NovelToon NovelToon

ตามหาท่านพี่ที่หายไปจากเศษเสี้ยวในอดีต

เกิดอะไรขึ้น..

โมริ
โมริ
ทะ...ที่นี่ที่ไหนน่ะ
เสียงใครบางคนดังขึ้น
โอเมะกะ
โอเมะกะ
จะ...เจ้าออกไปจากที่นี่ซะ!!//กระอักเลือด
โมริ
โมริ
ทะ...ทำไมละ
โอเมะกะ
โอเมะกะ
ถ้าเจ้าไม่อยาก–//กระอักเลือด
โมริ
โมริ
เกิดอะไรขึ้นกัน
โมริ
โมริ
เเล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง
โอเมะกะ
โอเมะกะ
ไปจากที่นี่ซะ!!
โมริ
โมริ
//กรี๊ดดด
โมริ
โมริ
//สะดุ้งตื่น
โยเมจิ
โยเมจิ
น้องรักของพี่เป็นอะไรหรอ//วิ่งขึ้นมา+เปิดไฟ
โมริ
โมริ
//ตัวสั่น
โมริ
โมริ
นะ..น่ากลัว
โยเมจิ
โยเมจิ
ไม่เป็นอะไรนะน้องพี่น้องเเค่ฝันร้าย//เดินเข้าไปปลอมโมริ
โยเมจิ
โยเมจิ
นอนต่อเถอะนะ
โยเมจิ
โยเมจิ
อย่าคิดมากเลย//ลูบหัว
โมริ
โมริ
....
โยเมจิ
โยเมจิ
นอนได้เเล้วนะ
โยเมจิ
โยเมจิ
น้องเเค่ฝันร้าย
โยเมจิ
โยเมจิ
เดี๋ยวให้พี่ร้องเพลงกล่อมไหม
โยเมจิ
โยเมจิ
//ร้องเพลง
โมริ
โมริ
//ค่อยๆหลับตาลงหลับ
โยเมจิ
โยเมจิ
//ยิ้ม+ปิดไฟ
โยเมจิ
โยเมจิ
//ค่อยเปิดประตู
เสียงใครบางคนลอยมาเบาๆ
???
???
สายเลือดโลหิตที่ห่างหาย สิ่งที่หายไปในอดีต กลับย้อนคืนมา เพียงเศษเสี้ยวเดียว เสียงร้องไห้ที่สุดจะไร้ขีดจำกัด โหยหวน
โมริ
โมริ
เสียงใครกัน//กลัว
???
???
เสียงกรี๊ดร้องที่สุดเเสนจะทรมาน
โมริ
โมริ
เสียงใครกัน
โมริ
โมริ
มันดังกึกก้องไปทั่วเลย
ตึกๆๆๆ
เสียงใครสักคนเดินเข้ามา
โมริ
โมริ
กรี๊ดดด//ล้ม
โมริ
โมริ
นี่มันคืออะไรกัน
???
???
คำสาปนี้จะยังคงอยู่ตลอดกาล//กระซิบ
โมริ
โมริ
อึก...//กระอักเลือด
???
???
สายเลือดที่ไหลรินชั่งหอมหวาน
???
???
เจ้า!!!//พลัก
???
???
กรี๊ดดด
โมริ
โมริ
เสียงนี่มันชั่งทรมาน...//ปิดหู
???
???
จะ...เจ้ารีบไ–//กระอักเลือด
โมริ
โมริ
//วิ่ง
ตึกๆๆๆๆ
กรี๊ดดดด
โมริ
โมริ
//สะดุดล้ม
???
???
เจ้าคิดว่าจะรอดงั้นรึ
โมริ
โมริ
กรี๊ดดดดดดดดดด//สะดุ้งตื่น
โมริ
โมริ
//มองไปรอบๆ
???
???
//ยื่นอยู่ปลายเตียง+ยิ้ม
???
???
//บีบคอ
โมริ
โมริ
ฮึกก...ปะ....ปล่อย//พยายามดิ้น
ความฝันที่ไร้ที่สิ้นสุด....

ตอนที่2การเดินทางไปยังอดีตโดยไม่รู้ตัว

โมริ
โมริ
อย่ามายุ่งกับฉันนะ//กรี๊ดดด
???
???
//กรีดคอโมริ
โมริ
โมริ
อึก...//เลือดไหล
โมริ
โมริ
ทุกอย่างมันพรามมัวไปหมดเบลอไปหมดเลย//สลบ
ตึกๆๆๆเสียงคนเดินเข้ามา
???
???
ไว้เจอกันนะเเม่สาวน้อย//ขำ
???
???
//เดินหนีไปที่อื่น
โมริ
โมริ
//ลืมตา
โมริ
โมริ
ทะ...ที่นี่ที่ไหนน่ะ
ปิ่น
ปิ่น
ท่านตื่นเเล้วรึ
ปิ่น
ปิ่น
ท่านมาจากที่ไหนรึ
ปิ่น
ปิ่น
เเล้วทำไมข้าถึงมิเคยเห็นท่านเลย
โมริ
โมริ
คำพูดนี้เเปลกจริงๆ//คิด
โมริ
โมริ
เหมือนคำพูดในอดีตเลย
โมริ
โมริ
อย่าบอกนะว่าฉันหลุดเข้ามาในอดีต
ปิ่น
ปิ่น
ท่านพรามอะไรของท่านรึ
ปิ่น
ปิ่น
ท่านยังไม่ตอบข้าเลยนะ
โมริ
โมริ
.....
โมริ
โมริ
เเล้วจะให้ฉันตอบยังไงละ
โมริ
โมริ
บอกไปเธอคงไม่เชื่อเเน่
ปิ่น
ปิ่น
เอ๊ะ!!ท่านพูดกะไรของท่านรึ
ปิ่น
ปิ่น
ข้ามิเคยได้ยินกิริยาวาจาเช่นนี้เลย
ปิ่น
ปิ่น
ท่านมาจากที่ไหนกันเเน่
โมริ
โมริ
เเล้วทำไมฉันต้องบอกด้วย
ปิ่น
ปิ่น
.....
มีคนเดินเข้ามา
ตึกๆๆ
คันนะ
คันนะ
ข้าคุยเองพี่ปิ่นไปพักเถอะเจ้าค่ะ
คันนะ
คันนะ
อีกมินานก็ต้องไปพบองค์หญิงเเล้ว
ปิ่น
ปิ่น
อือข้าฝากเจ้าดูหน่อยนะ//เดินออกไป
ตึกๆๆ
คันนะ
คันนะ
ท่านมาจากที่ไหนกัน
โมริ
โมริ
โทษนะเเม่หนูฉันไม่อยากคุยกับใครทั้งนั้น
คันนะ
คันนะ
ว่าจาท่านช่างเเปลกพิกล
คันนะ
คันนะ
ท่านคงไม่ใช่คนในเมืองนี้หรอกใช่ไหม
โมริ
โมริ
ใช่
โมริ
โมริ
เเล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง
คันนะ
คันนะ
ท่านพี่ปิ่นไปพบท่านสลบอยู่ตรงชายป่าด้านโน้นท่านพี่ปิ่นเลยช่วยท่านไว้
โมริ
โมริ
นี่ฉันยังไม่ตายหรอ//คิด
คันนะ
คันนะ
เเล้วท่านบอกข้าได้รึยังว่าท่านมาจากที่ไหน
คันนะ
คันนะ
ข้ามองดูจากการเเต่งตัวของท่านเเละวาจาของท่านเเล้วท่านน่าจะมาจากดินเเดงอันไกลโพ้น
โมริ
โมริ
ฉันบอกก็ได้ฉันมาจากกรุงเทพ
คันนะ
คันนะ
กรุงเทพงั้นรึ
คันนะ
คันนะ
ท่านอย่ามาโกหกข้าเลยดีกว่า
โมริ
โมริ
ฉันไม่ได้โกหก
คันนะ
คันนะ
ที่นี่มิมีเมืองที่มีชื่อว่ากรุงเทพอยู่เลย
โมริ
โมริ
เเล้วเธอมีโทรศัพท์ไหม
คันนะ
คันนะ
โทอะไรนะ
คันนะ
คันนะ
มันคืออะไร
โมริ
โมริ
เธอไม่รู้จักรึไง
คันนะ
คันนะ
ใช่ข้ามิรู้
โมริ
โมริ
ฉันควรทำไงดีละทีนี้//พูดเบาๆ
โมริ
โมริ
ช่างเถอะ
มีคนเดินมา
ตึกๆๆ
คันนะ
คันนะ
//หันไปมอง
คันนะ
คันนะ
//ก้มทำความเคารพ
ดาริน
ดาริน
.....//มองโมริด้วยสายตาเย็นชา
ดาริน
ดาริน
เจ้าคือใคร
ดาริน
ดาริน
กล้าดีเยี่ยงไร
ดาริน
ดาริน
//มอง
โมริ
โมริ
ฉันหรอ
ดาริน
ดาริน
พูดวาจากะไรไร้มารยาทเสียจริง
คันนะ
คันนะ
ท่านนั้นคือองค์หญิงรินดาท่านจงทำความเคารพเสียเถอะ//กระซิบบอก
โมริ
โมริ
องค์หญิงหรอ
โมริ
โมริ
เป็นองค์หญิงได้ไง
ดาริน
ดาริน
เจ้าบังอาจนัก
ดาริน
ดาริน
ข้าจะจับเจ้าโยนออกไปนอกเรือนๆ ไปซะ
คันนะ
คันนะ
อย่าเสียเถอะท่านองค์หญิง
คันนะ
คันนะ
ถ้ามีใครเห็นอาจดูมิดี
คันนะ
คันนะ
ท่านอย่าสนใจเลย
ดาริน
ดาริน
ได้ข้าจะไม่จับนางออกไปจากเรือนก็ได้
โมริ
โมริ
เด็กคนนี้ไม่ธรรมดานิ//คิด
ดาริน
ดาริน
เเต่ข้าจะตบนางเเทน
ดาริน
ดาริน
//ตบโมริ
โมริ
โมริ
เธอกล้าทำฉันหรอ
โมริ
โมริ
ได้!!//พลักรินดา
ดาริน
ดาริน
กรี๊ดดด//ตกบันได
ลีออน
ลีออน
//เดินมาเห็นเหตุการณ์
ลีออน
ลีออน
องค์หญิง!!!//วิ่งไปรับตัวรินดา
ดาริน
ดาริน
ทะ..ท่านข้ามิรู้ว่าข้าทำอะไรให้นางนางถึงทำเเบบนี้
โมริ
โมริ
ตอเเหล!!
ลีออน
ลีออน
เจ้ากล้าดีเยี่ยงไร
โมริ
โมริ
ฉันทำได้ทุกอย่าง
ลีออน
ลีออน
กิริยาเจ้านี่มันไร้มารยาทเสียจริง
ลีออน
ลีออน
ทหารจับนางคนนี้ไปกักขัง!!
ทหาร
ทหาร
//จับโมริขัง
โมริ
โมริ
ปะ..ปล่อยข้านะ!!
โมริ
โมริ
อึก....//ล้ม
ทหาร
ทหาร
//โยนโมริเข้าห้องขัง
ทหาร
ทหาร
//ปิดกรงประตู
มีคนเดินมา
ตึกๆๆ
มายา
มายา
เจ้าปล่อยนางเดี๋ยวนี้นะ
โมริ
โมริ
เอ๊ะ!!//มอง
ทหาร
ทหาร
//ทำความเคารพ
ทหาร
ทหาร
เเต่นางทำร้ายองค์หญิงดารินนะท่าน
มายา
มายา
ข้าสั่งเจ้ากล้าขัดคำสั่งข้ารึ
ทหาร
ทหาร
จะ...ข้าน้อยผิดไปเเล้วขอรับ
มายา
มายา
งั้นก็ปล่อยนางซะ!!
ทหาร
ทหาร
//ปล่อยโมริ
มายา
มายา
//เดินเข้าไปหาโมริ
มายา
มายา
ข้ากับเจ้าเคยเจอกันก่อนหรือไม่
โมริ
โมริ
ฉันว่าไม่นะ
มายา
มายา
วาจาเจ้านี่เเปลกเสียจริง
มายา
มายา
เเต่ช่างเถอะ
มายา
มายา
เจ้าตามข้ามา
มายา
มายา
//เดินนำ
โมริ
โมริ
//เดินตาม
ณ. ห้องขององค์หญิงมายา
มายา
มายา
ข้ารู้สึกคุ้นเคยกับเจ้าเสียจริง
มายา
มายา
เจ้าจะมาเป็นน้องของข้าได้หรือไม่
โมริ
โมริ
เอ๊ะ!!//ตกใจ
โมริ
โมริ
ก็ได้
โมริ
โมริ
ฉันก็รู้สึกคุ้นเคยกับผู้หญิงคนนี้เหมือนกัน//คิด
โปรดติดตามตอนต่อไป...

ตอนที่3ความคุ้นเคย

มายา
มายา
งั้นเริ่มจากการเเต่งตัวของเจ้าก่อนเเล้วกัน
มายา
มายา
//เเต่งตัวให้โมริ
NovelToon
โมริ
โมริ
นี่ฉันหรอ//เเตะกระจก
มายา
มายา
ก็ดูดีนิ
มายา
มายา
คืนนี้มีงานเลี้ยง
มายา
มายา
ข้าจะพาเจ้าไปเปิดตัวคืนนี้
มายา
มายา
ต่อมามาฝึกมารยาทกัน
โมริ
โมริ
ฉันต้องฝึกมารยาทหรอ
มายา
มายา
ใช่เเล้วเจ้าก็ต้องเปลี่ยนกิริยาวาจาของเจ้าด้วย
ฝึกเสร็จ
โมริ
โมริ
ข้า เจ้า ท่าน องค์ชาย องค์ราชา องค์หญิง
มายา
มายา
ใช่เจ้าอย่าลืมละ
โมริ
โมริ
ยากจังฉันเหนื่อยเเล้ว
มายา
มายา
เจ้าจะได้พักเเน่
โมริ
โมริ
เเล้วเธออายุเท่าไหร่ละ
มายา
มายา
ข้ามีอายุ340ปี
โมริ
โมริ
ห๊ะ!!!//ตกใจ
มายา
มายา
เจ้าตกใจอะไรกัน
มายา
มายา
ที่นี่น่ะคนที่อายุ800ปีคือคนที่มีอายุสูงสุดนะ
มายา
มายา
ข้าอายุยังไม่เยอะเลย
โมริ
โมริ
เเล้วคนที่มีอายุน้อยสุดละ
มายา
มายา
อายุที่น้อยสุดของที่นี่น่ะคือ200ปี
โมริ
โมริ
ฉันพึ่งอายุ18ปีเอง
โมริ
โมริ
ที่นี่มีการใช้เวทย์มนต์รึไง
มายา
มายา
ใช่เจ้าเดาถูกเเล้วละ
โมริ
โมริ
ห๊ะ!!นี่มันนิยายชัดๆ
มายา
มายา
นิยายคืออ่ะไรรึ
โมริ
โมริ
ช่างเถอะ//ถอนหายใจ
โมริ
โมริ
ที่นี่เเปลกชะมัด!!//คิด
มายา
มายา
หมดเวลาพักเเล้ว
มายา
มายา
ข้าว่าเปลี่ยนชุดดีกว่า
มายา
มายา
//เปลี่ยนชุดให้โมริ
มายา
มายา
เสร็จแล้ว
มายา
มายา
ไหนเจ้าลองทำตามที่ข้าสอนสิ
โมริ
โมริ
ก็ได้ๆๆ
โมริ
โมริ
NovelToon
มายา
มายา
ใช้ข้าว่าชุดนี่เเหละ
โมริ
โมริ
เเล้วเธอไม่เปลี่ยนหรอ
มายา
มายา
ข้ามิได้ไปไหนสักหน่อย
NovelToon
มายา
มายา
ชุดข้าก็มิได้เปื้อนสักหน่อย
ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง
โมริ
โมริ
เอ๊ะ!!
มายา
มายา
เสียงใครกันน่ะ
มายา
มายา
//เดินลงไปด้านล่าง
โมริ
โมริ
//เดินตาม
NovelToon
มายา
มายา
ไพรินทร์เจ้าเอาอีกเเล้วนะ!!
ไพรินทร์
ไพรินทร์
ทำไม
ไพรินทร์
ไพรินทร์
ท่านพี่จะทำกะไรข้า
ไพรินทร์
ไพรินทร์
ข้าเเค่ตบสั่งสอนนางทาสนั้น
มายา
มายา
เจ้าจะดื้อรั้นไปมากเเล้วนะ
คนรับใช้
คนรับใช้
ข้าขอโทษเพคะข้าจะมิทำอีกเเล้ว
โยริน
โยริน
นี่มันเกิดอะไรขึ้นพวกเจ้ามาทำอะไรกันที่นี่!!
ไพรินทร์
ไพรินทร์
ท่านพี่ใหญ่!!
มายา
มายา
ท่านพี่!!
ไพรินทร์
ไพรินทร์
นางทาสคนนั้นมันทำให้ชุดข้าเปื้อน
ไพรินทร์
ไพรินทร์
ข้าก็เลยตบสั่งสอนนาง
ไพรินทร์
ไพรินทร์
เเต่ท่านพี่มายาหาว่าข้าดื้อรั้น
โยริน
โยริน
ทำไมเจ้าว่าน้องเเบบนั้นละ
มายา
มายา
ท่านพี่นี่มันไม่ใช่ครั้งเเรกนะที่น้องไพรินทร์ทำเเบบนี้
โมริ
โมริ
ที่นี่วุ้นวายจริงๆ
โมริ
โมริ
//เดินไปที่อื่น
โปรดติดตามตอนต่อไป..

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!