จาง หยุนหนิง
chapter 1
ฟางหลิน
แล้วนั่นถือไรมาด้วยอะ
อี้เฟย
ฉันกะว่าจะเอามาให้แกอ่าน
ฟางหลิน
แค่เห็นปกก็ขนลุกแล้ว
อี้เฟย
นี่เป็นนิยายโรแมนติกแฟนตาซีย่ะ
อี้เฟย
ฉันพึ่งอ่านจบไปเมื่อคืน
ฟางหลิน
ฉันก็พึ่งสอบสรีระวิทยาไป
อี้เฟย
นี่เลย เอานิยายไปอ่านคลายเครียด
ฟางหลิน
//หยิบหนังสือมาเปิดอ่าน
ฟางหลิน
เนื้อเรื่องประมาณไหนอ่า
อี้เฟย
ก็แบบแย่งชิงอำนาจอะ
อี้เฟย
พระเอกเป็นองค์ชายสี่ ที่ปกป้องจักรวรรดิ
ฟางหลิน
นึกว่าจะเป็นรัชทายาทซะอีก
ฟางหลิน
พระเอกก็ต้องแนว รัชทายาท ฮ่องเต้ ไรงี้ป้ะ
อี้เฟย
ไม่อะ สำหรับเรื่องนี้ไม่ใช่
อี้เฟย
องค์รัชทายาทเก่งก็จริง แต่ว่าพระเอกเก่งกว่า
ฟางหลิน
//เปิดหนังสือไปเรื่อยๆ
อี้เฟย
พระเอกแค่ซ่อนพลังไว้ เพื่อไม่ให้เด่นเกินพี่ชาย
อี้เฟย
แต่ความจริงพระเอกเก่งกว่าองค์รัชทายาท
อี้เฟย
นางเอกก็เป็นคุณหนูตระกูลขุนนางแหละ
อี้เฟย
พ่อหล่อนเป็นขุนนางฝ่ายบุ๋น
อี้เฟย
แต่นางเอกครบเครื่องมากนะ
อี้เฟย
ทั้งทาง ทักษะการต่อสู้ ความฉลาด ความสวย
อี้เฟย
นางเลยได้ใจพระเอกไง
อี้เฟย
อีกสี่เดือนจะเปิดเทอมไม่ใช่หรอ
อี้เฟย
เล่มนี้ฉันอ่านแค่เดือนเดียวเอง
อี้เฟย
ฉันซื้อที่ตลาดมือสองมา
อี้เฟย
นิยายมือสองอะไรไม่รู้เล่มละพันหยวน
ฟางหลิน
จริงจังรึเปล่าเนี่ย
อี้เฟย
ก็รู้สึกดึงดูดมากเลยซื้อมา
อี้เฟย
ถ้าไม่ถูกชะตาไม่ซื้อหรอกย่ะ
อี้เฟย
แต่อ่านแล้วก็ ประทับใจดี
อี้เฟย
เหมือนได้ท่องในโลกแฟนตาซีเลยแหละ
ฟางหลิน
ไว้อ่านจบแล้วฉันจะช่วยออกค่าหนังสือนะ
อี้เฟย
อ่านๆไปเถอะ ยังไงฉันก็อ่านจบแล้ว
ฟางหลิน
ทำไมตัวร้ายถึงทำกับนางเอกแบบนี้ล่ะ
ฟางหลิน
จะวางแผนให้ซื่อเยว่นอนกับพ่อบ้านตัวเองเนี่ยนะ
ค่ำคืนของงานพระราชสมภพของจักรพรรดิ
หยุนหนิง
เจ้าเอายาปลุกกำหนัดใส่ให้มันรึยัง
ม่านม่าน
สะ...ใส่แล้วเจ้าค่ะ 😓
หยุนหนิง
อันอันล่ะ อยู่ไหน
ม่านม่าน
อันอันกำลังพาพ่อบ้านหมิงเจ๋อเข้าไปเจ้าค่ะ
หยุนหนิง
ฉันเกลียดขี้หน้าทั้งมันทั้งพ่อบ้าน
หยุนหนิง
คนต่ำก็ควรอยู่กับคนต่ำ
หยุนหนิง
เพื่อไม่ให้คนในวังสงสัย
หยุนหนิง
ข้าจะไปรออยู่ที่ห้องข้างๆ
หยุนหนิง
หากมีคนมา เจ้าก็แค่บอกว่าข้าเมา กำลังนอนพัก
ฟางหลิน
นางเอกจะตกหลุมพรางของยัยตัวร้ายจริงหรอ
ฟางหลิน
//หยิบโทรศัพท์โทรหาอี้เฟย
ฟางหลิน
📞แก เรื่องนี้จบดีใช่มั้ย
อี้เฟย
📞พระเอกนางเอกได้ครองรักกัน แต่บ้านเมืองไม่ค่อยดีเท่าไหร่
อี้เฟย
📞เหมือนเล่มนี้จะมีภาคต่อนะ ฉันก็กำลังหาซื้ออยู่
ฟางหลิน
📞สนุกสิ แต่ฉันกลัวนางเอกจะได้นอนกับพ่อบ้านน่ะสิ
อี้เฟย
📞บอกเลยว่าฉากนี้แหละ ทำให้ตัวร้ายตาย
อี้เฟย
📞ไม่ต้องห่วง นางเอกไม่เป็นอะไรแน่นอน
ฟางหลิน
📞เย้~ งั้นแค่นี้นะ ฉันอ่านต่อละ
อี้เฟย
📞อื้ม อ่านให้สนุกจ้า
ฟางหลิน
ยัยหยุนหนิงจะตายยังไง
ฟางหลิน
นี่สิน้า~ กรรมตามสนอง
ฟางหลิน
ฟ้าร้องอะไรตอนนี้ ?
ฟางหลิน
ไปปิดหน้าต่างก่อนดีกว่า
ฟางหลิน
//ลุกขึ้นปิดหน้าต่าง
ศูนย์กลางแห่งทุกสรรพชีวิต
ร้อยกว่าปีที่แล้วมนุษย์พึ่งหัดบิน
ร้อยปีถัดมาพึ่งได้เรียนรู้การควบคุม
ยังคงเป็นอีกร้อยปี การเดินทางด้วยความเร็วแสงที่ข้ามจักรวาลได้
ฟางหลิน
นะ..หนังสือนิยายมัน....
เสียงกระแสปราณที่มนุษย์โลกมองไม่เห็น
ฟางหลิน
นะ...นั่นมันแสงอะไรน่ะ!
chapter 2
หุบเขาสูงชัน เต็มไปด้วยค่ายกลและสัตว์อสูรนานาชนิด
ปลายยอดเขาคือที่ตั้งของสำนักเซียน
6
รู้งี้ตั้งใจเรียนคาถากันแมลงตั้งนานแล้ว
6
ท่านอาจารย์นะท่านอาจารย์
6
ข้าไม่มีเวลาเรียนคาถาอาคมเลย!
6
ให้ตายเถอะ! ใครก็ได้เอาสมุนไพรซาเจียงมาให้ข้าที!!!!!!!
6
โถ่สวรรค์ ท่านเห็นใจข้าบ้างเถอะ
6
ข้าถูกทำโทษนั่งตากยุงมาสองชั่วยามแล้ว ฮืออ
6
ซิงซิง เยว่หมิง ไป่เหนียนเชียนหลี!!!
2
ข้าให้เจ้าไปรับโทษข้อหาสอบไม่ผ่านไม่ใช่รึไง
2
แล้วเจ้าวิ่งแจ้นเข้ามาทำไมอีก ?
6
ศิษย์พี่ แฮ่ก....ข้า เมื่อกี้ข้า
6
ข้าเห็นดาวคุรุต้องสุริยาขอรับ!!
2
เจ้าหก เจ้าถูกยุงกัดจนเพ้อเจ้อไปแล้วรึไง
2
นั่นไม่เท่ากับว่าเป็นนิมิตกำเหนิดอนุเทพรึไง
2
บนโลกนี้ไม่มีอนุเทพมานานแล้ว
2
ไม่มีทางจะเกิดนิมิตรนี้ขึ้นได้
2
เจ้าอย่ามาหาข้ออ้างไม่ไปรับโทษ
6
ข้าเปล่านะ ข้าพูดจริงจริง
2
ยามนี้ท่านอาจารย์เก็บตัวฝึก
2
ไม่งั้นข้าจะไปบอกให้พี่ใหญ่มาจัดการเจ้า
6
ข้าจะไปเดี๋ยวนี้แหละขอรับ
เมืองหลวง แห่งจักรวรรดิซีเจียง
เสียงประชาราษฎร์แซ่ซ้องยินดี
"ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี"
"ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี"
"ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี"
"ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี"
"ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี"
ขอโอรสแห่งสวรรค์ทรงพระปรีชาปกครองจักรวรรดิซีเจียง!
帝
ทุกท่านที่มาในวันนี้โปรดทำตัวตามสบาย
รัชทายาท
ลูกมีของถวายพระองค์พะยะค่ะ
สายตาของคนในงานเป็นประกาย
รัชทายาท
นี่คือไข่ของสัตว์อสูรนะดับ9พะยะค่ะ
" อะไรนะ นั่นไข่อสูรระดับเก้า! "
"พวกเราฟังไม่ผิดใช่หรือไม่ "
"ในแคว้นของพวกเราไม่เคยมีมาก่อน"
"มางานเมืองหลวงครั้งนี้เปิดโลกจริงๆ"
帝
เหยียนหรัน เจ้าช่างอาจหาญ
帝
เจ้าไปนำมันมาด้วยตัวเองใช่หรือไม่
รัชทายาท
พะยะค่ะ ลูกนำมันมาด้วยตนเอง
帝
สมกับเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์ของข้า!
เหยียนฮุ่ย
[ เสด็จพ่อ สักวันข้าจะทำให้ท่านรู้ ]
เหยียนฮุ่ย
[ ข้าต่างหากที่มีคุณสมบัติ! ]
帝
มีอะไรจะพูดกับข้าหรือไม่
เหยียนฮุ่ย
ย่อมต้องมีแน่นอนขอรับ
"ไอ้หยา นั่นตัวอะไรน่ะ"
"ของแบบนี้จะให้ในวันเกิดจริงรึ"
"นี่เจ้าไม่รู้หรอว่าองค์ชายรองมีนิสัยประหลาดน่ะ"
"ว่ากันว่าเขาหลงใหลสัตว์ที่มีพิษ"
"ไอ้หยา แบบนี้นี่เอง"
ทุกคนมีท่าทีหวาดกลังสิ่งมีชีวิตที่เลื้อยออกมาจากกล่อง
เหยียนฮุ่ย
นี่คืออสูรนาคามรกต
เหยียนฮุ่ย
อสูรระดับ7ที่ลูกเลี้ยงด้วยเลือดของตัวเองขอรับ
"หา!!! ว่าไงนะ "
"องค์ชายรองเลี้ยงด้วยเลือดตัวเอง"
"เขาช่างน่ากลัวเกินมนุษย์จริงๆ"
"นี่คล้ายๆกับวิชามารรึเปล่านะ"
"ชู่ว เงียบๆหน่อย"
เหยียนหมิง
ของลูกคือ คัมภีร์วิถีเซียน
เหยียนหมิง
จากท่านปรมาจารย์อี้เทียนพะยะค่ะ
ราวกับเสียงระเบิดในหัวของทุกคน
"ปรมาจารย์อี้เทียน!"
"องค์ชายสามหมายถึงเจ้าสำนักปราชญ์บรรพตหรือไม่"
"จริงหรือ เขาคือใครน่ะ"
"ว่ากันว่าเขาบรรลุขั้นเซียนแล้ว"
"แล้วเหตุใดถึงไม่โบยบิน?"
"เขายังมีภาระน่ะสิ"
"ไม่ ข้าก็ไม่รู้"
帝
เจ้า...เจ้าได้พบกับเขาแล้วหรือ?
เหยียนหมิง
พะยะค่ะเสด็จพ่อ
นางกำนัล
//วิ่งเข้ามาอย่างร้อนรน
ยี่หยา
ที่นี่คืองานเลี้ยงพระราชสมภพของท่านพ่อ
นางกำนัล
ขะ...ข้าน้อยมิกล้า!
นางกำนัล
แต่ที่หลังวัง มีเรื่องด่วนจริงๆเจ้าค่ะ
ปิงหรง
ลองให้นางพูดมาก่อนเถิดเพคะ
ปิงหรง
เรื่องด่วนอะไรทำให้เจ้าทำลายทำเนียมปฏิบัติเช่นนี้
นางกำนัล
เกิดเรื่องชู้สาวขึ้นกับคุณหนูหยุนหนิงที่วังหลังเจ้าค่ะ!!
รัชทายาท
//หันมองรอบๆงานเลี้ยง
รัชทายาท
[ ซื่อเยว่กับเจ้าสี่ไม่อยู่ ]
รัชทายาท
[ หรือว่าจะเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ ]
ไทเฮา
วันพระราชสมภพขององค์จักรพรรดิ
ไทเฮา
นางกล้าทำเรื่องเช่นนั้น ข้าจะจัดการนางเอง!!
爹หยุนหนิง
เอ่อ...ลูกสาวกระหม่อม...
爹หยุนหนิง
ขะ...ขออภัยพะยะค่ะ
爹หยุนหนิง
หากนางทำผิดจริง กระหม่อมจะลงโทษนางเองพะยะค่ะ
爹หยุนหนิง
[ เห้อ หนิงเอ๋อเจ้าสร้างปัญญาอีกแล้ว ]
chapter 3
ไทเฮา
[ หึ ยัยเด็กน่ารังเกียจ ]
ไทเฮา
[ วันนี้แหละที่ข้าจะจัดการเจ้า ]
นางกำนัล
สะ...สองคนนั้นอยู่ข้างในเจ้าค่ะฮองไทเฮา
ทว่ากลับมองเห็นร่างของคนทั้งสอง
ทุกสายตา จ้องมองไปยังร่างบนเตียง
เสียงตะคอกที่แฝงไอพลังวิญญาณ
ไทเฮา
คุณหนูรองตระกูลจาง!!
ไทเฮา
เจ้าไม่เคารพกฎทำลายประเพณี
ไทเฮา
ซ้ำยังกล้าทำเรื่องบัดสีในวันสำคัญ
ไทเฮา
ทหารพาตัวสองคนนี้ไป!!
ทหารสี่นายเข้าไปลากตัวทั้งสอง
หยุนหนิง
//มองทุกคนที่มุงอยู่
หยุนหนิง
อะไรเนี่ย ใครเอาฉันมาเข้ากองถ่ายละครเนี่ย
หยุนหนิง
ดูสิ คอสตูมโบราณซะด้วย555
หยุนหนิง
เอ่อ...ทำไมไม่ขำกันอะ👀
ไทเฮา
เสพสมจนบ้าไปแล้วรึไง!
ไทเฮา
ทหาร นำตัวนางไปคุกหลวง
"ขอรับ!"
"ขอรับ!"
"ขอรับ!"
"ขอรับ!"
หยุนหนิง
ดะ...เดี๋ยว เดี๋ยวสิ
หยุนหนิง
บอกมาก่อนสินี่มันเรื่องอะไร
หยุนหนิงตะโกนพูดในขณะที่สองแขนถูกหิ้วไป
หยุนหนิง
อะไรน่ะ ฉันเป็นถึงแขกรับเชิญเลยนะ!!
หยุนหนิง
ถ้าบาดเจ็บขึ้นมาพวกคุณจะจ่ายค่าพยาบาลไหวมั้ย!!
รัชทายาท
[ ทำไมนางถึงพูดคำแปลกๆออกมา ]
รัชทายาท
[ เรื่องนี้ไม่ปกติ ]
รัชทายาท
ตรวจสอบสถานที่นี้
ไทเฮา
รัชทายาท เรื่องนี้ข้าว่าไม่ต้องตรวจสอบก็น่าจะพอเดาได้
ไทเฮา
คนอย่างนาง ทำเรื่องพรรค์นี้มา
ไทเฮา
ครั้งนี้เป็นรอบที่เท่าไหร่มิอาจนับได้
ไทเฮา
อย่าเสียเวลาไปกับเรื่องไร้สาระเลย
รัชทายาท
ข้าคิดว่าควรตรวจสอบให้แน่ชัด
รัชทายาท
หากว่าเหตุการณ์ในวันนี้เป็นการจัดฉาก
รัชทายาท
คุณหนูแซ่จางคงได้รับความอยุติธรรม
ไทเฮา
เจ้าก็เมตตาทุกคนนั่นแหละนะ
ไทเฮา
แม้ว่าจะเป็นคนเลวต่ำช้าเช่นนางก็ตาม
ไทเฮา
นับเป็นบุญวาสนาของนางแล้ว
ยี่หยา
แม่นางหยุนหนิงกับพ่อบ้านหมิงเจ๋อ....
ยี่หยา
พวกเขาต้องเข้าพิธีแต่งงานกันหรือไม่เพคะ
รัชทายาท
เรื่องนี้ต้องรอตัดสินพร้อมหลักฐาน
รัชทายาท
เจ้ากลับไปที่งานเลี้ยงก่อน
ในขณะที่องค์หญิงกำลังเดินจากไป
นางกำนัลก็มีท่าทีจะเดินตามไปด้วย
ปิงหรง
เจ้ายังไม่ได้อธิบายกับองค์รัชทายาทเลยนะ
ปิงหรง
ว่าเจ้ารับรู้เรื่องนี้มาได้ยังไง
หยุนหนิง
บ้ารึเปล่า ชันขนาดนี้ใครจะเดินไหว
หยุนหนิง
เรามาคุยกันดีดีได้มั้ยคะ
หยุนหนิง
ได้ยินที่พูดบ้างรึเปล่า
หัวหน้าทหาร
คุณหนู เมื่อกี้....
หัวหน้าทหาร
ท่านเรียกข้าว่าอะไรนะ ?
หยุนหนิง
ปล่อยก่อนได้ปะล่ะ
หัวหน้าทหาร
คุณหนูเรียกพวกเราว่า....
หมิงเจ๋อ
[ นั่นสิ นางกล้าเรียกแบบนั้นออกมาได้ยังไง ]
หยุนหนิง
ถ้าคุณชอบ ฉันจะเรียกบ่อยๆ
หยุนหนิง
เรียกจนคุณจะปล่อยฉันไป5555
"ขอรับ!"
"ขอรับ!"
"ขอรับ!"
"ขอรับ!"
หยุนหนิง
ทำไมพี่ชายไม่ขึ้นมาด้วยล่ะ!!
หยุนหนิง
หยุดอยู่ทำไมตรงนั้น!!
หยุนหนิง
พวกเขากำลังจะพาเราไปไหนน่ะ
หมิงเจ๋อ
คุณหนูแสร้งไม่รู้
หมิงเจ๋อ
หรือไม่ทราบจริงๆขอรับ
หยุนหนิง
ถ้ารู้จะถามทำไม ?
หมิงเจ๋อ
[ นี่นางไม่รู้จริงรึ ]
หมิงเจ๋อ
[ คุกหลวงแห่งนี้ นางมารอบที่แปดแล้วกระมัง ]
หยุนหนิง
ในเมื่อเจ้าไม่ตอบ ข้าก็ไม่ถาม
หยุนหนิง
หากมีเรื่องอะไรขึ้นมา อย่ามาขอความช่วยเหลือล่ะ
หมิงเจ๋อ
คนอย่างคุณหนู ถึงข้าขอความช่วยเหลือ
หมิงเจ๋อ
ท่านก็คงไม่ให้ความช่วยเหลือ
หมิงเจ๋อ
คงจะเป็นการเหยียบซ้ำเสียมากกว่า
หมิงเจ๋อ
[ เรื่องในวันนี้ก็ฝีมือนางสินะ ]
หยุนหนิง
นี่ ถ้าจะเล่นก็เล่นให้สมบทบาทหน่อยได้ป้ะ
หยุนหนิง
เรียกฉันว่าคุณหนู คุณหนู
หยุนหนิง
แต่ทำไมทำตัวไร้มารยาท ไม่มีความนอบน้อมแบบนี้ล่ะ
หมิงเจ๋อ
[ คนอย่างนาง มีอะไรให้เคารพ ]
หมิงเจ๋อ
ถึงแม้ว่าข้าจะเป็นพ่อบ้านของตระกูลจาง
หมิงเจ๋อ
แต่นายของข้าหาใช่ท่าน
หมิงเจ๋อ
คุณชายหยุนซี ต่างหากที่เป็นผู้มีพระคุณของข้า
หมิงเจ๋อ
สำหรับข้าแล้ว เขาคือนายเพียงคนเดียว
หยุนหนิง
เมื่อกี้ นายว่าอะไรนะ
หยุนหนิง
นั่นใช่ชื่อของพี่ชายตัวร้ายป้ะ
หมิงเจ๋อ
ข้าไม่ทราบว่าคุณหนูจะพูดอะไร
หมิงเจ๋อ
ก็เชิญพูดคุยกับต้นไม้ใบหญ้าเถิดขอรับ
หยุนหนิง
อย่าพึ่งประชดกันนะ
หยุนหนิง
ช่วยตอบข้าได้มั้ย ว่าเจ้าชื่ออะไร
หยุนหนิง
[ รู้สึกทะแม่งๆแล้วนะ ]
หยุนหนิง
อย่าพึ่งรำคาญกันสิ
หยุนหนิง
[ นี่เราคงไม่ได้ทะลุมิติอะไรทำนองนั้นใช่มั้ย ]
หยุนหนิง
[ ยิ่งคิดก็ยิ่งเสียว ]
หยุนหนิง
[ ขอร้องเถอะ อย่าให้เป็นแบบนั้นเลย ]
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
