กริ๊งๆ "ฮัลโหลสวัสดีครับ"เอกกดรับสายที่โทรเข้ามา พร้อมกับเสียงปลายสายได้เอ่ยพูดขึ้นมาว่า"เอก มีเหตุด่วนที่ป่าทางทิศตะวันตก ฉันอยากให้นายไปสืบคดีนี้หน่อย เป็นเหตุฆาตกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ชั้นขอให้นายไปตรวจสอบหน่อยนะ ยังไงก็ระวังตัวด้วย"

ทันทีที่ภพพูดจบสายก็ถูกตัดไป ทันใดนั้นจู่ๆเอกก็นึกขึ้นมาได้ว่า ป่าทางทิศวันตกเคยมีเหตุฆาตกรรมเกิดขึ้นมาหลายคดีแล้ว ตั้งแต่มีชายคนนึงหลงเข้าไปในป่า และมีเรื่องเล่าที่ว่ากันว่ามีอีกหลายคนที่เข้าไปในป่านั้นแล้วจะไม่ได้กลับออกมาอีกเลย

ในป่านั้นราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังช่อนตัวอยู่ในป่าแห่งนั้น เอกแอบกังวลเล็กน้อย แต่ด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบที่เอกได้รับหมอบหมายจากภพ

วันรุ่งขึ้นนั้นเอกต้องเตรียมตัว เพื่อที่จะออกเดินทางไปสืบคดีที่ป่าลึกลับแห่งนั้น และในช่วงเวลาเช้ามืดของอีกวัน เอกเริ่มออกเดินทางจากสถานพี่พักพิง และในช่วงเที่ยงเอกก็ไปถึงป่าแห่งนั้นพอดี

บรรยากาศดูเงียบสงัด ดูวังเวงและน่ากลัว ยิ่งในเวลาหลางคืนมีเพียงแค่แสงสลัวๆจากดวงจันทร์เพียงเท่านั้น

เอกเดินไปตามทางที่เหมือนถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เดินไปตามความต้องการของใครบางคน ในระหว่างทางเอกได้พบกับเศษผ้าประหลาดที่ดูเหมือนจะถูกตัวอะไรบางอย่างกัดแทะจนผ้าขาด

เอกนำสมุดขึ้นมาจดบันทึก ว่าพบเศษผ้าแปลกๆ ที่ไม่สามารถระบุได้ว่าตัวอะไรกัด หลังจากนั้นเอกก็ออกเดินทางต่อ พอเดินไปได้ซักพัก จู่ๆก็พบกับจดหมายฉบับหนึ่ง ที่เหมือนคนที่เคยมาที่นี่จะทิ้งไว้ให้

"ในจดหมายนั่นดูเหมือนจะเป็นกฎนะ"

เขาพูดพึมพัมกับตัวเอง เอกเปิดจดหมายอ่านดูแล้วก็พบว่ามันเป็นกฎจริงๆซึ่งกฎในนั้นเขียนไว้ว่า 

1.หากมีเสียงกรีดร้องออกมาจากป่าโปรดอย่าออกมาจากที่พัก

2.ถ้าได้ยินเสียงเคาะประตูห้ามเปิด เพราะคุณคงไม่อยากเจออะไรบางอย่างที่น่ากลัวหรอกใช่มั้ย

3.ในตอนเช้าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่อย่าวางใจไปเพราะในตอนกลางคืนจะเกิดอันตรายบางอย่างขึ้น

                  "โปรดระวังตัว"

เอกรู้สึกกลัวเล็กน้อย แต่ขายาวๆนั้นก็ยังเลือกที่จะเดินเข้าไป เอกคิดว่ายิ่งเดินลึกเข้าไปก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆ เพราะระหว่างทางที่เอกเดินมารู้สึกเหมือนมีสายตาของอะไรบางอย่างกำลังจับจ้องเขาอยู่

เอกเดินไปได้สิบก้าวก็ได้พบกับบ้านปริศนาหลังหนึ่งที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางป่า ทำเอาเอกรู้สึกสงสัย และแปลกใจในเวลาเดียวกันกับบ้านหลังนั้น เอกที่กำลังกลัวก็เดินเข้าไปสำรวจพร้อมกับในมือที่กำมีดแน่นและเหงื่อที่ไหลเปียกโชคออกมาทั่วร่างกาย

เอกเดินสำรวจไปหมดทุกห้องแล้วแต่ก็ไม่มีอะไรมากนอกจาก ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องครัว ที่เหมือนบ้านปกติที่ไม่มีอะไรเป็นพิเศษเอกเดินสำรวจไปจนถึงห้องสุดท้ายที่อยู่ตรงสุดทางเดินเอกยืนอยู่หน้าประตูห้องนั้น

แต่จู่ๆเอกก็ได้กลิ่นเหม็นคาว คละฟุ้ง ลอยออกมาจากห้องนั้นทำเอาแทบอ้วก เอกตัวสั่นแต่เพื่อหลักฐานเอกกลั้นใจเปิดประตูเข้าไปดู เอกหน้าซีดเพราะเบื้องหน้าที่เอกเห็นคือ.....

"ศ..ศพ"

ศพจะนวนมากกองกันอยู่ภายในนั้น แต่ในศพทั้งหมดที่กองอยู่มีบางคนที่เป็นบุคคลสูญหาย เอกรีบวิ่งออกมาจากที่แห่งนั้นเพราะมันน่ากลัวเกินจะทนดูไหวเพราะแต่ละศพตายโดยวิธีที่แตกต่างกันมสามศพที่เหมือนจะเพิ่งตายและอีกหลายศพที่ดูจะถูกฆ่าตายนานแล้ว

บางคนถูกตัดแขน ตัดขา ตัดหัว และการฆ่าด้วยวิธีสุดท้ายคือการทรมานด้วยการดึงเล็บที่ละนิ้วๆ หรือจะเป็นการทำร้ายร่างกายและทุบตีด้วยอาวุธ

เอกตั้งสติและเดินไปตามทางที่ถูกทำไว้จนตกดึกเอกก็ได้เจอกับบ้านพักอีกหลังนึง ซึ่งในนั้นดูจะเป็นที่ปลอดภัย เอกเดินเข้าไปสำรวจแต่กลับไม่พบอะไร เอกถอนหายใจก่อนที่ตนนั้นจะเตรียมตัวเข้านอน

เวลาประมาณตี2เอกได้ยินเสียงเคาะประตูเอกลุกขึ้นมาพร้อมกับความงัวเงีย เอกที่กำลังจะเดินไปเปิดประตูแต่ก็ฉุดนึกคิดขึ้นมาได้ว่ากฏข้อที่2คือถ้าได้ยินเสียงเคาะประตูห้ามเปิด เขารีบกลับไปนอนทันทีแล้วทำเป็นไม่ได้ยินอะไร จนเอกเผลอหลับไป

ในวันรุ่งเช้าเอกตื่นขึ้นมาแล้วพบกับลอยเลือดประหลาดที่ติดอยู่ตรงบริเวณหน้าต่าง เอกรีบเก็บของและออกเดินทางต่อ เดินไปได้เวลาหนึ่งเอกเจอกับถ้ำอะไรบางอย่างเอกเพ่งสายตามอง เอกตกใจกับตัวอะไรบางอย่างที่อยู่ในนั้น ซึ่งลักษณะของมัน

มีรูปร่างสูงใหญ่ ปากกว้างมีฟันที่แหลมคมราวกับปลายเข็ม และมีมือที่ใหญ่ยาว หน้าตอบมีตาเป็นสีแดงเหมือนเลือด ไม่มีเพศ ดูไม่ใช่คนแต่เหมือนเป็นสัตว์ประหลาด

เอกนำกล้องขึ้นมาถ่ายหลักฐานก่อนจะรีบวิ่งหนีไปเพราะเจ้าสิ่งๆนั้นมันรู้ตัวแล้วว่าตัวเองโดนถ่าย เอกวิ่งไปสักพักใหญ่ๆ เขาคิดว่าน่าจะหนีพ้นแล้วเลยคิดว่าจะไปพักใต้ต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่ข้างหน้านั้นเอกหยิบน้ำขึ้นมาดื่มก่อนจะบ่นกับตัวเอง

"งานอะไรว่ะเนี้ย!! นึกว่าจะแค่สืบคดีง่ายๆแต่ทำมัยต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยว่ะ โครตซวยเลย"

"เอก"

"ห๊ะ?"

เอกหันไปตามเสียงแผ่วเบาไร้เรี่ยวแรงที่เรียกตนแต่กลับพบว่าไม่มีใครยืนอยู่ที่ปลายเสียง

"หูฝาดหรอว่ะ? สงสัยเจอแต่อะไรหลอนๆจนเก็บมาคิดหล่ะมั้ง"

"เอก..."

"เอก..."

เอกหันไปตามเสียงที่เรียกเขาขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับคิดในใจว่าใครกันที่เรียกเราแล้วรู้ชื่อเราได้ยังไงเอกหันไปทางซ้ายมือแต่ก็ไม่พบอะไร

"เอกทางนี้"

เอกหันไปทางขวามือแต่ก็ไม่พบอะไรอีกครั้งเอกตะโกนขึ้นมาพร้อมกับความโมโห

"เห้ยเรียกอยู่ได้อยู่ตรงไหนก็บอกมาดิว่ะ!!"

"พวกเราอยู่ข้างบน..."

เสียงที่แผ่วเบาไร้เรี่ยวแรงพูดขึ้นครั้ง เอกเริ่มคิดสงสัยกับคำว่า "พวกเรา" เอกชะงักก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองข้างบนพร้อมกับเหงื่อที่ไหลโชค เบื้องหน้าที่เอกเจอคือร่างเงาสีดำที่นั่งเล่นอยู่บนกิ่งไม้กับเด็กผู้ชายที่มีแต่ลำตัวไม่มีหัวลักษณะเงาสีดำเป็นเด็กผู้หญิง เงาดำพูดขึ้น

"เอก..ข้างหลัง"

เอกหันไปดูข้างหลังตามที่เงานั้นบอก เอกพบกับหญิงสาววัยกลางคนที่ถูกเลื่อยปักอยู่กลางศรีษะและในออกแขนมีเด็กทารกอยู่เอกตกใจจนเป็นลมล้มพับไปจนถึงเวลาตกเย็นเอกก็ลืมตาตื่นขึ้นมา

"ชิบหายแล้วจะกลับตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วสิ"

"ซวยซ้ำซวยซ้อนจริงคืนนี้คงต้องนอนบนต้นไม้ก่อนแล้วมั้ง"

เอกขึ้นไปทำที่นอนบนต้นไปสูงใหญ่ที่ตนพบกับเงาสีดำและเด็กผู้ชายหัวขาดจนตกดึกเอกเจอไฟแปลกๆอยู่บริเวณพื้นข้างล่างราวกับว่าเป็นคนเอกที่กำลังจะเอ่ยปากถามแต่ลูกกะตาของเขาดับเหลือบไปเห็นเลื่อยทำเอาเอกหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ

เอกจับตามองชายคนนั้นด้วยกล้องส่องทางไกลที่ตนพกมาเอกเห็นชายคนนั้นเดินหายเข้าไปในป่าและได้ยินเสียงกรีดร้องดังออกมาจากป่าอย่างเจ็บปวดกับเสียงเลื่อยที่ดังลั้นสะท้อนไปทั่วเอกรีบข่มตานอนเพราะในวันรุ่งขึ้นเอกจะคุยกับภพ

"เช้าแล้วหรอ.."

"โอเค ต้องโทรหาภพก่อน

ตรู๊ดดดๆๆ..~

"ฮัลโหลมีไรหรอเอก?"

"คืองี้มึงกูไม่ไหวแล้วว่ะกูเจอแต่อะไรไม่รู้"

"กูลาออกตอนนี้ยังทันมั้ย"

"เอกใจเย็นๆเดี๋ยวกูส่งกำลังเสริมไปให้"

"อืม"

ตรู๊ดๆ

"ให้ตายเถอะ"

เอกรู้สึกท้อกับสถานการณ์ตอนนี้มากเอก       ฮึบก่อนจะเอกปีนลงต้นไม้ที่พักอาศัยอยู่เมื่อคืนและออกเดิงทางไปยังป่าทางทิศเนือตั้งแต่ช่วงเช้าถึงช่วงเที่ยงเอกก็ไม่พบอะไรเขาเดินไปข้างหน้าสักครู่หนึ่งจู่ๆเอกก็สะดุดตากับอะไรบางอย่างเหมือนมีการทำพีธีอะไรบางอย่าง

"ห..หัวกระโหลกหรอ!!!"

ที่เอกเห็นคือมีหัวกระโหลกอยู่หลายอันและมีการวาดรอยเลือดเป็นรูปอะไรบางอย่าง เอกถ่ายรูปไว้สองสามรูปเพื่อเป็นหลักฐาน เขาออกเดินหน้าไปต่อได้พักสักใหญ่ๆก็เจอกับน้ำตก เอกจึงพักล้างเนื้อล้างตัว แต่สายตาของเขาก็เหลือบไปเห็น ศพที่นอนจมน้ำอยู่

ศพไม่ได้คิดที่จะฆ่าตัวตายแต่เป็นการจมน้ำ ด้วยการจับถ่วงน้ำของใครบางคน

"ศพเหมือนจะเน่าเปื่อยมาหลายวันแล้ว"

เอกขึ้นมาจากน้ำและนั่งกินอาหารกระป๋องอยู่อย่างสงบแต่จู่ๆก็มีเสียงปืนดังลั้นป่าขึ้นมา

"ปั๊งๆ!!!"

​​​​​​และเสียงปืนก็เงียบลงพร้อมกับความสงสัยของเอก ที่ว่าเสียงปืนนี้เป็นของใคร เขาไม่ได้คิดอะไรมากเพราะอาจจะเป็นของพวกคนที่มาล่าสัตว์ป่า

"นี่มันก็จะเย็นแล้ว ไหนๆฉันก็ง่วงนอนแล้วขอนอนก่อนแล้วกัน"

เอกหาบ้านร้าวแถวๆนั้นนอนพัก แต่คืนนี้มันต่างจากทุกทีเพราะในคืนนี้เป็นวันปล่อยผี

"55555"

เสียงหัวเราะของเด็กผู้หญิงทำเอาเอกสะดุ้งตื่นเอกที่พยามจะพูดแต่ไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้เขาครุ่นคิดว่าอาการเหมือนผีอำ

"มาอยู่ด้วยกันเถอะค่ะ..."

​​​​​​จากเด็กผู้หญิงที่ดูหน้าตาน่ารักสดใส ปากดูเล็กแต่ทันใดนั้นปากของเธอก็ฉีกกล้างไปจนถึงรูหู และมีฟันอีกหลายซี่อยู่ในปากของเธอ เอกหลุดจากการโดนผีอำ

เอกจึงคว้ามีดที่อยู่ข้างๆแทงไปที่เด็กคนนั้น จึงทำให้เธอสลายหายไป เอกตัวสั่นหงึกๆ และหายใจหอบ เอกที่หูดีก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาจากไกลๆ รอยเท้าที่เดินมามีน้ำเปียกแต่ไม่เห็นตัว แต่เจ้าสิ่งๆนั้นก็ไม่ได้ทำร้ายเอก

แต่จู่ๆก็มีเสียงหมาหอนขึ้นมาพร้อมกับเสียงเปรตที่โหยหวน ทำเอาเขาแวบแก้วหูจนต้องเอามือมาปิดหูไว้ ในยามค่ำคืนนั้นเป็นคืนที่ทรมารที่สุดทำเอาเอกแทบไม่ได้นอน

ในตอนเช้าเอกก็ต้องเก็บของออกไปจากที่พัก แต่ในวันนี้คือวันที่หน่อยกำลังเสริมมาถึง เอกได้ยินเสียงปืนหลายชนิดดังออกมาจากป่าอีกครั้ง

"ก็คงจะเป็นเสียงปืนของพวกกำลังเสริมนั้นแหละ"

เอกคิดว่าจะรอให้เสียงปืนหมดก่อน เพราะเอกคิดที่จะไปแอบดู ผ่านไปครุ่หนึ่งเสียงปื่นที่ดังละงมก็เงียบลง เขาเลยเดินไปดูแต่ก็พบว่าหน่อยกำลังเสริมที่ภพส่งมาตายกันหมดเลย เอกจึงรีบออกจากที่แห่งนั้นโดยเร็ว และโทรไปหาภพ

ตรู๊ดดดๆๆ

"ฮัลโหลภพ...แฮ่กๆ...หน่อยกำลังเสริมที่มึงส่งมาอะตายกันหมดเลย"

"ทำไงดีล่ะ"

"งั้นเดี๋ยวฉันส่งกำลังเสริมพิเศษไปให้"

"ไม่เกินหนึ่งวันนายรอไหวมั้ย?"

"น..น่าจะไหว..แฮ่กๆ"

"งั้นแค่นี้ก่อนนะเอก"

ติ๊ดดๆ

เอกวิ่งไปเจอแม่น้ำสายหนึ่ง เอกจึงตัดสินใจที่จะนั่งพักริมแม่น้ำและนึกสภาพของหน่วยกำลังเสริมที่ว่าโดนของมีคมอะไรฆ่าตาย

"มันดูจะเป็น....อืมมม"

"เลื่อย!! ใช่ตอนนั้นเราได้ยินเสียงเลื่อยดังออกมาจากป่า"

เอกแค่คิดว่าน่าจะเป็นเสียงเลื่อยยนต์ที่ตนเคยได้ยินในตอนนั้น แต่จู่ๆก็มีเสียงสตาร์ทเลื่อยยนต์ดังมาจากข้างหลังของเขา เอกรีบวิ่งหนีฆ่าตกรที่ตามมาติดๆ แต่จู่ฆาตกรก็กระโจนเข้าหาเอกพร้อมกับในมือที่ถือเลื่อยยนต์ 

"ฉึบ"

โปรดติดตามตอนต่อไป.