คำนึงถึงดวงใจ
1
นางกำนัล
องค์หญิงเจ้าคะ..คุณหญิงท่าน..
เซียงเสวียน
ท่านอาไปแล้ว.น้ำตาไหล
เซียงเสวียน
.กอดเสี่ยวเหยา
หลังจากเรื่ององค์หญิงแม่ทัพประกาศทั่วแคว้น ทางฝั่งแคว้นเสี่ยวหลงก็ได้ส่งคนมารับตัวองค์หญิงเสี่ยวเหยามาอยู่กับบิดา
เสี่ยวเหยา
.ยืนมองต้นไม้ในสวน
นางกำนัล
องค์หญิงถึงเวลาแล้ว
เสี่ยวเหยา
ท่านสัญญากับข้านะว่าเราจะกลับมาเจอกัน
เซียงเสวียน
ข้าสัญญาแล้วข้าเซียงเสวียนก็ขอสัญญาว่าจะเป็นพี่เสี่ยวเหยาชั่วนิรันดร์
เสี่ยวเหยา
ข้าก็ขอสัญญาว่าข้าเสี่ยวเหยาจะเป็นน้องสาวเชียงเสวียนตลอดกาล
เซียงเสวียน
.ยิ้มทั้งน้ำตา
เสี่ยวเหยา
.ยิ้ม+เดินขึ้นรถลอยฟ้าไป
เซียงเสวียน
.มองจนลับสายตา
เสี่ยวเหยา
.มอง ข้าจะรอท่านนะ..
?
ตั้งแต่เหตุการณ์องค์หญิงแม่ทัพใหญ่สิ้นทางฝั่งแคว้นเสี่ยวหลงก็ได้ส่งคนมาเชิญองค์หญิงกลับแต่ดันเกิดเหตุการณ์
?
องค์หญิงหายไปขณะพักขบวนผ่านมา200ปีแล้วยังไม่มีการพบองค์หญิงเลย
?
ยาที่ท่านให้ทำให้ข้าตั้งครรภ์ได้แล้วนะ
?
คิดว่าพิเศษมาจากไหน.พูดเบาๆ
เหวินลิ่ว
ท่านอยากได้ยาข้าไปให้เมียท่านไหมล่ะเห็นว่าชอบมาหาข้าที่โรงหมอบ่อย
?
ท่านสติเลอะเลือนแล้ว.เดินหนี
เหวินลิ่ว
.ยิ้มสะใจ ข้าต้องกลับไปที่โรงหมอแล้วขอตัว
________________________________
2
คนในโรงหมอ
ข้าเห็นคนป่วยอยู่ตรงพุ่มแม่น้ำท่านไปดูเถอะ
?
.นอนไม่ได้สติในมือถือดอกไม้
เหวินลิ่ว
.มองดอกไม้ในมือชายผู้นั้น
เหวินลิ่ว
รีบพาไปที่โรงหมอ
คนในโรงหมอ
พี่เหวินรีบไปเถอะ
ซานจิ่ง
.ลืมตาขึ้นมานิดนึง
คนในโรงหมอ
พี่เหวินดูเหมือนว่ากระดูกจะงอกขึ้นมาใหม่ผิดตำแหน่ง
เหวินลิ่ว
เจ้าเห็นข้าใช่ไหม
เหวินลิ่ว
ข้าจะตอกกระดูกขาเจ้า3ทีถ้าเจ็บมากเจ้าร้องออกมาได้เลย
เหวินลิ่ว
.ตอกกระดูกรอบที่1
เหวินลิ่ว
.ตอกกระดูกรอบที่2
คนในโรงหมอ
ไม่ธรรมดานะเนี่ยนะพี่เหวิน
ทั้ง3ช่วยกันรักษาแผลดามขาไว้
คนในโรงหมอ
.เปลี่ยนเสื้อผ้าให้
เหวินลิ่ว
.นั่งทำความสะอาด
คนในโรงหมอ
เสร็จแล้วพี่เหวิน
คนในโรงหมอ
.ยกยามา เรียบร้อย
เหวินลิ่ว
.ป้อนยาให้ซานจิ่ง
คนในโรงหมอ
ท่านพี่เหวินดูจากแผลแล้วเหมือนโดนทำร้ายมาหนักมากเลยนะ
คนในโรงหมอ
ดูเหมือนเป็นเผ่าเทพด้วย
เหวินลิ่ว
ตราบใดที่มนุษย์ยังมีการเจ็บสาหัสมากเพียงใดเราจะไม่สนว่าเขาเป็นเผ่าใด
เหวินลิ่ว
ป้อนยาให้ชายคนนี้ด้วยข้าจะไปหาสมุนไพรกับยาเพิ่มในป่า
คนในโรงหมอ
ให้ข้าไปด้วยไหมท่าน
เหวินลิ่ว
ไม่ต้อง.เดินไปหยิบของและเดินเข้าป่า
เหวินลิ่ว
.หยิบสมุนไพรใส่ตะกร้า
เหวินลิ่ว
เจ้ากระต่ายน้อย..
เหวินลิ่วเจอ ชายอาภรณ์ขาวหน้ากากน้ำแข็งหยาดสีสว่างตานั่งอยู่บนโขดหินและมองมาทางเหวินลิ่ว
ปุก
.คำราม+เดินเข้ามาทางกระต่าย
เหวินลิ่ว
.เห็น+ใช้พลังหว่านยาพิษใส่
________________________________
3
เหวินลิ่ว
วิ่งไปอุ้มกระต่ายและวิ่งหนี
เซียงหลิว
.มอง เจ้าปุกไม่เคยเข็ดเรื่องมนุษย์เลยสินะ
เหวินลิ่ว
.เหนื่อย+ปล่อยกระต่ายลง เจ้าหนีไป
เหวินลิ่ว
หนีไปสิเดี๋ยวก็โดนกินหรอก
เหวินลิ่ว
.จับมีดน้ำแข็งไว้ทัน ใต้เท้าข้าน้อยผิดไปแล้วข้าน้อยขึ้นมาขุดสมุนไพรไปรักษาผู้ป่วยเพียงเท่านั้น
เหวินลิ่ว
ข้าน้อยเป็นเพียงหมอเล็กๆในตำบลชิงสุ่ยเท่านั้นเอง
เซียงหลิว
.มอง (น่าสนใจ..)
เหวินลิ่ว
.หยิบ นี่ยาแก้ใต้เท้า
เซียงหลิว
.ปัดไปให้เจ้าปุก สัตว์ตัวนี้กินสัตว์พิษได้หลายตัวขนาดนั้นหมอสัตว์ยังรักษาเจ้านี่ไม่ได้เลย
เซียงหลิว
คิดไม่ถึงว่าหมอเล็กๆจะเก่งกาจขนาดนี้
เหวินลิ่ว
ใต้เท้าข้าน้อยเพียงเป็นปลาเล็กๆที่จับได้รางวัลใหญ่เท่านั้นเอง
"เจ้าลืมไปแล้วหรอว่าเจ้าเป็นใคร"
เหวินลิ่ว
.ชะงัก ใต้เท้าไว้ชีวิตกระต่ายตัวนั้นด้วยเถอะ
เซียงหลิว
.เดินเข้าไป+นั่ง
เซียงหลิว
ไส้ศึกที่ดีหูต้องไวกว่าตา
เหวินลิ่ว
ข้าเป็นเพียงหมอในตำบลชิงสุ่ยหากใต้เท้าไม่เชื่อสืบได้เลย
หน้ากากเซียงหลิวเริ่มหายไป
เซียงหลิว
.ให้ทหารไปสืบประวัติเหวินลิ่ว
ทหาร
ใต้เท้าข้าไปสืบมาแล้วคนผู้นี้ชื่อ
เหวินลิ่ว เป็นหมอยาในตำบลชิงสุ่ยมานานมากแล้ว
เหวินลิ่ว
ใต้เท้าที่ข้าพูดเป็นความจริงหมด
เหวินลิ่ว
ที่นั่นยังมีคนไข้รอข้าน้อยกลับไปอยู่
เซียงหลิว
ข้าเชื่อในวิจารณญาณข้าเท่านั้น
________________________________
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
