...คีรัน...
คีรัน เขาคือชายหนุ่มผู้ที่มีใบหน้าเป็นอาวุธ ที่มีไว้เผื่อใช้ล่อเหยื่อ ให้เขามาหาเขา โดยที่เขาไม่ต้องออกแรงล่าเอง
แถมเขายังเป็นถึงลูกชายคนเดียวของตระกูล อธิชัยกุล แล้วก็ยังเป็นหลายชายของนายกรัฐมนตรีอีกด้วย แต่ล่ะวันคีรันเขาควงสาวไม่ซ้ำหน้าเลยก็ว่าได้ เขาเป็นคนเบื่อง่าย แต่ถ้าเขาสนใจอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาจะใส่ใจและจริงใจกับมันมาก
แต่ล่ะวันมีแต่สาวๆเข้ามาต่อแถว สมัครเป็นลูกสะใภ้ของตระกูล อธิชัยกุล แต่คนอย่างคีรัน ไม่มีทางยอมถอดเขี้ยวเล็บง่ายๆ
...พายอาร์...
พายอาร์ หญิงสาวผู้ที่มีความมั่นใจในตัวเองสูง ไม่ว่าเธอจะคิดจะทำอะไร เธอต้องทำให้มันสำเร็จให้ได้ แต่ใครจะไปรู้ว่า ภายใต้ใบหน้าอันน่ารัก น่าชังนี้ กับซ่อนความร้ายกาจไว้
แล้วคนอย่างพายอาร์ไม่มีทางยอมแพ้อะไรง่ายๆ ถ้าเธออยากได้มันก็ต้องได้ ไม่มีคำว่าไม่ได้อยู่ในหัวเธอ
...ตอนที่1ครั้งแรก...
พายอาร์
"แกไม่คิดที่จะอยู่บ้านเลยหรือไง"ฉันเดินลงมาข้างล่างของบ้าน เสียงของพ่อฉันก็ดังขึ้นมาทันที
"ก็บ้านมันไม่น่าอยู่นิ"ฉันหันกลับไปตอบพ่อ ฉันตอบเสร็จก็เดินออกมาจากบ้านไป
"หนูพายจะออกไปไหนหรอจ้ะ"ฉันมองผู้หญิงที่เอ่ยถามฉันขึ้น ผู้หญิงคนนั้นเขาคือเมียใหม่ของพ่อฉันเอง
"เสือก"
ใช่แล้วทุกคนพ่อกับแม่ฉัน เขาทั้งสองหย่ากันตอนที่ฉันอายุสิบขวบ แม่ฉันจับได้ว่าพ่อของฉันแอบไปมีชู้ แล้วชู้ของพ่อก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นเพื่อนของแม่ฉันเอง
แม่หย่ากับพ่อเสร็จ แม่ฉันก็บินไปอยู่ต่างประเทศทันที ฉันรู้ดีว่าพ่อกับแม่เขาทั้งสองไม่ได้รักกัน ที่ต้องมาแต่งงานกันก็เพราะว่าธุรกิจ พ่อกับเเม่ฉันทะเลาะกันทีไร ก็พูดแต่เรื่องนี้ จนฉันชินแล้ว
พอพ่อหย่ากับแม่ไม่กี่เดือน พ่อก็แต่งงานใหม่ เอาชู้กับลูกของเขา เข้ามาอยู่ในบ้านของฉัน งานแต่งของพ่อฉัน ฉันไม่ไปเหยียบที่งานเลยด้วยซ้ำ ฉันจำได้ว่าฉันหนีมานอนที่บ้านของคุณย่าตั้งสองอาทิตย์
พอผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในบ้าน เขาก็ชอบทำตัวเหมือนตัวเองเป็นเจ้าของบ้าน ค่อยสั่งคนนั้นทำนู่นทำนี้ตลอด แล้วก็ลูกสาวของเขาด้วยอีกคน ใช้แม่บ้านฉันอย่างกับทาสมัน ขนาดฉันยังไม่ได้ใช้พวกเขาขนาดนั้นเลย
"คุณหนู"
"ค่ะป้าใส่"
"หาอะไรอยู่ค่ะ ป้าเห็นคุณหนูหาอยู่นานแล้ว"ป้าใสเป็นป้าแม่บ้านที่ทำงานอยู่ที่บ้าน ก่อนที่ฉันจะเกิดขึ้นมาซะอีก ฉันเคราพป้าใสเหมือนกับญาติผู้ใหญ่ของฉันอีกคน เพราะป้าใสเขาใจดีกับฉันมาก ค่อยดูแลฉันมาตลอด
"พายหาถุงสีน้ำตาลอยู่นะคะ ไม่รู้ว่ามันหายไปไหน"
"ป้าใสเห็นมันบ้างหรือเปล่า"
"ป้าไม่เห็นนะคะคุณหนู"
"ถุงนั้นมีอะไรอยู่หรอค่ะ"
"มีรูปที่พายพึ่งวาดเสร็จนะคะ ว่าจะเอาไปไว้ที่แกลเลอรี่"
ฉันเป็นคนที่รักงานศิลปะมาก มันช่วยให้ฉันใจเย็นลงและทำให้ฉันมีสมาธิมากขึ้นด้วย และมันยังให้เราสามารถระบายความรู้สึกลงไปในงานศิลปะนั้นได้ด้วย อันที่จริงฉันจะเรียนคณะศิลปกรรมศาสตร์นะ แต่พ่อกับแม่ฉันไม่ยอม จะให้ฉันเรียนบริหารอย่างเดียว ถึงฉันจะไม่ยอมเรียนพ่อกับแม่ก็ต้อง ทำให้ฉันยอมเรียนจนได้อยู่ดี
"ใช่ถุงนี้หรือเปล่าคุ่ะคุณหนู"แล้วพี่เหมยก็เดินถือถุงเข้ามาหาฉัน พี่เหมยเป็นหลานสาวของป้าใส ป้าใสเคยบอกว่าพี่เหมยเข้ามาทำงานก่อนฉันจะคลอดหนี่งปี
"ใช่ค่ะพี่เหมย ถุงนี้แหละ"
"ไปเจอมันอยู่ที่ไหนคะ พายจำได้ว่า พายวางมันไว้อยู่ตรงนี้นะ"
"เออ....คือ....พี่เห็นคุณมายด์ เขาไปทิ้งนะคะ พี่เลยไปเก็บมา"
"กล้าดียังไงมายุ่งกับของของฉัน"
ฉันเดินไปหยิบเหยือกน้ำหวาน แล้วเดินไปหาคนคนที่เอาของ ของฉันไปทิ้ง พอมาถึงฉันก็เทน้ำหวานราดที่หัว เมียใหม่ของพ่อไปเต็มๆ
...กรี๊ดด............
"แกเอาน้ำมาราดฉันทำไมห้ะ"
"โทษฐานที่แก เอาของของฉันไปทิ้งไงล่ะ"
"กล้ามานะที่มายุ่งกับของของฉัน"
"ทำอะไรกัน"แล้วเสียงของพ่อฉัน ก็ดังขึ้นมาจากด้านหลังของฉัน
"คุณลัน"แล้วยายเมียใหม่ของพ่อฉัน ก็เดินไปหลบอยู่ที่หลังของพ่อฉัน แถมยังตีน่าสงสารใส่พ่อฉันอีก ฉันน่าจะเปลี่ยนน้ไหวานเป็นน้ำกรด
"ก็ไม่ได้ทำอะไนิค่ะ แค่ล้างสิ่งสกปรกของจากตัวเมียใหม่ให้พ่อไง"
"แกจะมากไปแล้วนะพายอาร์"
"ไม่เห็นจะมากตรงไหนนิ"
"ขอโทษคุณมายด์เดี๋ยวนี้พายอาร์"
"ไม่"
"พายไม่ผิด"
"ทำไมพายต้องขอโทษยายนั้นด้วย"
"มันเป็นคนเอาของ ของพายไปทิ้งก่อน"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณลัน มายด์ผิดเอง"
"มายด์ไม่รู้ว่าถุงนั้นเป็นของหนูพาย มายด์เห็นมันวางทิ้งอยู่ มายด์เลยหยิบไปทิ้งนะคะ"
"ตอแหล"
"พายอาร์"
"แกพูดอะไรเกรงใจฉันด้วย"
"มายด์เขาเป็นเมียฉันนะ แล้วเอาก็ยังเป็นแม่ของแกด้วย"
"แม่หรอ"
"เหอะ"
"พายมีแม่คนเดียว"
"แล้วอีกอย่างพายไม่เอากะหรี่มาเป็นแม่หรอ"
...เพี๊ยะ...
"คุณผู้ชาย"
"คุณหนู"ใช้แล้วพ่อฉันเป็นคนตบหน้าฉันเอง แล้วก็มีเสียงป้าใสกับพี่เหมยเอ่ยขึ้น
"ทำไมค่ะ"
"พายพูดแทงใจดำพ่อหรอค่ะ ที่คว้ากะหรี่มาทำเมีย"
...เพี๊ยะ...
แล้วพ่อฉันก็ตบหน้าฉันอีกรอบ ตอนที่ฉันโดนพ่อตบหน้า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเจ็บแค่ไหน แต่ความรู้ฉันเหมือนว่าหน้ามันชาไปแล้ว
"ตบอีกสิคะ"
"พอแล้วค่ะคุณหนู ไม่ต้องพูดแล้ว"ป้าใส่เดินมาดึงแขนของฉันเอาไว้
"ป้าใสพายยายพายออกไป"
"ค่ะคุณผู้ชาย"แล้วป้าใสก็พาฉันเดินออกมานั่งอยู่ที่สวนหลังบ้าน
"กล่องปฐมพยาบาลค่ะ"
"มาค่ะป้าทายาให"
"เจ็บไหมคะคุณหนูของป้า"ป้าใสยกมือขึ้นมาลูบแก้มสองข้างของฉันเบาๆ ที่โดนพ่อตัวเองตบมา
"ไม่เจ็บค่ะป้าใส พายชินแล้ว"ฉันยิ้มให้ป้าใส่ นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่พ่อเขาตบฉันหรอ มันเป็นครั้งที่เท่าไหร่ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน โดนจนจำไม่ได้
"เฮ้อ"
.......
.......
.......
...คลับK-R...
พอป้าใสทายาให้ฉันเสร็จ ฉันก็ขับรถออกมาที่คลับ มานั่งดื่มเหล้าคนเดียว ทีแรกฉันว่าจะโทรหาเพื่อน แต่ไม่เอาดีกว่า ฉันไม่อยากกวนเวลาพักผ่อนของพวกมัน แล้วก็ไม่อยากให้พวกมันเป็นห่วงฉันด้วย
"ขอนั่งด้วยคนนะครับ"ฉันหันมองผู้ชายที่เดินเข้ามา นั่งที่เก้าอี้ข้างฉัน ฉันว่าจะนั่งดื่มคนเดียวเงียบๆ ฉันถึงเลือกมานั่งที่บาร์ เพราะมันไม่มีใครนั่งอยู่ แล้วก็มีคนมาทำลายบรรยากาศของฉัน
"มาคนเดียวหรอครับ"ฉันหันไปมองหน้าเขา เขาก็ส่งยิ้มหวานมาให้ฉัน
"ค่ะ"ฉันก็หันกลับมาสนใจเเก้วเหล้าของฉัน บ่อยให้เขาพูดคนเดียวไป
"ถ้างั้นผมขอเลี้ยงคุณแก้วหนึ่งนะครับ"แล้วเขาก็ยื่นแก้วมาให้ฉัน ฉันชั่งใจอยู่สักพักกว่าจะรับแก้วจากเขามาดื่ม มันคงน่าจะไม่มีอะไรหรอมั่ง
ฉันดื่มมาได้สักพักก็รู้สึกว่าตอนเอง เริ่มจะมึนๆเบลอๆ รู้สึกร้อนๆข้างใน แต่ฉันก็ไม่ได้ดื่มเยอะนะ หรือว่าแก้วเหล้าแก้วนั้นเขา จะใส่อะไรลงไป
"จะกลับแล้วหรอครับ"ฉันลุกออกจากเก้าอี้ เขาก็ดึงแขนฉันเอาไว้ ไม่ให้เดินออกไป
"ให้ผมไปส่งดีกว่านะครับ ดูแล้วคุณน่าจะไม่ไหว"
"ไม่ต้อง"ฉันสะบัดแขาออกจากมือของเขา
"ให้ผมไปส่งเถอะนะครับ"
"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง"ฉันตะวาดใส่เขา แล้วรีบเดินออกมาจากในคลับ ให้ตายสิทำไมร่างกายฉันมันถึงได้ร้านขนาดนี้
คีรัน
...ตุบ...
"อ่ะ"
"ขอโทษค่ะ"ผมเดินมาของผมอยู่ดีๆ แล้วจู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาชนผม ผมมองเธออาการของเธอ มันดูร้อนรนเหมือนคนโดนยามา
"เดี๋ยวครับ"ผมดึงแขนของเธอเอาไว้ ไม่ให้เธอเดินหนี
"อะไรฉันรีบ"ผมจ้องมองหน้าเธอ ผมบอกได้เลยว่าเธอโคตรสวย เธอตรงสเปคของผมเลย
"ไม่มีอะไรครับ"แล้วผมก็ปล่อยแขนเธอลง ผมโคตรเสียดายเลยที่ต้องปล่อยเธอไป ถึงผมจะเป็นเสือ แต่ผมก็ไม่ได้จะฉวยโอกาสใคร
"เดี๋ยวสิ"
"ครับ"
"คืนนี้คุณว่างหรือเปล่า"ผมกำลังจะเดินออกไป เธอก็เอ่ยขึ้นมา
"ครับ"
"ช่วยฉันหน่อยสิ ฉันโดนไอ้บ้านนั้นว่างยามา"
"น้องแน่ใจหรอกครับ ว่าจะให้พี่ช่วย"ผมถามเธออีกรอบ เพื่อเธอจะเปลี่ยนใจ
"คุณว่างหรือเปล่าล่ะ"
"ถ้าน้องแน่ใจ พี่ก็โอเค"หึ ผมยังไม่ทันได้เข้าไปในคลับเลย ก็ได้เหยื่อที่ผมชอบซะแล้ว
"จะไปม่านรูดหรือโรงแรม"
"ไปคอนโดพี่"
"เอากุญแจรถน้องมา เดี๋ยวพี่ให้คนขับตามไป"
ผมพาเธอขับรถออกมาจากคลับ ก็เห็นเธอเอามือลงไปจิกที่ต้นขาตัวเอง เธอคงทรมานน่าดู ผมรู้ว่าฤทธิ์ยาพวกนี้มันแรงแค่ไหน
"อีกนานไหมกว่าจะถึง ฉันร้อนจะทนมันไม่ไหวอยู่แล้ว"ผมมองเธอที่นั่งอดทนกับฤทธิ์ยาที่เธอโดน
"ห้านาทีก็ถึง ทนหน่อยนะ"
"แล้วไปทำท่าไหน ถึงได้โดนว่างยามา"
"มันใช่เวลามาถามไหม"
"ก็คนมันอยากรู้"เธอจิกตาใส่ผม ผมก็ยิ้มให้กับเธอ คนอะไรทำหน้าดุยังน่ารักได้เลย
"งั้นน้องชื่ออะไร"
"พายอาร์"
"พายอาร์"ผมพูดย้ำชื่อของเธอ
"พี่ชื่อ..."
"คีรัน"ผมยังพูดไม่ทันจบ พายอาร์เธอก็พูดแทรกผมขึ้นมา ผมเลยหันไปมองหน้าเธอ
"ใครจะไม่รู้จัก ลูกชายเจ้าของมหาลัยที่ตัวเองเรียนอยู่"
"ถึงแล้ว"ผมหันไปบอกกับพายอาร์
"กลัวหรอ"ผมมองสีหน้าของพายอาร์ที่ไม่ค่อยดี แล้วผมก็พาพายอรา์เธอเดินขึ้นมาบนห้องผม
"นี้มันครั้งแรกของฉัน"พอเดินเข้ามาในห้อง พายอาร์เธอก็พูดขึ้นมา
"ครั้งแรก"ผมหันมาถามย้ำกับพายอาร์เธออีกครั้ง หลังที่เธอพูดจบ คืนนี้ผมถึงได้ของดีขนาดนี้
พายอาร์
"จะนั่งจ้องหน้าฉันอีกนานไหม"
"ฉันจะตายอยู่แล้วเนี่ย"
"อย่ามาขอร้อง ให้พี่หยุดทีหลังก็แล้วกันพายอาร์"ฉันมองสายตาที่พี่คีรันเขามองมาที่ฉัน ฉันรู้สึกขนลุกขึ้นมาแปลกๆ แถมยังใจเต้นรัวๆอีก
.......
.......
"อ๊ะ...พี่คีรัน"
"พายเจ็บ"ฉันเอ่ยบอกกับพี่คีรัน ที่เขาก้มลงมากัดที่หน้าอกของฉัน
"อ๊ะ...พายอาร์"
"ใครบอกให้พี่มากัดพายก่อนล่ะ"
"เเสบนะนักพายอาร์"ฉันกัดเข้าไปที่หันไหล่ของพี่คีรัน จนมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย
"อ่ะ...เจ็บ"
"ทนหน่อยนะ"
"ครั้งแรกมันก็เจ็บแบบนี้แหละ เดี๋ยวครั้งต่อไปมันก็ไม่เจ็บแล้ว"
"ฮึกกกกกกก"
"เจ็บ"
"อืมมมมมมมมม"
"อ๊าส์....พาย"
"ซื๊ด…."
"พายอย่างเกร็ง พี่จะเสร็จ"
"อื้อออออ....อ๊ะ...อ๊าส์"
.......
.......
คีรัน
ผมมองพายอาร์ที่นอนซบอยู่บนอกของผม เมื่อคืนผมกับพายอาร์ เราสองคนกว่าจะได้นอนก็เกือบจะเช้า ผมก็ไม่ได้อยากต่อหรอ แต่ใครบอกให้พายอาร์เธอน่ากินขนาดนี้ ผมห้ามใจตัวเองไม่ไหว ผมนี้รู้สึกสักจะติดใจพายอาร์เธอเข้าแล้วสิ หรืออาจจะเป็นเพราะผมเป็นคนแรกของพายอาร์
"พาย"
"พายอาร์"
"ตื่นได้แล้ว"
"อื้อ..."แล้วพายอาร์เธอก็ขยับเข้ามา ซบอยู่ที่ซอกคอของผม
"มันบ่ายแล้วนะพายอาร์"
"พายจังง่วงอยู่เลย"
"เพราะพี่นั่นแหละ พายบอกให้หยุดก็ไม่หยุด"ผมยิ้มแล้วยกมือขึ้นมาลูกที่หัวพายอาร์เธออย่างเอ็นดู
"ถ้ายังหายใจรดต้นคอพี่อยู่ พี่อาจจะต่ออีกรอบนะ"ผมพูดจบพายอาร์เธอก็เงยหน้า ออกมาจากซอกคอผม แล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม
"หยุดคิดไปเลย"แล้วพายอาร์เธอก็แยกเขี้ยวใส่ผม
"กี่โมงแล้วอ่ะ"
"บ่ายสอง"
"ห้ะ...บ่ายสอง"แล้วพายอาร์เธอก็ดีดตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียง
"ตายห่า"
"คุณเห็นโทรศัพท์ของฉันหรือเปล่า"
"คุณ"ผมหันไปถามพายอาร์ เธอก็ทำหน้างงใส่ผม
"พี่บอกพายว่าไงเมื่อคืนนี้"ใช่ครับเมื่อคืนผมบอกให้พายอาร์ เธอเลิกเรียกผมว่าคุณ ให้พายอาร์เธอเรียกผมว่าพี่คีรันแทน แล้วก็ให้เธอแทนตัวเองว่าพายอาร์
"พี่คีรันเห็นโทรศัพท์ของพายหรือเปล่า"ผมยิ้มมุมปากให้กับพายอาร์ ที่เธอกัดฟันพูดอีกครั้ง
"น่ารักที่สุดเลยครับน้องพายอาร์"ผมยกมือขึ้นไปหยิกแก้มของพายอาร์ แล้วก็หยิบโทรศัพท์ยื่นไปให้พายอาร์
"แกทำอะไรอยู่ห้ะพายอาร์ ฉันโทรไปเป็นสิบๆสาย ทำไมแกไม่รับสายฉันห้ะ"พอพายอาร์เธอได้โทรศัพท์ เธอก็กดโทรหาใครบางคน ผมเดาว่าจะเป็นแม่ของพายอาร์ เพราะผมได้ยินเสียงผู้หญิงออกมาจากโทรศัพท์ของพายอาร์
"พึ่งตื่น"
"แกอยู่ไหน"
"อยู่...เอ่อ...คอนโดน้ำอิง"พายอาร์เธอหันมามองผมด้วยสายตาเลิ่กลั่ก ผมอดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาลูกหัวเธอ
"แกรีบกลับมา ฉันกำลังจะไปที่บ้านพ่อแก"
"แม่จะไปที่บ้านนั้นทำไม"
"ฉันก็จะไปเอาเรื่องคนที่ตบหน้าแกไง"
"อีกสามสิบนาที ฉันจะไปถึงที่นั่น"
"แกก็รับมา"
"ค่ะ"
พายอาร์
"เฮ้อ"พอฉันคุยโทรศัพท์กับแม่เสร็จ ก็ถอนหายใจออกมาทันที ฉันยังไม่อยากกลับไปบ้านหลังนั้นเลย
"ถอนหายใจทำไม ยังไม่อยากกลับหรอ"
"หรืออยากอยู่กับพี่ต่อ"
"ใครมันอยากจะอยู่กับพี่ไม่ทราบ"
"ขออาบน้ำหน่อยได้ไหม"ฉันเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากมาต่อปากต่อคำกับพี่คีรัน ถ้าแม่ฉันไปถึงบ้านก่อน ไม่รู้จะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นบ้าง
"ผ้าเช็ดตัวอยู่ในห้องน้ำ"ฉันก็พยักหน้า แล้วลุกไปหาอาบน้ำ
.......
.......
"ไม่คิดจะลากันก่อนหน่อยหรอ"ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตู พี่คีรันเขาก็เดินมาช้อนข้างหลังของฉัน ฉันไม่ได้สนใจพี่คีรัน ก็เปิดประตูออกมา แต่มันกลับเปิดไม่ออก
"มันต้องใช้คีย์การ์ดหรือรหัส ถึงจะเปิดออกได้"พี่คีรันเขาก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูฉัน
"ก็เปิดให้หน่อยสิ"ฉันไม่กล้าหันหน้ากลับไปหาที่คีรัน เพราะเขาเอาคางมาวางอยู่ที่หัวไหล่ของฉัน
"เอาLINEน้องพายมาก่อนสิครับ เดี๋ยวพี่เปิดให้"
"แล้วทำไมพายต้องให้พี่ด้วย"
"ถ้าไม่ให้ ก็ไม่ต้องกลับ"โอ๊ย...นี้มันอะไรกันเนี่ย ฉันเลือกผิดหรือเลือกถูกเนี่ย ที่ขอให้พี่คีรันเขาช่วย
"เราแค่วันไนท์สแตนด์กันนะ ไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีกนิ"
"เรื่องนี้พี่ก็น่าจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรอ พี่เป็นเสือผู้หญิงอยู่แล้วนิ"
"พี่ดีใจจัง ที่น้องพายรู้เรื่องของพี่ด้วย"ฉันเบะปากมองบนใส่พี่คีรัน ฉันคิดผิดจริงๆสินะ
"แล้วอีกอย่าง พี่ไม่ได้บอกนิว่าเราจะเป็นแค่วันไนท์สแตนด์กัน"
"โอ๊ย...อะไรเนี่ย"ตนยิ่งรีบๆอยู่ด้วย
"จะเอาLINEใช่ไหม เอาโทรศัพท์มา"
"นี้ครับน้องพายอาร์"
"แล้วก็ถอยไปได้แล้ว พายอึดอัด"ฉันกดID LINE ให้พี่คีรันเสร็จ ฉันก็ส่งโทรศัพท์คืนไปให้พี่คีรัน
"คีย์การ์ดห้องพี่"แล้วพี่คีรันเขาก็ยื่นคีย์การ์ดมาให้กับฉัน
"เก็บไว้ให้ดีนะ ห้ามทำหาย"ฉันมองคีย์การ์ดในมือของพี่คีรัน เขาจะเอาคีย์การ์ดมาให้ฉันทำไม
"ถ้าไม่มีคีย์ก็ออกจากคอนโดไม่ได้"
"งั้นเดี๋ยววันหลัง พายจะเอามาคืนให้นะ"
คีรัน
เอาจริงๆผมไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนขึ้นมาที่คอนโดของผมเลยสักคนเดียว แล้วผมก็ไม่เคยนอนค้างกับใคร แค่เอาเสร็จก็กลับ
และที่สำคัญผมไม่จูบกับใคร ผมแค่เอาอย่างเดียว ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านั้น แต่สำหรับพายอาร์ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ผมถึงพาพายอาร์เธอมาที่คอนโดของผม และพายอาร์เธอยังเป็นจูบแรกของผมอีกด้วยสิ
"เมื่อคีนมึงไปไหนมาครับผม"
"นัดพวกกูไปที่คลับ แต่เสือกไม่โผล่หัวมา"ผมเดินเข้ามาในคณะ เพื่อนของผมสองคนก็พูดขึ้นมาทันที
"ติดธุระ"
"ธุระส้นตีนอะไรของมึง มึงบอกกูว่ามึงว่าง"มันสองคนจ้องจับผิดผม
"ส้นตีนของกูนี้แหละ"
"มึงบอกพวกกูมาเลยนะ ว่ามึงได้สาวก่อนเข้ามาในคลับใช่ไหม"
"มึงไม่ต้องมาปฏิเสธ กูเห็นผู้หญิงเดินขึ้นรถมึง"ไอ้ทามมันพูดขึ้น
"สาวที่ไหนวะ กูเห็นแค่ข้างหลัง ยังรู้เลยว่าต้องสวยแน่ๆ"
"ไม่ต้องรู้หรอก"
"มีความลับกับพวกกู"ผมยักคิ้วใส่มันทั้งสองคน
"กูว่ามันต้องมีอะไรแอบแฝงแน่ๆ"ไอ้ดีนมันก็พูดขึ้นมาอีกคน
"คีรัน"
"มินนี่"ผมเรียกชื่อของผู้หญิงที่เอ่ยเรียกชื่อผม
"มาทำอะไรที่นี่"คณะของผมกับมินนี่ อยู่ห่างกันสองกิโล
"มินผ่านมานะ เลยว่าจะมาชวนคีรันไปกินข้าวด้วยกัน"
"ไปสิครับ"ผมเอ่ยตอบรับมินนี่เธอทันที มินนี่เธอเป็นคู่ควงของผม ที่ผมควงนานที่สุด
ผมไม่รู้หรอกนะว่ามินนี่เธอชอบผมจริงๆหรือไม่จริงยังไงผมก็ไม่สน เพราะผมกับมินนี่เราตกลงกันแล้วว่าแค่สนุกไม่ได้จริงจังอะไร
"บายครับเพื่อน"
พายอาร์
ฉันกับเพื่อนพอเรียนเสร็จ ก็ออกมานั่งกินขนมหวานต่อที่ร้านหน้ามหาลัย มหาลัยของฉันมีร้านอาหารเยอะมาก มีตั้งแต่หน้ามหาลัยจนไปถึงท้ายมหาลัยเลยแหละ
แต่ร้านท้ายมหาลัยจะเป็นร้านประจำของพวกวิศวะซะมากกว่า เพราะคณะวิศวะตั้งอยู่ที่ท้ายมหาลัย แต่เห็นคนเขาพูดกันเยอะว่า ร้านที่ท้ายมหาลัยมีแต่ร้านอร่อยๆ อร่อยกว่าหน้ามหาลัยอีก ฉันก็อยากไปลองนะ แต่ไม่ค่อยกล้าไปเท่าไหร่ เพราะที่นั่นมันถิ่นของวิศวะฉันไม่กล้าเข้าไปเหยียบ
"มึงดูดิ"
"พี่มินนี่เดินควงใครมา"ซอมันเอ่ยขึ้น ฉันกับน้ำอิงก็หันไปดูพร้อมกัน
"พี่คีรัน เสือตัวพ่อของวิศวะ"เป็นเสียงของน้ำอิงพูดขึ้นมา
"รู้จักเขาด้วยหรอ"ฉันหันไปถามน้ำอิงกับซอ
"ใครจะไม่รู้จักลูกเจ้าของมหาลัยล่ะย่ะ แล้วยังเป็นลูกชายของเจ้าของโรงแรมหรูชื่อดังอีก"
"แล้วที่บ้านพี่เขาก็ยัง มีธุรกิจอีกหลายอย่าง"
"และที่สำคัญ พี่คีรันเขาเป็นถึงหลานของรัฐมนตรีเลยนะ"
"มีแต่ผู้หญิงเข้ามาเขาตลอดเวลา แต่ไม่พ้นพี่มินนี่ ใครที่เข้ายุ่งกับพี่คีรัน โดนพี่มินนี่ตบหมด"
"มึงรู้ขนาดนั้นเลย"
"มึงเป็นนักสืบป่ะเนี่ยน้ำอิง"
"ลืมฉายากูไปแล้วหรอ"
"ฉายานะสืบสุดแซ่บของมึงนะหรอ"
"ใช่ย่ะ"
"ไปกันเถอะไม่อยากนั่งร่วมร้านกับนาง"
"ก็จริง"
"กลัวว่าอากาศน่าจะเป็นพิษ"ฉันหันไปมองมินนี่ที่นั่งยิ้มหวานให้กับพี่คีรัน
มินนี่เป็นลูกสาวของเมียใหม่พ่อฉันเอง ยายนี้แหละที่ชอบหาเรื่องฉันตลอดเวลาที่พ่อไม่อยู่บ้าน แต่อย่าคิดว่าฉันจะยอมให้ยายนั้นมาหาเรื่องฉันได้ บอกเลยว่าฉันเอาคืนยายนั้น วิ่งไปฟ้องแม่แทบไม่ทันเลยแหละ
และอีกอย่างมินนี่นางชอบแสร้งทำตัวเป็นคนดีอ่อนโยนต่อหน้าคนอื่น ทำให้ตัวเองดูน่าสงสาร แล้วทุกคนก็เข้าใจว่าฉันไปรังแกนาง ทั้งที่นางมารังแกฉันก่อน โคตรตอแหลเหมือนแม่ไม่มีผิด
คีรัน
ผมนั่งส่องInstagram ของพายอาร์ ผมพึ่งเลื่อนผ่านมาเห็นเมื่อกี้นี้เอง คนติดตามพายอาร์เธอเป็นเเสน รูปที่พายอาร์เธออัพลง มีทั้งรูปน่ารักและเซ็กซี่ ผมเลื่อนดูแล้วพายอาร์เธอน่าจะเป็นคนที่ชอบเที่ยวมาก
"ดูไรวะ"
"กูขอดูบ้างดิ"แล้วไอ้ดีนมันก็แย่งโทรศัพท์จากมือของผมไป
"มึงส่องInstagramน้องพายหรอวะ"ไอ้ทามมันหันมาถามผม ผมก็พยักหน้าไปให้มันหนึ่งที่
"มึงสองคนรู้จักพายอาร์ด้วยหรอ"
"รู้จักดิ น้องเขาออกจะดัง"
"น้องพายอาร์ คณะบริหาร"
"น้องสาวของมินนี่เด็กมึงไงครับเพื่อน"พายอาร์เป็นน้องของมินนี่งั้นหรอ หน้าตาไม่เห็นจะคล้ายกันเลยด้วยซ้ำ ออกไปคนล่ะทางเลย
"คนล่ะพ่อล่ะแม่หรอว่ะ"ผมเอ่ยถามมันสองคน"
"ใช่"
"กูบอกเลยว่าสองคนนี้ไม่ถูกกัน มึงไม่ได้ยินข่าวล่ะสิ"
"กูได้ยินเด็กกู เขาพูดกันมานะ"ไอ้ทามมันก็ให้ผมกับไอ้ดีน ขยับเข้าไปหามันใกล้ๆ
"แม่ของมินนี่เป็นชู้กับพ่อน้องพายอาร์ ก่อนที่จะมาแต่งงานกัน"
"หลังจากที่พ่อกับแม่น้องพายอาร์ หย่ากันได้ไม่กี่เดือน"
"รู้มากนะมึง"ผมพูดให้ไอ้ทาม มันก็ยักคิ้วมาใส่ผม
"วันนี้ไปกินข้าวคณะบริหารกันป่ะ"
"มึงเล่นหรือมึงจริงจังว่ะ"
"นี้มึงจะถอะเขี้ยวเสือเก็บหรอครับ"
"เสือก"
"สัส"
"น้องพายอาร์เขาไม่ง่ายนะมึง กูบอกเลย"
"น้องเขาไม่เหมือนกับผู้หญิงทั่วไป"
"มีคนเข้าไปจีบน้องเขาตั้งเยอะ และหนึ่งในนั้นก็คือกูเอง"ไอ้ทามมันชี้นิ้วใส่ตัวเอง
"แต่กูก็โดนน้องเขาปฏิเสธแบบไร้เยื่อใย"
"ขนาดนั้น"
"เอ่อ"
"มึงกระจอกเองหรือเปล่า ถึงจีบน้องเขาไม่ติด"
"กูจะรอดูมึงไอ้รัน"
"มาพนันกับพวกกูป่ะล่ะ ว่ามึงจะจีบน้องเขาติดกี่เดือน"ไอ้ดีนมันพูดขึ้น
"เอาดิ"
"งั้นกูเดาว่าห้าเดือน"เป็นไอ้ทามที่พูดขึ้นต่อจากไอ้ดีน
"มันนานขนาดนั้นเลย"
"มึงเชื่อกูดิ"
"กูขอสามเดือนแล้วกัน"
"มึงล่ะไอ้รัน มึงคิดว่ามึงจะจีบน้องพายอาร์เขาติดกี่เดือน"แล้วไอ้ดีนมันก็หันมาถามผม
"ที่กูจะจีบเพราะว่ากูอยากจีบ กูไม่ได้จะจีบเล่นๆเพื่อนเอาสนุก"
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม หรือว่าพายอาร์เธอจะทำของใส่ผมว่ะ ถึงทำให้เสืออย่างผม คิดจะจีบผู้หญิงแบบจริงจังได้ เพราะในหัวของผมไม่เคยคิดเรื่องนี้เลย
"คนอย่างมึงเนี่ยนะไอ้รัน กูไม่อยากจะเชื่อ ว่ามึงจะพูดคำพวกนี้มันออกมา"
"เอ่อ...มันทำไม"
"กูจะจีบผู้หญิงที่กูสนใจไม่ได้เลยหรือไง"
"กูก็เห็นแต่ผู้หญิงที่มึงสนใจ มึงแค่ส่งยิ้มให้ เขาก็เดินเข้ามาหามึงแล้ว"
"เอ่อ...ใช่"
"ไม่เห็นมึงบอกว่าจะจีบเลยสักคน"
"พอมึงเอาเสร็จ มึงจะจบ"
"น้องพายอาร์ไปทำท่าไหนวะ ที่ทำให้เสืออยากมึง คิดจะจีบผู้หญิงแบบจริงๆ"
"หึ"ผมยิ้มมุมปากให้พวกมัน ก็หลายท่าอยู่นะ พูดแล้วก็คิดถึง เด็กน้องเอ๊ย
"เอ่อ..."
"พวกกูก็ดีใจด้วย ที่มึงคิดจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน"
"พวกกูขอให้มึงจีบน้องเขาติด"
"ถ้าแม่มึงรู้นะ แม่มึงได้หอบสินสอดไปบ้านน้องพายแน่นอน"
"สัส"
"พวกกูสองค่อยเอาใจช่วยมึง"
"กูไม่ต้องการใจของมึงสองคน"
"กูต้องการสมองของพวกมึง มาช่วยกูคิดหาวิธีจีบน้องพาย"
"ข้อแรกมึงก็ไม่ผ่านแล้วว่ะเพื่อน"ไอ้ดีนมันหันมามองผม
"อะไร"
"น้องพายเขาไม่ชอบคนเจ้าชู้ว่ะ"
"ไม่งั้นไอ้ทามมันจะโดนปฏิเสธกลับมาแบบนี้หรอ"ผมหันไปมองไอ้ทาม มันก็พยักหน้าให้กับผม ว่าใช่อย่างที่ไอ้ดีนมันพูดจริงๆ
พายอาร์
ทำไมวันนี้ฉันรู้สึกว่า มันจะมีเรื่องให้ฉันต้องปวดหัว หรือว่าฉันอาจจะคิดมากเกินไป แต่ก็ขออย่าให้มันมีเรื่องอะไรก็แล้วกัน
"เป็นของอะไรของมึงพายอาร์"น้ำอิงกับซอหันมาถามฉัน ที่เห็นฉันนั่งทำหน้าบึ้งอยู่
"กูก็ไม่รู้เหมือนกัน"
"อะไรของมึง"
"นั้นพวกพี่คีรันนิ"พอซอมันพูดขึ้น ฉันก็หันไปมองตาม พี่คีรันเขาทำอะไรที่นี่ทำไม
"พวกเขามาทำอะไรหรอ"
"ก็คงมากินข้าวล่ะมั้ง"
"คณะวิศวะไม่มีข้าวให้กินหรือไง"ฉันมองพี่คีรันแล้วพูดขึ้น
"หรือพวกเขาจะมากินข้าวกับเด็กเขา"
"ไม่ใช่"
"พวกเรานั่งกันแค่สามคนนะ"
"พี่คีรันมองมาทางเราด้วย"ฉันหันไปดูก็สบตาเข้ากับพี่คีรัน ที่กำลังยิ้มมาให้ฉัน ส่วนฉันก็เบะปากใส่เขาไป
"แต่กูว่าพี่คีรันเขามองยายพายมากกว่านะ"ซอหันมาทำหน้าทำตาใส่ฉัน
"พอ"
"กูไปซื้อข้าวดีกว่า เชิญพวกมึงสองคน นั่งชมผู้ชายไปเถอะย่ะ"
"แกเขินหรอพายอาร์"
"มีอะไรต้องให้เขิน"
"แล้วจะหนีทำไม"
"หิวย่ะ"แล้วฉันก็เดินมาที่ร้านข้าวที่ฉันกินเป็นประจำ เป็นร้านอาหารตามสั่ง แต่ก็ต้องรอหน่อยเพราะคนเยอะ
"ป้าค่ะ"
"เอากะเพราหมูกรอบจานหนึ่งค่ะ"
"ขออีกหนึ่งจากครับ"พอฉันได้ยินเสียงมาจากด้านหลัง ฉันก็ยืนนิ่งไปเลย ฉันไม่กล้าจะหันไปมองเลย ฉันรู้ดีว่าเจ้าของเสียงนั่นคือใคร
"เป็นไงหายป่วยหรือยัง"
"รู้ได้ไงว่าพายป่วย"พี่คีรันเขาไม่ตอบอะไรแต่กับยักคิ้วใส่ฉัน
"ตอนเย็นเรามีเรื่องต้องคุยกันนะพายอาร์"
"คุย"
"คุยเรื่องอะไร"
"เรื่องของเราไงครับน้องพาย"จะคุยอะไรอีกเนี่ย ฉันก็พูดไปแล้วไม่ใช่หรอว่า มันเป็นแค่วันไนท์สแตนด์อ่ะ
"มีอะไรต้องคุยอีก พายก็พูดไปหมดแล้วนิ"
"แต่พี่ยังพูดไม่หมดนะ"
"งั้นก็พูดมาสิ"
"จะให้พี่พูดตรงนี้จริงๆหรอครับ"พี่คีรันเขาก้มมากระซิบที่ข้างหูฉัน ฉันก็ทำสายตาเลิ่กลั่กใส่ แล้วก็หันมองซ้ายมองขวา ก็พบว่าทุกคนกำลังจับจ้องฉันกับพี่คีรันอยู่
"อยากให้ทุกคนรู้เรื่องของเราก็ไม่บอกพี่นะ"
"งั้นพี่จะพูดมันตรงนี้แหละ"พี่คีรันเขาก็ก้มหน้าลงมาใกล้ๆหน้าฉัน มันยิ่งทำให้ทุกคนหันมาสนใจพวกฉันสองคนกันใหญ่
"โอ๊ย.....ไม่ต้อง"ฉันทำสายตาเลิ่กลั่กหันไปมองผู้คน ที่มองฉันแล้วหันไปกระซิบกัน
"จะให้ไปเจอที่ไหน"ฉันกัดฟันพูด
"คอนโดของพี่ครับ"
"ถ้าว่างนะ"ใครมันอยากจะเข้าไปถ้ำเสือกันล่ะ พี่คีรันเขายิ่งไม่น่าไว้ใจอยู่
"ถ้าน้องพายอาร์ไม่ไป พี่ก็จะมาตามน้องพายอาร์ถึงคณะเลยนะ"
"เหอะ"ฉันมองบนใส่พี่คีรัน ที่ยิ้มหวานจนสาวๆรอบๆนั้น เขินตัวบิดกันใหญ่ เขินกันทำไมไม่เห็นต้องมีอะไรให้เขินเลย
"หนูอาหารได้แล้วลูก"
"เท่าไหร่ครับ"
"จานล่ะสี่สิบลูก"
"นี้ครับสองจาน ไม่ต้องทอนนะครับ"
"หล่อแล้วยังใจดีอีกนะเนี่ย"แล้วพี่คีรันเขาก็ยื่นจานข้าวมาให้ฉัน ฉันก็รับมาทันทีไม่อยากอยู่ตรงนี้นาน ฉันไม่ชอบสายที่ทุกคนเขามองมาที่ฉัน
"แล้วเจอกันที่ห้องพี่นะครับน้องพายอาร์"แล้วพี่คีรันเขาก็ยกมือขึ้นมาลูกที่หัวฉัน ฉันนี้เหลือกตาขึ้นไปมองตามเลย
"ส่วนนี้ซ็อกโกแลตพี่ซื้อมาให้"ฉันมองถุงกระดาษสีแดงที่อยู่ในมือของพี่คีรันนี่มันซ็อกโกแลตของโปรดของฉันเลย ร้านนี้แพงซะด้วยสิ ฉันก็รับถุงกระดาษสีแดงที่อยู่ในมือของพี่คีรัน
"เอามือขอจากหัวพายได้แล้ว"พี่คีรันไม่ฟังที่ฉันพูด แถมเขายังยีผมของฉันอีก
"ไปไกลๆเลย"ฉันปัดมือของพี่คีรันเขาออก แล้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ที่มีเพื่อนของฉันสองคนนั่งจ้องหน้าฉันอยู่
"แกกับพี่คีรันเป็นอะไรกัน"ฉันนั่งลงพวกมันสองคน ก็เอ่ยถามฉันขึ่นทันที
"ก็ไม่ได้เป็นอะไรนิ"
"หรอ"
"แล้วพี่คีรันเขาจับหัวแกทำไม"
"ใช่"
"แถมยังยืนคุยกับมึงอีก อยากกับเป็นแฟนกัน"
"ฉันเนี่ยนะ"ฉันชี้นิ้วใส่ตัวเอง
"เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด"
"แกสองคนก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนเจ้าชู้"
"ยิ่งเป็นพี่คีรันยิ่งไม่มีทาง"
"แน่นะ"พวกมันสองคนก็ขยับหน้าเข้ามาจ้องฉันใกล้ๆ ฉันก็ถอยหน้าหนีพวกมันสองคน
"เอ่อ....เเน่สิ"
"แต่ถ้าแกคุยกับพี่คีรัน พวกฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอนะ"
"เพราะจะได้มาเป็นอาหารตาของพวกฉัน"
"แล้วพี่เขาคุยอะไรกับแกอ่ะ ทำไมยืนคุยกันนานจัง"
"ก็ยืนรอเอาอาหารไง"
"แล้วพี่เขาก็แค่ถามว่า ที่นี่มีอะไรอร่อยบ้าง"
"แค่นั้นหรอ"
"ใช่"
"แค่นั้นจริงๆ"มันสองคนทำหน้าไม่อยากเชื่อ กับสิ่งที่ฉันพูด
"งั้นหรอ"
"แล้วพี่คีรันเขาจับหัวของแกทำไม แล้วก็ยังซื้อซ็อกโกของโปรดให้แกอีก"
"กูก็ไม่รู้"
"อยู่ๆเขาก็เอามาให้"
"ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่า พี่คีรันเขาจีบมึงแน่นอนพายอาร์"
"ไม่มีทาง"
"แต่พี่คีรันเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ"
"แม้แต่เด็กของเขา เขาก็ไม่เคยทำแบบนี้"
"มึงพูดเหมือนมึงไปอยู่กับเขาตลอดเวลา"
"เรื่องที่พวกกูรู้ยังมีอีกเยอะ มึงอยากจะฟังไหมล่ะ"
"ไม่"แล้วมันสองคนก็หันมายิ้มให้กัน ฉันก็จิดตาใส่พวกมันสองคนไป
"ถ้าอยากรู้เมื่อไหร่ก็บอกมานะ เตรียมพูดตลอดเวลา"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
