ทุกยามเช้าและยามมืดตาสินจะท่องคาถาเวทมนต์ที่ได้มาจากครูบาร์อาจารย์ต่างๆที่แกได้ไปเสาะหามา # โอม....!คะลุกคะลุกกูจะปลุกทั้งนะ กูจะปลุกทั้งโม อิติปิโสนะโมพุทธธายะ เพลี้ยง! แกท่องบทสวดมนต์จนขึ้นใจจำได้ทุกตัวหนังสือ ไม่ว่าวิชาใดๆที่แกได้มาจากครูบาร์อาจารย์ต่างๆ! คราวนี้ไม่มีอะไรมาทำอะไรตัวของกูได้แล้วหวังว่าตัวของกูเองคงจะอยู่ยงคงกระพัน ฟันแทงไม่เข้า แม้แต่ลูกกระสุนปืน55#แต่คาถาทุกคาถาที่ตาสินได้ไปเสาะแสวงหามาร่ำเรียนนั้นล้วนแต่วิชาที่ได้ตั้งครูตั้งคันทั้งนั้น แต่ร่ำเรียนวิชาประปนกันไป ในแต่ละวิชาครูบาร์อาจารย์ได้ตักเตือนบอกสอนกล่าวเอาไว้ว่า ห้ามทำผิด กินผิด วิชาที่ได้ร่ำเรียน แต่มาวันหนึ่งตาสินแกหลงลืมไปว่าวิชาที่แกได้ร่ำเรียนมา ครูบาร์อาจารย์เขาห้ามเดินลอดราวตากผ้า แต่ตาสินก็หลงลืมไปในวันนั้นตอนมืดๆ พอตาสินแกได้เดินลอดราวตากผ้าไปแล้วแกก็กลับขึ้นยังกระท่อมของแกที่ทำเอาไว้อยู่อาศัยเพื่อพักผ่อนกาย# นอนพักสักกระหน่อยวันนี้ ไม่รู้ว่ากูได้ทำอะไรบ้าง เห้อ!ชีวิต ทุกเพราะปากเพราะท้องแท้ๆ ไม่รู้ว่าเกิดมามีปากมีท้องทำไม#หลังจากตาสินบ่นพรึมพรำจบ แกก็หลับหม่อยไปในค่ำมืดของวันนี้ อย่างสบายกายของแก ดึกสงัด เงียบสงบ ท่ามกลางความมืดสนิท มีสายลมพัดผ่านหลังคากระท่อมมุ่งหญ้าคาของแกอย่างแผ่วเบา เสียงดังคร๊อกแคร๊กๆ ในขณะที่ตาสินแกนอนหลับอยู่อย่างสนิทนั้น รูจมูกของแกก็ได้มีแสงไฟเปล่งประกายออกมาทั้งสองรูและก็ได้มีคล้ายเหมือนเขม่าดินปืนติดอยู่ข้างในรูจมูกของแก ฟ้าสางวันใหม่ ตาสินได้ตื่นจากนอนหลับไหลมาทั้งคืนก็ได้ตื่นลุกเดินออกจากข้างในกระท่อมของแกเพื่อจะล้างหน้าแปลงฟัน ในมือถือกระจกส่องหน้าดูใบหน้าของตัวเองอยู่อย่างไม่กระพริบตาของแกเลย ตาสินได้แลซ้ายแลขวาดูสัดส่วนใบหน้าของแกอย่างละเอียดถี่ถ้วน แกมองไปดูรูจมูกของแก และแกก็ได้มองเห็นคล้ายกับเขม่าดินปืนอยู่ในรูจมูกของแก#อะไรกันหว่ะ!รูจมูกของกูมันทำไมดำตื๊ด!ตื๋อ!เหมือนกับท่อไอเสียของรถยนต์อย่างนี้! น่าแปลก!#ตาสินตาไม่รู้ตัวเองเลยว่ารูจมูกของแกมันออกแสงได้ เพราะแกได้เดินลอดราวตากผ้า และแกก็ได้กลับกลายเป็นผีเป้าไปโดยที่แกเองไม่รู้ตัวเลยแม้แต่นิดเดียว หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา หลังจากตะวันลับเหลี่ยมโลกความมืดสนิทก็ได้ปกคลึมพื้นฟ้าแผ่นดินตาสินแกหลังจากสวดมนต์บริกรรมคาถาที่แกได้ร่ำเรียนมาแล้ว แกก็ล้มหัวลงหมอนแล้วหลับหม่อยไป คืนนี้ ด้วยฤทธิ์เดชอำนาจวิชามนต์ที่สินตาได้ร่ำเรียนมาเเละก็ทำผิดข้อห้าม มันได้ออกฤทธิ์ พาร่างตาสินที่หลับนิทลุกขึ้นยืนในขณะที่ตาสินแกนอนหลับอยู่ข้างในกระท่อมของแก แล้วเดินออกจากกระท่อมของแก โดยที่รูจะมูกของแกท้้งสองข้างออกแสงเปล่งประกายอมเขียวเดินออกจากกระท่อมของแกไป#หุหุหุ!จะมีกบมีเขียดให้กูได้จับกินไหมนะ!หิวจะแย่เต็มทีแล้ว ตาสินแกย่างก้าวขาเดินไปตามท้องไร่ท้องนาไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแกได้ยินเสียงของกบมันส่งเสียงร้อง แอ๊บๆ โอ๊บๆ

หุหุหุ!แหล่มกูเลยงานนี้ กำลังหิวจัดมากเลยท้องร้องจ๊อกๆ ตาสินไม่รีรอ รีบก้าวย่างขาเดินตรงมายังเสียงของกบมันร้องที่อยู่ในโพงหญ้าคาอันรกทึ๊บ! พอแกเดินมาถึงยังเสียงกบที่มันร้องแกก็ได้สอดส่องสายตาแลซ้ายแลขวาหาเสียงที่มาอยู่ของกบมัน#ทำไมมันรกทึ๊บเอาอย่างนี้หว่ะ!#ด้วยแสงไฟที่เปล่งประกายที่มันส่องออกมาจากรูจะมูกทั้งสองข้างของตาสินที่เเรงกล้า แกจึงได้เห็นตัวกบอย่างรวดเร็ว#55อยู่ตรงนั้นเองมึง มาเป็นอาหารของกูชะโดยดี#ตาสินไม่รีรอรีบเอามือทั้งสองข้างของแกตระคุบกบอย่างรวดเร็ว กบไร้ซึ้งที่จะกระโดยหนีเอาตัวรอด หลังจากตาสินแกตระคุบกบได้แล้ว#หุหุหุ!ตัวใหญ่จิ๊บหายเลยกินตัวเดียวคงจะอิ่มท้องแล้วหล่ะมังงานนี้กู พอแกพูดจบคำ แกก็รีบเอากบยัดเข้าปากของแกแล้วรีบเอาฟันงับฉีกออกเป็นชิ้นๆกินอย่างอร่อยปากมันส์ในอารมณ์ของแก#อร่อยจิ๊บหายอย่างนี้ต้องได้เดินหากินอีกตัวชะแล้วคืนนี้!ตาสินหลังจากแกกินกบที่แกได้หมดแกก็ได้เดินหากบอีกต่อไปเรื่อยๆตามท้องไร้ท้องนาของพวกชาวบ้าน#นี่มันกี่ทั่มกี่ยามแล้วหว่ะ!เดินนานแล้วยังไม่เห็นตัวกบอีกสักตัวเลยกู เริ่มเมื่อยขาเอาชะแล้ว สังขารนี่!มันไม่น่าแปเอาเร็วชะขนาดนี้เลยเฮ้อ!ไม่เหมือนกับหัวใจเลยไม่ยอมแก่ มีแต่อยากกับอยาก#ตาสินเดินไปบ่นไป# เราเดินมาไกลแล้วนี่!กว่าจะเดินกลับเข้าในหมู่บ้านคงอีกนานแน่เลย#หลังจากนั้นตาสินแกก็กลับหลังหันจะเดินกลับเข้าในหมู่บ้าน#แอ๊ก!อี้แอ๊กๆ#เสียงไก่มันเริ่มขันแล้วสงสัยจะเริ่มสว่างแน่เลย เทียงนาเทียงนั้นคงได้เลี้ยงไก้เอาไว้เยอะแน่!พรุ่งนี้กูค่อยมากินไก่ที่เถียงนาเถียงนั้นดีกว่ารีบกลับดีกว่าเดี๋ยวมีคนเดินมาเห็นกู#คืนนี้ตาสินรีบเดินกลับเข้าในหมู่บ้านยังที่กระท่อมเพิงพักอาศัยของแกอย่างเร่งรีบ กว่าแกจะเดินกลับเข้ามาถึงยังกระท่อมของแกก็เล่นเอาเกือบจะฟ้าสาง#ดีนะที่กูเดินเร็วมิอย่างนั้น ฟ้าสางก่อนไทยบ้านคงเห็นตัวของกูแน่ๆ ตาสินหลังจากเดินหาอาหารกินมาทั้งคืนพอแกมาถึงยังกระท่อมเพิงพักของแกแกก็ล้มหัวลงหมอนแล้วแกก็หลับหม่อยไป!#