ความสุข?(โตเกียวรีเวนเจอร์ส)
ตราหน้า 1
ทางแอดไม่ได้มีเจตนาทำให้ตัวละคร,รูป เสียหาย
ขออนุญาติใช้รูป
ปากอบ ญ
1 เด็กอะไรเกิดมาก็ทำให้คนในครอบครัวเสียทีละคนทีละคน
ปากอบ ญ
2 ชั้นมางานศพครอบครัวนังนี่หลายครั้งแล้วนะ
ปากอบ ญ
1 ได้ยินว่าเหลือตัวคนเดียวด้วยดิ
ปากอบ ญ
2 ไม่รู้ว่าพ่อแม่นางตายไปเเพราะมะเร็งหรือนางนั้นเกิดมากันแน่
ปากอบ ญ
2 เหลือตัวคนเดียวแล้วใครจะกล้ารับไปเลี้ยงล่ะเนี้ย
ปากอบ ญ
1 อยู่คนเดียวตายคนเดียวไปเลยจะได้ไม่เกิดเรื่องอะไรงี้อีก
เสียงชุบชิบนินทาได้ดังขึ้นเรื่อยๆ
ต่างว่าหญิงสาวอายุน้อยไปต่างๆนาๆ
ในเวลาที่เธอไม่เหลือใครให้พึ่งพาและระบายความทุกข์แทนที่จะให้กำลังใจกลับกลายเป็นการตราหน้าไปต่างๆนาๆ
อานากิ นาเมะ
//เดินหลีกตัวออกมาจากงาน
อานากิ นาเมะ
//เดินไปในซอยเปลียว
อานากิ นาเมะ
//ทรุดลงกับพื้น
อานากิ นาเมะ
อึก..ฮึก.ฮึ้อฮือ//ร้องไห้
หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความเศร้า
อานากิ นาเมะ
เรามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ
อานากิ นาเมะ
เกิดมาครอบครับก็ตาย
อานากิ นาเมะ
อีกไม่นานชั้นคงตายไปด้วย
น..นาย2
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
เคนจิน!
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
หืม
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
นายได้ย้นเสียงเหมือนคนร้อ
งไห้ปะ?
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
ไม่นะ
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
ฟังดีๆสิ//กดคอดราเค่นลงมา
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
จริงด้วย
ชายหนุ่มทั้งสองได้เดินไปหาต้นตอของเสียง
อานากิ นาเมะ
//นั้งร้องไห้อยู่ข้างๆตู้กดน้ำที่พังไปเเล้ว
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
เอ่~
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
มานั้งทำอะไรตรงนี้หรอ
อานากิ นาเมะ
//เงอหน้าขึ้นมองชายตรงหน้า
อานากิ นาเมะ
//สลบลงไปนอนกับพื้น
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
นี่!
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
ไมค์กี้นายทำอะไรลงไปน่ะ!!
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
ฉ..ฉันเเค่ถามเธอเเค่สองสามคำเองนะ
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
อยู่ๆเธอก็นอนลงไปเเบบนี้อะ!
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
เเล้ว..
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
เราทำไงดีละ
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
นายคงต้องเอาเธอกลับบ้านถ้าทิ้งไว้นี่คงโหดร้ายเกินไป
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
เเล้วทำไมต้องเป็นฉันละ!
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
ก็เดียวเอมมะก็เข้าใจผิดฉันหรอก
เรียวงูจิ เคน -ดราเค่น
เเถมบ้านฉันก็ไม่มีเสื้อผ้าผู้หญิงด้วย!
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
เออจริง
ซาโนะ มันจิโร - ไมค์กี้
'_',
อานากิ นาเมะ
ที่ใหนอีกละเนี้ย//เสียงเบา
เหนื่อยจัง...3
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
อาว
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
ตื่นเเล้วหรอ
อานากิ นาเมะ
(นี่มันวะไรวะเนี่ย!!!!)
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
ว่างๆก็มาเยี่ยมกันหน่อยนะ
อานากิ นาเมะ
ขอบคุณที่ช่วยไว้นะ!
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
เอ่อ
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
ความจริงเเล้ว..
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
ฉันไม่ได้ช่วยเธอไว้
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
เเต่พี่ชายของฉันช่วยไว้!
อานากิ นาเมะ
ฝากขอบคุณแทนด้วยละกันนะ!^^
คุโรคาวะ เอมมะ - เอมมะ
อื้ม!^^
อานากิ นาเมะ
(เป็นห่วงเอมมะจัง)
อานากิ นาเมะ
(เธอจะเป็นไรมั้ยนะ)
อานากิ นาเมะ
(มาอยู่ใกล้กับฉันเเล้วถ้าฉันมีคำสาปจริง)
อานากิ นาเมะ
(เธอจะเป็นไรมั้ยนะ)
หญิงสาวได้เดินไปแล้วคิดอะไรบางอย่างเธอได้แสดงสีหน้าออกมาได้ อย่างชัดเจน
หญิงสาวได้เดินเตร่ๆไปเลื้อยๆ
อานากิ นาเมะ
มืดเเล้วงั้นหรอ....
อานากิ นาเมะ
(ไม่อยากกลับบ้านเลย)
อานากิ นาเมะ
มันไม่เหลือใครให้ฉันเเล้ว
ปากอบ ญ
บางครั้งเราห้ามมันไม่ได้หรอก
ปากอบ ญ
เเต่เราต้องยอมรับมันไห้ได้
ปากอบ ญ
ถ้าเเม่ไม่อยู่เเล้ว
ปากอบ ญ
ทำให้ชีวิตมีความสุข
ปากอบ ญ
เวลาชีวิตคนเรามันไม่เหมือนกัน
ปากอบ ญ
เศร้าเเค่ไหนเราต้องยอมรับมันเเละสู้ต่อไป
ปากอบ ญ
คนเราจะเศร้า ทุกข์ สุข
ปากอบ ญ
มันเป็นเรื่องธรรมดา
หญิงสาวได้ลุกขึ้นและเดินที่ใดที่หนึ่ง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
