ในระหว่าง

เพื่อนแดงชมพูอยู่ไหน?

- นี่สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

-ไมร์โล เคดะ เร???

-เพื่อน มองย้อนกลับไป (ราฟี)

เมื่อมองย้อนกลับไป โอมะก็โกรธจัด เห็นแล้วน่ากลัว...

ฉันคิดว่ากับตัวเอง ฉันไม่คุยกับผู้หญิงคนไหน ฉันไม่รบกวน ทำไมเขาถึงเริ่มมาที่นี่?? ฉันพูดอย่างกล้าหาญ

- ข้าวบาราของคุณฉันให้ขี้เถ้าอะไร ????(ฉัน)

- ฉันไม่. คุณมอบขี้เถ้าให้ bara bhata เพื่อนของฉันหรือเปล่า???

-เพื่อนคนไหน??

- นี่เธออยู่ (มีผู้หญิงอีกคนอยู่ข้างๆเธอ)

- ใช่ ฉันไม่เคยเห็นเขาเลย!

- ไม่เห็น! แล้วเขาก็บอกว่าเพื่อนคนนั้นแดงชมพูเป็นยังไงบ้าง???

- ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า

- ชอปป็อป

- ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกำลังร้องเพลง

- ใช่ฉันกำลังร้องเพลง แต่ใครเห็นเพื่อนของฉันคนนี้

- ทำไมฉันต้องร้องเพลงเมื่อเห็นเขา?

- ดูชุดสีแดงชมพูของเธอสิ...

-ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า

- นี่สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ชัยฏอน ฟาซิลไม่อาย... (มันพูดต่อ)

เฮ้เพื่อน คุณไม่ได้พูดอะไรเลย!

- ฉันจะว่าอย่างไรได้? จะเข้าใจได้อย่างไร?? เพื่อนของเขาสวมเสื้อสีแดงและสีชมพู

- แต่เพื่อนฉันรู้สึกประหลาดใจมาก

-ทำไม??

- ไม่ได้เอาชนะคุณ

- ตามหาสาวคนนั้นโดยไม่เอาเกลือถูแผล... และใช่ ฉันไม่สามารถมาวิทยาลัยได้เป็นเวลา 10 วัน

- ว่าจะไปที่ไหน???

- คุณรู้อะไร! แม่บอกว่าจะไปไหน

- อืมมม

- โอเค งั้นคุณก็สบายดี

- โอเค บาย

ฉันยังไม่ได้ระบุตัวตน ฉันอยู่ Shubo Intermediate ปี 2 นั่นคือทั้งหมดที่ ไม่มีอีกแล้ว

ฉันกลับมาบ้านและเห็นแม่ทำอาหาร

- แม่ปรุงมั้ย??

- ไม่มีอีกแล้ว

- อีกเพียงเล็กน้อย ทำอาหารมากมั้ย??

- ไม่มีอะไรมาก. จริงๆ แล้วใช้เวลาทำอาหารครึ่งชั่วโมง และกลับจากโรงเรียนสายแล้ว

(อ๋อ แม่ผมเป็นครูประถมครับ และผมไม่เคยเห็นพ่อเลย เพิ่งได้ยินมาว่าท่านเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งตอนผมอายุ 2 ขวบ)

- อืม ดี. คุณทำอาหาร ฉันก็อาบน้ำ

- ไปหาเขา

.

ระหว่างอาบน้ำ...

- เพื่อนแดงชมพูคนนั้นอยู่ไหน มานี่สิ......(คิดถึงมหาลัยอีกแล้ว ไอสัสไม่ได้ผูกเน็คไท)

อาบน้ำเสร็จแล้ว. ฉันเริ่มกิน และฉันก็ถามแม่ของฉัน

- แม่

- อืมพูด

-พรุ่งนี้เราจะไปไหน??

- บ้านของฉัน

-คุณหมายถึงบ้านของคุณ??

- ฉันหมายถึงบ้านของคุณ

- หลายบ้าน.!

- อืม. ฉันจะออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า คุณว่าไง??

-....(พูดอะไรไม่ออก เพราะเอาแต่บอกแม่ว่าบ้านย่าอยู่ไหน?? นางบอกไม่)

ทำไมคุณไม่พูด?

- ฉันพูดไม่ได้เพราะแม่คูชิ

- ทำไม??

-คุณบอกว่าฉันไม่มีบ้านหลายหลัง ตอนนี้มันมาจากไหน??

- ฉันจะบอกคุณทุกอย่างในภายหลัง คุณกินตอนนี้ ใช่แล้ว เก็บเสื้อผ้าของคุณซะ

- ดี.

.

ข้าวไม่อยากลงคอ พร้อมที่จะกินอะไรและแพ็คถุง อยากรู้ว่ามีลุงกี่คน นาน่า นานี่ ยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า??? มีญาติกี่คน?

เมื่อคืนฉันนอนคิดแล้วก็หลับไป.....

ตอนเช้า...

- สวัสดีตอนเช้า

- ไม่ครับคุณป้า นอนต่ออีกหน่อยเถอะ

- ป้าของคุณมาจากไหน?? ลุกขึ้น

- เฮ้แม่คุณอยู่ที่นี่

- ใช่แล้ว. แต่ป้าของคุณบอกใคร?

-จริงๆแล้วฉันกำลังดูทุกคนในบ้านของนาน่าขณะนอนหลับ..ฮิฮิฮิฮิ

- อย่าตื่นตอนนี้ ฝึกซ้อมตอน 10.00 น

- ไหนบอกว่าจะไปรถไฟ??

- ใช่ รีบกินและเตรียมตัวให้พร้อม

-ตกลง. ฟังฟัง

- อะไรอีก??

- บ้านนานาอยู่ที่ไหน??

- ราชชาฮี

- ราชชาฮี!

- อืมมม (แม่จากไป)

กาซิปูร์ถึงราชชาฮี! ว้าววว ไกลจังเลย แม่แต่งงานไกลขนาดนี้ได้ยังไง?? ไม่มันไม่มีประโยชน์ที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่พร้อมเร็วๆ นี้

.

- ฉันเตรียมตัวและขึ้นรถไฟ รถไฟขบวนแรกรักครั้งแรก ฉันจะพูดอะไรได้ล่ะ? รถไฟขบวนแรกบ้านนานา

ผมมีความสุขมาก. แต่แม่ของฉันมีอารมณ์เสียเล็กน้อย อาจจะไม่มีพ่อ

ดูทุกอย่างได้ที่สถานี Rajshahi เวลา 16.00 น. และบ้านต่างๆ ระหว่างเวลา 16.30 น.

- โอ้แม่เจ้า นี่มันบ้านหรือวัง! แม่คะ นี่บ้านใคร??

- ปู่ของคุณ

- คุณพูดอะไรบ้า? แล้วทำไมเราถึงอยู่ในที่แบบนั้นล่ะ??

- คุณไม่เข้าใจ. อย่าพูดมากเกินไป มาแบบเงียบๆ.....

- ดี...

จู่ๆ ก็มีคนขอให้เราหยุด ผู้ชายจะอายุประมาณ 40 ปี…

- คุณเป็นยังไงบ้าง??? (ผู้ชาย)

- อืม สบายดี สบายดีไหม?? (แม่)

- อืม ดี.

- จู่ๆ ผ่านไปนาน ฉันจำคำพูดของเราได้...!

- อืม

- เข้ามา เข้ามา...

-โอมะ เขาคือใคร???

- ฟังนะ คุณมีลุง 4 คน และไม่มีป้าเลย

- อืม ฉันเข้าใจว่าคุณไม่มีน้องสาว

-ทำไมพูดมาก?? ฟังสิ่งที่ฉันพูด

- บอกว่าใช่

- ฉันตามล่าคุณลุง 3 คนของคุณ

-คุณไม่จำเป็นต้องบอกว่าเป็นน้องชายของคุณ ฉันหมายถึงลุงของฉัน

- อืมมาอย่างเงียบ ๆ ตอนนี้

- ฉันเงียบ แต่สิ่งหนึ่งที่คุณลุงตัวน้อยนั้นเซลฟี่

- ทำไม??

- เขาไม่พูดอะไรเลยเมื่อเห็นฉัน

- คุณไม่เข้าใจ. เงียบๆ. และมากับฉัน...

.

เราเข้าไปในบ้าน

โอ้พ่อ บ้านหลังใหญ่จริงๆ ข้างในก็เหมือนพระราชวัง ลุงตัวน้อยเรียกชื่อทุกคน ไม่นานคนมากมายก็มารวมตัวกัน มีคนอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มากมาย! ใครๆ ก็มองเรากับแม่...เหมือนเราเป็นมนุษย์ต่างดาว....สักพักก็มีหญิงชราเข้ามา.....มองแม่ฝ่ายเดียว....จู่ๆ แม่ก็กอดหญิงชรา.. ..

- คุณเป็นอย่างไรบ้าง (หญิงชรา)

- ไม่ดีเลยแม่ (แม่)

- อ่านมานานก็นึกถึงแม่เลย (แปลว่า หญิงชราคือแม่ของแม่ แปลว่า ย่า)

- อืมมม พ่ออยู่ไหน???

- ไม่ มันเป็นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว

-แม่กับนานี่ร้องไห้ทั้งคู่...

.

- เจ้าบ่าวของคุณอยู่ที่ไหน ??? (นานี่)

- เสียชีวิตหลังคลอดได้ 2 ปี.. (แม่)

- แล้วเด็กที่ยืนอยู่คือน้องชายของฉันเหรอ?

- อืม. มานี่หน่อย โชคดีนะ

- อืม เป็นยังไงบ้าง นานู??

- ใช่ดี.

บ๊ายบาย ได้สาวแล้วลืมทุกอย่าง!

ความโกรธของคุณไปไหน? (ผู้ชาย)

..

..

..

..

..

..

จะดำเนินต่อไป

#SSSS

ในระหว่าง

บ๊ายบาย ได้สาวแล้วลืมทุกอย่าง!

ความโกรธของคุณไปไหน? (ผู้ชาย)

ฉันกระซิบ..

- แม่คะ ลูกค้าคนนี้คือใคร?? (ฉัน)

- เฮ้นี่คือคุณลุงทวดของคุณ ฉันกำลังบอกให้เงียบๆ (แม่)

- ทำไมไม่พูดแม่ล่ะ ?? (ผู้ชายหมายถึงลุงทวดของฉัน)

-..........(นานูไม่ได้พูดอะไรแค่ร้องไห้)

- พี่ชายแม่จะพูดอะไรฉันกำลังพูด จริงๆ แล้วลูกกำลังจะไปบ้านนานู บ้านนานู เลยเอาของมา...จะออกเดินทางแล้ว (แม่)

แม่ว่าไง! งั้นฉันจะไปเดี๋ยวนี้!

- ลาก่อนไปกันเถอะ (แม่)

-อืม (ฉัน)

จู่ๆแม่ก็ลุกขึ้น...

- ยืนอีกแล้วทำไม?? (ฉัน)

มองย้อนกลับไปก็เห็นว่าลุงกับนานุจับมือแม่ไว้....

-จะร้องไห้อีกนานแค่ไหน????(ลุง)

- อย่าจากไปอีกต่อไป (นานุ)

ทั้งสามเริ่มร้องไห้อีกครั้ง และน้ำตานองหน้าทุกคนในบ้าน...

- ใช่คุณแค่ร้องไห้ ขณะเดียวกันท้องของฉันก็ร้องลั่น...

-ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า (ทุกคนหัวเราะ)

-พี่ชายนี่คือลูกชายของฉัน ชูโบ (แม่)

- สวัสดีคุณลุง (ฉัน)

- มาหาหลานชายที่มีใจเดียวกันกันเถอะ...

ลุงใหญ่แนะนำทุกคนในบ้านทีละคน

- ลุงสิ่งหนึ่ง

- บอกว่าใช่

- ทุกคนมีภรรยา ลูกชาย และลูกสาว ทำไมมีเมียแต่ไม่มีลูกชายหรือลูกสาว????

- เฮ้ มีผู้หญิงคนหนึ่ง และเธอจะกลับบ้านพรุ่งนี้

-โอ้.

ป้าใหญ่กล่าว

- ดี คุณรู้สึกดี มากิน (แม่)

- ไม่ใช่แม่ ฉันพูดแบบนั้นเพื่อให้ทุกคนหัวเราะ

-โอ้ๆๆๆ

.

แล้วนานุพาฉันไปดูห้องหนึ่ง ฉันเริ่มมองหาแม่ของฉัน

- แม่ แม่

เขาไปไหนอีกแล้ว?

- นี่คือนาย (เสียงผู้หญิง)

(หันกลับมาเห็นลูกพี่ลูกน้องกำลังถ่ายรูปอยู่)

- พวกคุณทุกคนถ่ายรูปฉันผิดอะไร?

-เฮ้ ฉันไม่รู้ว่าเรามีลูกพี่ลูกน้องมาก่อน เข้าใจแล้ว เลยถ่ายรูปมาบ้าง...

- อืม ฉันยังไม่รู้จักคุณดีนัก ฉันจะพูดคุยและทำความรู้จักคุณ

-ตกลง

เราทุกคนไปที่บ้านของเมซมามิ

- ฉันไม่เห็นลุงสาวใช้คนนั้น

-พ่อออกไปข้างนอกมาสองสามวันแล้ว (ลูกชายของเขากล่าว)

-โอ้.

จากนั้นเราก็คุยกันเยอะมาก เด็กผู้ชายสามคน และเด็กผู้หญิงสองคน เด็กชายชื่อ Akash, Suman, Rifat และชื่อของสองสาว

ซาบิฮาและโออิชิ

ฉันถามทุกคน

หนึ่งกล่าวว่า

- มันจะดีกว่าถ้าคุณเป็นริมิ

- ริมิคือใคร??(ฉัน)

- ลูกสาวคุณลุง

อ๋อ นั่นแหละที่ลุงบอก

การมาถึงของคุณป้าทวดอย่างกะทันหัน

- เวลา 23.00 น. กินเมื่อไหร่???

-Mami คุณไปเรากำลังมา (ฉัน)

- อืม มาเร็ว ๆ นี้

แล้วก็กินแล้วก็นอน...

สักพักแม่ก็เข้ามาดู

- คุณกำลังนอนหลับอะไร??

-อืม ครึ่งนึง

-ครึ่งหมายถึง??

- หมายถึง นอนครึ่งเดียว

- ทำไมคุณถึงบิดสิ่งต่าง ๆ มากมาย?

- ฉันไม่บิด คุณก็เลยเข้าใจผิด..

- พาเขาเข้านอน

-อย่าฟัง

-อะไรอีก.???

- จากบ้านนี้ไปบ้านพ่อได้ยังไง???

- วันนี้หรือวันอื่น

- ไม่ตอนนี้

- อืม ฟังนะ เรามีการแต่งงานด้วยความรัก ฉันหนีออกจากบ้าน โทรกลับบ้านทีหลัง พวกเขาไม่ยอมรับแล้ว ผู้หญิงคนเดียวที่คุยกัน ฉันกำลังหนีและกำลังจะแต่งงาน ไม่ได้มาที่นี่ตั้งแต่นั้นมา

- ทำไมจู่ๆ???

- สำหรับคุณ

- ฉันไม่ต้องการที่จะมา

- ฉันไม่เข้าใจตอนนี้อ่านแล้วเข้าใจ

- อืม

- นอนเขาฉันจะนอนกับย่าของคุณ

- พ่อคะ ถ้าลูกลืมลูกตอนได้แม่ล่ะ?? โอเค ราตรีสวัสดิ์ ไปซะ

-โอเคราตรีสวัสดิ์. ซาตานคือหนึ่งเดียว

ตื่นเช้ามาเห็นลูกพี่ลูกน้องทุกคนเตรียมตัวกันพร้อม

- ทุกคนจะไปไหน??

-ริมิจะพาคุณไป

-โอ้

- มากับเรา (สุมาน)

- อย่าไป

- ไม่ อย่าไป (ทุกคน)

อืม เอาล่ะ...

ลุงมีรถหลายคัน สวยและแพงทุกตัวเลย เรานั่งรถไปที่สถานี

หลังจากยืนได้ประมาณ 1 ชั่วโมงรถไฟก็มา.....

- นั่น อาปุอุอุอุ (อาอิชิ)

ดูสิเรากำลังมาที่นี่

เขาเดินเข้าไปถามทุกคน

ตอนนี้มองมาที่ฉัน ...

- คุณอยู่ที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง (พี่สาวคนนั้น)

-คุณเคยเห็นฉันมาก่อนมั้ย??

- ฉันหมายถึง! ไม่มีปีศาจใดจะยิ่งใหญ่ไปกว่าคุณ

คุณพูดอะไร? ฉันไม่เคยเห็นคุณ

- คุณพูดอะไรเหล่านี้? (Akash)

- คุณยายบอกเรา เรามีฟูปปี้ ลูกชายของเขามีความสุข และฟูปิโอะก็มา (ซาบิฮะ)

- โอ้ ปีศาจตนนี้คือบุตรของฟูปิ!

- อืมม (ซาบิฮะ)

(ฉันสงสัยว่าทำไมซาตานถึงบอกฉันว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่!)

แล้วมองตาแล้วจากไป ผมติดตามทุกคนอยู่..

ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่พูดอีกต่อไป

ฉันกลับมาบ้าน เธอได้พบกับแม่ของเธอ อาปูกำลังจะไปที่ห้องของเธอ ฉันตามเธอไป..

คุณติดตามฉันอยู่ที่ไหน?

-ทำไมคุณถึงเรียกฉันว่าปีศาจ??

- ฉันเป็นสาวมือว่างเพราะพรุ่งนี้เรียกว่าแดงและชมพู...

-เอ๊ะๆๆๆ

- ใช่

-แต่คุณกำลังตีฉันอย่างไม่ยุติธรรม ฉันไม่เห็นเพื่อนของคุณ

- ฉันไม่อยากได้ยินอะไรตอนนี้

- อืมมมม

.

ฉันมาหาแม่โดยไม่พูดอะไรเลย

- และแม่

-อะไร??

- วันนี้ฉันจะนอนกับคุณ

- ทำไม??

- ฉันไม่รู้ ฉันอยากทำจริงๆ

- เอาล่ะ นอนได้แล้ว

ฉันนอนอยู่ข้างๆแม่

ตื่นเช้ามาเห็นกระดาษติดหน้าอก...

อยากรู้ว่ากระดาษมีไว้ทำอะไร ฉันเริ่มอ่านโดยไม่ทำ...

มีความสุข,

วันนี้ฉันรู้สึกแย่ลง ไม่รู้จะอยู่ไหวหรือเปล่า?? คุณไม่ได้บอก ฉันเป็นมะเร็งสมอง หมอบอกไม่รอด.. คุณจะทำอะไรหลังจากที่ฉันตาย? เลยพามา....เขียนไม่ไหวแล้ว....สบายดีนะครับ.....

ตอนจบ

แม่ของคุณ

..

..

..

..

..

..

จะดำเนินต่อไป

#SSSS

ในระหว่าง

มีความสุข,

วันนี้ฉันรู้สึกแย่ลง ไม่รู้จะอยู่ไหวหรือเปล่า?? คุณไม่ได้บอก ฉันเป็นมะเร็งสมอง หมอบอกไม่รอด.. คุณจะทำอะไรหลังจากที่ฉันตาย? เลยพามา....เขียนไม่ไหวแล้ว....สบายดีนะครับ.....

ตอนจบ

แม่ของคุณ

มันทำให้ฉันหัวหมุนหลังจากนั้น แม่แม่และแม่. คุณไปไหนมา?

พอลุกจากเตียงเห็นแม่นอนอยู่!

-น่าร๊ากกก อู้ยยยยยยยย

ตามสายของฉัน ทุกคนในบ้านรวมทั้งนานูก็มาด้วย

- เกิดอะไรขึ้นนานูไบ?

- แม่คนนั้น (ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก)

ทุกคนตะโกนไปพร้อมกับนานู จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันตอนนี้?? ฉันควรทำอย่างไรดี?? ฉันจะยุ่งกับใคร?? ใครจะทนความรำคาญของฉัน?? ไม่ แม่ไม่ได้ตาย มีแม่มั้ย?

ฉันนั่งเงียบๆ และร้องไห้ไม่ออก

แม่แนะนำให้รู้จักจะได้ไม่อยู่คนเดียว???

ฉันไม่สามารถร้องไห้ได้อีกต่อไป

ฉันนึกถึงคำพูดเก่าๆ วันนั้นมีความสุขแค่ไหน

แม่ถูกฝังในตอนบ่าย ฉันไม่อยากจะเชื่ออีกต่อไปแล้ว

ฉันไม่มีแม่! ฉันเดินไม่ได้ ร่างกายทั้งหมดหยุดลง จากนั้นฉันก็หันศีรษะและเป็นลม

แล้วฉันก็จำอะไรไม่ได้เลย...

ฉันฟื้นคืนสติตอน 20.00 น.

นานูนั่งอยู่ข้างๆเขา

- กินอะไรหน่อยพี่ชาย

- ฉันไม่สามารถพูดอะไรได้ ฉันพยักหน้า. ไม่ ฉันจะไม่กิน

ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่ค่อยได้คุยกัน......อย่ากินให้ถูกนะ มีเพียงความทรงจำเท่านั้นที่ลอยอยู่ต่อหน้าต่อตา

.

หลังจากนั้นประมาณ 15 วัน….

ฉันคิดว่าฉันจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไป ฉันจะกลับบ้านหลังจากคุยกับนานูและแม่ ที่ที่มีความทรงจำเกี่ยวกับแม่ของฉันมากขึ้น จากนั้นฉันก็ไปหาลุงทวดของฉัน

- ลุง

- บอกว่าใช่

-ฉันจะไป

- ว่าจะไปที่ไหน???

- ฉันอยู่ที่ไหนมาก่อน

-ที่นั่นไปทำอะไรอยู่ยังไง??กินอะไร??

-ก็จะจัด..

นานุเข้ามาคุยด้วย

-พี่นานู

- ใช่ นานูบอกฉัน

- ว่าจะไปที่ไหน??

- ฉันอยู่ที่ไหนมาก่อน

-เลขที่. รอสักครู่ อาฉะ อาย โต (อาฉะ เป็นชื่ออาท)

แล้วนานุกับแม่ก็ออกไป

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็จากไป

-พี่นานู ช่วยรักษาคำพูดหน่อยได้ไหม??

- ใช่ ฉันจะเก็บมันไว้ แต่ฉันยอมไปไม่ได้

- ใช่บอกฉันก่อนและรักษาคำพูดของฉัน

- บอกว่าใช่

- ฉันกับอาชาดตัดสินใจร่วมกัน

- ตัดสินใจอะไร??

- ฉันจะแต่งงานกับคุณและริมิ

- โอ้ ไม่ นานุ คุณกำลังพูดอะไรในเวลานี้? และไม่กี่วันที่ผ่านมาแม่ของฉันก็จากไป ฉันอารมณ์ไม่ดี ฉันไม่สามารถแต่งงานได้ และถึงเวลาที่ฉันจะแต่งงานหรือยัง???

- คุณทำไม่ได้ (ลุง)

-แม่ มันเป็นไปไม่ได้ แต่อย่างใด

ฉันไม่มีอนาคตที่ดี

- ใช่. แม่ของคุณเป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้านนี้ คุณมีสิทธิในบ้านและทรัพย์สินทั้งหมดของเขา (ลุง)

- แต่ลุง

- ไม่ แต่ฉันทำทุกอย่างด้วยความเข้าใจ งานแต่งงานของคุณคือสัปดาห์หน้า

- ฉันเอวา...

- และถ้าคุณพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วฉันจะคิดว่าคุณไม่ใช่ลูกของพี่สาวฉัน (ลุง)

ทั้งลุงและป้าก็จากไป จะทำอย่างไรตอนนี้?? แม่บอกให้อยู่ที่นี่ ลุงก็พูดแบบนั้นเหมือนกัน แล้วงานแต่งจะทำยังไง??

เฮ้อ ปวดหัวจังเลย...

การแต่งงานเกิดขึ้นหลังจากการสนทนาหลายครั้ง แต่ไม่มีการเตรียมการใหญ่โตใดๆ

Akash และ Suman ถูกส่งไปที่ห้องหนึ่ง ไปดูคู่แต่งงานใหม่นั่ง...

ฉันไม่เคยคุยกับเธอก่อนแต่งงาน...

ภายในห้องนิดหน่อย.

-ยืนอยู่ตรงนั้น (ริมิ)

(มันเกิดไรขึ้นอีก ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมถึงฮัมแบบนี้!)

-เกิดอะไรขึ้น??

- เกิดอะไรขึ้น หมายความว่าอย่างไร? ทำไมคุณถึงแต่งงานกับฉัน??

- เฮ้ลุงพูดอย่างนั้น

-ลุงแกบอกต้องแต่งงาน???

- แล้วผมจะทำอย่างไร??

ทำไมคุณไม่ทำตามคำแนะนำของฉันก่อนแต่งงาน?

(โอ้โห ไม่มีข้อผิดพลาดใหญ่เลย)

- ทำไมคุณไม่บอกฉัน (ริมิ)

- ลุงเกินไปหรือเปล่า...

- ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวใดๆ...

(มองลงไป ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถพูดอะไรได้ตอนนี้)

-ทำไมไม่พูดล่ะ??(ริมิ)

- ฉันแต่งงานกับคุณ ทำไมไม่เห็นด้วยว่าปัญหาอยู่ตรงไหน??

- สองเหตุผล

- อะไร??

- ฉันไม่ชอบคุณเลย. มองดูใบหน้าของคุณ คุณจะไม่ตรงกับฉันในทางใดทางหนึ่ง...

-และ

- และฉันรักคนหนึ่ง ความสัมพันธ์ 2 ปีของฉันกับเขา….

(มีข้อผิดพลาดฉันบอกลุงมากว่าจะไม่แต่งงานกับเขาเขาไม่ฟังฉัน)

- คุณพูดอะไรด้วยเสียงกระซิบ??

- ไม่ แม้ว่าคุณจะวิ่งหนีไป คุณก็ทำได้

- ไม่มีเวลา.

- คุณเข้ามาบอกฉันได้เลย

-ช๊อปปปปปป. ฉันเข้าใจทุกอย่าง.

- ไม่เข้าใจ ลืมไปหมดทุกอย่าง

- คุณพูดอะไร???

- ไม่ ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่?? วิธีแก้ปัญหา???

-มีทาง

-ทางไหน??

- สัญญากับฉันก่อนว่าฉันจะรักษาคำพูดของฉัน

- อืม ฉันสัญญาว่าฉันจะเก็บมันไว้

- หย่าฉันทุกครั้งที่ฉันพูด จะให้ทันที...ไม่ให้??

- ใช่ แต่ลุง...

- หากคุณมีคนรัก อยู่โดยไม่มีเขาได้ไหม???

-เลขที่

- ฉันก็ทำไม่ได้เหมือนกัน ฉันจะตาย

- ไม่ คุณไม่จำเป็นต้องตาย เมื่อไหร่ก็ได้ที่คุณต้องการ ฉันจะหย่ากับคุณ...

(ริมิกำลังร้องไห้) (พยายามทำให้เธอยิ้มเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้น)

-พูดอะไรสักอย่าง??

- อืมพูด

- ฉันไม่ได้แก่กว่าคุณ

- เล็ก 1 เดือน

- ดังนั้นคุณต้องบอกฉันเหรอ?

- ฉันควรทำอย่างไรถ้าคุณตัวเล็ก?

- แล้วฉันจะบอกคุณตั้งแต่วันพรุ่งนี้

-(พูดพร้อมยิ้มเล็กน้อย) ฉันจะเรียกชื่อคุณ และเราจะพูดคุยกับทุกคน

- นอนได้แล้วมันก็ดึกแล้ว

- คุณจะนอนที่ไหน?

- ฉันอยู่นี่ ฉันจะขึ้นไปอีกหน่อย

-อืมม (หลับไป)

ทำไมพ่อไม่ชวนสาวอยู่ห้องสักหน่อย.....

..

..

..

..

จะดำเนินต่อไป

#SSSS