Dandelion หวนคืนสู่ความทรงจำ
ตอนที่ 1
…
เธอจำสัญญาของเราได้ไหม ?
เห็นเพียงแค่ใบหน้าที่เลือนลาง
จำไม่ได้สักนิดว่านี่มันคือความทรงจำอะไรกัน…
ในทุกคืนฉันมักฝันแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า พร้อมมีอาการปวดหัวตามมา
มะลิ
ฉันไม่เคยจำได้เลยว่าเธอเป็นใครกัน..
มะลิ
แม่คะ ทำไมตื่นเช้าจัง
ฉันเห็นแม่อยู่ที่ครัวในเวลารุ่งสาง ซึ่งปกติฉันไม่ค่อยเห็นแม่กลับมาพักผ่อนที่บ้าน
แม่พิม
ลูกจำวันเกิดตัวเองไม่ได้หรอ หื้ม555
มะลิ
เอ่ออ… จริงด้วยสิ ปกติหนูมีเรียนเช้า บ่าย ค่ำ จนลืมวันเกิดตัวเองเลย…
วันนี้เป็นวันที่ 20 ตุลาคม ตรงกับวันเกิดของฉัน
แม่พิม
วันนี้ลูกอยากกินอะไรเอ่ย?
มะลิ
หนูตามใจคุณแม่แล้วกันค่ะ หนูไม่ค่อยได้อยู่กับแม่ด้วยสิ
คุณแม่พิมมักทำงานตลอดเวลา แม้วันหยุดคุณแม่ก็ไม่ได้หยุดด้วย
นั่นคือเหตุผลที่ฉันไม่ค่อยเห็นแม่พิมที่บ้าน
หลังจากที่ฉันเก็บเรื่องราวที่ฉันฝันมาตลอด
จนฉันอยากหายข้อสงสัยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมานั้นคืออะไรกัน…
มะลิ
ตอนเด็กเคยเกิดเรื่องไม่ดีกับหนูหรือเปล่าคะ?
แม่พิม
ไม่นะ ทำไมหนูถึงถามแบบนั้นล่ะ?
แม่พิม
เกิดอะไรขึ้นกับลูกหรือเปล่า ?
มะลิ
เปล่าค่ะ แค่ช่วงนี้ฝันบ่อยมาก
มะลิ
ตอนเด็กลูกเคยฝันถึงผู้ชายคนหนึ่ง..
มะลิ
ตอนนั้นลูกฝันไม่บ่อยเหมือนช่วงนี้
มะลิ
หลังจากที่ลูกอายุได้ 15 ปี ลูกฝันถึงเขาบ่อยขึ้น
แม่พิม
แต่ลูกไม่เคยมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายนะ
แล้วนี่คือความฝัน หรือ ความทรงจำอะไรกันแน่
แม่พิม
ลูกอยากกินอะไรไหม แม่จะได้เตรียมไว้ให้
แม่พิม
วันนี้แม่ลางานด้วยนะ
แม่ของฉันเดินไปเตรียมอาหารให้ฉัน
ซึ่งวันนี้ฉันมีเรียนเช้าและบ่าย ฉันคิดว่าจะใช้เวลาร่วมกับคุณแม่ในช่วงเย็น
กว่าจะได้มีเวลาอยู่ร่วมกันนั้นแทบยาก
แม่พิม
นี่จ่ะลูก แม่เตรียมแซนด์วิชใส่ปูอัดของโปรดลูกด้วย
แม่พิม
เผื่อลูกกินข้าวไม่ทัน
ฉันส่งรอยยิ้มให้คุณแม่ก่อนเดินออกจากบ้าน
ในระหว่างที่ฉันเดินทางไปมหาวิทยาลัย
มันช่างน่าคุ้นเคยเหลือเกิน…
น้ำตาของฉันเริ่มไหลรินเรื่อยๆ
ตอนที่2
…
มัลลิกา เธอสวยเหลือเกิน…
…
เธอเป็นหญิงผู้เดียวที่ฉันรัก…
กลิ่นหอมอบอวลของดอกมะลิฟุ้งกระจาย
กลิ่นของเขาช่างหอมเหลือเกิน
น้ำเสียงทุ้มของเขายังคงดังก้องภายในหัวของฉัน
แม้ว่าฉันนั้นจำหน้าของเขาไม่ได้ก็ตาม…
ลูกพีช
นี่ เธอมาทำอะไรที่นี่
ซึ่งฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้เก่าๆสีขาว ใกล้แม่น้ำ
ลูกพีช
อ่าาา ใกล้ถึงคาบเลคเชอร์แล้ว เข้าห้องกันเลยไหม?
ฉันส่งรอยยิ้มจางๆให้ลูกพีช
เธอเป็นเพียงเพื่อนคนเดียวที่ฉันสนิทด้วย
พวกเราโตมาด้วยกัน แม้ว่าจะเรียนโรงเรียนอนุบาล ประถม มัธยม และ มัธยมปลาย เราก็อยู่ห้องเดียวกัน
แถมติดหนึบเหมือนปลาท่องโก๋
จึงได้ฉายามาว่า คู่หูดูโอ้ กันเลยทีเดียว
…
พรุ่งนี้พวกเราไปติวหนังสือก่อนสอบกันไหม
มะลิ
ฉันเผลอเดินไปจับมือคนที่เพิ่งเดินผ่านฉัน
โดยที่ไม่ปล่อยมือของเขาเลย
อาชิ
แล้วคุณมีอะไรหรือเปล่าครับถึงจับมือผมแน่นขนาดนี้
อาชิ
งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ
พวกเขาเดินผ่านฉันไปเพื่อมุ่งหน้าไปที่ห้องสมุด
ยังคงเหลือเพียงฉันกับลูกพีชสองคน
ลูกพีช
ร้อยวันพันปีเพิ่งเคยเห็นแกทักผู้ชาย
มะลิ
แค่รู้สึกเหมือนเคยเจอเขามาก่อน
ฉันกับลูกพีชเดินมาถึงห้องเลคเชอร์
ได้ยินเพียงเสียงแอร์เย็นๆภายห้อง
เครื่องกระทบกันของปากกาไอแพดของอาจารย์
ลูกพีช
แกเป็นอะไร แกดูเหม่อๆนะ
อาการปวดหัวของฉันเริ่มมาอีกครั้ง
ทำไมถึงปวดหัวขนาดนี้กันนะ
…
เธอจำเรื่องของเราได้ไหม ?
ตอนที่ 3
ผมเพิ่งย้ายมาอยู่เมือง เตวิช ได้ไม่นาน
“ เตวิช ” ชื่อเมืองที่ผู้แต่งสมมติขึ้น
มัลลิกา
พรุ่งนี้มีงานบุญที่วัดไปด้วยกันไหม
ทว่า ผมแอบหลงรักหญิงสาวคนหนึ่ง
“ มัลลิกา ” เธอเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม
พวกเราเพิ่งได้เจอกันในรอบหลายปี
ผมย้ายมาที่นี่เพื่อมาเรียนโรงเรียนมัธยม
จนวันเวลาล่วงเลยไป ผมได้ขอเธอเป็นแฟน
ผมกับเธอนั่งข้างริมแม่น้ำข้างโรงเรียน
ผมของเธอพลิ้วสไวตามแรงของลม
เธอหัวเราะกลบเกลื่อน แต่ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ
ใบหน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
มัลลิกา
เดี๋ยวมะลิกลับบ้านก่อนนะ
ในระหว่างที่ผมเดินไปส่งเธอที่บ้าน
ท้องฟ้าเริ่มมืดขึ้นเรื่อยๆ
จนกระทั่งได้ยินเสียงฟ้าผ่า
มัลลิกา
อัญ มันน่ากลัวมากเลยนะ
ผมรีบพาเธอไปยังวัดแห่งหนึ่ง
ซึ่งสถานที่นี้เป็นบริเวณที่หลบภัยที่ใกล้ที่สุด
พอผมกับเธออยู่ในวัดฝนก็เริ่มตกรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
มีชายแก่ผู้หนึ่ง รูปร่างค่อนข้างสูง หน้าตาไม่ค่อยเป็นมิตรมากนัก
น้ำเสียงของชายแก่ผู้นั้นทุ้มลงเรื่อยจนน่ากลัว
…
ระวังคนใกล้ชิดพวกเอ็งให้ดี
…
เอาเป็นว่าพวกเอ็งระวังไว้ให้ดี
…
ฝนเริ่มหยุดแล้วพวกเอ็งกลับได้แล้ว
พอชายแก่ผู้นั้นพูดเสร็จฝนเริ่มหยุดทันที
พอผมหันหน้าไปยังอีกฝั่งผม ไม่พบเจอคุณลุงอีกเลย
มัลลิกา
อัญ ฉันรู้สึกขนลุก
ผมถอดเสื้อชั้นนอกส่งให้มะลิ
อัญ
รีบกลับกันเถอะ ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว
พอผมเดินไปส่งมัลลิกาถึงหน้าบ้าน ผมรู้สึกแปลก
ราวกับว่ามีสายตาจับจ้องมาที่ผม
มัลลิกา
มะลิเข้าบ้านก่อนนะ
ผมเดินทางกลับไปยังที่บ้านของผม
ลุงชู
ทำไมเองกลับดึกขนาดนี้
ลุงชูคือพี่ชายของพ่อของผม
ตั้งแต่พ่อของผมเสียไปมีแค่ลุงที่ดูแลผมจนถึงปัจจุบัน
ลุงชู
ข้าเตือนเอ็งครั้งสุดท้าย
ลุงชู
อย่ายุ่งกับมัลลิกามากนัก
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
