เพียงเธอ | Omegaverse
ลาก่อน..
เจนนิรา
ท่านจัสติน----//รีบวิ่งไปหา
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//โดนศัตรูล้อม
เอมิลี่(นางสนม)
ท่านจัสติน//อยู่ในอ้อมแขนของจัสติน
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ไม่เป็นไรนะ เอมิลี่
เจนนิรา
ท่านเป็นอะไรหรือไม่?
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจนระวังข้างหลั-----//รีบวิ่งไปกัน
เอมิลี่(นางสนม)
ท่าน...จัสติน!!!!
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//ล้มลง
เจนนิรา
อย่าพึ่งหลับนะ...ฮึก
เจนนิรา
ไม่เอาแบบนี้....ไคล์ ฮึก
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ผมขอโทษนะ ที่ทำให้คุณเสียใจ มาบอกตอนนี้คงสายไปแล้ว
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
แต่ว่า....ผมรักคุณนะ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
แล้วผมก็ไม่เคยคิดจะนอกใจคุณ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เอมิลี่.....แค่ก----
เรน่า(อัศวินของอาณาจักรแคล์)
ท่านเอมิลี่//จับตัวเอมิลี่ไว้
เรน่า(อัศวินของอาณาจักรแคล์)
ข้าขอจับกุมท่าน ขอหาก่อกบฏ
เอมิลี่(นางสนม)
ไม่จริง! ไม่ใช่นะ---
เอมิลี่(นางสนม)
ท่านจัสติน----ปล่อยนะ!!!
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เมื่อ...ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ ข้า..ได้มีโอกาสสนทนากับพ่อค้าต่างแดน เขาจำหน่าเอมิลี่ได้....แค่ก🩸
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
นางเป็น....แฮ่ก~ภรรยาของหัวหน้ากลุ่มโจรสนมิทต์
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
แค่ก----//💀
เจนนิรา
ไม่เอาสิ....ไคล์ ฮึก ตื่นมาก่อนเถอะนะ
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
จักรพรรดินีเพคะ...
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
รีบไปเถิดเจ้าค่ะ พวกมันมากันเพิ่ม
เจนนิรา
ไม่...ในเมื่อ..รักของข้าได้ตายจากไปแล้ว
เจนนิรา
ข้า...ที่เป็นแม่ของแผ่นดินนี้
เจนนิรา
ก็ไม่มีอะไรต้องเสียอีกต่อไป//ร้องไห้
เจนนิรา
จะมิมีคำว่าปกป้องอีกต่อไป
เจนนิรา
จะมีแต่....แก้แค้น
เจนนิรา
ต่อให้ข้าต้องมีกรรมหนักติดไปถึงชาติหน้า ข้าก็ยอม....ฮึก
เจนนิรา
ทำกับคนของข้าถึงขนาดนี้ ข้าไปทำอันใดให้กัน!
เจนนิรา
//ขาขาด1ข้าง+แขนหัก
เจนนิรา
ชีวิตของข้า....มาได้เท่านี้เองหรือ
เจนนิรา
อ่า....จัสติน....ข้ากำลังจะไปหาท่านแล้วนะ....แค่ก---
เรน่า(อัศวินของอาณาจักรแคล์)
องค์จักรพรรดินี----!
นี่เป็นสิ่งสุดท้าย ที่ข้าจะช่วยเจ้าได้
ขอให้เจ้าสมหวังในความรักเสียทีนะ
เวลาย้อนคืน
แสงสุริยาส่องผ่านช่องหน้าต่างมายังใบหน้าที่งดงามของคนงามที่มีเส้นผมและขนตาสีขาวเงิน
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
ตื่นแล้วหรือเพคะ องค์จักรพรรดินี
พิมพาย(นางกำนัลของเจน)
ท่านเจน~!
กัมมี่จิน(นางกำนัลของเจน)
พวกข้านึกว่าท่านจักไม่ฟื้นอีกแล้วเพคะ
กัมมี่จิน(นางกำนัลของเจน)
พระองค์พลัดตกจากเรือพายในตอนที่พระองค์ทรงเดินทางไปเมืองกริมเพคะ
พิมพาย(นางกำนัลของเจน)
ใช่เพคะ
พิมพาย(นางกำนัลของเจน)
พระองค์ทรงหมดสติไป1สัปดาห์เลยนะเพคะ
เจนนิรา
(ถ้าเหตุการณ์นี้....เดี๋ยวนะ...มันเกิดขึ้นมาแล้วเมื่อ10ปีที่แล้วนี่นา....ตอนนี้เรา...ย้อนกลับมาตอน18งั่นเหรอ?)
เจนนิรา
พิมพาย ปีนนี้ปีอะไร
พิมพาย(นางกำนัลของเจน)
××18 เพคะ
เจนนิรา
(เรื่องจริงงั้นเหรอ...)
เจนนิรา
เข้าใจแล้ว....เราเหนียวตัวไปหมด เตรียมน้ำให้เราทีนะ พาย
กัมมี่จิน(นางกำนัลของเจน)
ท่านเจนเพคะ
กัมมี่จิน(นางกำนัลของเจน)
แช่น้ำนานๆ ท่านอาจประชวรขึ้นมาอีกก็ได้นะเพคะ
เจนนิรา
เข้าใจแล้วล่ะ กัมมี่
พิมพาย(นางกำนัลของเจน)
งดงามมากเพคะ~
กัมมี่จิน(นางกำนัลของเจน)
ใช่เพคะ วันนี้พระองค์งดงามเป็นพิเศษเลยนะเจ้าคะ
เจนนิรา
พิมพาย วันนี้เรามีงานอะไรบ้าง
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
ไม่มีเพคะ
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
เนื่องจากองค์จักรพรรดิทรงปฏิเสธจดหมายเชิญทั้งหมดและเอางานทั้งหมดไปทำด้วยพระองค์เองเพคะ
เจนนิรา
พาย เจ้าไปทำงานของเจ้าเถิด
เจนนิรา
พิมพาย กัมมี่เจ้าช่วยตอบจดหมายที่ส่งมาวันนี้ทีนะ
เจนนิรา
ถ้าเป็นจดหมายเชิญปฏิเสธไปก่อน เรายังไม่หายดี
เจนนิรา
ส่วนจดหมายราชการวางไว้ที่โต๊ะเลยนะ
กัมมี่จิน(นางกำนัลของเจน)
รับทราบเพคะ
พิมพาย(นางกำนัลของเจน)
รับทราบเพคะ
ห้องสมุดส่วนตัวของจัสตินไคล์
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เชิญ
เจนนิรา
//เปิดประตูเข้ามาพร้อมชาดอกไม้
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจนนิรา!
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
หายแล้วเหรอ ทำไมถือมาคนเดียว สาวใช้และนางกำนัลของเจ้าไปไหนกัน
เจนนิรา
ข้าให้พวกนางจัดการจดหมายน่ะ
เจนนิรา
ไคล์ ท่านยุ่งอยู่หรือไม่ ห่างยุ่งอยู่ข้าจักวางชาไว้แล้วกลับห้องของข้า
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ไม่ ข้ากำลังพักอยู่พอดี
เอกสารเกลื่อนกลาดเต็มโต๊ะ
เจนนิรา
ข้าช่วย//วางชา+เดินไปที่โต๊ะ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
แต่เจ้าพึ่งหายป่วยนะเจน
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//เป็นห่วง+ลนลาน
เจนนิรา
ไคล์ เจ้าเป็นถึงจักรพรรดิ จะกระทำกริยาแบบนี้ไม่ได้นะ
เจนนิรา
มานั่งนี่มา ข้าจะช่วยทำ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เข้าใจแล้ว....
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//อุ้มไปนอนบนโซฟา+ยิ้ม
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//เอาเสื้อคลุมไว้
เจนนิรา
ขอโทษที...ข้า...เพลียนิดหน่อย สงสัยไม่ได้ทำงานทีละเยอะๆแบบนี้นาน
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เป็นเพราะเจ้าพึ่งหายป่วยมากกว่า
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
วันนี้เข้านอนเร็วหน่อยนะ เจน
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ลุกมากินอาหารเย็นสิ
เจนนิรา
ข้าหลับนานขนาดนั้นเลยเหรอ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
พายยกมาให้น่ะ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
มียาด้วยนะ
เจนนิรา
เข้าใจแล้ว//ยิ้มอ่อนๆ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//ประหลาดใจ
เจนนิรา
หือ?มีอไะรติดหน้าข้าหรือ?//นั่งลง
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เปล่า....เจ้ายิ้มด้วยล่ะ
เจนนิรา
ทำเหมือนไม่เคยเห็น...?
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เคยสิ....แต่มันนาน นานมาก นานแบบมากๆ จนข้าเกือบลืมรอยยิ้มที่น่ารักของเจ้าไปแล้วนะเจน
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ตั้งแต่บรรลุนิติภาวะเจ้าไม่ค่อยยิ้มเลย...
เจนนิรา
(หรือนี่จะเป็นอีกสาเหตุทำให้เอมิลี่เข้ามา...)
เจนนิรา
ข้า...เป็นแบบนั้นสินะ
เจนนิรา
ขอโทษนะ พอเป็นจักรพรรดินี งานมันเยอะและเครียดมากๆเลย
เจนนิรา
ข้า....ไม่รู้จักทำเช่นไร
เจนนิรา
เพราะแบบนี้ เลดี้หลายๆคน จึงไม่ค่อยกล้าคุยกับข้าสินะ//ยิ้มเจื่อนๆ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ตอนที่เจ้ายิ้ม เจ้างดงามยิ่งกว่าใคร
เจนนิรา
แปลว่า เวลาข้าไม่ยิ่ม ข้าไม่งามเหรอ?
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ไม่สิ...🙀
เหมือนเดิม
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจ้างามเสมอ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
แต่งดงามแตกต่างไปต่างหาก
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เวลาเจ้ายิ้ม โลกสดใส ใครเห็นก็ต้องยิ้มตาม เป็นรอยยิ้มที่สวยและน่ารักราวกับตุ๊กตาในทุ่งดอกไม้
เจนนิรา
แล้ว...ถ้าข้าไม่ยิ้มล่ะ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ดูสุขุม เยือกเย็น น่านับถือ น่าเกรงขาม งดงามเหมือนหนามของดอกกุหลาบ เหมือนภูเขาน้ำแข็ง
เจนนิรา
เจ้ายังเหมือยเดิมเลยนะ คำพูดวาจาที่เอ่ยเกินเลยถึงขนาดนั้น
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจ้าก็เหมือนเดิม....งดงามเกินใคร
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
รอยยิ้มของเจ้าเป็นสิ่งที่มีค่านะ อย่าทำให้สิ่งนั้นหายไปเลย//จับมือเจน
เจนนิรา
เข้าใจแล้ว ข้าจะยิ้มให้เยอะขึ้นนะ☺️
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ขอบคุณนะ ที่ไม่ละทิ้งสิ่งนั้น
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจ้าทำเพื่อคนทั้งประเทศมานานแล้ว อย่าละทิ้งความเป็นตัวเองเลยนะ เจนนิรา
เจนนิรา
ขอบคุณที่พูดแบบนั้นนะ
เจนนิรา
ข้าไม่เคยได้ยินคำนี้จากปากเจ้ามาก่อนเลย
เจนนิรา
เราต่างยุ่งกันทั่งคู่ ต่างคน ต่างทำงาน
เจนนิรา
ได้มีเวลาพาพูดคุยกับแบบนี้ ข้าชอบมากเลยล่ะ☺️
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ข้าก็เช่นกัน
เจนนิรา
อีก2เดือนวันเกิดเจ้านี่นา
เจนนิรา
(และอีก30วัน เอมิลี่จะเข้ามาที่นี่...)
เจนนิรา
เจ้าอยากได้อะไรไหม
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
มงกุฎดอกไม้ ที่เจ้าทำ เมื่อตอน5ขวบ
เจนนิรา
เจ้า....ยังจำได้ด้วยหรือ?
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ทุกสิ่งที่เจ้ามอบให้ข้า ข้าไม่เคยลืม
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ทุกๆสิ่ง
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจน...?
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//กอดตอบด้วยความงง
เจนนิรา
ฮึก....ขออยู่แบบนี้ ครู่เดียวแค่ครู่เดียว ฮึก
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//ลูบหัวเจน
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
(ข้า...ไม่เคยเห็นด้านอ่อนแอของเจนเช่นนี้มาก่อนเลย....เป็นเพราะงานยุ่งหรือ?)
เจนนิรา
ข้า.....เหนื่อยเหลือเกิน ไคล์
เจนนิรา
ข้า....ทำหน้าที่จักรพรรดินีได้ดีจริงหรือ?
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
จริงสิ...//ลูบหัวเจนเบาๆ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจ้าเก่งมากเลยนะ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//อุ้มกลับมานอนที่เตียง
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
พิมพายกับกัมมี่ล่ะ
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
กลับบ้านพักแล้วเพคะ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
ถอดเครื่องประดับให้เจน ข้าจักไปอาบน้ำ
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
พระองค์จะทรงบรรทมที่นี่หรือเพคะ
พาย(หัวหน้าสาวใช้)
รับดเวยเกล้าเพคะ
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
เจ้าตื่นแล้วหรือเจน
เจนนิรา
ข้าแค่ตื่นมาเปลี่ยนเสื้อผ้า และจะนอนแล้วล่ะ
เจนนิรา
ฝันดีนะ//นอน+หลับทันที
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
(อะไรกัน...)
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
(ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้กัน....)
จัสตินไคล์(จักรพรรดิ)
//ลงไปนอนข้างๆ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
