[ Dragon ] ร้อยเรียงตำนานรักราชามังกร

บทนำ

ย้อนกลับไปในยุทธกาล~

มีเทพสงคราม และราชามังกรทะเลาะกัน จนเกิดเป็นสงคราม

โดนฝั่งหนึ่งนำทัพโดย โจว หนิง หลง ราชามังกรขาว

ส่วนอีกฝั่งคือ ไท ห่าว อู๋ เทพสงคราม

เหตุเกิดจากไทห่าวอู๋อยากครอง ทะเลสาบปิงเหอ ที่โจวหนิงหลงดูแลอยู่

คำโลภครองง่ำ จนเกิดเป็นสงคราม ที่มีแต่ความโศกเศร้า

[โจว หนิง หลง]

ข้าไม่เคยคิดร้ายต่อเจ้า ใยเจ้าจึง

[ไท ห่าว อู๋]

หุบปาก

[ไท ห่าว อู๋]

เจ้าไม่คิดร้าย แต่ก็เจ้าก็แย่งทุกอย่างไปจากข้า

[โจว หนิง หลง]

ห่าวอู๋ เจ้าเป็นสหายข้านะ

[ไท ห่าว อู๋]

เหอะ สหายรึ

[ไท ห่าว อู๋]

ข้าไม่เคยให้มันกับเจ้าเลย

[ไท ห่าว หราน]

รีบๆฆ่ามันสะสิ จะได้รีบจบ

[โจว หนิง หลง]

หากฆ่าข้าแล้วมันจะจบก็เอาเถอะ

[เห่อ ซิน หยาง]

ไม่ได้นะ

[เห่อ ซิน หยาง]

อาหลง

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้า!!!!!!!

[เห่อ ซิน หยาง]

อย่านะ

[เห่อ ซิน หยาง]

อย่าทิ้งข้าแบบนี้สิ หากชนะแล้วก็จบ

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าก็ยอม

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าจะสู้เพื่อเจ้า

[โจว หนิง หลง]

พวกมันมีเยอะเกินกำลังเจ้า ข้ารู้เจ้าเก่งที่สุดเลย

[โจว หนิง หลง]

แต่หากสู้แบบนี้ เราเสียเปรียบแต่แรกแล้ว

[โจว หนิง หลง]

เจ้าคือเทพที่เก่งที่สุดตั้งแต่ข้ารู้จักเลยรู้มั้ย

[โจว หนิง หลง]

แต่....ข้าขอโทษ ข้ารักเจ้ามากๆเลยนะ

จากนั้นโจวหนิงหลง จึงใช้พลังภายในทั้งหมดสร้าง บาเรียป้องกันเหล่ามังกรทุกคน

[โจว หนิง หลง]

ดึงเขาไว้

[โจว หร่าน เฟย]

ท่านพี่

[เปา ลี่ อิน]

ท่านราชา

[เห่อ ซิน หยาง]

ไม่ ไม่นะ

[โจว หร่าน เฟย]

พี่ซินหยางอย่าไป//กอดซินหยาง

[เปา ลี่ อิน]

//ร้องไห้

[เห่อ ซิน หยาง]

อึก ฮรึก อาหลง

[เห่อ ซิน หยาง]

อาหลงงงงงงงง!!!!!

[เห่อ ซิน หยาง]

อย่าทิ้งข้า

[เห่อ ซิน หยาง]

อย่าทิ้งข้าสิ

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้าสัญญาไว้ เจ้าลืมมันแล้วรึ

[โจว หนิง หลง]

สำหรับเจ้า ทุกอย่างสำคัญจนลืมไม่หลง

[โจว หนิง หลง]

แต่ถ้าให้ข้าเลือกระหว่างสัญญา กับเจ้า ข้าเลือกเจ้า

[โจว หนิง หลง]

ไท ห่าว อู๋

[โจว หนิง หลง]

อยากสังหารข้ามากก็มาสิ

[โจว หนิง หลง]

แต่ต่อให้ข้าตาย อย่าหวังจะเอาปิงเหอไปจากข้าเลย

[ไท ห่าว อู๋]

โอหัง!!!!

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้าโง่อาหลง!!!!

[เห่อ ซิน หยาง]

แต่ข้าเลือกเจ้า!!!

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าเลือกเจ้า

[โจว หร่าน เฟย]

พี่ซินหยาง//ดึงซินหยาง

[เปา ลี่ อิน]

//ดึงซินหยาง

[โจว หนิง หลง]

ข้าขอโทษ

จากนั้นโจวหนิวหลง ก็นำหยงผนึก 2 ชิ้นออกมา

[ไท ห่าว หราน]

หยกผนึกห่าวอู๋

[ไท ห่าว อู๋]

เจ้าว่าไงนะ

[โจว หนิง หลง]

ข้าตาย คิดว่าพวกเจ้าจะได้ลอยหน้าลอยตารึ

จากนั้นโจวหนิงหลง ก็นำหยกผนึกไปผนึกวิญญาณของ ไทห่าวอู๋ และ ไทห่าวหราน

[ไท ห่าว อู๋]

เจ้า!!!!!

[ไท ห่าว หราน]

อ๊ากกกกก!!!!พลังข้า

[ไท ห่าว อู๋]

จะทำลายอย่างไร

ทั้วสองๆค่อยโดนดูดลงหยก

[ไท ห่าว หราน]

ทำลายไม่ได้เลย

[ไท ห่าว หราน]

มันสะท้อน พลังข้า

[ไท ห่าว อู๋]

พลังข้าด้วย

จนทั้งสอง โดนผนึกจนเสร็จ

[ไท ห่าว อู๋]

อ๊ากกกกกกก!!!!เจ้าบ้า

[ไท ห่าว อู๋]

แล้วจะออกไปอย่างไร

[ไท ห่าว หราน]

ต้องมีคนมาทำให้หยกแตก

[ไท ห่าว หราน]

แต่หยกผนึกนั้นแข็งแรงเป็น 1000 เท่าของหยกทั่วไปเลย

กฎการใช้ : ผู้ใดขัง ต้องแลกชีวิตผู้นั้น

[เห่อ ซิน หยาง]

ปล่อยข้า

เห่อซินหยางเหาะไปรับร่างของโจวหนิงหลง

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้ามาแล้ว

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้าคุยกับข้าสิ

[โจว หนิง หลง]

งดงามไร้ผู้ใดเทียบ

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้าบ้า

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้าโง่

[เห่อ ซิน หยาง]

ใยทิ้งข้าไปแบบนี้

[โจว หนิง หลง]

แค่กๆ//กระอักเลือด

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้าเจ็บหรือไม่

[โจว หนิง หลง]

มัน...แตกสลายหมดแล้ว

[โจว หนิง หลง]

ร่างข้า ตามปราถนาเจ้า

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้า....ไม่เก่งพอสินะ

จากนั้นโจวหนิงหลงก็หมดลมหายใจสุดท้าย

[เห่อ ซิน หยาง]

อาหลง!!//เขย่าตัว

[เห่อ ซิน หยาง]

อาหลง

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้า อึก

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้า//ร้องไห้กระวนกระวาย

[เปา ลี่ อิน]

เราควรห้ามหรือไม่ท่านพี่//ร้องไห้

[โจว หร่าน เฟย]

อย่าเลย

[โจว หร่าน เฟย]

ให้พวกเขาอยู่ด้วยกันเถอะ

[โจว หร่าน เฟย]

เดี๋ยวเรามาอีกรอบ

[โจว หร่าน เฟย]

พี่ซินหยาง รักพี่ข้าขนาดนี้ จนหมดลมหายใจใครจะขัด//ร้องไห้

[โจว หร่าน เฟย]

ส่วนเจ้ากับข้า เอาหยกไปเก็บ

[เปา ลี่ อิน]

ที่ใดรึ

จากนั้นทั้งคู่ก็เอาหยกไปผนึกทับอีกที่หนึ่ง ถูกซ่อนไว้ในหุบเขาลึก

[โจว หร่าน เฟย]

พี่ซินหยาง

[โจว หร่าน เฟย]

ข้าว่าท่านพอเถอะ ท่านนั่งตรงนี้มาหลายชั่วยามแล้วหนา

[โจว หร่าน เฟย]

ถ้าท่านพี่รู้ จะโกธรข้าได้หนา

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าขออีกนิดได้หรือไม่

[เปา ลี่ อิน]

ท่านหยาง ท่านนั่งมานานแล้วนะเจ้าคะ

[เปา ลี่ อิน]

ฝนก็ตก จะไม่สบายเอานะเจ้าคะ

[เห่อ ซิน หยาง]

ให้ตายไปพร้อมกับเขาก็ดีเสีย

[เปา ลี่ อิน]

ไม่ได้นะเจ้าคะ

[เปา ลี่ อิน]

โปรดท่านรักตัวเองด้วยเจ้าค่ะ

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าหนะ ข้า

[เห่อ ซิน หยาง]

//เป็นลม

[เปา ลี่ อิน]

ท่านหยาง

[โจว หร่าน เฟย]

พี่ซินหยาง

[โจว หร่าน เฟย]

ไปเตรียมหมอมา

[เปา ลี่ อิน]

เจ้าค่ะ

จากนั้นเปาลี่อิน กับโจวหร่านเฟยก็นำเห่อซินหยางไปพัก

โปรดติดตามตอนต่อไป

Ch. 1

เริ่มเรื่อง

ณ ห้องนอนของเห่อซินหยาง

[โจว หร่าน เฟย]

ท่านพี่กินยาเถอะนะ

[โจว หร่าน เฟย]

แล้วเราไปไหว้ศพท่านพี่หลงกัน

[เปา ลี่ อิน]

เห็นท่านเป็นเยี่ยงนี้ ข้าใจเจ็บเหลือเกินไป

[โจว หร่าน เฟย]

ท่านพี่ ยอมสละชีวิตตน เพื่อท่านพี่ ท่านพี่ควรใช้ชีวิตให้ดีเพื่อตอบแทนนะ

[โจว หร่าน เฟย]

ข้าขอละ

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าต้องใช้ชีวิตให้ดีใช่รึไม่

[เปา ลี่ อิน]

เจ้าค่ะๆ ใช่เจ้าค่ะ

[โจว หร่าน เฟย]

กินยาเถอะนะท่านพี่

[โจว หร่าน เฟย]

ทั้งชีวิต ข้ามีแค่ท่านเป็นพี่เพียงคนเดียว

[โจว หร่าน เฟย]

//ร้องไห้

[เห่อ ซิน หยาง]

//ร้องไห้

ก่อนทั้งคู่จะสวมกอดกัน

[เปา ลี่ อิน]

พวกท่านก็ห้ามทิ้งข้านะ

[เปา ลี่ อิน]

//ร้องไห้

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าต้องดูแลพวกเจ้าให้ถึงฝั่งก่อนสิ

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าไม่ควรจากไป

[เปา ลี่ อิน]

เจ้าค่ะ

ทั้งสามสวมกอดกันแน่น

จากนั้นเห่อซินหยางก็ดูแลเหล่ามังกรน้อยมาหลายร้อยปี

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้ารู้ไม่

[เห่อ ซิน หยาง]

เหล้าจากตงไห่ อร่อยกว่าเดิมอีกนะ

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้าอยากดื่มรึไม่

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าดูแลน้องสาวเจ้า จนขึ้นเป็นราชนีแล้วหนา

[เห่อ ซิน หยาง]

แล้วเจ้าละ

[เห่อ ซิน หยาง]

ตอนนี้เป็นอะไร

[เห่อ ซิน หยาง]

มดหรือแมลง

[เห่อ ซิน หยาง]

น่าขันเสียจริง

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าเป็นเทพแล้วหนา

[เห่อ ซิน หยาง]

เก่งขึ้นกว่าตอนเจอเจ้าอีก

จากนั้นเห่อซินหยางก็เดินทางไปที่วังมังกร

[โจว หร่าน เฟย]

ท่านพี่

[โจว หร่าน เฟย]

//วิ่งเข้ามาหา

[เห่อ ซิน หยาง]

องหญิงน้อยวันนั้น โตเป็นราชนีแล้วรึ ไวเสียจริง

[โจว หร่าน เฟย]

ข้าสวยหรือไม่//หมุนตัว

[เห่อ ซิน หยาง]

สวยที่สุด

[โจว หร่าน เฟย]

ท่านพี่จะไปรึยังเจ้าคะ

[เห่อ ซิน หยาง]

อื้อ ข้าว่าจะไปแล้ว

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าไร้สิ่งใดให้ทำ

[เห่อ ซิน หยาง]

จะลงไปใช้ชีวิตในโลกมนุษย์ดู

[เห่อ ซิน หยาง]

คงไม่ขึ้นมาบนนี้ นานพอสมควร

[โจว หร่าน เฟย]

ข้าจะไปหาท่านพี่เอง

[โจว หร่าน เฟย]

ท่านไปรอบนี้ก็ดูแลรักษาตัวดีๆหนา

[โจว หร่าน เฟย]

ให้ลี่อินตามไปดีรึไม่

[เห่อ ซิน หยาง]

เจ้านั้นแหละที่ต้องการกว่าข้า

[เห่อ ซิน หยาง]

ลี่อินอยู่ดูแลเจ้านี้แหละ ข้าโตกว่าเจ้าอีกหนา

[เปา ลี่ อิน]

จริงเจ้าค่ะ ข้าควรดูแลท่านพี่หร่านเฟย

[เปา ลี่ อิน]

ทั้งดื้อ ทั้งซนข้าหัวจะปวด

[โจว หร่าน เฟย]

นี้ เจ้าว่าข้าต่อหน้าเลยข้าเลยรึ

[โจว หร่าน เฟย]

ต้องเฆี่ยนๆๆ

[เปา ลี่ อิน]

รุนแรงจังนะเจ้าค่ะ

[เห่อ ซิน หยาง]

พอแล้ว เล่นกันเป็นเด็กเสียได้

[เห่อ ซิน หยาง]

ข้าไปแล้วหนา

[โจว หร่าน เฟย]

เดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ

[เปา ลี่ อิน]

เดินทางปลอดภัยเจ้าค่ะ

จากนั้นเห่อซินหยางก็เดินทางออกจากรั้ววังมังกรมา

[เห่อ ซิน หยาง]

ไปเมืองใดดีละ

[เห่อ ซิน หยาง]

เฉิงอี้แล้วกัน

จากนั้นเห่อซินหยางก็เหาะทิ้งตั้วลงมาในโลกมนุษย์

โปรดติดตามตอนต่อไป

Ch. 2

เริ่มเรื่อง

[ฝู่ เยว่]

ธรรมชาติ

[ฝู่ เยว่]

ไม่ได้สัมผัสมากี่ร้อยปีแล้วเรา

แนะนำ : ชื่อ ฝู่ เย่ว บทบาท จอมยุทธไร้เทียมทาน

ระหว่างทาง

[ฝู่ เยว่]

เจ้าเป็นใคร

[ฝู่ เยว่]

ตามข้ามาทำไม

ไป๋ หลิน หลิง

ขะ...ข้า

ไป๋ หลิน หลิง

ข้าชื่อ ไป๋หลินหลิง

ไป๋ หลิน หลิง

หากท่านเมตตาขอข้าติดตามท่านหน่อยได้หรือไม่

[ฝู่ เยว่]

ไป๋รึ

[ฝู่ เยว่]

ตระกูลไป๋

[ฝู่ เยว่]

คุณหนูที่หายตัวไปรึ

ไป๋ หลิน หลิง

ท่านรู้จักข้าด้วยรึ

[ฝู่ เยว่]

ใยเจ้าหลงมาไกลถึงเพียงนี้

ไป๋ หลิน หลิง

ข้าหนีจอมโจรมา วิ่งจนไม่ลืมหูลืมตา ไม่มองไม่ดู วิ่งอย่างเดียวจนโผล่มาตรงนี้

[ฝู่ เยว่]

เมือง "ไป๋จง" ต้องข้าม "เทียนกง"ไปก่อน

[ฝู่ เยว่]

ไกลเช่นนี้

[ฝู่ เยว่]

เจ้าติดตามข้ามาก่อนก็ดี

ไป๋ หลิน หลิง

ขอบพระคุณท่านมาก

จากนั้นทั้งสองก็เดินมาด้วยกันพักหนึ่ง

ไป๋ หลิน หลิง

แล้วท่านเป็นใครรึ

ไป๋ หลิน หลิง

ชื่อแซ่อะไร

[ฝู่ เยว่]

ไม่มีแซ่หรอก ข้าเป็นแค่จอมยุทธทั่วไป

[ฝู่ เยว่]

ฝู่เย่ว

ไป๋ หลิน หลิง

เป็นจอมยุทธท่านว่าดีหรือไม่

[ฝู่ เยว่]

//หัวเราะ

[ฝู่ เยว่]

แล้วแต่คนจะคิด

[ฝู่ เยว่]

ข้ารักอิสระ แน่นอนข้าว่ามันดี

[ฝู่ เยว่]

คุณหนูไป๋สนใจรึ

ไป๋ หลิน หลิง

ข้าเบื่อเรื่องในวัง

ไป๋ หลิน หลิง

เป็นสตรี โตขึ้น ก็ต้องแต่งงานกับคนที่พ่อแม่เลือกให้

ไป๋ หลิน หลิง

มีคู่ครอง

ไป๋ หลิน หลิง

ถ้าหากซวยหน่อย ก็ต้องไปแข่งแย่งชิงสามีกับคนอื่นเขา

[ฝู่ เยว่]

คุณหนูงดงามเช่นนี้ จะต้องเจอคนดีๆแน่ ข้าเชื่อ

[ฝู่ เยว่]

รีบเดินถึง ข้างหน้าก็เมือง "เทียนกง" แล้ว

ทั้งสองรีบเร่งฝีเท้าเดิน

👣

ณ เมืองเทียนกง

ไป๋ หลิน หลิง

คืนนี้นอนที่ โรงเตี๊ยม "เถาหยก" ดีมั้ยท่านฝู่

[ฝู่ เยว่]

คุณหนูว่าไง ข้าก็ว่าเช่นนั้น

ไป๋ หลิน หลิง

ท่านหิวหรือไม่

[ฝู่ เยว่]

นิดหน่อย แวะกินที่โรงเตี๊ยมเถอะ

[ฝู่ เยว่]

คุณหนูจะเดินซื้ออะไรสักหน่อยมั้ย

ไป๋ หลิน หลิง

ข้าอยากกินถังหูลู่พอดีเลย

ไป๋ หลิน หลิง

ท่านเอาด้วยหรือไม่

[ฝู่ เยว่]

ไม่ดีกว่า

[ฝู่ เยว่]

งั้นข้าไปจองห้องนอนก่อนนะ

ไป๋ หลิน หลิง

//พยักหน้า

ณ โรงเตี๊ยม "เถาหยก"

[ฝู่ เยว่]

เถ้าแก่ พอมีห้องว่างรึไม่

เถ้าแก่

ไม่มีเลยขอรับ

เถ้าแก่

มีคุณชายท่านหนึ่งเหมาไปหมดแล้วขอรับ

[ฝู่ เยว่]

งั้นรึ

[ฝู่ เยว่]

งั้นไม่เป็นไี ข้าไม่ขอรบกวนเถ้าแก่แล้ว

เถ้าแก่

ไม่รบกวนๆๆ

เถ้าแก่

ข้าพอแนะนำโรงเตี๊ยมๆข้างนี้ได้

[ฝู่ เยว่]

งั้นรึ

[ฝู่ เยว่]

ขอบคุณเถ้าแก่มากๆที่แนะนำ

[ฝู่ เยว่]

งั้นข้าไม่รบกวนแล้ว

"แต่ถ้าพี่ชายต้องการ ข้าแบ่งให้ได้นะ"

โปรดติดตามตอนต่อไป

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!