มือเรียวสวยโบกสะบัดอย่างตื่นเต้น"พี่นาวินๆ!!"

พลอยตะโกนเสียงดังในขณะที่วิ่งมาหานาวิน

"อย่าวิ่ง! เดี๋ยวล้ม!"เสียงดุดังขึ้น

"ค่าๆ"ร่างบางซุกตัวลงในเสื้อของชายตรงหน้า

ชายหนุ่มนึกเอ็นดูในใจก็เผลอเอามือหนาลูบหัวเล็กๆนั่นอย่างไม่ตั้งใจ

"พี่คะ วันนี้พลอยจะขับรถเอง!"

"แน่ใจ?"

"แน่ค่ะ!"

หลังจากที่จ้องหน้ากันสักพักก็สรุปได้ว่าพลอยจะเป็นคนขับรถพานาวินกลับบ้าน

:บ้านของพลอย

"อ้าว! นาวินลูก มาแล้วหรอ?"

"ไหงสภาพเป็นงั้นล่ะ?"

คุณแม่ของพลอยชายตามองลูกสาวตัวแสบของตนที่พึ่งไปฝึกขับรถมา"อะไรเล่าแม่! มองหนูทำไม?"พอรู้ตัวว่าแม่กำลังคิดอะไรอยู่ก็รีบโวยวายเลยนะ ตัวแสบ"เอ้า อย่ามัวแต่เสียเวลา นาวิน ไปข้างในกันดีกว่า"คุณแม่ยิ้มพร้อมผายมือ

หลังจากคุยเรื่องงานหมั้นกันสักพัก

"นี่แม่ไปหาหมอดูมา เค้าบอกว่าพวกลูกเนี่ยมีวาสนาต่อกันด้วยนะจ๊ะ!"คุณแม่พูดพร้อมยิ้ม

"นี่...พี่กับฉันน่ะ มีวาสนาต่อกันนะ"

"ฮึก.."ไอความรู้สึกแปล๊บๆนี่มันอะไรเนี่ย?

"คุณแม่ครับ คือผมขอตัวกลับก่อน.."

"พี่ไม่สบายหรอ?"พลอยรีบวิ่งเข้ามาดูทันทีพร้อมมือที่แตะหน้าผาก"ร้อนจี๋เลยพี่!"

ในตอนนี้ร่างหนากำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดย่อมพร้อมยาพาราที่วางอยู่ข้างโต๊ะ ร่างหนาเอื้อมมือมาแตะหน้าผากของตนอย่างไม่สบายใจ"ต้องไปหาหมอมั้ยนะ?"จริงๆแล้ว..นาวินมีไข้ ไม่สบายอย่างนี้หลายวันแล้วแต่นาวินแค่ไม่อยากทำให้คนอื่นไม่สบายใจ ทบทวนตัวเองเสร็จก็ไปเอาผ้าชุบน้ำ เช็ดตัวแล้วห่มผ้านอนขดตัวอยู่บนเตียง

อีกด้านหนึ่ง

"แม่ หนูขอไปดูพี่นาวินนะ"ว่าจบร่างน้อยๆก็รีบวิ่งหยิบเอากุญแจรถออกไปโดยไม่ฟังเสียงแม่ที่ตะโกนไล่หลังมาสักนิด

"...แต่ พลอย..นี่มัน ตอนเที่ยงนะลูก"คุณแม่ได้แต่มองตามหลังลูกสาว สายตาก็เหลือบมองนาฬิกา

.

.

.

"ทำไมถนนเปลี่ยวจัง"สายตาเฉียบคมไล่มองรถตามท้องถนนแต่พบว่าถนนนี้ช่างเปลี่ยวซะเหลือเกิน หลังจากมองท้องถนนได้ไม่นานสายตาก็ต้องจับจ้องไปที่เส้นทางอีกครั้งก่อนจะ"หืม? อะไรตกน่ะ?"เด็กสาวจอดรถแถวข้างทางเมื่อเห็นว่ามีสิ่งของบนพื้น จอดรถเสร็จร่างบางก็ก้มลงไปหยิบสิ่งของนั้นทันที"เศษกระดาษ??"เห็นดังนั้นพลอยก็โยนกลับที่เดิมทันที มือสตาร์ทรถแล้วกำลังจะขับต่อแต่.......

.

.

.

.

กรี๊ดดดดดด!!!!

"พี่คะ พี่ไหวรึเปล่า??"น้ำหนึ่งจับต้นแขนของนาวินอย่างกลัวๆ"ไหว"คำตอบสั้นๆปีที่ได้มาทำให้น้ำหนึ่งสีหน้าเปลี่ยนไปทันที

"พี่กลับไปก่อนได้เลยค่ะ เดี๋ยวน้ำหนึ่งอยู่เองค่ะ"

"อืม"

ทันทีที่ชายหนุ่มเดินตรงออกไปจากงานศพ ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของน้ำหนึ่งก็แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยโทสะ

ตู๊ดดดด--

"ทำดีมาก"น้ำเสียงใสเอ่ยกับปลายสาย

"แกน่าจะชนนางให้ร่างเละไปเลยนะ"เอ่ยจบ มือก็กดวางสายทันที

.

.

.

.

"หยุดแดกได้แล้ว ไอสัส"เรียกทีก็หันทีนะ ไอเวร

"กูไปก่อนะเว้ย จ่ายตังด้วย"นาวินลุกออกจากโต๊ะทันทีพร้อมถือขวดเหล้าออกไป

ฉึก!

"โอ้ย! ใครปา..."สมองที่สั่งการไว้แล้วว่าไอ้เพื่อนตัวแสบของตนต้องปาของใส่แน่ๆ แต่หันมากลับไม่มีคน? ไม่สิ เหมือนร้างเลย? ทันทีที่คิดได้ดังนั้นก็.....หันไปมองข้างๆ"ทำไมต้องเป็นวัดด้วยวะเนี่ย"ในขณะที่เท้ากำลังจะก้าวข้ามไปนั้นก็...

"คุณคะ!!"

"หืม??"ในตอนนี้นาวินก็เริ่มคิดแล้วนะว่าเจอผี

เจ้าตัวก็ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน กระดกเหล้า ก้าวขายาวๆเดินกลับแต่..เอ๊ะ?

"เอ่อ คุณครับ"

"นี่ดึกแล้วรีบกลับเถอะครับ"

"ผู้หญิงไม่ควรอยู่คนเดียวตอนกลางคืนนะครับ"

"คุณ..เห็นฉันเหรอคะ?"

"ครับ?"

.

.

.

ตอนนี้หน้าของนาวินก็เหงื่อแตกพลั่กๆ ทำตัวไม่ถูกได้แต่หลับตาปี๋แล้วลืมตาขึ้นอีกครั้ง..."ไปแล้ว?"

ถอนหายใจสักพัก เจ้าตัวก็หันกลับมาจะเดินกลับบ้านต่อ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"เหี้ย!!!!!!"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Please follow the next episode na kub😿

คำไม่ถึง1,500 ทำไงดี

คนอ่านจะรู้มั้ยว่าคนแต่งก็กลัวผี

......................................................................................................................................................................................................................................................................................................

คำไม่พอ😱😱

ตอนนี้1108คำแล้ว

เหนื่อยอ่ะ ง่วงนอนมากกก

ทำไงให้ได้1500อ่ะ

สำหรับใครที่กลัวผีก็..ตามเวรตามกรรมเนอะ

ตอนนี้เราจะทำอะไรกันดีอ่ะ

คำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอคำไม่พอ

ครบ1500แล้วว

ถ้าบ่นและเล่นเยอะไปก็ขออภัยใน น ที่นี้ด้วย

"นะค่ะ"

"หากท่านมีประโยชน์ต่อข้า..ข้าจะรักท่าน"

"งั้นเรา...เริ่มรักกันคืนนี้เลยดีรึไม่"

.

.

.

.

"เอาใหม่"นาวินนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับวิญญาณแฟนสาวของเขาที่เพิ่งตายไป สถานการณ์โคตรแปลก "พลอยจะบอกว่าพี่เห็นวิญญาณหรอ"

ปากขยับพร้อมกับคำถามที่พรั่งพรูออกมา

"พลอยไม่รู้"

"แล้วจะเอายังไง"

"พลอยไปเกิดไม่ได้พี่ น---"เสียงและวิญญาณของพลอยหายไปเหลือเพียงแต่นาวินเท่านั้น

.

.

.

"กูไม่ให้มึงไปเกิด!!!!!"เสียงตะคอกของหญิงสาวดังขึ้น"ทำไม..หรอคะ"เสียงอึกอักของคนฟังถามขึ้น

"หากมึงเกิดใหม่ มึงก็รู้น่ะสิ!!!!" "รู้อะไร"

.

.

.

.

"ไภภักๆ"มือเล็กๆของชายหนุ่มเอื้อมมาเขย่าแขนของเจ้าของชื่อ"มีอะไรขอรับ"

"เสพสังวาสคืออะไรรึ?" "อยากลองมั้ยล่ะขอรับ"

"มันรู้สึกดีหรือไม่?" "ขอรับ"..............

"ข้าอยากเสพสังวาสกับไภภัก"

.

เสียงดังระงมในห้องๆหนึ่งที่อยู่ในพระราชวังใหญ่โต เดิมทีผู้ชายห้ามเข้าห้องนี้เว้นแต่กษัตริย์ แต่บัดนี้นั้น กลับมีชายสองคนกำลังร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนเพียงเพราะคำถามของคนไม่รู้อะไรอย่าง'ขุนหลวงภิณเพญา'ชายหนุ่มร่างบอบบางเหมือนหญิงสาวหากมองไกลๆก็นึกว่าผู้หญิงเสียแล้ว มือหนาของไภภักเลื่อนไปจับผมของภิณเพญาให้สยายออก"ไภภัก ข้าเหนื่อย"เสียงหอบของคนอยู่ใต้ร่างเอ่ยขึ้น "แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วหรือ"

ไภภักจุมพิตลงบนคอของภิณเพญาเป็นการหยอกล้อ"พอแค่นี้เถิด มากกว่านี้ ท่านคงลุกไม่ไหว"

"เหตุใดจึงลุกไม่ไหวรึ?"ใบหน้าใสซื่อถามออกมา

"ที่ถามนี่เหตุเพราะไม่รู้หรืออยากให้ข้าทำขอรับ?"

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม

.

.

.

น้ำหนึ่งเพื่อนสนิทของพลอย ในห้องเล็กๆที่เต็มไปด้วยรูปวาดของชายหนุ่มผมสีดำปลายผมสีคราม

พร้อมสลักชื่อไว้ที่ผมนังห้อง'ไภภัก'และ'นาวิน'

.

.

.

ห้องเล็กๆที่เต็มไปด้วย..รูปวาดและชื่อ

รูปวาดของชายหนุ่มที่ดูสุขุม ปลายผมสีครามและดูเหมือนข้างล่างจะมีชื่อเขียนไว้'ขุนคายธรณี'

แต่ยังมีอีกชื่อหนึ่ง'ไภภัก' พร้อมกับอีกรูปหนึ่งที่ติดอยู่ข้างกัน'นาวิน'ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา..แต่จู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น"อ้า..สักวัน..ต้องมีสักวัน..นาวินจะรักข้า จะรักข้าคนนี้ อ้าา"สองนิ้วที้สามารถทำให้หญิงสำเร็จความใคร่พร้อมกับน้ำสีขุ่น ปากว่าชื่อของคนที่ตนเองแอบรัก ในความคิดของนางนั้นได้แต่เพียงคิดว่า....'ข้า..ข้ากับนาวิน

ข้ากับนาวินกำลังร่วมรักกันบนเตียง นาวินจูบข้าด้วยความเร่าร้อน นาวินรักข้า...' "อะ..อ้า"เสียงกระเส่าของหญิงสาวที่กำลังช่วยตัวเองดังขึ้นพร้อมกับภาพมโนเพ้อฝันในหัว