รักปริชีพ
ตอนที่1
？？？
น้องครับขอไวน์รสพีชเข้มนัวร์ชุดนึง
สวัสดีค่ะพบกันอีกเเล้วกับข่าว*** วันนี้ได้พบซากศพของชายวัยกลางคนที่นอนอืดอยู่ที่บาร์เเห่งหนึ่งคาดว่าตายไม่ต่ำกว่า1วัน เเละน่าจะเป็นฝีมือของเเวมไพร
อิ่ม | เเม่นอ.
นี่เอาอีกเเล้วหรอสิน
อิ่ม | เเม่นอ.
เเกทำไปสิบกว่าครั้งเเล้วนะ
สินธร | นอ.
เเม่จะทำไงได้ละก็โครตหิวเลย
อิ่ม | เเม่นอ.
โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงเเล้วยังทำเเบบนี้ใจชอบอีก
อิ่ม | เเม่นอ.
ถ้าเกิดว่าเขาจับได้ว่าบ้านเราเป็นเเวมไพรจะทำยังไง
สินธร | นอ.
พวกนั้นโง่จะตายห่า
อิ่ม | เเม่นอ.
เเล้วเเต่เเกละกันสินถ้าเกิดโดนจับได้ขึ้นมาเเม่ไม่ช่วยนะ
คาริล | พอ.
พี่ครับขอไวน์ชามะนาวเเก้วนึง
คาริล | พอ.
พี่เป็นเเวมไพรหรอครับ?
สินธร | นอ.
พูดอะไรเนี่ยผมไม่ได้เป็น..
คาริล | พอ.
เเต่ผมได้กลิ่นนี้มาจากตัวพี่นะครับ
สินธร | นอ.
(ไอ้เวรนี่เดี๋ยวจับกินเเม่งเลย!)
สินธร | นอ.
(ดะ..เดี๋ยวถ้าเขารู้ว่าเราเป็นเเวมไพรงั้น...)
สินธร | นอ.
นายเป็นปีศาจ..
สินธร | นอ.
หึ..ไหนๆก็รู้กันทั้ง2ฝ่าย
สินธร | นอ.
ก็กินกันตรงนี้เเหละ!
คาริล | พอ.
ไม่ชอบให้ทำตัวดีด้วยหรอครับ?
สิ่งที่ผมเห็นตอนนั้นคือคนตรงข้ามของผมนั้นตาเขาเเทบไม่มีตาขาว
สินธร | นอ.
มึงใช่มั้ยที่จะฆ่ากูที่ร้านบาร์!
ตอนที่2
คาริล | พอ.
พี่รึเปล่าครับที่จะฆ่าผม?
สินธร | นอ.
กูอยากกลับบ้านเเล้ว
คาริล | พอ.
พี่กลับไม่ได้หรอกนะ
คาริล | พอ.
พี่ยังเจ็บอยู่เลย..
สินธร | นอ.
หน้านายนี่โหดดีนะเเต่นิสัยยังกับลูกหมาลูกเเมว
สินธร | นอ.
เอาเถอะกูจะกลับบ้านละ
คาริล | พอ.
พี่เจ็บหนักอยู่นะครับ
สินธร | นอ.
กูจะเรียกมึงว่าอะไรดีว่ะเนี่ย?!
อาลิน
พี่คาริลค่ะเอาตัวไรเข้ามาเนี่ย!!
คาริล | พอ.
พี่ครับมีอะไรรึเปล่า!?
อาลินเคยเป็นเเฟนเก่าผมตอนมอปลายเเละเค้าดันรู้เรื่องที่ผมเป็นเเวมไพรหลังจากนั้นเขาเลยรังเกียจผม
อาลิน
เอามันออกไปเลยนะค่ะ!!?
คาริล | พอ.
ดะ..เดี๋ยวทำไมลินถึงรังเกียจพี่เขาขนาดนั้น?!
อาลิน
มันเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้!!
ผมทำได้เเค่ยืนเงียบเเต่ในใจผมนั้นรู้สึกเหมือนกำลังโดนเเทง
ความรู้สึกนั้นมันโคตรจะโง่เลย
อาลิน
บอกให้เอามันออกไปไงค่ะ!!
สินธร | นอ.
ลินพอได้เเล้ว..พะ..พี่
คาริล | พอ.
ละ..ลินออกไปหาไรกินกันค่ะ
อาลิน
ค่ะเหม็นสาปคนเเถวนี้!
สินธร | นอ.
ชีวิตกูทำไมเจอเเต่อะไรเเบบนี้ว่ะ..
สินธร | นอ.
ชีวิตนี้กูขออย่าให้เราได้เจอกันอีกเลยนะ
ตอนที่3
คาริล | พอ.
พี่ครับผมกลับมาเเล้ว!
อิ่ม | เเม่นอ.
สินเขาหายไปไหนไม่รู้!!
อิ่ม | เเม่นอ.
คาริลช่วยหาสินธรให้เเม่ได้มั้ย!?//น้ำตาคลอ
อิ่ม | เเม่นอ.
ตั่งเเต่เมื่อคืนเขายังไม่ได้กลับบ้านเลย..//ร้องไห้
เป็นครั้งเเรกที่ผมรู้สึกหนาวเเละรน
คาริล | พอ.
ลินเห็นสินมั้ย!!
อาลิน
ไอ้ตัวสกปรกนั้นน่ะหรอค่ะไม่เห็นหรอก!
คาริล | พอ.
ลุงเห็นคนผมดำสูงประมาณ189มั้ยครับ!
ลุงขายปลาทู
ไม่เห็นหรอกหนุ่ม
คาริล | พอ.
น้องครับเห็นผู้ชายตัวสูง189 ผมดำ มั้ยครับ
คาริล | พอ.
ทำไมรู้สึกเหมือนจะเสียคนที่สำคัญทั้งๆที่ยังไม่ค่อยรู้จักกันเลยนะ..
คาริล | พอ.
คะ..ครับ//น้ำตาคลอ
ยายขายเต้าหู้
หนุ่มตามหาผู้ชายผมดำ สูง189 ผิวขาวอยู่เรอะ
ยายขายเต้าหู้
ยายเห็นเขาเดินผ่านไปทางภูเขาทิศตะวันตกเเต่ยายเห็นหน้าเขาร้องไห้น่ะ
คาริล | พอ.
ขอบคุณครับยาย!
ในคณะนั้นผมยืนตัวเเข็งเพราะทำไรไม่ถูกสภาพที่ผมเห็นพี่สินคือพี่สินเขามีเเผลช้ำเต็มตัวไปหมดเเถมคราบน้ำตายังติดค้างอยู่ที่หน้า
สิ่งที่ผมฟังนั้นเสียงพี่สินดูหมดเเรงสุดๆ
คาริล | พอ.
อาลินมันทำไรให้พี่ต้อ-//น้ำตาคลอ
สินธร | นอ.
อย่าถือสาลินเลย..//ลูบหน้าคาริล+ยิ้ม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
