เป็นเวลาเที่ยงคืนที่มืดหมนเด็กชายผู้หนึ่งกำลังดำเนินแผนการของเขาที่จะปล้นและระเบิดเรือสินค้าเด็กชายผู้นั้นได้เริ่มดำเนินแผนไปแลพได้มาถึงเรือสินค้าที่สุดเด็กชายอยู่บนด้านฟ้าของเรือจิบไวน์รับลมหนาวเย็นปล่อยให้ลูกน้องของตนทำงานกันเอง

"เห้อ...ที่นี้สงบดีแหะฉันอยากอยู่แบบนี้ตลอดเวลาจัง"

เด็กชายพูดเบาาพร้อมกับจิบไวน์แสนอร่อยของเขาก่อนจะมีเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง

"หยุดทำแผนชั่วๆของนายชะ!นาโน"

เสียงนั้นเป็นของเด็กสาสที่มีนามว่า'สตาร์ไฟร์เด็กสาวผู้มาจากต่างโลกและมาจาก'ทีนไททันส์'และ'ไซบอกล์'เด็กชายครึ่งคนครึ่งหุ่นยนตร์ก็อยู่ข้างๆสตาร์ไฟร์เช่นกันนาโนหันไปมองข้างหลังเขาด้วยดวงตาสีแดงทับทีมก่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไร้ชีวิตชีวา

"จะให้หยุดได้ไงกันแผนของฉันก็มาถึงขนาดนี้แล้วนะ?"

นาโนพูดพร้อมกับยิ้มด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยก่อนจะที่มีเสียงระเบิดดังขึ้น

"ตูม!"

ลูกน้องของนาโนกระเด็นกระดอยออกมาและมีเด็กชายสองคนและเด็กสาวหนึ่งคนเดินออกมาจากควันนั้นก็คือ'เดเมียน'หัวหน้าทีนไททันส์ที่มีความสามารถรอบด้านและ'บีสต์บอย'เด็กชายผู้สามารถแปลงร่างเป็นสัตว์ต่างๆนาและ'เรเวน'บุตรสาวของปีศาจผู้มีพลังเวทอย่างแข็งแกร่งทั้งสามจัดการลูกน้องของนาโนทีละคนก่อนจะขึ้นมาจากด้านฟ้า

"พวกเราล้อมเธอรอบๆนี้แล้วนาโนยอมแพ้ชะเถอะ!!"บีสต์บอยกล่าวอย่างหนักแน่นแต่นาโนไม่สนมจแต่ไปสนใจเดเมียนเด็กชายผู้น่าสนใจมากๆสำหรับนาโน

"ยอมแพ้หรอ?มันคงยากสำหรับฉันที่จะทำเช่นนี้แต่ก็แผนของฉันใกล้จะเสร็จแล้วก็ขอโทษล่ะกันนะ"นาโนยิ้มก่อนจะซักปืนคู่ใจของเขาขึ้นมาและมีชายหนุ่มผู้หนึ่งอายุประมาณ25ปีเป็นพี่เลี้ยงและเป็นเลขาของนาโนโผล่มาร่วมสู้ด้วยที่มีนามว่า'จอแดน'

.

.

.

.

.

หลังจากการต่อสู้มายาวนานนาโนเริ่มหมดแรงและล้มลงอย่างเหนื่อยล้าจากการต่อสู้เป็นเวลานาน

"นาโนคุณยอมแพ้พวกเราชะเถอะ!!"เดเมียนกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังจอแดนแบกนาโนบนไหล่ก่อนจะพูดอย่างเย็นชา

"ถ้าจะให้ยอมแพ้คงไม่ง่านหรอกนะครับโชคดีล่ะ"

เมื่อจอแดนกล่าวจบก็มีเฮลิคอปเตอร์บินมารับพวกเขาเดเมียนรีบไปดึงมือของนาโนกลับลงมาแต่จอแดนก็ดึงนาโนขึ้นมาเฮลิคอปเตอร์ได้

ณ คฤหาสน์ของนาโน

จอแดนรักษาอาการบาดแผลของนาโนเสร็จก่อนจะพูดขึ้นเบาๆ

"คุณหนูตกหลุมรักเดเมีบนใช่ไหมครับ??"

นาโนเงียบสักครู่ก่อนจะกล่าวขึ้นมา

"อ่า..ใช่แล้วครับคุณพี่เลี้ยงผมรู้สึกถูกชะตากับเขามากๆตอนที่เขาสัมผัสมือของผมมันทำให้จิตใจของผมอบอุ่นและนุ่มนวลผม...อยากสัมผัสอีกครั้งหนึ่ง"

นาโนพูดพร้อมกับนั่งกอดเข่าบนเตียงแลคิดถึงตอนที่ได้สัมผัสมือของเดเมียนอย่หวงหาที่จะสัมผัสอีกครั้งหรือสัมผัสมากกว่านี้

"ถ้าเป็นไปได้ให้ผมสามารถครอบครองเขาก็ดีนะครับ.."

นาโนพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนทีจอแดนจะลุกขึ้นปล่อยให้นาโนคิดถึงเดเมียนไว้

...-------------------‐------------------...

สวัสดีครับนักอ่านนี้เป็นครั้งแรกของแอดที่ลองแต่งแบบบรรยายบ้างทีคำอาจจะไม่สละสลวยเหมือนคนอื่นๆแต่แอดจะพยายามสุดฝีอมือนะครับ!!😄😄

เช้าที่สดใสเวลา10:30น.นาโนนั่งอยู่หน้าคอมขณะที่กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับเดเมียนเด็กชายที่ทำให้เขาตกหลุมรักนาโนค้นหาข้อมูลซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะมีเสียงเคาะประตู

"ค็อกๆ"

นาโนเงยหน้าจากคอมพิวเตอร์ก่อนจะพูดอย่างเบื่อหน่าย

"เข้ามา..."

ประตูได้เปิดขึ้นเป็นชายนักวิทยาศาสตร์ผู้หนึ่งผู้เป็นเจ้าของงานทดลองเลือดของนาโนนาโนก็เปรียบนักวิทยาศาสตร์ผู้นี้เหมือนพ่อแต่เขาไม่เคยรักมากๆ

"นาโน..ลูกได้เผลอไปตกหลุมรักลูกชายของบรูช เวยน์หรอ?"

นักวิทยาศาสตร์พูดอย่างตรงไปตรงมาขณะที่เลิกคิ้ว

"ใช่ครับพ่อ..คุณพี่เลี้ยงบอกพ่อหรอ??"

นาโนตอบอย่างเบื่อหน่ายขณะที่จ้องมองพ่อเลี้ยงของตน

"อืมใช่แล้วล่ะ..วันนี้พ่อแค่มีเรื่องจะให้แกไปด้วย"

นักวิทยาศาสตร์ตอบด้วยน้ำเสียงห่วนๆไปขณะเดินเข้าไปใกล้นาโน

"อะไรล่ะพ่อ??จะให้ผมไปงานเลี้ยงหรอ??"

นาโนตอบขณะที่กลอกตาและกลับไปสนใจคอมของเขาต่อ

"อืมใช่แล้วล่ะช่วงเวลา20:20นาทีงานเลี้ยงจัดที่คฤหาสน์ของบรูช"

นักวิทยาศาสตร์พูดขณะยิ้มให้กับนาโนเมื่อนาโนได้ยินเช่นนั้นมันทำให้ตาของเขาเป็นประกายและหันไปมองนักวิทยาศาตร์ผู้นั้นพร้อมกับพูดเบาๆ

"จริงหรอครับ??"

นักวิทยาศาสตร์อดยิ้มไม่ได้ก่อนจะพยักหน้าและกอดอกอีกครั้ง

"แต่..แลกกับการที่แกเลิกเป็นอชาญากรชะ"

นาโนมองนักวิทยาศาสตร์อย่างมึนงงก่อนจะตอบกลับ

"ก็ได้ผมจะยอมเลิกเป็นอชาญากรแลกกับการไปเจอหน้าเขาอีกครั้งแต่ไม่ได้หมายความว่าจะหยุดฆ่านิ?พ่อเลี้ยงดูผมมาให้ฆ่าคนไม่ใช่หรอ??"

นักวิทยาศาตร์หรี่ตาลงก่อนจะพยักหน้าและออดจากห้องของนาโนไป

"เอาล่ะยังมีอีกหลายชั่วโมงรีบทำธุระของเราให้จบๆไปก่อน"

.

.

.

.

.

.

.

20:18

นาโนค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงนอนหลังจากที่เงียบหลับเสร็จก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวโดยมีจอแดนพี่เลี้ยงของนาโนแต่งตัวให้

"ผมต้องใส่ชุดสูทแบบนี้หรอ??"

นาโนตอบขณะที่จ้องมองเงาตัวเองในกระจกก่อนที่จะหันไปมองจอแดนพี่เลี้ยงของเขา

"ใช่แล้วครับคุณหนูรออีกสัก3นาทีก็จะได้ไปแล้วรอคุณท่านแต่งตัวเสร็จก่อน..."

นาโนพนักหน้าก่อนจะไปนนั่งรอพ่อเลี้ยงของเขาที่ห้องนั่งเล่น

.

.

.

.

20:20

ในที่สุดพ่อของนาโนก็ออกจากห้องมาและเดินเข้าไปใกล้นาโนก่อนจะบอกให้นาโนขึ้นรถและเตรียมไปงานเลี้ยงนาโนพยักหน้าก่อนจะเดินตามพ่อของตนไปที่รถโดยมีคนขับรถขับรถออกไปแลพมุ่งไปคฤหาสน์ของเวย์น

ณ คฤหาสน์ของเวยน์

บรูช เวยน์หรืออีกชื่อที่คุ้นเคยแบทแมนเขาเป็นพ่อของเดเมียน เวย์นวันนี้เขาจัดงานเลี้ยงเพื่อยินดีกับการที่พ่อของนาโนประสบความสำเร็จด้านการทดลองวิจัยต่างๆจนได้ขึ้นทะเบียนของโบกว่าเป็นนักวิทยาศาสตร์ที่เก่ง

"ทำนิสัยดีๆล่ะเดเมียนเข้ใจไม??"

บรูชถามลูกชายของเขาขณะที่จ้องมองลูกชายของเขากำลังยื่นอยู่หน้ากระจก

"ครับ..ผมเข้าใจแล้ว"

เดเมียนตอบขณะที่กลอกตาพูดก่อนจะลุกขึ้นและออกไปข้างนอกพบปะกับผู้คน

.

.

.

.

ทางใงของนาโนเขาและพ่อของเขาได้มาถึงคฤหาสน์ของเวยน์ก่อนที่จะเข้าไปในงานนาโนมองไปรอบๆงานอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะไปหยิบเครื่องดื่มมา

"อยู่ไหนกันนะ....กระต่ายน้อยของฉัน.."

นาโนพูดพึมพำเบาโดยไม่สังเกตเห็นว่าบรูช เวย์นและลูกชายของเขาเดินตรงเข้ามาหาพวกเขา

"อ่า..สวัสดีครับคุณบรูช"

พ่อของนาโนทักทายบรูชอย่างเป็นมิตรก่อนที่เขาจะแนะนำนาโนลูกชายของเขา

"นี้นาโนลูกชายของผมนาโนทักทายบรูชและลูกชายขอวเขาสิ.."

นาโนกลับมามีสติก่อนจะหันไปมองบรูชและเดเมียนก่อนจะทักทายด้วยสีหน้าสงบ

"สะ...สวัสดีครับคุณน้าผมชื่อนาโนยินดีที่รู้จัก"

นาโนแนะนำตัวอย่างสุภาพทั้งทีในใจอยากกรี๊ดร้อง

"อ่า..สวัสดีนาโนนี้ลูกชายของฉันเดเมียนเดี่ยวฉันจะให้เดเมียนพาไปดูคฤหาสน์ของเรา"

บรูชตอบอย่างพร้อมกับยิ้มด้วยรอยยิ้มอบอุ่นก่อนที่เดเมียนจะพานาโนไปดูคฤหาสน์ของเขา

...*******************************...

"สวัสดีครับบแอดมาอัพล่ะเมื่อวานไม่อัพเพราะคิดไม่ออก"

"แอดจะพยายามอัพนะครับและฝากเรื่องอื่นๆด้วย!!"

"บ่าย!!"