...ผมชื่อ คนดี อายุ 17 ผมไม่ค่อยชอบชื่อตัวเองสะเท่าไหร่...
...เพราะว่ามันไม่เพราะ ผมเป็นคน INFJ เป็นคนนิ่ง ๆ...
...ชอบอยู่เงียบ ๆ ผมไม่ค่อยเข้าหาใครก่อน ไม่สิ...
...ผมไม่เคยเข้าหาใครก่อนด้วยซ้ำ...
...วันนี้ผมย้ายมาอยู่โรงเรียนประจำวันแรก พอมาถึงห้อง...
...ชั้น 2 เบอร์ 202 เลขสวยมาก ผมก็นั่งเงียบ...
...ไม่คุยกับรูมเมทอีกสามคนเลย และรูมเมทก็ชวนผมคุยก่อน...
...รูมเมทผมชื่อ วุธ,ศุกร์ และ ม่อน...
...วันนี้พวกเขาชวนผมไปกินข้าวที่ชั้น 3 ห้อง 304...
...ผมได้เจอกับเขาครั้งแรก เขาน่าเหมือนเสือมากกกกก...
...ผมชอบเขาตั้งแต่ครั้งแรกเจอ...
...เขาชื่อ ซัง อายุ 16 ตอนแรกผมนึกว่าเขาชื่อ ต๊อด...
...เพราะเพื่อนเขาเรียกแบบนั้น...
...แต่ที่จริงเป็นแค่ชื่อเล่นที่เพื่อนเขาเรียก...
...ตอนนั้นผมยืนอยู่ แล้วเขาก็บอกผมว่า "นั่งก่อนสิ"...
...ถึงจะเป็นเพียงประโยคสั้น ๆ แต่เขาทำผมเขินไป ...
...3 วัน 3 คืนเลย!!!!!!...
...หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับเขาอีกเลย ได้แค่แอบมอง...
...แต่อยู่ ๆ วันนั้นผมกินข้าวเพิ่งเสร็จ แล้วพอผมเงยหน้าขึ้น...
...ก็เห็นเขามองผมอยู่ ผมก็คิดว่าเขาคงมองหาคนแหละ...
...แต่แล้ว เขาก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมา ผมเห็นได้ชัดเลยว่า...
...เขากำลังถ่ายรูปผมอยู่ เพราะเขาใช้กล้องหน้า...
...แล้วเขาก็ซูม จนผมเห็นตัวเองในนั้น ผมทำอะไรไม่ถูก...
...เลยนั่งนิ่งให้เขาถ่าย อต่อล้วเขาจะตัวแล้ว ว่าผมเห็นแล้ว...
...ก็ผมเล่นมองกล้องสะขนาดนั้น เขาก็ต้องรู้แล้วและ...
...หลังจากนั้นเขาก็เอาโทรศัพท์ลง แล้วเขาก็หลบหน้าผมอีก...
...ผมงงมากนอนไม่หลับเลยทั้งคืน แล้วหลังจากนั้น...
...ไม่ว่าผมจะเจอเขาที่ไหน เขาก็จะหลบน่าผมอยู่ตลอด...
...ไม่ว่าจะในห้องเรียน ถนน ทางเดิน...
......เวลาก็ล่วงเลยมาถึง วันที่ 31/12/2021 วันนี้รูมเมทกลับบ้าน 2 คน เหลือแค่ผมกับ ศุกร์ ผมนัดกับเพื่อนอีก 2 คน ชื่อ ใสปราด กับ เมือง เพื่อไปเคาท์ดาวน์กัน......
...และมันก็มีจังหวะนึงที่ ใสปราด ไปเข้าห้องน้ำ...
...เลยเหลือแค่ผมกับ เมือง 2 คนนั่งอยู่ด้วยกัน ไม่น่าเชื่อว่า ซัง เขาจะมาที่นี่ด้วยเหมือนกัน เขาเดินเขามานั่งแล้วก็มองน่า ด้วยความที่ตรงนั้นมันมืด เลยไม่รู้ว่าเขามองน่าใคร...
แต่ที่รู้คือเขามองแล้วก็ยิ้ม
...ตอนนี้ก็ได้เวลาแล้ว 00:00 1/1/2022...
...ถึงผมจะไม่ได้อยู่ใกล้กับ ซัง ขนาดนั้น...
...แต่อย่างน้อยก็ได้เคาท์ดาวน์ด้วยกัน...
...หลังจากนั้น ซัง กับ เมือง ก็อยู่ด้วยกันบ่อยมาก...
...ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะชอบกัน...
...ในวันงานโรงเรียน คนมางานเยอะมาก...
...และผมก็คิด ถ้าได้นั่งกินข้าวกับเขาก็คงจะดี...
...แล้วโชคก็เข้าข้างผม ด้วยความที่คนเยอะ ผมเลยได้นั่งกับ ซัง แต่น่าเสียดาย ที่ตรงกลางระหว่างเรา มันมี ไอ้เมือง นั่งอยู่ด้วย...
และ ซัง ก็ชวนผมคุย
"นี้มึงเป็นคนที่ตึงภาษาอังกฤษใช่ไหม"
"ใช่"
"แล้วมึงไม่ได้เป็นตัวแทนพูดภาษาอังกฤษเหมือน
ใสปราด หรอว่ะ"
"ไม่อ่ะสงสัยตึงไม่พอ ครูเลยไม่ให้'
...จากนั้น ซัง ก็คุยกับ เมือง จนผมรู้สึกว่า ฉันมาทำอะไรที่นี้...
...และตอนนี้ก็ได้เวลาสอบ และตอนที่ทำข้อสอบ...
...ผมที่กำลังคิดอยู่ว่าข้อต่อไปตอบว่าอะไร...
...แล้วผมก็มองไปที่ ซัง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ ซัง...
...กำลังมองผมอยู่ ผมกับ ซัง เราสบตากัน น่าจะ 2-3 วิ...
...แล้วก็เป็น ซัง ที่รู้ตัวก่อนเหมือนเดิม แล้ว ซัง...
...ก็หันน่าหนีผมอีกแล้ว...
...ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่ได้มีแค่ผมที่แอบมอง ซัง อยู่ฝ่ายเดียว...
...ซัง ก็น่าจะกำลังแอบมองผมอยู่เหมือนกัน ไม่ว่าจะตอนที่...
...ซัง เล่นบอล,กินข้าว หรือทำอะไรก็ตาม...
...ตอนนี้ผมเครียดมากว่า ที่ ซัง มองผม เป็นเพราะอะไร...
...เขาอาจจะรู้ว่าผมชอบ หรือแค่อยากเป็นเพื่อนผม...
...หรือคิดว่าผมเป็นโรคจิตที่มองแต่เขา หรืออะไร...
...ผมไม่รู้จะทำไงเลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษา ใสปราด...
...พอผมเล่าเรื่องจบ มันก็พูดเลยว่า...
"โอ้โห คนที่มึงชอบอ่ะ คนที่น่าเหมือนเสือแน่นอน
ไอ้ซัง แน่นอน"
"ไม่ใช่ ทำไมมึงคิดงั้นอ่ะ"
"มึงไม่ต้องมาโกหกเลย มองจากดาวพลูโตยังรู้เลย
ว่ามึงอ่ะชอบ ไอ้ซัง"
"มึงอย่าบอกใครนะไม่งั้นกูเอามึงตายแน่"
"จ้า กูไม่บอกใครหรอก ว่ามึงนะชอบ ไอ้ซัง"
"มึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"ไม่"
"อยากตายออ"
"เดี๋ยวก่อน นี้มันแมวนี่"
"ก็แมวนั้นแหละ ไม่ใช่หมา"
...ตอนที่ผมวิ่งไล่ ใสปราด อยู่ ก็บังเอิญเจอแมวตัวหนึ่ง...
...ใสปราด เป็นผู้ชายที่นิสัยตัวแม่ตัวมัมมากกก...
...ดูเหมือนว่าเขาจะชอบแมวมากด้วย...
"มึง เล่นแมวกันไหม?"
"ไม่อ่ะ กูแพ้ขนแมว"
"มึงแพ้ขนแมวออ"
"ไม่อ่ะ ก็แค่ข้ออ้างที่กูไม่อยากเล่นกับแมวเอง"
"ทำไมมึงคิดงั้นอ่ะ น้องออกจะน่ารัก"
"กูไม่ชอบแมว เพราะชอบเสือ"
"ออ~~~ รู้แหละ"
...นั้นแหละคับ สุดท้ายก็มีคนรู้ว่าผมชอบ ซัง...
...ผมคิดมาตลอดเลยนะ ว่าผมไม่เหมาะกับ ซัง หรอก...
...แต่ถึงจะพยายามตัดใจ สุดท้ายก็ทำไม่ได้อยู่ดี ทำไงได้ละ...
...ซัง ทั้งหล่อ,ขาว,หุ่นดี,เฟรนลี่,ตลก,อบอุ่น,เอาใจใส่...
...ตรงสเปกขนาดเนี้ย เลิกชอบได้ก็บ้าละ...
...ยังไม่พอผมยังทำตังค์หายอีก 2,000฿ ควงซวยจริงๆเลย ว่าจะเก็บตังค์ไว้ซื้ออัลบั้ม TWICE คัมแบ็กล่าสุด scientist...
...ถูกใจผมมาก อยากให้ทุกคนลองฟังดู...
...ในการโหวตคนหล่อปีนี้ ไม่น่าเชื่อ ท็อป 3 มีผมกับ ซัง ด้วย ส่วนอีกคนชื่อ คิน...
...และตอนที่ ซัง กำลังเล่นกับเพื่อนเขาอยู่...
...ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพราะคิดว่า ซัง คงไม่เห็นหรอก...
...แอบถ่ายสักนิดสักหน่อยก็แล้วกัน แต่ตอนที่ถ่ายอยู่ ซัง ก็เห็น...
"เฮ้ย อย่าแอบถ่ายดิ"
"เปล่า.... แค่เช็คกล้อง"
...แล้วบทสนทนาก็จบด้วยความเร็วแสง แต่ถึงผมจะพูดแบบนั้น...
...ในใจก็อยากบอกกับ ซัง ว่า "กูชอบมึงนะไอ้เสือ"...
...จากนั้นก็ไม่ได้เจอ ซัง อีกเลย เพราะปิดเทอม กลับบ้านหมด...
...เหลือแค่ 2-3 คนเอง เวลาที่ผมคิดถึง ซัง...
...ก็ทำได้แค่ดูรูปที่ผมแอบถ่ายเขาใว้แค่นั้นแหละ...
แต่เอ้ ผมคิดอะไรดี ๆออกแล้วแหละ
...เปิดเทอมแล้ว ผมคิดว่าผมควรจะไปสารภาพกับ ซัง...
...แต่ถ้าเขาเกลียดผมล่ะ หรือเขาไม่ได้ชอบผู้ชาย...
...หรือเขาอาจจะประนามผมก็ได้ ตอนนี้ผมกลัวไปหมดแล้ว...
...จะเก็บไว้ก็อึดอัด จะบอกก็ไม่กล้ามันมีแค่วิธีเดียวนั่นก็คือ...
...กินเหล้าให้เมาเดี๋ยวอารมณ์ก็มาเอง เอา เป็นไงเป็นกัน...
...ผมไปกินเหล้าจนเมา หลังจากนั้นอารมณ์ก็เริ่มได้...
...ผมเข้าไปหา ซัง ทันที โดยไม่ลังเล...
"เฮ้ย มึงออกมานี้หน่อยสิ"
"มึงจะไปไหนของมึงเนี่ย เมาหรอ"
"มาก่อน กูมีเรื่องจะบอกมึงอ่ะ"
"เxี้ยอะไรว่ะเนี้ย'
"กูชอบมึงโว้ย ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ กูแอบมองมึงตลอด มึงก็น่าจะรู้ นี้มึงโง่หรือโง่เนี่ยฮ่ะ"
"มึงชอบกูหรอ"
"ก็เออดิว่ะ หูหนวกหรือไง ต้องให้บอกกี่ครั้งว่ากูชอบมึง กูชอบมึง กูชอบมึง เนี่ย กูกินไม่ได้นอนไม่หลับก็เพราะมึง มึงคนเดียวที่ทำให้กูเป็นแบบนี้ กูชอบมึงแล้ว มึงก็ต้องชอบกูกลับด้วยสิ มีไหมมารญาติอ่ะ"
"นี่มันเวรกรรมหรือวาสนากูว่ะเนี่ย ต้องมาฟังไอ้นี่บ่น"
"......."
"มึง หลับแล้วหรอ คุยกันก่อน"
...แล้ว ซัง ก็พาผมกลับห้อง...
...เช้าวันต่อมา ผมตื่นมาเจอ ซัง นอนอยู่ข้าง ๆ นี่ผมไม่ได้ฟันไป...
...มันคือ ซัง จริง ๆ ผมปลุก ซัง เพื่อให้ตื่นมาเคลียร์เรื่องเมื่อคืน...
...เมื่อ ซัง ตื่น ผมเป็นก่อนเลย...
"เรื่องเมื่อคืน มึงไม่บอกใครได้ไหม กูกลัวโดนบูลลี่อ่ะ"
"แล้วทำให้กูต้องเก็บเป็นความลับด้วย"
"มึงอ่ะ อย่าบอกใครได้ไหมกูขอ"
"แล้วแต่กูไม่บอกใคร กูจะได้อะไร"
"แล้วมึงอยากได้อะไรล่ะ"
"งั้น มึงก็มาเป็นเบ่ให้กูดิ แล้วกูก็จะไม่บอกใคร"
"มันต้องขนาดเท่าไหร่ออ"
"หรือมึงจะไม่เอา"
"เอา ๆ มึงก็กลับห้องมึงไปได้แล้ว"
"กูเป็นเจ้านายมึงนะ ไล่กูไม่ได้ กูจะนอนตรงนี้"
"ไม่ได้ เดี๋ยวต้องไปเรียนแล้ว"
"ไปเรียนบ้าอ่ะไร วันนี้วันอาทิตย์"
"เออ... จริงด้วย"
"คำสั่งแรกของกูคือ มึงต้องนอนกับกู"
"มึงจะบ้าออ"
"กูหมายถึงนอนเฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร"
"กูหิวอ่ะไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า"
"อ้าวเฮ้ย กูไปด้วย'
...ตอนแรกนึกว่าถ้าสารภาพไปแล้วจะช่วยอะไรได้บ่าง...
...แต่ว่าวุ่นกว่าเดิม แล้วผมก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวกับ ซัง คับ...
"ฮ่ะ มึงกินเข้าไปได้ไงเนี่ย ก๋วยเตี๋ยวสามจาน"
"ก็กูหิวอ่ะ มึงมานั่งกินกับกูแบบนี้เพื่อนมึงจะไม่งงออ"
"กินเยอะแต่ตัวเล็กแค่นี้ กูโครดอิจฉามึงเลย ที่ไม่ต้องออกกำลังกาย ก็ผอมได้"
"เฮ้ย กูก็อิจฉามึงเหมือนกัน"
"เรื่องไรว่ะ'
"ก็มึงขาวอ่ะ กูไม่เห็นมึงพากันแดดเลย แต่มึงก็ยังขาว ขาวเหมือนแดกหลอดไฟเข้าไปทั้งอันอ่ะ"
"เหว่อละ กินเข้าไป"
...ผมขอให้เรื่องราวทั้งหมดมันดีขึ้นด้วยเถอะ แค่นี้ก็ปวดหัวและ หรือถ้ามันจะพาอะไรดี ๆเข้ามา มันก็คุ้มที่จะปวดหัว...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
