันก็จะรู้สึกรักและเอ็นดู"

ท่านเทพ : .....(มองอลิซต้า ตั้งแต่หัวจรดเท้า)

"ทำไมคะอยากเป็นคนสวยมันผิดตรงไหน" อลิซต้าถามขึ้นเมื่อเห็นปฏิกิริยาของท่านเทพ

ท่านเทพ : คนเรามักจะขอในสิ่งที่ตัวเอง...ไม่มี

"มันแปลกตรง-- เอ๊ะ!...คุณจะบอกว่าฉันไม่สวยหรอ!"

ท่านเทพ : เจ้าเป็นคนพูดนะ(ท่านเทพทำหน้าสะใจนิดหน่อย)

ท่านเทพ : เอาล่ะพรของเจ้าครบสามข้อแล้ว

"เดี๋ยวก่อนค่ะ ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ คือว่า...ยายของฉัน"อลิซต้าทำหน้าเศร้า เธออยู่กับยายแค่สองคนเธอมาตายแบบนี้ ยายคงจะเสียใจมากไม่มีเธอแล้วยายจะอยู่ยังไง

ท่านเทพ : เจ้าอย่ากังวลไปเลย การสูญเสียคนที่รัก ย่อมนำพาซึ่งเจ็บปวดและโศกเศร้า ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ย่อมพบเจอกับความเจ็บปวดของการสูญเสียเรื่อยไป 

อลีซต้า : ......🥺🥺🥺

ท่านเทพ : เอาเถอะๆ....ยายของเจ้าบวช นั่นเป็นการดีแล้วจิตใจของยายเจ้าจะได้สงบ การบวชเป็นการช่วยเยียวยาจิตใจ แล้วก็ยังเป็นบุญกุศล อีกด้วย 

อลิซต้าได้ฟังก็รู้สึกสบายใจขึ้นอย่างน้อยยายก็ไม่ได้เศร้าเสียใจมากเกินไป มันคงเป็นทางที่ดีที่สุดแล้ว

ท่านเทพ : เอาละข้ามีดวงวิญญาณอีกมากมายที่ต้องนำทาง มันคงถึงเวลาที่เจ้าต้องไปแล้ว ขอให้เจ้าโชคดี

ว้ายยย! 

อลีซต้าเหมือนถูกดูดเหวี่ยงด้วยความเร็วเหมือนอยู่บนรถไฟเหาะ

ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

"อีกนิดเดียวค่ะ ใกล้แล้วค่ะ อดทนอีกหน่อยนะคะคุณแม่" นางพยาบาลพูดให้กำลังใจหญิงสาวที่กำลังคลอดลูก

"อื๊ดดดด!" หญิงสาวส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด 

"อดทนอีกหน่อยนะที่รัก ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่ข้างๆ คุณ" ผู้เป็นสามีให้กำลังใจภรรยาด้วยน้ำตา นึกสงสารภรรยาจับใจ

"เบ่งอีกรอบนึงนะคะคุณแม่ ใกล้แล้วค่ะ"

"อื๊ดดดด!" ผู้เป็นแม่เบ่งด้วยแรงเฮือกสุดท้าย ในที่สุดเด็กก็คลอดออกมา

"ออกแล้วค่ะ ดีใจด้วยนะคะ คุณพ่อคุณแม่ พวกคุณได้ลูกสาว" นางพยาบาลเอ่ยแสดงความยินดี

"เก่งมากเลยที่รัก คุณเก่งมาก" ผู้เป็นสามี จูบไปที่หน้าผาก ปลอบภรรยาด้วยความรัก

 "ทำไมลูกถึงไม่ส่งเสียงล่ะคะคุณ?"

 "คุณพยาบาลครับมีปัญหาอะไรหรือเปล่าทำไมลูกผมถึงไม่ร้อง?"

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังสนทนากันด้วยความกังวล อลิซต้ากำลังงงว่าเกิดอะไรขึ้น??

"ปกติดีค่ะ รอสักครู่นะคะ"  จากนั้นนางพยาบาลจับอลิซต้าห้อยหัวแล้วฟาดไปที่ก้น

         เพี๊ยะ!

" โอ๊ย!!!.....ตีกันทำไมวะ"  'เจอหน้ากันครั้งแรกก็ตีกันเลยหรอ กูจะรอดไหมเนี่ย'

         เพี้ยะ!

" โอ๊ย!!....กูเจ็บบบบ...อุแว้!!...อุแว้!!....พูดอะไรกันก็ไม่รู้ตีกูอย่างเดียว😭😭 "

 "ร้องแล้วค่ะ ปกติดีแข็งแรงดีทุกอย่างค่ะคุณพ่อคุณแม่" จากนั้นพยาบาลก็อุ้มอลิซต้ามาให้คุณแม่

คุณพ่อคุณแม่ก็น้ำตาไหลเพราะได้ลูกสาวสมใจ

 "ได้ลูกสาวสมใจแล้วนะคะ ดีใจไหมคะคุณ" คุณแม่ยิ้มทั้งน้ำตา

"ขอบคุณนะครับที่รักที่มอบสิ่งที่พิเศษให้กับผม ผมรักคุณนะ สัญญาว่าคนนี้จะเป็นคนสุดท้ายแล้ว ผมเห็นคุณเจ็บอีกไม่ไหวแล้วล่ะ"  น้ำตาลูกผู้ชายไหลออกมาไม่ใช่เพราะความอ่อนแอ แต่เพราะความรัก ความรักที่มีต่อลูกและภรรยา

อลิซต้ากำลังงงในสิ่งที่ชายหญิงคู่นี้กำลังพูดกันเธอฟังไม่รู้เรื่อง แต่ที่รู้แน่ๆคือทั้งสองเป็นพ่อแม่ของเธอ

"เจ้าตัวเล็ก นี่พ่อนะคะ พ่อชื่อ อองเดร ส่วนแม่ชื่ออารีเซีย พวกเราเป็นตระกูลบัลธาซาร์ "

อลิซต้า .................?? 

.

.

.

.

.

.

.

อย่าลืมคอมเม้นต์เพื่อเป็นกำลังใจในการแต่งตอนต่อไปด้วยน้าาา😘

แนะนำตัวละครตระกูลบัลธาซาร์

กูลบัลธาซาร์ ตระกูลเลือดบริสุทธิ์ทางฝรั่งเศส ต้นตะกูลเคยเป็นองครักษ์ผู้คุ้มครองกษัตริย์ จึงเป็นตะกูลผู้วิเศษที่มีอำนาจทางแถบฝรั่งเศส ว่ากันว่าคนในตระกูลมีพลังเวทย์ที่แข็งแกร่งและมีความสามารถพิเศษ

อองเดร บัลธาซาร์

เกิด 2 ธันวาคม 1926  อายุ 51 เลือดบริสุทธิ์ 

ถ้าพูดถึงอองเดร ต้องนึกถึงความโหดที่ใครๆก็ต้องเกรง อองเดรไม่ได้มีอำนาจแค่ในโลกผู้วิเศษ แต่เขายังทำธุรกิจด้านมืดในโลกมักเกิ้ลอีกด้วย แต่ถึงจะดูโหดแต่ก็น่ารักสำหรับลูกๆและภรรยา 

อารีเซีย บัลธาซาร์ เกิด 2 ธันวาคม 1926 อายุ51 เลือดบริสุทธิ์ อารีเซีย สืบเชื้อสายมาจากประเทศจีน เป็นภรรยาของ อองเดร บัลธาซาร์ มีนิสัยดุเจ้าระเบียบแต่มีเหตุผล

อาร์โนด์ บัลธาซาร์ เกิด 30 ธันวาคม 1883 อายุ 94 เลือดบริสุทธิ์ 

เป็นคนที่พูดจาดี เจ้าเล่ห์นิดๆ เข้ากับคนได้ง่าย สามารถโน้มน้าวคนได้ด้วยวาจา มีบุคลิกที่เข้มแข็งในสายตาของคนรอบข้าง 

อเบลารด์ บัลธาซาร์ (แฝดพี่) เกิด 23 ธันวาคม 1954 อายุ23 เลือดบริสุทธิ์ 

ลูกชายคนโตของอองเดรกับอารีเซีย นอกจากจะศึกษาที่โรงเรียนเวทมนต์เขายังเรียนจบทางด้านการแพทย์ ทั้งปริญญาตรี โทและด็อกเตอร์ในโลกมักเกิ้ล ขณะที่ภายนอกฉากหน้าผู้บำบัดในโรงพยาบาลเซนต์มองโก เขายังเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่คิดค้นสารเคมี และอาวุธชีวภาพ 

อเดลารด์ บัลธาซาร์  (แฝดน้อง) เกิด 23 ธันวาคม 1954 อายุ23 เลือดบริสุทธิ์

อเดลารด์คือลอร์ดบัลธาซาร์ ที่ 1  ผู้นำตระกูล   เป็นคนที่ค่อนข้างแตกต่างจากสมาชิกในครอบครัวค่อนข้างมาก เย็นชาพูดน้อย (ประหยัดคำพูด) เป็นรัฐมนตรีกระทรวงเวทมนต์ฝรั่งเศสไม่ยุ่งเกี่ยวงานสีเทาและที่สำคัญไม่เจ้าชู้ 

อชิลเลอะ บัลธาซาร์ เกิด 16 ธันวาคม 1955 อายุ 22 เลือดบริสุทธิ์ 

ลูกชายคนที่ 3 ของอองเดรกับอารีเซีย หนุ่มขี้เล่นอารมณ์ดี มีดีกรีเจ้าชู้เต็มพิกัด เรียนจบจากโรงเรียนเวทมนต์โบซ์บาตง เป็นเจ้าของธุรกิจผับ-บาร์ ไม่สนใจทำงานในโลกเวทมนต์ เป็นนักร้องนักแสดงในโลกมักเกิ้ล

-----------------

คนตระกูลบัลธาซาร์ต้องเป็นลูกรักพระเจ้าแน่ๆ 😘