พันธนาการรัก
##
เหล่าเทพเซียนต่างทำงานกันอย่างขมักเขม้น
หญิงสาวผู้หนึ่งร่างกายแลดูอ่อนแอปากซีดขอบตาดำคล้ำราวกับคนไม่ได้นอนมานานนับหลายวันกำลังนอนหายใจโรยรินอยู่
เฟิ่งหร่าน
เจ้าห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาด
หลิงเหว่ย
เฟิ่ง...ห..หร่าน
เสียงหญิงสาวพูดตะกุกตะกัก มือขวาพยายามเอื้อมมือไปจับใบหน้าอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองตนอย่างไม่ละสายตา
เฟิ่งหร่าน
หลิงเหว่ยเจ้าห้ามเป็นอะไรไปนะ
เสียงของชายหนุ่มเอ่ยขึ้น น้ำตาก็เริ่มไหลอาบแก้มของตน
หลิงเหว่ย
การที่ข้าได้รักกับเจ้า
หลิงเหว่ย
ข้ามีความสุขมากแล้ว
หลิงเหว่ย
ตลอดระยะเวลาหลายพันปีมานี้
หลิงเหว่ย
แต่ตอนนี้จิตวิญญาณข้าจะแตกสลายไปแล้ว
หลิงเหว่ย
เจ้าต้องดูแลตนเองให้ดีๆ
หญิงสาวพูดจบก็ใช้มือเช็ดน้ำตาอีกฝ่ายที่ร้องไห้หนักกว่าเดิมเมื่อได้ยินเช่นนั้น
เฟิ่งหร่าน
เจ้าจะต้องไม่เป็นอะไรข้าจะทำทุกวิธีเพื่อช่วยเจ้า
หลิงเหว่ย
หากข้ายังมีโอกาส
หลิงเหว่ย
ก็ขอให้ข้าได้เกิดมาเคียงคู่ท่านอีก
หญิงสาวพูดจบมือที่ใช้เช็ดน้ำตาให้อีกฝ่ายก็หยุดชะงักก่อนที่แขนจะหล่นลงมาอยู่ข้างตัว สายตาที่แลมองอีกฝ่ายก็ค่อยๆหลับลง
ตอนนี้เหลือแต่ร่างที่ไร้วิญญาณของหญิงสาว
แสงสีแดงปรากฏขึ้นบนร่างกายของหญิงสาวเพื่อเป็นสัญญาณว่าร่างของเธอนั้นกำลังสลายหายไปในไม่ช้า
เฟิ่งหร่าน
เจ้าอย่าทิ้งข้าไป
ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็พูดออกมาเสียงดังพร้อมกับน้ำตาที่อาบแก้มแขนทั้งสองโอบร่างที่กำลังจะสลายหายไปอย่างไร้ความหวัง
เฟิ่งหร่าน
ข้าจะไม่มีวันลืมเจ้า
แอดคนหล่อ
เป็นยังไงกันบ้างอ่านตอนแรกไป
แอดคนหล่อ
อยากจะบอกว่าเรื่องนี้ค่อนข้างที่จะแบบว่าอินเลิฟ
##
เฟิ่งหร่านก็ยังไม่หยุดที่จะค้นหาวิธีที่จะทำให้คนรักของตนกลับคืนมา
เฟิ่งหร่าน
ข้าเชื่อว่ามันต้องมี
เฟิ่งหร่านกำลังรื้อตำราอยู่และได้เจอตำราย้อนเวลาที่ไม่มีผู้ใดใช้มันมาก่อนนอกจากมหาเทพเมื่อหลายแสนปีมาแล้ว
เค่อฉี
เจ้าหยุดความคิดนั่นเดี๋ยวนี้
เฟิ่งหร่าน
นั่นเป็นวิธีเดียว
เฟิ่งหร่าน
ที่จะให้ข้าได้พบกับหลิงเหว่ยอีกครา
เค่อฉี
แต่เจ้าเอาชีวิตไปเสี่ยงเช่นนี้
เฟิ่งหร่าน
มันเทียบไม่ได้กับการที่หลิงเหว่ยช่วยชีวิตข้าไว้
เฟิ่งหร่านรีบลุกขึ้นเดินกลับตำหนักของตน
เสียงของเค่อฉีตะโกนเรียกดังลั่นกลางแดนสวรรค์
เค่อฉี
ข้าคงห้ามเจ้าไม่ได้จริงๆ
เฟิ่งหร่านเดินกลับมาถึงตำหนักของตนก็ไม่รอช้าที่จะเปิดตำราอ่านแล้วทำตามอย่างรีบร้อน
แสงสีทองอร่ามปรากฏขึ้นล้อมรอบตัวของเฟิ่งหร่านพอเวลาผ่านไปสักพักแสงก็ได้หายไปพร้อมกับตัวเองเฟิ่งหร่านเอง
แสงนั้นพาเขามาปรากฏตัวที่บ้านไม้แห่งหนึ่ง
เฟิ่งหลาน
นี่คือบ้านที่ข้าอยู่กับนางในตอนนั้นสินะ
เฟิ่งหร่ายมองดูรอบๆแล้วหันมามองร่างกายตนเองที่มีแต่บาดแผลเต็มตัวไปหมด
หลิงอี๋
อ้าวนี่ท่านฟื้นแล้วหรอ
เสียงของหลิงอี๋ดังขึ้นเฟิ่งหร่านรีบหันไปมองทันที พอมองแว๊บเดียวก็รู้ว่านั้นคือคนรักของตน
หลิงอี๋
ผู้ใดคือหลิงเหว่ยหรือ
เฟิ่งหลาน
( ลืมไปว่าหลิงเหว่ยในตอนนี้มีนามว่าหลิงอี๋ ข้าจะทำเช่นไรดี )
เฟิ่งหลาน
อะ...อ๋อนั่นคือชื่อของท่านแม่ข้า
เฟิ่งหลาน
ข้าคิดถึงยิ่งนัก
หลิงอี๋
แล้วเหตุใดท่านถึงไม่กลับไปหาท่านแม่ของท่านกันเล่า
เฟิ่งหลาน
นางเสียตอนที่กองทัพศัตรูบุกเข้ามาแล้ว....
เฟิ่งหร่านแกล้งบีบน้ำตาตนเองเพื่อให้อีกฝ่ายสงสาร
หลิงอี๋
ท่านไม่เป็นอันใดใช่ไหม
เฟิ่งหลาน
แต่ว่าบาดแผลพวกนี้ข้าต้องทำเช่นไร
เฟิ่งหลาน
( !!! แย่แล้วถึงแม้ข้าจะแต่งกับหลิงเหว่ยแล้วก็ตามแต่นี่มันคนละเวลากันตอนนี้ข้ายังไม่ได้แต่งงานกับนางหากนางเห็นแผลที่หน้าท้องข้าเหมือนตอนนั้นเรื่องมันจะบานปลายเอา... )
เฟิ่งหลาน
มะ..ไม่เป็นไรเจ้าเตรียมของให้ข้าทีได้หรือไม่
##
หลิงอี๋
สมุนไพรมีเพียงเท่านี้หวังว่ามันจะเพียงพอต่อการรักษาแผลของท่านนะ
หลิงอี๋พูดพร้อมกับยกถุงสมุนไพรที่ตนเองเก็บสะสมไว้ออกมา
เฟิ่งหลาน
แค่นี้ก็มากก็เกินไปแล้ว
หลิงอี๋เอ่ยด้วยความสงสัยและเอียงคอมองถุงสมุนไพรของตนที่เก็บมา
เฟิ่งหลาน
( เจ้ายังคงเหมือนเด็กน้อยที่น่าเอ็นดูเช่นเดิม )
หลิงอี๋เอ่ยขึ้นพร้อมกับชูนิ้วขึ้นมา5นิ้ว เฟิ่งหร่านในร่างของเฟิ่งหลานได้ยิ้มออกมา
เฟิ่งหลานพูดพร้อมกับยิ้มออกมา
เฟิ่งหลาน
ท่านออกไปรอข้าด้านนอกได้หรือไม่
หลิงอี๋
ทำไมล่ะนี่มันเรือนของข้านะ
เฟิ่งหลานนิ่งเงียบไปสักพักหลิงอี๋ก็คิดขึ้นได้จึงรีบเดินหนีออกไป
หลิงอี๋
อะ...เอ่อเดี๋ยวข้าไปรดน้ำต้นไม้ดีกว่า
หลิงอี๋
มีอะไรก็เรียกข้าแล้วกันนะ
หลิงอี๋รีบเดินออกมาทันทีเพราะว่าตนนั้นรู้ว่าอีกฝ่ายมีบาดแผลที่หน้าท้องเพราะตอนที่แบกอีกฝ่ายมานั่นได้สังเกตเห็นพอดี
เฟิ่งหลาน
หากเป็นบุรุษผู้อื่น
เฟิ่งหลาน
เจ้าคงไม่ได้มีโอกาสเดินหนีออกไปแน่
เฟิ่งหลานพูดพร้อมกับทำแผลไปด้วย
หลิงอี๋
ไหนๆต้นไม้ของข้าเป็นอย่างไรบ้าง
หลิงอี๋เดินมาด้วยความร่าเริงและมองดูต้นไม้ที่ใกล้จะเจริญเติบโตเต็มที่แล้ว
หลิงอี๋
เดี๋ยวข้าไปตักน้ำมาก่อนพวกเจ้ารอก่อนนะ
หลิงอี๋พูดกับต้นไม้เหล่านั้นและหันหลังไปหยิบถังน้ำก่อนที่จะค่อยๆเดินไปที่สระ ที่อยู่ไม่ไกลจากเรือนของตนนักมารดน้ำต้นไม้
เฟิ่งหลานเดินออกมาเพื่อที่จะบอกว่าตนทำแผลเสร็จแล้วแต่ได้เห็นหลิงอี๋กำลังรดน้ำต้นไม้อย่างมีความสุขจึงไม่เข้าไปขัด
หลิงอี๋
ไหนๆเจ้าดอกไม้ต้นนี้เป็นอย่างไรบ้าง
หลิงอี๋นั่งพูดคุยกับดอกไม้ต้นไม้อย่างเพลิดเพลินจนไม่รู้ว่าเฟิ่งหลานกำลังมองตนอยู่
แต่จู่ๆก็มีอะไรบางอย่างมาสะกิดที่หลังจึงตัดสินใจหันไปมอง
เฟิ่งหลาน
เค่อฉีเจ้ามาได้อย่างไร
เค่อฉี
ก็มาตามเจ้ากลับแดนสวรรค์ไง
เฟิ่งหลาน
ไม่ข้าจะอยู่ที่นี่
เค่อฉี
เจ้าเป็นถึงตี้จวินแต่กลับละทิ้งตำแหน่งของตนมาอยู่กับนางในอดีต
หลิงอี๋รีบหันไปมองแต่เฟิ่งหลานกับเค่อฉีดันหลบทัน
เฟิ่งหลาน
ไปคุยกับข้าที่อื่น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
