ไซม่อน \= เพลย์บอย บ้านรวยทำตัวเกเร ชอบทำตัวเป็นหัวหน้าแก๊งค์ ชอบใครต้องได้ไม่ชอบใครขัดใจชอบสร้างเรื่องให้อาจารย์ปวดหัว

โนวา\=เรียบร้อยพูดน้อย หน้าหวาน ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร

โจ\=แฟนของโนวา หล่อเข้ม ชอบเที่ยวเจ้าชู้

อาร์ต\=เพื่อนสนิทไซม่อน พูดเก่ง ขี้อ้อน คารมณ์ดี

อาจารย์ลี \=อาจารย์คนใหม่ที่พึ่งย้ายมา หล่อเข้มสุขุม

#เนื้อหาในนิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของนักเขียนล้วนๆ ไม่มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลสถานที่ใด โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ในบทมีการบรรยายฉากร่วมเพศ

ใช้ความรุนแรง จิตใจอ่อนไหวโปรด กดข้าม

หากไม่ถูกจริต ไม่ชอบแนวนี้ ผ่านได้ เลยค่ะ

#สปอย เนื้อเรื่อง นายเอกเคยเสียซิงมาก่อน

#พระเอกเคยมีความสัมพันธ์กับคนอื่นแบบไม่ผูกมัด

"ไซม่อน ดึกป่านนี้พ่อแกยังไม่กลับอีกเหรอ"

แม่ไซม่อนที่นั่งไขว่ห้างหน้าทีวีห้องรับแขกพูดพลางกดรีโมททีวี ดูข่าวที่เธอควงสามีไปมอบเงินบริจาคที่บ้านเด็กกำพร้า ด้วยความภูมิใจ นักข่าวไปทำข่าวกันเต็ม มีแต่คนยกย่องชื่นชม

เธอกับสามี ว่าใจบุญสุนทาน แถมยังเป็นครอบครัวตัวอย่าง ที่ครองรักกันมายาวนานแต่ยังคงรักกันดี

เธอเป็นคนที่ชอบออกงานสังคม ช่วยเหลือคนอื่นแต่ต้องออกสื่อไห้นักข่าวมาทำข่าวทุกครั้ง

สามีทำธุรกิจบ้านจัดสรรค์ ผลกำไรแต่ละปีไม่ต้องพูดถึง

เยอะถึงขนาดที่เธอไม่ต้องทำงาน รวมถึงลูกชายของเธอด้วย ที่ใช้เงินฟุ่มเฟือยเที่ยวเตร่ไปวันๆ แต่พ่อแม่ก็ตามใจ "แม่จะไปสนใจพ่อทำไม แม่เองก็พึ่งกลับมาจากงานเลี้ยง ผมถามจริงๆ วันนึงพ่อกับแม่ได้คุยกันบ้างไหม"

ไซม่อนถามย้อนกลับผู้เป็นแม่ที่ ชอบออกงานสังคม

ไปงานเลี้ยง พวกคุณหญิงคุณนาย

ส่วนพ่อก็ออกไปทำงานตั้งแต่เช้า ตอนกลับดึกดื่นไม่รู้กลับตอนไหน ไซม่อนกินข้าวคนเดียวตั้งแต่เด็กจนโต

พ่อแม่ไม่เคยมีเวลาให้ วันหยุดก็จะมีบ้างนานๆครั้ง

เมื่อก่อนไซม่อน เรียกร้องให้พ่อกับแม่กลับมากินข้าวตอนเย็นด้วยกัน โดยจะร้องไห้งอแงไห้แม่บ้านโทรตาม

แต่ก็เหมือนเดิมจนเขารู้สึกชินซะ แล้ว พอโตขึ้นเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก ออกไปเที่ยวกับเพื่อนตลอด พ่อแม่ก็ตามใจ อยากได้รถก็ซื้อไห้ อยากได้อะไร ก็ตามใจ ไม่เคยขัด

เขาเลยกลายเป็นคนเอาใจใจตัวเอง อยากได้ก็ต้องใด้

"ช่างเถอะ พ่อแกคงกลับดึกเหมือนเคย "

แม่ไซม่อนพูดแล้วก็ดูทีวีต่อ

"ผมจะออกไปข้างนอกกับเพื่อนน่าจะกลับดึกๆ"

ไซม่อนแค่บอกแม่ ไห้รับรู้

"ขับรถดีๆนะกลับมานอนบ้านด้วยล่ะ"แม่หันไปมองลูกชายที่แต่งตัวหล่อ ฉีดน้ำหอม หอมฟุ้ง เธอไม่ห้ามเพราะอยากชดเชยไห้เขาที่ไม่ค่อยมีเวลาไห้ ด้วยการตามใจ

ไม่ว่าเขาอยากทำอะไร

ณ บาร์แห่งหนึ่ง ไกล้มหาลัย

"เฮ้ยมึงมานั่งๆตรงนี้เพื่ิอน"

อาร์ตส่งเสียงเรียก ไซม่อนเพื่อนรักพร้อมทั้งยกไม้ยกมือไห้รุ้ว่าอยู่ตรงไหน

ไซม่อนที่เดินเข้ามาในร้าน

ทำสายตาหลายคู่หันไปมองเขา ตาเป็นมัน ชายหุ่นสูงโปร่ง ผิวสีแทนอย่างกับนายแบบใบหน้าคมคิ้วดกหนา มีหนวดเคราเล็กน้อย

เดินมานั่งข้างๆเพื่อน ที่มีหนุ่มน้อยหน้าตาคมเข้มคอยชงเหล้าอยู่ข้างกาย

"เฮ้ยมึงวันหน้าตาดูไม่ดีเลยวะ มีอะไรเล่ามา"อาร์ตเป็นทั้งเพื่อนทั้งที่ปรึกษาที่คอยรับฟังไซม่อนอยู่ตลอด

"อยู่บ้านก็ไม่เหมือนบ้านเลยว่ะ รู้สึกเบื่อๆเลยออกมา"

ไซม่อนพูดพลางยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก

"เฮ้ยมึงถ้าเบื่อมันต้องนี่หาใครสักคนมาดูแล แบบกูนี่"

อาร์ตโอบกอดหนุ่มที่นั่งข้างกายที่คอยดูแลเขา

"ไม่เอาว่ะวันนี้ไม่มีอารมณ์"ไซม่อนพูดแล้วยกมือสั่งเหล้ากับเด็กเสริฟมาเพิ่มอีก

"ปกติมึงมาก็พากลับทุกรอบนี่หว่า"อาร์ตพูดแล้วยกแก้วขึ้นชนกับไซม่อน "หมดแก้ว จะได้ผ่อนคลาย"

"ดื่มเยอะแล้วกูเมาจะกลับยังไงล่ะ"

ไซม่อนแกล้งถามเพื่อน เพราะคิดว่าเพื่อนต้องพาเด็กกลับห้องแน่

"เฮ้ยไปนอนห้องกูดิ มึงก็นอนไปไม่สนใจกู"

อาร์ตพูดแล้วส่งสายตาให้คนข้างๆแบบมีความหมาย

"เชี้ย อะไรของมึงกูจะกลับบ้าน เดี๋ยวกูเรียกแท็กซี่เองถ้าไม่ไหว"ไซม่อนพูดแล้วส่ายหัว

ปกติเขากับอาร์ตก็มาที่นี่บ่อย จะเรียกเด็กในร้านมาคอยดูแล ไห้ทิปหนักๆ จนมีแต่คนอยากดูแลแถมหน้าตาก็หล่อแพคคู่

บางทีก็มีลูกค้าในร้าน มาชนแก้วด้วยมานั่งคุยกัน ถูกใจก็ไปต่อที่โรงแรม ไซม่อนไม่เคยพาใครเข้าบ้านเพราะเขาไม่เคยมีแฟน เพราะรู้สึกว่ายังต้องการอิสระ ไม่อยากผูกมัด

ยังไม่อยากไห้ใครมาวุ่นวายในชีวิต เพราะเขารู้สึกว่าแค่เรื่องเซ็ก มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา

จบกันที่โรงแรมแล้วก็แยกย้ายกันไป

บางคนที่ติดใจเขาก็ตามมาที่ร้านอีกเพราะเห็นเขามาบ่อย ไซม่อนก็ไม่ได้ปฏิเสธ แค่อย่ามาวอแว วุ่นวายก็พอ

ถ้าบอกว่าไม่ก็คือไม่ ไม่เคยแลกเบอร์แลกไลน์อะไรกันทั้งนั้น เพราะเขาไม่คิดจะสานต่อความสัมพันธ์

ไซม่อนนั่งดื่มไปเรื่อยๆหันไปเห็นชายหนุ่มที่นั่งโต๊ะไกล้ๆกับเขา หน้าหวานดวงตากลมโตตัวเล็ก ผิวขาวสะอาดสะอ้าน นั่งดื่มน้ำอัดลมอยู่ คนเดียวไซม่อนมองหาคนที่มาด้วยก็ไม่มี เขารู้สึกสะดุดตากับสายตาคู่นั้นที่มองมา

สบตากับเขาพอดีแล้วก็เมินหน้าไป

"เฮ้ยมึงสนใจน้องคนนั้นเหรอวะเดี๋ยวกูไปชนแก้วไห้"

อาร์ตทำท่าจะลุกไป

"ไม่ต้องเดี๋ยวกูไปเอง"

ไซม่อนยิ้ม มุมปากเบาๆเพราะเจอของถูกใจ ถ้าเขาชอบเขาจะเป็นคนที่เข้าหาเอง