ย้อนเวลากลับมาในอดีตชาติ
Ex.1
ความเงียบทำให้ได้ยินเสียงต่างๆที่อยู่รอบๆตัวได้ชัดเจน
เสี่ยวเฟย
โอ๊ะ! อะไรเนี่ย ทำไมหน้าเหมือนชั้นเลยล่ะ//เพ่งมอง
ภาพที่เก่าๆที่ถูกเหน็บในหนังสือ
เสี่ยวเฟย
เสี่ยวหลิน ทำไมมาอยู่ในไดอารี่เล่มนี้นะ //มองดูด้วยความประหลาดใจ
อยู่ๆก็มีเสียงที่ดังมากๆเหมือนกระทบกับอะไรบางอย่าง
เลือดที่อยู่บนโต๊ะทำงานได้กระจายและกระเด็นไปติดตามพื้น ผนัง เก้าอี้ โต๊ะ อะไรก็ตามที่เลือดสามารถกระเด็นติดได้
ร่างของเสี่ยวเฟยที่ตายอยู่บนโต๊ะพร้อมกับภาพนั้นที่ได้ดูก่อนจะจากโลกใบนี่ไป
ข่าวนี้โด่งดังไปทั่ว ติดข่าวหน้าหนึ่ง
CEO ระดับประเทศได้ถูกฆ่าสังหารแบบปริศนา
เสี่ยวหลิน
อึก... //กุมขมับแล้วค่อยๆพยายามลุกขึ้น
มาร์ติณห์
ตายยากซะจริง//นั่งดู
มิกุ
เราควรช่วยเธอนะคะ//นั่งบนตักมาร์ติณห์
มาร์ติณห์
ปล่อยมันไว้แบบนั้นแหละ//มองอย่างสมเพช
เสี่ยวหลิน
อ่าาาส์//มองคนตรงหน้า
เสี่ยวหลินพยายามลุกขึ้นก่อนจะเห็นว่าคนตรงหน้านั้นเปลี่ยนไป พร้อมกับสิ่งรอบข้าง
เสี่ยวหลิน
พ..พวกคุณเป็นใคร //มอง
เสี่ยวหลิน
ล...แล้วชั้นมาอยู่ที่นี่ได้ไง
มาร์ติณห์
มึงอย่ามาตอแหลหน่อยเลยเสี่ยวหลิน//เสียงอันเยือกเย็น
เสี่ยวหลิน
ขึ้นมึงกูเลยหรอ//อารมณ์ขึ้น
เสี่ยวหลิน
กูชื่อเสี่ยวเฟย
เสี่ยวหลิน
ไม่ได้ชื่อเสี่ยวหลิน ส่วนมึงคือใครกูไม่รู้แต่กูอยากกลับบ้าน
มิกุ
คุณคือเสี่ยวหลินค่ะ เป็นภรรยาของคุณมาร์ติณห์//พูดอย่างอ่อนโยน
เสี่ยวหลิน
(ถ้าวิเคราะห์จากเหตุการณ์นี้แล้ว คือกูไม่รู้จักพวกมึง)
เสี่ยวหลิน
(กูอยู่ที่ไหนเนี่ยยยย)
เสี่ยวหลิน
หรอ แล้วใครคือมาร์ติณห์//เดินเข้าไปใกล้
มิกุ
ค..คนนี้ไงคะ//ชี้ไปทางข้างหลัง
มาร์ติณห์
มึงอย่าคิดที่จะทำอะไรมิกุเด็ดขาด//เล็งปืนไปทางเสี่ยวหลิน
เสี่ยวหลิน
โอ๊ะ เล่นปืนเลยแฮะ //ค่อยๆกดปืนมาร์ติณห์ลง
มิกุ
ใจเย็นๆก่อนนะคะติณห์//ลูบอกติณห์
มาร์ติณห์
มึงไม่มีสิทธิ์ มึงเป็นได้แค่ภรรยาปลอมๆเท่านั้น!!!
มิกุ
ข้างบนค่ะ ตรงไปแล้วเลี้ยวทางขวาค่ะ//บอกทาง
เสี่ยวเฟยรีบเดินขึ้นไปบนห้อง
เสี่ยวหลิน
น..นี่ห้องหรืออะไรเนี่ย
เสี่ยวเฟยผู้ที่ชอบทุกสียกเว้นสีชมพู
Ex.2
เสี่ยวหลิน
เอ่อออออ//มองรอบๆห้อง
เสี่ยวหลิน
เอาจริงดิว่านี่ห้องกู//ค่อยๆเดินเข้าไป
เสี่ยวเฟยมองดูเตียงแล้วก็ค่อยโล่งใจหน่อย
เสี่ยวหลิน
อย่างน้อยนอนแค่คืนนี้ก็ได้แล้วพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน//เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำ
เสี่ยวเฟยอาบน้ำเสร็จก็เดินตรงมานอนเพื่อพักผ่อนเอาแรง
วันนี้ทำเอาแม่บ้านตกใจไม่ใช่น้อย
เพราะปกติเสี่ยวหลินไม่เคยคิดจะเข้าครัวเลยแม้แต่น้อย
เสี่ยวหลินทำรสชาติที่ถูกปากตัวเอง ก่อนจะตักใส่จานแล้วจัดให้ดูสวยงาม
เสี่ยวหลิน
//กินข้าว+ดูรายการพาเที่ยว
มาร์ติณห์
ไม่เคยมีใครสอนเรื่องมารยาทเลยรึไง//มอง+นั่ง
เสี่ยวหลิน
หึ อย่าสำคัญตัวหน่อยเลยค่ะ ชั้นแยกแยะออกว่าควรวางตัวยังไงแล้ววางตัวกับใคร
เสี่ยวหลิน
พี่ศรีจันทร์คะ มาเก็บชามได้เลยค่ะ
พี่ศรีจันทร์(คนใช้บ้านหลิน/
ค่ะ นายหญิง//เดินมาเก็บของ
มาร์ติณห์
อย่ามายอกย้อนกูนะเสี่ยวหลิน//มองด้วยสายตาเย็นชา
เสี่ยวหลิน
ว่าแต่มีสีทาบ้านปะ
มาร์ติณห์
มึงจะเอาไปทำอะไร//มองอย่างสงสัย
เสี่ยวหลิน
เอาไปกินมั้ง สีทาบ้านก็ทาบ้านดิ
มาร์ติณห์
มึงนี่มันปากคอเราะร้ายขึ้นนักนะ
ออกัส(มือขวามาร์ติณห์)
//วิ่งเข้ามา
ออกัส(มือขวามาร์ติณห์)
ครับนาย
มาร์ติณห์
ไปเอาสีทาบ้านมาให้มัน
ออกัส(มือขวามาร์ติณห์)
สีอะไรครับนายหญิง
เสี่ยวหลิน
เรียกหลินก็พอแล้ว เอาสีดำ ขาว เทา
ออกัส(มือขวามาร์ติณห์)
เอ่อออ...ครับ
มาร์ติณห์
มึงนี่มันกล้าดีจริงๆ
เสี่ยวหลิน
¯\_(ツ)_/¯
หลังจากที่ได้สีมาก็ทาผนัง
เสี่ยวหลิน
คิดว่ากูทำไม่ได้รึไง กะอีแค่ทาสี//ทาสีอย่างระมัดระวัง
ประวัติของเสี่ยวเฟย:
ชื่อเสี่ยวเฟย อายุ22ปี จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง คณะวิศวะยานยนต์ ทายาทมหาเศรษฐี
ระหว่างที่ทาสีอยู่นั้นมาร์ติณห์ก็แอบมาดู
มาร์ติณห์
(ชักอยากจะรู้จักเมียตัวเองซะแล้วสิ)
เสี่ยวหลิน
หึ รู้จักเสี่ยวเฟยน้อยไปซะละ//ทาสีเสร็จ+ย่นจมูกเล็กน้อย
มาร์ติณห์ได้ยินที่เสี่ยวหลินพูดถึงเสี่ยวเฟยซึ่งมาร์ติณห์นึกคิดขึ้นมาได้ว่า หลินไม่มีเพื่อนชื่อ เสี่ยวเฟย แม้กระทั่งญาติก็ไม่มีใครชื่อนี้
เสี่ยวหลิน
เจอตัวพอดีเลย นี่คุณพอมีห้องว่างๆสักห้องปะพอดีสีมันยังไม่แห้ง
เสี่ยวหลิน
เห้ออออ บ้านใหญ่โตแบบนี้แต่ไม่มีห้องว่าง
เสี่ยวหลิน
//หยิบ📱+กดโทรหาใครบางคน
เสี่ยวหลิน
ฮัลโหลมี่ ฉันขอไปพักห้องแกสัก-//โทรศัพท์โดนแย่ง
มาร์ติณห์
พักห้องกู//เย็นชา
เสี่ยวหลิน
จะบ้าหรอ ชั้นไม่นอนด้วยหรอกนะ
Ex.3
มาร์ติณห์หันหลังเดินไปที่ห้องนอนของตัวเอง
เสี่ยวหลิน
หึ😼 รู้จักไอเฟยน้อยไปซะแล้ว//ยิ้มแบบมีเลศนัย
เสี่ยวหลิน
(ชั้นจะทวงความยุติธรรมคืนให้เธอเองเสี่ยวหลิน)
มิกุ
มิกุไม่คิดว่าคุณเสี่ยวหลินมานอนด้วย//เกร็ง
มาร์ติณห์
//เดินเข้ามาในห้อง
มาร์ติณห์
เขาได้ทำอะไรคุณหรือเปล่า//มอง+กอดมิกุ
เสี่ยวหลิน
乁( •_• )ㄏ
มิกุ
ป..เปล่าค่ะ รีบนอนดีกว่านะคะ
มาร์ติณห์
ครับ//เดินไปที่เตียง
มิกุ
รอด้วยสิคะ//รีบขึ้นไปนอนขั้นกลาง
เสี่ยวหลิน
(หึๆ ได้เวลาของชั้นแล้วสินะ)
เสี่ยวหลินนอนหมุนเป็นนาฬิกา
จบท้ายด้วยนอนขวาง ขาพาดบนตัวของมิกุส่วนปลายเท้าอยู่ตรงหน้ามาร์ติณห์
มิกุรู้สึกหนักแต่ไม่กล้าขยับ
มาร์ติณห์ตื่นมาโวยวายไปสักพัก
เสี่ยวหลิน
อุ๊ปส์~ sorry ~//รีบเอาขาออก
เสี่ยวหลิน
พอดีเป็นคนนอนดิ้นนิดหน่อย//ซ่อนมือใต้ผ้าห่ม🤞🏻
มาร์ติณห์
ตื่นแล้วก็ออกไปจากห้องชั้นได้แล้ว//พูดด้วยน้ำเสียง❄️
เสี่ยวหลิน
แหม~ ไล่เมียแต่เช้าเลยหรอคะ//ทำเสียงอ้อน
มิกุ
มิกุขอตัวค่ะ//รีบเดินออกไป
เสี่ยวหลิน
Bye~👋🏻//มองมิกุที่เดินออกไป
มาร์ติณห์
มันจะมากเกินไปแล้วนะ//หงุดหงิด
เสี่ยวหลินลงจากเตียงแล้วเดินเข้าใกล้มาร์ติณห์
เสี่ยวหลิน
ทำไมคะ จะอกแตกตายเลยหรอ อุ๊!! รอดูอยู่น๊าา~
เสี่ยวหลิน
//รีบเดินออกจากห้อง
มิกุ
//มองเสี่ยวหลิน+กำหมัด
✌🏻 สัญลักษณ์แบบนี้คิดได้หลายแบบนะ แบบดีคือให้กำลังใจ
แต่แบบที่เค้าสื่อนั้นมันไม่ค่อยดีเท่าไหร่
เสี่ยวหลินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมา
มาร์ติณห์กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ มิกุก็อยู่ด้วย
ดูๆแล้วแม่ของมาร์ติณห์ดูเหมือนจะอยากได้มิกุเป็นสะใภ้ซะด้วย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
