เนื้อหาในเรื่องเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง อาจจะมีจริงบ้างไม่จริงบ้าง*

สวัสดีครับผม "มาวิน" ครับ วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวความฝันของผมครับ แน่นอนครับผมเชื่อว่าทุกคนล้วนมีความฝันครับ และความฝันของแต่ละคนก็คงจะแตกต่างกันไป ส่วนความฝันของผมอะคือการได้เป็นดาวเด่นของโรงเรียนนนนนนนนน

งั้นเริ่มเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ

เช้าวันใหม่อันสดใส แสงแดดส่องลอดแล่นผ่านทางหน้าต่างมาทำให้พบเข้ากับเด็กชายวัยมัธยมปลาย ที่กำลังนอนอยู่บนที่นอนอย่างสงบ แต่แล้วความสงบก็ได้จบลง เมื่อเสียงนาฬิกาของ "มาวิน"ดังขึ้น ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด

"โอ๊ย อีกแล้วหรอวะเนี่ยปลุกอยู่นั่นแหละน่ารำคาญชิบ"

"แล้วมึงจะตั้งทำไมละ ถ้ามึงรำคาญอะ" เสียงของ "เป้" พูดออกมา ผมเชื่อว่าหลายคนต้องสงสัยว่าไอ้หมอนี่ที่ชื่อ "เป้" มันเป็นใคร

ไอ้นี่ชื่อ "เป้" เป็นน้องชายของผมเอง แต่แม่งเสือกทุกเรื่อง ด้วยความที่มันเป็นน้อง ก็เลยทำให้ทั้งพ่อและแม่เอ็นดูมัน ที่ผมพูดมานี่ไม่ได้อิจฉานะ แถมมันยังเป็นคนที่ตรงข้ามกับผมทุกเรื่องเลย แบบยังไงดีล่ะ มันเรียนเก่งแต่ผมโง่อะไรแบบนี้อะ

"ลุกไปโรงเรียนได้ละไอ้ควาย"

"ครับแม่ แม่งบ่นเป็นแม่เลยมึงเป็นน้องกูนะ"

"เป้" ไม่ได้พูดอะไรแต่เดินออกจากห้องของ "มาวิน" ไป

"เอ้าไอ้นี่ เห้อไปอาบน้ำก็ได้วะ"

หลังจากที่ "มาวิน" อานน้ำเสร็จมาวินก็ลงมาข้างล่าง มองไปรอบๆ ห้องชั้นล่างก็พบกับกระดาษโน๊ตที่ "เป้" เขียนเอาไว้ให้ในโน๊ตเขียนเอาไว้ว่า "ลงมาช้านะมึง กูไปละกินข้าวด้วยนะไอ้สัส บาย แล้วก็อย่าให้รู้นะว่ามึงมาช้าจนโดนแถวสายอีก ถ้าโดนแถวสายอีกกูสวดมึงยาวแน่

"ไอ้สัส บ่นเป็นแม่เลยนะมึง เหี้ยสายแล้วหนิต้องไปแล้วเดี๋ยวโดนมันสวดอีก"

"มาสายอีกแล้วนะ คุณมาวิน" เสียงของใครสักคนพูดขึ้นมา

"ไอ้สัส "โช" มึงแม่งเป็นสภาแล้วลืมเพื่อนหรอย้วนๆ ไม่ได้หรอนี่เพื่อนนะ"

"ยิ่งเป็นเพื่อนนี่แหละยิ่งต้องโดน ไปลุกนั่งเลยไปกูจะนั่งดู"

หลังจากลุกนั่งเสร็จสภาพของ "มาวิน" ไม่ต่างอะไรจากลูกหมาตกน้ำเลย เหงื่อเต็มตัวไปหมด

"อะเอาน้ำไป" "โช" พูดพร้อมกับยื่นน้ำขวดที่อยู่ในมือของตนเองให้ "มาวิน" ไป

"ขอบใจไอ้สัส นับว่ายังเป็นเพื่อนที่ดีอยู่นะเนี่ย"

"ไม่ใช่ไรหรอก กูกลัวมึงตายก่อนตัวยิ่งเล็กๆ อยู่"

"สัสอย่างกูเนี่ย เค้าเรียกมาตรฐานโว้ยยย"

"หรอ 170 นี่หรอ"

"หรือมึงจะเถียง" มาวินพูดออกมาพร้อมกับสีหน้าขิงๆ ใส่โช

"พอๆ ไปได้ละมันจะถึงเวลาเรียนแล้วสัส"

"พักเที่ยง"

"อิพี่เวร มึงมาช้าโดนกูสวดแน่" ข้อความหน้าโทรศัพท์ของมาวินเด้งขึ้นมา

"น้องมึงนี่บ่นเก่งเนอะ" เสียงของ "โช" พูดออกมาเมื่อเห็นข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์ของ "มาวิน"

"ทำไมมันมาบ่นใส่มึงหรอ"

"เออ มาบ่นเรื่องมึงให้กูฟังอยู่นั่นแหละ เหมือนกูอยากรู้มากอะ"

"เออมึง งานสภานี่มันยุ่งยากมั้ยวะ"

"มึงถามทำไมวะ อยากเป็นรึไงสภาอะ"

"ก็ถามไง มึงก็ตอบกูสิ"

"ก็ตามสภาพอะ มึงเห็นกูว่างมั้ยละ ไปแล้วนะครูทักไลน์มาเรียกกูละ" "โช" ทั้งพูดทั้งลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมไปหาครู

"เอ้าแล้วกูอะ" "มาวิน" ตะโกนตามหลัง "โช" ออกไป

"มึงก็นั่งโง่ๆ รอกูอยู่นี่แหละ กูก็บอกแล้วว่าให้มึงไปมีเพื่อนคนอื่นบ้าง ไม่ใช่มีแค่กู" "โช" ตะโกนกลับมา

"เอ้า ก็กูเป็นหมาป่าเดียวดายไง"

15.30แน่นอนครับเวลานี้เป็นเวลากลับบ้าน แต่ๆ ช่วงนี้ดันเป็นช่วงกีฬาสีไง เลยได้กลับ16.20แทน นั่งโง่ๆ ยาวๆ ครับผมมม

"หึไอ้พี่เวร ว่ายังไงทำไมมาสาย"

"เอาแล้วไงกู"

"อย่าไปบ่นมันเลย "เป้" มึงก็รู้พี่มึงเป็นยังไง" "โช" พูดพร้อมกับถือเชือกฟางมาด้วย

"มึงเอาเชือกฟางมาทำไมเยอะแยะวะ"

"มึงนี่ก็โง่เนอะอิพี่ เอามาให้มึงกัดเล่นมั้ง เค้าก็เอามาทำพู่สิวะ"

"ไอ้ "มาวิน" มึงโชคดีนะที่น้องมึงฉลาดอะ "

"ของคุณครับพี่ "โช" สุดหล่อ"

"เห้ยพอๆ จะทำพู่ไม่ใช่หรอมาทำดิ" "มาวิน" พูดพร้อมกับหยิบเอาเชือกฟางมาทำพู่

"เออ "เป้" มึงช่วยมาเป็นคทากรให้สีพี่ได้ปะ"

"ไม่เอาอะพี่ "โช" ผมไม่ได้อยากเด่นอะไรมากขนาดนั้น"

"เอากูไปแทนดิ "โช" กูอยากเด่น กูหิวแสง" "มาวิน" พูดแทรกขึ้นมา

"มึงหิวแสงหรอ เอาไฟฉายส่องปากซะนะ" "โช" ตอบกับ "มาวิน" แบบกวนๆ

"นะ "เป้" มึงเป็นให้พี่หน่อยก็เดี๋ยวให้ไอ้ "มาวิน" เป็นทาสมึงเลย"

"โอเค ถ้างั้นดิล"

"เห้ยๆ กูยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยนะเว้ย"

"ไม่รู้แหละ" "โช" พูดออกมาด้วยสีหน้ากวนๆ

"เออๆ กูยอมก็ได้"

"ไปละนะพี่ๆ"

"บายน้อง"

"ไปเถอะ กูไม่ได้ดึงไว้"

"มึง "โช" ถ้ากูอยากเป็นประธานนักเรียน กูต้องทำไงวะ"

"อย่าบอกนะว่ามึงจะลงประธานปีหน้าอะ"

"ก็ดูๆ ไว้อยู่"

"งั้นมึงเลิกดูเลยไม่ได้หรอก ถ้านอกจากกูกับน้องมึงอะ ก็ไม่มีใครเลือกมึงแล้ว"

"โธ่ ไอ้สัสนี่เพื่อนนะเว้ย มึงไม่เชื่อใจกูหรอ" "มาวิน" พูดพร้อมกับเอามือบีบๆ แก้ม "โช" เบาๆ

"ไอ้สัส อย่ามาบีบแก้มกู"

"แล้วมึงมีวิธีอะไรมั้ยละ"

"จริงๆ มันพอจะมีอยู่นะ นั่นไงทางนั้น" "โช" พูดพร้อมกับชี้ไปทางขวามือให้ "มาวิน" ดู

"หืมไอ้สัส มึงจะหันซ้ายทำไมวะ กูชี้ทางขวา" "โช" พูดพร้อมกับจับหัว "มาวิน" ให้หันมาทางขวา

"ไอ้นั่นใครวะ แล้วมันช่วยกูยังไงวะ"

"โง่ จริงๆ เลย ก็มันเป็นมือกีตาร์ไง คนรู้จักมันเยอะแล้วมันก็หน้าตาดีด้วย ถ้าดึงเขามาอยู่ในพรรคเราได้นะยังไงมึงก็ได้เป็นประธาน"

"เออวะขอบคุณมากเพื่อน"

"กุไปละกลับบ้านละสัส"

"เอ้าแล้วใครมันจะเอาพู่ไปเก็บวะ"

"มึงไง ยังไงมึงก็ต้องรอน้องมึงอยู่แล้วปะ"

"ไอ้สัสมันกลับก่อนกูอีก"

ณ บ้าน "มาวิน" กับ "เป้"

"กลับช้าชิบหายมึงอะ" "เป้" พูดออกมาพร้อมกับถือจานข้าวออกมาจากในห้องครัว

"แต่มึงก็ยังรอนะ"

"ใครรอกูไม่ได้รอมึง กูไปละ" "เป้" พูดพร้อมกับวางจานข้าวลงบนโต๊ะ และเดินขึ้นห้องนอนไป

"น้องกูนี่มันซึนเดเระได้ใครกันวะ" "มาวิน" พูดพร้อมกับเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว

ณ วันอังคาร

"ตื่นไอ้สัสไปส่งกู"

"ไอ้ "เป้" น้องเวร รถมึงก็มีก็ขับไปดิ"

"ก็ถ้าขับไปได้กูไม่เข้ามาห้องสกปรกของมึงหรอก แม่งมีแมลงสาบรึป่าวก็ไม่รู้"

"ทำมาเป็นพูดมึงก็เคยนอนห้องนี้เหอะ"

"แต่ตอนนั้นที่นอนด้วยกันอะ ห้องมันสะอาดกว่านี้ไง" "เป้" พูดออกมาพร้อมกับมองไปรอบๆ ห้องที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่คาดว่าพี่ชายของตนน่าจะใส่ไปแล้ว กองอยู่เต็มพื้นห้อง

"เออน่าเดี๋ยวกูไปส่งก็ได้ ลงไปรอข้างล่างเลยอีหนู"

"หนูพ่อมึงอะ" "เป้" พูดพร้อมกับเดินออกจากห้องของ "มาวิน"

"พ่อกูก็พ่อมึงนั่นแหละ ไอ้น้องเวร" "มาวิน" ตะโกนตามหลัง "เป้" ออกไป

"มึงมาช้าจังวะ" "เป้" พูดออกมาพร้อมกับทำสีหน้าเครียดๆ ใส่พี่ชายของตน

"กูขี้พึ่งเสร็จเนี่ย มึงจะอะไรกับกูนักวะ"

ไม่นานทั้ง "มาวิน" ทั้ง "เป้" ก็มาถึงโรงเรียน

"ชิบหายแล้ววันนี้ฝนตกแน่ๆ"

"เหี้ยไรอีกสัส โช "

"ไปละนะพี่"

"เออไปเถอะ ไปเอาถ้วยมาโรงเรียนเช้าเถอะไป" "มาวิน" พูดประชดใส่น้องชายของตนเองไปแต่ "เป้" ผู้เป็นน้องไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร แต่กับเดินไปที่ห้องเรียนเฉยเลย

"น้องมึงนี่ไม่เหมือนมึงเลยเนอะ" "โช" พูดออกมาด้วยสีหน้างงๆ นิหน่อย

"มึงพึ่งรู้หรอ ว่าแต่ไอ้มือกีตาร์อะไรนั่นอะ มันชื่ออะไรวะ"

"อ๋อ มันชื่อ "เดนิส" แล้วมึงไปชวนมันแล้วซ่ะ"

"ชื่อ "เดนิส" นี่ลูกครึ่งหรอวะ"

"ไทยแท้มั้งไอ้สัส ก็ต้องลูกครึ่งสิวะฟังจากชื่อก็น่าจะรู้แล้วปะ"

"แล้วแม่งมันครึ่งไรวะ"

"ครึ่งออสเตรเลีย นั่นไงมันมาแล้วโน่น มึงไปชวนมันมาเข้าพรรคดิ"

"เอาเลยหรอมึง"

"เออเอาเลยดิ มึงกลัวไรเนี่ย"

"โช" รีบผลัก "มาวิน" ไปทาง "เดนิส" ทันทีที่เห็น "เดนิส"เดินมา

"มึงๆ ไอ้หรั่งเอ้ยไม่ใช่ "เดนิส" ใช่มั้ย"

"อือใช่ ทำไมหรอ มึงมีไรกับกูอะ"

"ป่าวๆ ไม่มีไรแค่อยากชวนมึงเข้าพรรคด้วยอะ"

"อ๋อ ไม่อะกูไม่อยากเด่น" พูดจบ "เดนิส" ก็เดินออกไปทันทีทิ้งให้ "มาวิน" ยืนงงอยู่อย่างนั้น

"อ้าวไอ้นี่ เออกูไม่พึ่งมึงหรอกไอ้สัส เรื่องแค่นี้เองยังไงกูก็ได้เป็นโว้ย"

"โช ไอ้ห่านั่นมันชอบกินไร"

"ไหนว่ามึงไม่ง้อไง ทำไมมาถามของที่มันชอบกินอะ"

"ก็.....ถามไปงั้นแหละ ไม่ซื้อให้หรอก มึงรีบบอกมาเร็วๆ ดิ"

"มันชอบกินบราวนี่ เคปะ"

"เออเค งั้นกูไปละ บาย"

"เข้าเรียนด้วยนะไอ้สัส อยากจะเป็นประธานแต่เสือกไม่เข้าเรียนนะมึง" "โช" ตะโกนตามหลังของ "มาวิน" ออกไป

"เออๆ รู้ละน่า" "มาวิน" ตะโกนบอก "โช" กลับไป

คาบแรก ภาษาอังกฤษ (ครูนฤทัย)

"เอาละนักเรียนวันนี้ครูให้มาพรีเซ็นหน้าห้องเนอะ กลุ่มแรกออกมาเลยค่ะ"

"คือกลุ่มแรกเค้าโดดไปละครับ" หัวหน้าห้องตอบครูออกไป"

"งั้นก็กลุ่มสองมาเลยมา"

"ปะมึง ออกไปกันไอ้ "มาวิน"

"เอ้าเรากลุ่มสองหรอ แต่เรายังไม่ได้ทำมาไม่ใช่หรอ"

"ทำแล้วไอ้สัส กูทำมาแล้ว"

"เอ้าทำตอนไหนอะ"

"ตอนที่กูทักบอกมึงแล้วมึงบอกมึงติดเกมอะคิดสิคิด"

"จะมาพรีเซ้นมั้ยกลุ่มสองเนี่ย"

"มาครับครู"

"ไหนครูดูชีสหน่อย นี่พวกเธอทำอะไรมาเนี่ย ไปทำมาใหม่นะ แล้วก็มาพรีเซ้นพรุ่งนี้ด้วย"

"ห๊ะเดี๋ยวนะครับครู แก้หมดเลยหรอครับ"

"ใช่ค่ะ แก้หมดเลยแล้วพรุ่งนี้มาพรีเซ้น"

"โห่ครูพวกผมเสียตังไปแล้วนะครับจะไม่รับไปจริงๆ หรอ" "มาวิน" พูดออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยจะสบอารมณ์เท่าไหร่นักฟ

"แต่ครูครับ......."

"ได้ครับครูเดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพรีเซ็นครับ" "โช" ตอบครูออกไปอย่างสุภาพ

"โอเค งั้นก็พอแค่นี้แล้วกันเจอกันคาบหน้านะคะนักเรียน"

"พักเที่ยง"

"มึงไปยอมครูเค้าทำไมวะ กูว่ากูเถียงแปบเดียวก็น่าจะได้เป็นอาทิตย์หน้าแล้วปะ"

"เออน่าทำๆ ไปก็จบ"

"แล้วมึงจะเอาเวลาไหนไปทำ"

"ก็ ตอนเย็นแหละมั้ง"

"เอางี้ มึงมานอนบ้านกูละกัน"

"มีงไม่ต้องมาทำหน้าตารังเกียจกูขนาดนั้นก็ได้"

"ห้องมึงสะอาดใช่ปะ"

"เออสะอาดดิกูเก็บแล้ว"

"เคงั้นกูไปแต่มึงต้องรอกูด้วยนะ กูต้องทำงานสภาด้วย"

"ได้ครับผม รอนานแค่ไหนผมก็รอได้ครับ"

15.30

"เจอกันนะมึง กูฝากเช็คชื่อสีด้วยนะ กูต้องไปทำงานสภา" "โช" ทั้งพูดทั้งลุกขึ้นยืนเก็บกระเป๋าเตรียมไปทำงานสภา

"เออเดี๋ยวบอกพี่เค้าให้ ไปดีมาดีนะมึงเจอกันหลังงานสภาเสร็จนะเดี๋ยวกูอยู่โรงอาหารนะ"

"เออไว้เจอกันไปละ"

"หืมเสียงใครมันเล่นกีต้าร์ไฟฟ้าวะ" "มาวิน" ที่นั่งอยู่โรงอาหารก็มองไปรอบๆ

"เย็ดโด้แม่งไอ้หรั่งหนิ แม่งเท่วะ"

"เห้ยไปซื้อบราวนี่มาให้มันดีกว่า"

"มินิมาร์ท"

"เฮ้ยมีบราวนี่แล้วก็ต้องนมดิ จะได้อร่อยๆ"

"ทั้งหมด 30 บาทค่ะ"

"นี่ครับผม" "มาวิน" ยื่นเงิน30บาทให้พนักงานไป

"หน้าห้องดนตรี"

มีชายหนุ่มผมสีน้ำตาลหน้าตาดีนั่งดีดกีตาร์อยู่หน้าห้องดนตรี สายลมพัดปลิวมา ยิ่งทำให้ชายหนุ่มดูหล่อขึ้นกว่าเดิมเป็นหลายเท่า และชายหนุ่มผู้นั้นมีนามว่า "เดนิส" หนุ่มมือกีตาร์ของสุดหล่อโรงเรียน

"อะ กูให้" "มาวิน" ยื่นบราวนี่กับนมให้ "เดนิส"

"ถ้ามึงจะเอามาตื้อกูเข้าพรรค กูไม่เอา"

"เอ้า ไอ้นี่"

"เอ้าไอ้ "เดนิส" เค้าเอามาให้มึงก็รับไปดิวะ" เสียงของเพื่อน "เดนิส" พูดขึ้นมา สงสัยกันละสิว่าเป็นใคร

เพื่อนของ "เดนิส" ชื่อ "โอม" มันเป็นมือกลองของโรงเรียน ฮอตไม่ต่างจากไอ้ "เดนิส" เลย แต่ที่แตกต่างไปคือ ไอ้ "เดนิส" มันจะไม่สนใจเรื่องความรักเท่าไหร่ แต่ไอ้ "โอม" เนี่ย เสือของแท้เลยละ แม่งเก็บหมดไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เก็บเรียบ

"เอามาครับ สุดหล่อเดี๋ยวผมรับไว้เอง"

"ถ้ารับไปแล้ว มึงต้องเข้าพรรคกูนะ"

"ได้เลยเดี๋ยวเราเข้าพรรคคุณเองครับ"

"ไอ้หรั่งนั่นก็ต้องเค้าด้วย"

"ไรกูไม่เข้า"

"ถ้าเอาไปแล้วมึงก็ต้องเข้าด้วย ไปละ"

"อะ....อ้าว"

"โรงอาหาร"

"มึงไปไหนมาเนี่ย "มาวิน" กูรอตั้งนาน" "โช" พูดออกมาอย่างหัวเสีย

"เออ กูไปตื้อมันมา"

"อ๋อไอ้ "เดนิส" อะหรอ แล้วเป็นไงอะมันยอมปะ"

"ยอมดิ แถมได้เพื่อนมันมาเข้าด้วยอีก"

"เพื่อนมันไอ้มือกลองอะหรอ กูเห็นมันเดินด้วยกันบ่อยๆ"

"ใช่มั้ง กูไม่รู้จัก"

"เอ้า เออๆ งั้นไม่เป็นไรกลับเถอะ เดี๋ยวทำงานไม่ทัน"

"เออๆ"

ณ บ้าน "มาวิน" และ "เป้"

"อ้าวพี่ "โช" มานอนนี่หรอ"

"มึงเห็นมันมามั้ยละ ถ้าเห็นแล้วมึงก็ไม่ต้องถาม"

"พี่ "โช" แน่ใจนะว่าจะนอนห้องมันอะ ระวังแมลงสาบนะพี่"

"ไหนมึงบอกว่ามึงเก็บห้องแล้วไง กูกลับละ"

"เดี๋ยวๆ งั้นเอางี้มึงไปนอนห้องน้องกูละกัน"

"ห๊ะ ห้องกูเนี่ยนะอิพี่ มึงเอาจริงดิ" "เป้" พูดออกมาด้วยสีหน้าอึ้งๆ

"มันจะเป็นอะไรละ ก็แค่นอนเองปะ กูไม่ได้ให้มึงไปเอากันซักหน่อย"

"งั้นกูไปนอนกับมึงละกันอิพี่ ให้พี่ "โช" มานอนห้องกูก็ได้"

"เออๆ เอางั้นก็ได้"

"มาๆ งั้นมากินข้าวเลยแล้วกัน" "เป้" กวักมือเรียกทั้ง "โช" และ "มาวิน" ให้มากินข้าวด้วยกัน

ทั้ง "มาวิน" "เป้" และ "โช" นั่งกินข้าวด้วยกัน ผมเชื่อว่าอ่านกันมาถึงตรงนี้แล้วก็คงจะสงสัยว่าพ่อกับแม่ของ "มาวิน" กับ "เป้" หายไปไหน คือพ่อกับแม่ของทั้งสองทำงานที่ต่างประเทศ เลยทำให้ทั้งสองต้องดูแลตัวเอง ลืมบอกไปอีกอย่างครับ "มาวิน" อยู่ม.4 ส่วน "เป้" อยู่ม.3 งงเลยละสิ ก็ไม่รู้นะครับว่าบ้านอื่นเนี่ยจะเป็นยังไง แต่บ้านนี้น้องดูแลพี่ครับ ต้องยอมรับจริงๆ ว่าถ้าไม่มีมันผมก็คงไม่โตมาถึงตอนนี้

พอกินข้าวกันเสร็จ "เป้" ก็ไปล้างจาน ส่วน "มาวิน" กับ "โช" ก็มานั่งทำรายงานกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ตอนนี้เวลา 20.30 นาฬิกา

เวลานี้ ทุกคนก็ต่างพากันแยกย้ายไปนอน "โช" เข้าไปในนอนในห้องของ "เป้" ส่วนเจ้าของห้องอย่าง "เป้" ก็ไปนอนห้องพี่ชายของตน

ณ ห้อง "มาวิน"

"อี๋ สกปรกชิบหาย" "เป้" พูดออกมาด้วย สีหน้าแยะๆ

"ถ้านอนไม่ได้ก็ไม่ต้องนอน โน่นมึงกลับไปห้องมึงโน่น" "มาวิน" พูดจบก็ทิ้งตัวนอนลงที่ที่นอน

"อ้าวแล้วนี่มึงไม่อาบน้ำเลยหรอ"

"ต้องอาบหรอ"

"เอ้าก็ต้องอาบสิ มึงไปข้างนอกมานะเว้ย กลับมามึงจะไม่อาบจริงดิ"

"กูก็ทำงี้ประจำแหละ"

"สรกปกชิบหาย มึงไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ยลุกขึ้นมาอิพี่" "เป้" ลากผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายของตนให้เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ

หลังจากที่ "เป้" ผู้เป็นน้องลากพี่ชายตัวเองไปอาบน้ำแล้วนั้น "เป้" ก็จึงกลับมานอนที่ ที่นอนของพี่ชายตนเอง

ในขณะที่ "เป้" นอนอยู่บนที่นอนของพี่ชายตนเองอยู่นั้น ก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างไตร่ขึ้นมาที่หน้าของตน จึงใช้มือจับสิ่งนั้นไว้ แล้วจึงลืมตาขึ้นมาดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร

"เหี้ย กูถามจริงมันมีแมลงสาบจริงๆ ด้วย แม่งเอ้ยขึ้นหน้ากูแล้ว กูไม่อยู่แล้ว" "เป้" ทั้งพูดทั้งลุกขึ้นวิ่งหนีออกมาจากห้องของ "มาวิน"

"มาวิน" หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ไม่เห็นน้องชายของตนอยู่ที่ห้องแล้ว

"อ้าวมันหายไปไหนวะ" "มาวิน" พูดจบก็กลับมานอนที่ ที่นอนของตน แต่ถว่าสายตาอันแหลมคมก็ดันมองไปเห็น แมลงสาบที่อยู่ตรงที่นอนของตน

"สัสเอ้ย กูก็ว่าทำไมมันไม่อยู่ในห้อง นี่ห้องกูมันสรกปรกขนาดนั้นเลยหรอวะ" "มาวินพูดพร้อมกับใช้ขาทั้งสองขาวิ่งไปหา "โช" ที่อยู่ในห้องนอนของ "เป้"

ณ ห้องนอน "เป้"

"มึงไอ้เหี้ย "โช" มึงเปิดประตูที กูนอนด้วย"

"เออๆ กูจะไปเปิดให้เดี๋ยวนี้แหละ" "โช" พูดจบก็เดินไปเปิดประตูให้ "มาวิน"

"แม่งมาทั้งพี่ทั้งน้องเลย"

"โห่พี่ "โช" ผมมานี่ไม่แปลกปะ นี่ห้องผม แต่ไอ้ตัวนั้นอะมาทำไม"

"แล้วมึงอะมาทำไมไอ้ "เป้" ไอ้น้องเวร"

"เอ้า กูก็บอกมึงไปแล้วว่านี่ห้องกู กูมาได้"

"โอเค กูหนีแมลงสาบมา จบนะ หลบไอ้ "โช" กูจะนอน" พูดจบ "มาวิน" ก็ขึ้นไปนอนบนเตียงทันที

"หลบไปพี่ "โช" ผมจะขึ้นไปนอน" พูดจบ "เป้" เองก็ขึ้นไปนอนข้างๆ "มาวิน"

ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเตียงนั้นเต็มจนไม่เหลือที่นอนแล้ว

"เอ้า แล้วกูนอนไหนวะเนี่ย"

"เห้อเอาก็เอาวะ" "โช" ทั้งบ่นทั้งลุกไปเอาหมอนกับที่นอนมานอนที่พื้นในห้องของ "เป้"

ณ วันพุธ

"กว่ามึงจะลงมาได้นะ กูเรียกไปตั้งกี่รอบแล้ว" เสียงของ "เป้" บ่นให้กับพี่ชายของตนที่ขี้เกียจตื่นเช้าในทุกๆ วัน

"แล้วมึงตื่นตอนไหนวะ "โช"

"ก็ตื่นพร้อมน้องมึงนี่แหละ"

"แล้วเมื่อคืนพี่นอนไหนวะพี่ "โช"

"อ๋อพี่ไปนอนพื้นอะ"

"อ้าวแล้วทำไมมึงไม่ไปนอนเตียงวะ" "มาวิน" ทั้งพูดทั้งหยิบอาหารที่ "เป้" และ "โช" ทำไว้มากิน

"ก็พวกมึงสองคนนอนมันก็เต็มแล้วปะ"

"พอๆ รีบๆ กินแล้วไปโรงเรียนกันได้แล้วมันจะสาย เดี๋ยวสภาดัก"

"มึงกลัวไรน้องเวร สภาก็นั่งกินข้าวอยู่ ข้างๆ มึงเนี่ย"

"ไปๆ รีบๆ ไปเถอะ กูจะไปดักแถวสาย"

"ถ้ามึงอยากไปเร็วมึงไปกับไอ้ "เป้" นะ "โช"

"เออๆ เอางั้นก็ได้เดี๋ยวกูไปกับน้องมึงแล้วกัน มึงไปเช้าใช่ปะน้อง"

"ครับผมพี่ชาย"

ในขณะที่ "มาวิน" กำลังสวบข้าว น้ำก็ยังไม่อาบ ส่วนทั้ง "เป้" และ "โช" ก็ขับรถไปโรงเรียนด้วยกัน

ณ โรงรถ

"ขอบคุณมากนะที่มาส่งพี่"

"สบายมากพี่ "โช" เรื่องแค่นี้เองสบายครับผม"

"มาวิน" นี่มันโชคดีนะมีน้องน่ารักขนาดนี้" "โช" พูดพร้อมกับเอามือไปบีบแก้ม "เป้" เบาๆ

"โห่พี่เดี๋ยวคนเค้าก็เข้าใจผิดกันหมด"

"เอาเป็นว่าเดี๋ยวตอนเย็นพี่ซื้อขนมไปเชียร์นะ"

"เค ครับผมรอนะครับ"