เริ่ม....

.

.

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมิเกลฉันอายุ,, 19 ปี ฉันอยู่กลับแม่ "ฉันโดนคุณพ่อทิ้งไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก,, ฉันชื่นชอบในการอ่านนิยายมาก "โดยเฉพาะ'' นิยายที่มีชื่อเรื่องว่า เจ้าหญิงในนิยาย ฉันคิดว่า"เจ้าหญิงอาลิส'' สวยแถมน่ารักมีฐานะร่ำรวย! และสามารถใช้ชีวิตตามที่ต้องการ"ไม่มีอะไรขัดสน"แต่ฉันก็แอบสงสารเจ้าหญิงอาลิส เพราะนางโดน"เจ้าชายอีลิค,,เย็นชาใส่ ฉันก็แอบหมั่นไส้เจ้าหญิงอาโร่ "เพราะนางชอบแอ๊บแบ้วแถมยังใส่ร้ายเจ้าหญิงอาลิส,,ให้ดูแย่ในสายตา "เจ้าชายอีลิค'' ในค่ำคืนวันนี้ฉันอ่านนิยายจนดึก,, หลังจากนั้นคุณแม่ก็เรียกฉัน

"แม่"มิเกล !! เข้านอนได้แล้วลูก (เสียงตะโกน)

"ฉัน"ค่าา เดี๋ยวจะเข้านอนแล้วค่ะ (ในใจของฉัน)เห้อ~

ไม่อยากเข้านอนเลย เอ๋! พรุ่งนี้เช้ามีนัดกับเตยนี่นา

"งั้นรีบนอนดีกว่าา,, (เสียงลมพัด พร้อมกับใบไม้เสียดสีกัน).

<เสียงนาฬิกาปลุกดัง> "กริ่งงงง'',, งัวเงีย/

"เกล'' เห้ออ~ เช้าแล้วหรอเนี่ยย ไม่อยากลุกเลยย ไปเข้าห้องน้ำดีกว่า "แกร๊กก,, (เสียงเดิน) ทำไมวันนี้ขี้เกรียจจัง "แต่ เอะ '' ฉันมีนัดกับเตยนี่นา ตายแล้วว!!

( คำอุทาน ) สายแล้วว นี่มัน09:35น. ฉันต้องไปให้ทันก่อน 10:00 น.

"แม่'' มิเกลล "จะรีบไปไหนเหรอลูก!

"เกล'' อ๋อ "หนูจะไปหาเตยค่ะแม่,,ทำไมหรอคะ?

"แม่'' อ๋อไม่มีไรจ้ะ แม่แค่สงสัย "ว่าทำไมวันนี้,, มิเกลถึงรีบนะจ้ะ "เห็นวิ่งลงมาแม่ก็นึกว่าลูกมีเรื่องอะไร''

"เกล'' อ๋อค่ะ "ถ้าแม่ไม่มีอะไรแล้ว,, งั้นหนูขอตัวนะคะ/

"แม่'' จร้าลูก "ขับรถดีๆนะลูก,, ระวังด้วย''

"เกล'' ค่ะแม่~~

( ระหว่างเดินทาง ) /เสียงรถยนต์ /เสียงบีบแตร

เห้ออ~~ ( ถอนหายใจ ) นี่ยัยเตย อยู่ไหนเนี่ย

"เตย'' ฉันอยู่ร้านเจ้ นงค์

"เกล'' อ๋อโอเคร "ฉันเห็นแกละ,, ยัยเตยยย!! "ฉันมีเรื่องมาเม้าา,,

"เตย'' ว่ามาจร้า "มีเรื่องอะไรมาเม้าจะเพื่อนสาวว!

"เกล'' แกๆๆ! ฉันมีนิยายเรื่องหนึ่ง "สนุกมากก,,

"เตย'' จริงหรอ "สนุกจริงป่าวว,, "ไหนขอชื่อนิยายหน่อยจะเอาไปอ่านน''

"เกล'' นิยายชื่อว่า "เจ้าหญิงในนิยาย,, แกลองไปอ่านดู สนุกเวอร์ๆๆ!!

"เตย'' โอเคร "งั้นฉันขอตัวไปอ่านแป๊บบ,,

"เกล'' จริงสิเตย "สั่งอาหารก่อนไหม'' พอดีฉันหิวแล้ว(เสียงท้องร้อง)

"เตย'' โอเคร "เกลฉันเชื่อก็ได้ ( เสียง ขำ ) 5555

หลังจากทานข้าวเสร็จก็

"เกล'' งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะเตย

"เตย'' โอเคร

ระหว่างทาง กลับ เกลก็ได้เจอกับผู้ชายคนนึง หน้าคุ้นมาก เหมือนหนุ่มในนิยายที่เธออ่าน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจอะไร

"เกล'' เห้ออ~~ ถึงบ้านสักที (เดินขึ้นห้อง) ไปอาบน้ำดีกว่า หึ้ย นี้ฉันอยู่คุยกับยัยเตยจนค่ำแล้วหรอเนี่ย 18:50น. ไม่ได้ๆ ฉันต้องไปอ่านนิยายต่อ

                          " หลังจากอาบน้ำเสร็จ"

"เกล'' นึกว่าจะไม่ทันซะแล้วว "ใกล้ถึงฉากที่ฉันชอบแล้ว,, อ๊ากก! นางเอกตบนางร้ายย "หู้ยย นางเอกฉันก็แอบตบเเรงนะเนี่ยย,, อ้าวหึ้ย พระเอกด่านางทำไมกันเนี่ย แล้วยัยนางร้ายก็แอ๊บบอีก หัวจะปวดด สงสารนางเอกจัง "งั้นวันนี้พอแค่นี้ก่อนละกันน''

"แม่'' เกลทำอะไรหรอลูก

"เกล'' กำลังจะเข้านอนค่ะ แม่มีอะไรรึป่าวคะ

"แม่'' ไม่มีอะไรนะจ้ะ นึกว่าลูกทำอะไร งั้นแม่ไม่กวนแล้วจ้ะ(เดินออกจากห้องเกล)

"เกล'' เข้านอนดีกว่าา (ข่มตานอน )

"คนรับใช้'' คุณหนูคะตื่นได้แล้วค่ะ

"เกล'' งัวเงีย ลืมตาขึ้น ที่นี่ที่ไหนเนี่ยย( โวยวาย

รีบลุกไปส่องกระจก ) นี้ฉันเข้ามาอยู่ในร่างเจ้าหญิงอาลิสหรอเนี่ย ไม่นะะ!!

"คนรับใช้ '' คุณหนูมีอะไรรึป่าวคะ ?

"เกล'' มะ ไม่ มีอะไร ( เหลือเชื่อนี่ฉันเข้ามาอยู่ในร่างเจ้าหญิงอาลิสเหรอแน่) สงสัยคงจะฝันแน่เลย "หยิกแขนตัวเอง'' โอ๊ย ( คำอุทาน ) นี่ฉันไม่ได้ฝันๆ

"คนรับใช้'' วันนี้คุณหนูดูแปลกๆนะคะ

"เกล'' แปลกยังไงหรอ

"คนรับใช้'' ก็คุณหนูตื่นมาก็โวยวายค่ะ

"เกล'' ( ทำไงดีเขาเริ่มสงสัยฉันแล้วว ) อ๋อวันนี้เหนื่อยๆอ่ะค่ะ

"คนรับใช้'' งั้นคุณหนูลงมาทานข้าวข้างล่างกับเจ้าชายอีลิคนะคะ

"เกล'' คะ ค่ะ ( เกือบไปแล้ว ) ทำไมฉันถึงมาอยู่ในร่างเจ้าหญิงอาลิสได้เนี่ยย!! เดินตามคนรับใช้ไปดีกว่า

โห้ ทำไมราชวังใหญ่โตจังเลย เหมือนในนิยายแปะๆ

ว่าแต่ไหนเจ้าชายอีลิค หะห้ะ นั้นเจ้าชายอีลิคหรอ

หล่อเหมือนเทพบุตรจังง// แต่ เอะนั้น มันนางร้ายนี่นา

นางมาอยู่ที่นี้ได้ไง?

"คนรับใช้'' คุณหนูคะ เชิญนั่ง ค่ะ

"เกล'' คะ ค่ะ เอะ ( ทำไมเจ้าชายอีลิคถึงมองเราแปลกจัง ) เอ๋ ทำไมเจ้าหญิงอาโร่ "ถึงมองแรงใส่เราจัง,,

"เจ้าหญิงอาโร่'' มองฉันทำไม ไม่เคยเห็นหรอ

"เกล'' ไม่มีอะไรค่ะ

"เจ้าหญิงอาโร่'' งั้นก็กินข้าวได้แล้วย่ะหล่อน

"เกล'' โห อาหารน่าทานมากก มีแต่ของอร่อยๆ

หลังจากที่เกลได้พบว่าตนเองได้หลุดเข้ามาในโลกนิยายที่ตัวเองชื่นชอบ เธอก็ตกใจไม่น้อย แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เธอต้องเล่นใช้ชีวิตตามในนิยาย

"หลังจากที่เกลทานข้าวเสร็จเธอก็ออกไปเดินชมสวนดอกไม้ '' ระหว่างที่เธอเดินชมอยู่นั้นเจ้าหญิงอาโร่ก็เดินเข้ามทักทายแต่นางไม่ได้ทักทายเเบบเป็นมิตรน่ะสิ นางทักทายแบบดูถูกแล้วก็เหยียดอีกด้วย ฉันก็ไม่ได้สนใจเจ้าหญิงอาโร่ ฉันเมินนาง แต่นางก็ไม่หยุดที่จะพูดใส่ร้ายฉันอยู่ดี ระหว่างนั้นเจ้าชายอีลิคก็ผ่านมาเเต่เขาไม่สนใจฉันเลย

ฉันเองก็ งง กับเจ้าชายอยู่หรอกนะ ว่าฉันเองไปทำอะไรให้เขา เขาจึงได้เกลียดเจ้าหญิงอาลิสขนาดนี้

ฉันก็ทำเป็นไม่สนใจเจ้าชายอีลิค แบบว่าต่างฝ่ายต่างไม่สนใจกันอะไรประมาณนี้

ดูเหมือนว่าพระอาทิตย์ใกล้จะตกแล้ว ตอนช่วงเช้าฉันก็เดินชมสถานที่ต่างๆในราชวังเป็นเวลานานเลยแหละที่ฉันเดินชมนั้นไม่ใช่ว่า อะไร ฉันพยายามทำความคุ้นชินและคุ้นเคยกับที่นี้ให้มากๆ เพื่อที่จะปรับตัวได้ง่ายและไม่มีใครสงสัยฉัน

ในเวลานี้ฉันต้องรีบเข้าไปในห้องของฉันแล้ว แต่ระหว่างที่ฉันเดินฉันไปสดุดกับไม้ เลยทำให้ฉันล้มฉันจึงอุทานไปว่า( โอ๊ยย ) โชคดีที่เจ้าชายอีลิคอยู่แถวนั้นเขาจึงช่วยฉันกลับมาที่ห้อง ได้ ฉันพึ่งได้ไปอยู่ในอ้อมแขนเขา ฉันรู้สึกอบอุ่นแบบไม่รู้มาก่อน "ฉันพรางคิดไปเจ้าชายอีลิคก็หล่อเหมือนกันนะเนี้ย'' ฉันจ้องมองไปที่ดวงตาเขา ดวงตาของเจ้าชายอีลิคสีฟ้าประกาย เวลาสะท้อนกับแสงไฟ มันดูงดงามมาก

แต่แล้วเจ้าชายอีลิคก็หันมามองฉัน ดวงตาของเราทั้งสองคนจ้องมองเข้าหากัน "ในจังหวะนั้นหัวใจของฉันมันเต้นแรงมากก'' ฉันไม่รู้ว่าเจ้าชายคิดเหมือนฉันรึป่าว

ในตอนที่เราสบตากันนั้นเหมือนโลกทั้งใบได้หมุนและมีดอกไม้ซากุระโปรย ปราย ลงมา. ฉันและเจ้าชายอีลิคสบตากันสักพักใหญ่ๆ ระหว่างนั้นเจ้าหญิงอาโร่ก็ผ่านมาเห็น นางกรี๊ดแตกเเล้วก็โวยวายแล้ววิ่งหนีไปเลย ฉันและเจ้าชายอีลิคต่างฝ่ายต่างหน้าแดง

ครั้งแรกของฉันเลยละที่เห็นเจ้าชายอีลิคหน้าแดง

ตอนนั้นฉันแทบทำตัวไม่ถูกเลย