ณ กองพันทหารในเมืองมิวนิค , 22 ธันวาคม ปี 1942

     " ฉันได้รับคำสั่งจากเบื้องบนให้ส่งทหารไปเพิ่มที่เวียนนา ฉันคิดว่านายมีความสามารถใช้ได้ เพราะฉะนั้น ฉันขอสั่งให้นายไปประจำการที่เวียนนาร่วมกับนายทหารอีก 119 นาย นายมีเวลาเตรียมตัว 1 สัปดาห์ เตรียมตัวไว้ให้พร้อมหล่ะ มุลเลอร์ "

     " รับทราบครับผู้บังคับบัญชา "

เฟลิกซ์ มุลเลอร์ นายทหารเยอรมันวัย 28 ปีที่มีความสามารถเก่งกาจ ได้รับคำสั่งจากผู้บังคับบัญชาให้ไปประจำการที่เวียนนาร่วมกับทหารอีก 119 นายในอีก 1 สัปดาห์ข้างหน้า โดยที่เขานั้นไม่ได้เต็มใจจะไปที่นั่นเลย แต่ที่นี่คือเยอรมันไรซ์ คำสั่งก็คือคำสั่ง ไม่ทำก็ต้องตาย ไม่สามารถปฏิเสธได้ เฟลิกซ์จึงรับคำ

ในสัปดาห์นั้นเอง เขาได้จัดเสื้อผ้าต่าง ๆ จัดเตรียมปืนให้อยู่ในสภาพที่ดี และทำสิ่งอื่น ๆ

เมื่อถึงเช้าวันนั้น เขาได้ไปลา พอล เบอร์เกอร์ เพื่อนสนิทของเขาเพียงคนเดียวในกองพันทหารแห่งนี้

     " ฉันไปแล้วนะเพื่อน "

เฟลิกซ์กล่าวลาพอลอย่างไม่ค่อยเต็มใจจะไปสักเท่าไหร่

     " บาย..โชคดีหล่ะ มุลเลอร์ "

พอลกล่าวลาตอบเฟลิกซ์ โดยหวังว่าเฟลิกซ์จะปลอดภัย

เฟลิกซ์ได้ขึ้นรถบรรทุกทหารเพื่อไปยังเวียนนาโดยมีทหารอีก 29 นายที่อยู่บนรถคันเดียวกัน

การเดินทางใช้เวลา 5 ชั่วโมงครึ่งกว่าจะไปถึงเวียนนา

เมื่อมาถึงแล้ว ผู้บังคับบัญชาของกองพันทหารในเวียนนา ก็ได้สั่งนายทหารทั้ง 120 นายให้มารายงานตัว เมื่อรายงานตัวเรียบร้อยแล้ว ผู้บังคับบัญชาก็ได้จัดหาบ้านหลังต่าง ๆ ในเมืองเพื่อให้ทหารได้พักอาศัย

โดยเฟลิกซ์ได้พักอาศัยในบ้านของ อันนา โยเซฟา หญิงสาววัย 27 ปีที่อาศัยอยู่ตามลำพัง เนื่องจากพ่อแม่บุญธรรมของเธอเป็นชาวยิว พวกเขาจึงถูกจับไปในเมื่อ 1 ปีก่อน แต่อันนาไม่ใช่ชาวยิว จึงไม่ถูกจับไปด้วย

    " สวัสดีครับ มีใครอยู่ไหมครับ ? "

เฟลิกซ์ถามเพื่อเช็คว่ามีคนอยู่ในบ้านหรือปล่าว

    " มีค่ะ "

อันนาตอบโดยไม่ได้หันไปมองว่าเป็นใคร เพราะเธอกำลังเขียนจดหมายถึงคนที่เธอชอบที่อยู่อีกย่านหนึ่ง

     " งั้นผมขอเข้าไปนะครับ "

เฟลิกซ์ขออนุญาตเข้าไปในบ้านของอันนาก่อนที่จะเข้าไป

เฟลิกซ์เดินเข้าไปในบ้านของอันนา ข้างในบ้านตกแต่งอย่างสวยงาม แต่มีเชิงเทียนและสิ่งต่าง ๆ แบบในบ้านของชาวยิว เฟลิกซ์จึงถามอันนา

     " คุณเป็นชาวยิวหรือปล่าวครับ ? "

เพราะหากอันนาเป็นชาวยิว เธอก็จำเป็นจะต้องถูกจับไปค่ายกักกัน

     " ฉันไม่ได้เป็นชาวยิวหรอกค่ะ แต่พ่อแม่บุญธรรมของฉันเป็นชาวยิว พวกท่านถูกจับไปเมื่อ 1 ปีก่อน ฉันคิดถึงพ่อแม่ ฉันก็เลยยังไม่เก็บของพวกนี้ไปทิ้งค่ะ "

อันนาตอบพร้อมกับหันมาหาเฟลิกซ์

เฟลิกซ์ตกตะลึงกับใบหน้าอันงดงามของเธอ ดังเทพีในเทพนิยายกรีกยังไงอย่างงั้น เฟลิกซ์ถึงกับตาค้างไปเลย

     " คุณเป็นทหารที่ถูกส่งมาอยู่ที่นี่หรอคะ ? "

อันนาถามเฟลิกซ์ เฟลิกซ์ไม่ตอบเพราะกำลังตกตะลึงกับใบหน้าของเธออยู่

     " คุณคะ ? "

อันนาเรียกเฟลิกซ์ที่กำลังตาค้างอยู่

     " ใช่ครับ ๆ กองทัพส่งผมมาอยู่ที่นี่ ให้ผมมาอาศัยอยู่ที่บ้านของคุณครับ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณลำบากใจครับ "

เฟลิกซ์ที่พึ่งนึกได้จึงตอบอันนา พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างเขิน ๆ

     " ฉันรู้เรื่องนี้แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ "

อันนาตอบพร้อมกับยิ้มออกมา

     " ห้องของคุณอยู่ที่ชั้น 2 นะคะ เป็นห้องเก่าของฉันเองค่ะ "

อันนาบอกกับเฟลิกซ์

     " ครับ ขอบคุณมากนะครับ "

เฟลิกซ์กล่าวขอบคุณอันนาแล้วจึงเดินขึ้นไปที่ชั้นสอง

เฟลิกซ์เดินเข้าไปในห้องเก่าของอันนา ข้างในถูกจัดอย่างเรียบง่าย มีรูปของอันนาและพ่อกับแม่ของเธอแขวนอยู่บนหัวเตียง มีตู้เสื้อผ้าและตู้เก็บของ 1 ตู้ มีกระถางต้นไม้วางอยู่ที่นอกระเบียง

     " ห้องดูสวยเหมือนเจ้าของห้องเลยแฮะ "

เฟลิกซ์คิดในใจพร้อมกับยิ้มออกมา

เฟลิกซ์เริ่มจัดสิ่งของของตัวเอง จัดเก็บสิ่งต่าง ๆ ให้เป็นระเบียบภายในห้องของอันนา

ในค่ำวันนั้นเอง หลังจากเฟลิกซ์เข้านอน เขาได้นึกถึงใบหน้าของอันนาแล้วพรรณนาในใจ

" ทำไมเรารู้สึกใจเต้นแรงตอนเห็นเธอนะ หรือว่าเราจะชอบเธอแล้ว เดี๋ยวอีกไม่นานเราก็จะต้องไปจากที่นี่แล้ว เราจีบเธอดีกว่า ถึงไม่ได้เธอมา ยังดีกว่าไม่ได้ทำตามใจหวัง "

เฟลิกซ์พรรณนาในใจแล้วเผลอหลับไป

    ในเช้ารุ่งขึ้น เฟลิกซ์ได้ตื่นขึ้นมาจากฝันร้ายที่เขาได้เห็นเมื่อสักครู่นี้

เฟลิกซ์ได้ฝันถึงเหตุการณ์อัคคีภัย ณ บ้านเกิดของเขาที่แฟรงค์เฟิร์ตเมื่อ 13 ปีที่แล้ว เขาได้เห็นพ่อและแม่ของเขาถูกคานบ้านทับไว้ เขาพยายามดับไฟแต่ไม่สำเร็จ แม่ของเขาสั่งให้เขาออกไปจากบ้าน เขาไปตามคนมาช่วย แต่ไม่ทันการณ์ พ่อแม่ของเขาได้จากเขาไปแล้ว

เขาฝันเรื่องนี้ซ้ำ ๆ กันทุกวันนับตั้งแต่ที่พ่อแม่เขาจากไป เฟลิกซ์ชินกับเรื่องนี้แล้ว จึงไม่ได้ร้องไห้เหมือนที่เป็นในตอนแรก

เฟลิกซ์ทำกิจวัตรยามเช้าตามปกติ เฟลิกซ์ไปรับอาหารที่กองบัญชาการ จากนั้น เขาได้รับคำสั่งให้ไปตั้งด่านตรวจค้นรอบเมืองเวียนนา

เฟลิกซ์ต้องไปประจำการที่ด่านตรวจทิศใต้ของเมืองเวียนนา กับเพื่อนนายทหารอีก 1 นาย

เขาได้ทำหน้าที่อย่างดี รถทุกคันที่ผ่านออกไปดูปกติทั้งหมด แต่รถคันเก่า ๆ คันหนึ่งที่ดูน่าสงสัยผ่านมา เขาจึงขอตรวจค้นรถคันนี้

     " ผมขอตรวจค้นรถหน่อยนะครับลุง "

และก็เป็นอย่างที่เขาคาด ข้างในรถเต็มไปด้วยชาวยิวจำนวนมาก แต่เขาไปเจอกับชายชาวออสเตรียคนหนึ่ง ที่มีภรรยาเป็นชาวยิวที่กำลังตั้งท้องอยู่

เฟลิกซ์รู้สึกสงสารพวกเขาเป็นอย่างมาก เขาจึงได้แอบปล่อยให้รถคันนั้นออกไปในขณะที่เพื่อนนายทหารอีกนายกำลังไปทำธุระส่วนตัวอยู่

    " โอเค ลุงรีบไปเถอะครับ ผมเห็นใจ เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้า ผมจะโดนลงโทษเอาครับ "

เฟลิกซ์รีบบอกให้คุณลุงคนขับรถรีบขับออกไป ก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้า

    " ขอบใจมาก ๆ นะพ่อหนุ่ม ลุงไปแล้วนะ "

คุณลุงคนขับกล่าวขอบใจเฟลิกซ์พร้อมกับยิ้มให้ ก่อนที่จะรีบขับรถออกไปจากด่านตรวจ

หลังจากนั้น เฟลิกซ์ก็ได้ทำหน้าที่ตามปกติจนถึงตอนเย็น

เขาได้กลับมาที่บ้านพักของเขา เขาได้หยิบกีตาร์ของเขาที่ขนมาด้วยมาเล่นแก้เครียด เขาร้องเพลงคลอไปด้วย

อันนาที่กำลังทำอาหารอยู่ข้างล่างได้ยินเสียงกีตาร์ ทำให้เธอหวนคิดถึงพ่อของเธอ เพราะพ่อของเธอนั้นชอบเล่นกีตาร์อยู่บ่อย ๆ เธอจึงร้องเพลงคลอกีตาร์แบบที่เธอเคยทำตอนที่พ่อของเธอเล่นกีตาร์

อันนาร้องคลอไปเรื่อย ๆ จนเฟลิกซ์เล่นกีตาร์จบ ทั้งสองต่างปรบมือให้กัน แล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนต่อ

อันนาเธอได้รับจดหมายจากหนุ่มที่เธอชอบ เนื้อความในจดหมายกล่าวนัดหมายให้เธอไปหาเขาในวันรุ่งขึ้น

อันนาได้อ่านแล้วรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เนื่องจากเธอต้องเป็นฝ่ายนัดหมายเขาตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอไม่ต้องนัดหมายเขาเอง

อันนาจึงรีบเข้านอนเพื่อที่จะตื่นขึ้นมาเตรียมตัวในวันรุ่งขึ้น

เฟลิกซ์นั้นกำลังวางแผนที่จะจีบเธออยู่ ในขณะที่อันนานั้นกำลังวางแผนที่จะจีบผู้ชายคนอื่นอยู่

เฟลิกซ์ได้เข้านอนอย่างสบายใจ โดยที่เขาไม่ได้รับรู้เรื่องใด ๆ เลย

     เฟลิกซ์ได้ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เขาได้ลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมที่จะไปทำงาน

เมื่อเขาเดินออกมาจากบ้าน เขาเห็นอันนากำลังเตรียมที่จะออกไปข้างนอกเหมือนกัน เขาจึงเดินเข้าไปถามอันนา

     " คุณกำลังจะออกไปไหนหรอครับ "

เฟลิกซ์เดินเข้าไปถามอันนา

     " อ๋อ ฉันกำลังจะออกไปทำธุระค่ะ "

อันนาเอ่ยตอบเฟลิกซ์พร้อมกับยิ้ม

     " ให้ผมไปส่งมั้ยครับ ? "

เฟลิกซ์อาสาที่จะพาอันนาไปส่ง

     " ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันไปเองได้ "

อันนาเอ่ยตอบเฟลิกซ์ด้วยความเกรงใจ

     " ให้ผมไปส่งเถอะครับ จะได้ไม่ลำบาก "

 เฟลิกซ์ยังยืนยันที่จะอาสาพาอันนาไปส่ง

     " โอเค ก็ได้ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ "

อันนาเอ่ยตอบเฟลิกซ์พร้อมกับยิ้ม

เฟลิกซ์ขับจักรยานของตัวเองโดยมีอันนาซ้อนไปด้วย

ระหว่างทาง เฟลิกซ์กับอันนาได้คุยเรื่องต่าง ๆ อย่างถูกคอ ใช้เวลา 15 นาทีกว่าจะไปถึง

เฟลิกซ์ได้ทำความรู้จักกับอันนามากขึ้น ทั้งถามชื่อ ถามอายุ คุยสัพเพเหระกันไปเรื่อย ๆ

เฟลิกซ์พยายามเก็บอาการของเขาเมื่อรู้ว่าอันนามีคนที่ชอบแล้ว เขาปั่นจักรยานไปที่กองบัญชาการเหมือนปกติ

เขาได้ครุ่นคิดเรื่องคนที่อันนาชอบ คิดว่าจะทำยังไง เขาถึงจะตัดใจได้

เมื่อถึงกองบัญชาการ เขาได้ไปรับอาหารตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือเขานั้นมีสีหน้าที่ดูอมทุกข์เป็นอย่างมาก เขาพยายามทำตัวตามปกติ

ในวันนี้ เขาได้รับคำสั่งให้ไปเคาะบ้านหลังต่าง ๆ เพื่อสืบหาชาวยิว เขาได้พบความผิดปกติในบ้านหลังต่าง ๆ แต่เขาเลือกที่จะไม่ค้นต่อ เขาพยายามช่วยชาวยิวไว้ให้เยอะที่สุด

และเขายังได้ช่วยเด็กชาวยิวที่กำลังหนีไปยังสวิสเซอร์แลนด์ไว้ได้หลายกลุ่มด้วย

ที่เขาเลือกที่จะทำสิ่งนี้ เพราะเคยมีเพื่อนของเขาคนหนึ่งเป็นนักสังคมสงเคราะห์ชาวเยอรมัน เขาได้ถูกจับไปเมื่อ 4 เดือนก่อน เขาได้รับความผิดฐานช่วยเหลือชาวยิว

เขาได้ฝากฝังเฟลิกซ์ไว้ว่าทำอะไรก็ได้ที่จะสามารถช่วยชาวยิวได้ เขาได้ฝากฝังให้เฟลิกซ์ทำหน้าที่แทนเขาก่อนที่จะถูกจับไป

เฟลิกซ์ก็ได้กลับมายังที่พักของเขา เขาได้ซื้อของมาฝากอันนา ก่อนที่จะไปอาบน้ำและเข้านอน

เขาได้ระบายความเครียดต่าง ๆ ด้วยการร้องไห้ออกมา เป็นครั้งแรกที่เขาร้องไห้ออกมาในรอบหลายเดือน

อันนาได้ยินเสียงร้องไห้ดังมาจากห้องของเฟลิกซ์ เธอจึงได้ไปเคาะประตูถามเฟลิกซ์

" มีอะไรหรือปล่าวคะ บอกฉันได้นะคะ "

อันนาได้ถามเฟลิกซ์ เฟลิกซ์ได้ตอบอันนาไป

" ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่เครียดนิดหน่อย "

เฟลิกซ์ได้ตอบอันนาด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ

" จริง ๆ นะคะ ? "

อันนาถามเฟลิกซ์ด้วยความเป็นห่วง

" ครับ "

เฟลิกซ์ตอบอันนา อันนาไม่เชื่อ เธอจึงได้เข้าไปปลอบและคุยเรื่องปมของกันและกัน ทั้งสองได้เข้าใจกัน หลังจากนั้น พวกเขาก็ได้แยกย้ายกันไปนอน