​

สวัสดีผม ชื่อ แม็กซ์ เป็นเพียงเด็กมัธยมปลายคนหนึ่ง ที่มีชีวิตแสนจะธรรมดาๆ ผมตื่นเวลาประมาณตอนเช้าตี5ของทุกวันและนั่งรถตู้ไปโรงเรียน เหมือนกับชีวิตของเด็กมัธยมปลายทั่วๆไป แต่แล้วมันก็มีอยู่วันหนึ่งที่ทำให้ชีวิตของผมนั้นเปลี่ยนไปตลอดกาล

.

.

.

————————————————————————

เวลาตี5:00น. วันที่ 10 มกราคม 2020

นาฬิกาปลุกเสียงดังสุดน่ารำคาญ 

แม็กซ์ได้ลืมตื่นขึ้น

แม็กซ์ห้าวอย่างดัง เฮ้ย\~\~\~

ทำไมเราต้องตื่นเช้าทุกวันด้วยวะเนี่ย!

ขี้เกียจฉิบหาย ต้องไปแปรงฟัน ล้างหน้าอีกละ

แม็กซ์ส่องกระจกไปพลางๆและทำหน้าเบื่อๆ

หลังจากแม็กซ์แปรงฟันล้างหน้าเสร็จแล้ว

ก็ไปแต่งตัวชุดนักเรียน ให้เรียบร้อย

พร้อมกับถือกระเป๋าเรียนพร้อมไปเรียน

————————————————————————

เวลา ตี 5:30น. ณ บ้านแม็กซ์

แม่แม็กซ์:รถตู้มารับแล้วลูกแม็กซ์

แม็กซ์:ครับๆ รู้แล้วครับ

แม่แม็กซ์:เร็วๆ หน่อย

แม็กซ์ไม่ทันได้กินข้าวเช้าเพราะมัวแต่ส่องกระจกแล้วเหม่อลอยอย่างนาน 

แม่เเม็กซ์:ทีหลังทำให้มันเร็วๆ หน่อยนะ

เข้าห้องนํ้านานเนี่ย ติดนิสัยเข้าห้องนํ้านานมาจากใครเนี่ยฮะ!

แม็กซ์:เข้าใจแล้วครับๆ

แม็กซ์ทำหน้าเบื่อๆ

หลังจากนั้นแม็กซ์ก็รีบวิ่งไปขึ้นรถตู้และนอนในรถตู้จนมาถึงที่โรงเรียน

————————————————————————

เวลา7:00น.รถตู้ถึงโรงเรียนแล้ว

ถึงโรงเรียนละ แม็กซ์สะดุ้งตื่นและลงจากรถตู้มาอย่างงวยเงียน เเละเดินเข้าไปที่โต๊ะโรงอาหารที่กำลังคึกคักเต็มไปด้วยเด็กนักเรียนซึ่งไคท์ได้มานั่งรอก่อนนานเเล้ว

เฮ้ยว่าไงแม็ค! ไคท์ทัก

ว่าไงเพื่อน! เเม็กซ์ทักตอบ

แม็กซ์:กูขอนอนต่อละนะมึงคือกูง่วงมากวันนี้ 

ไคท์:มึงไปทำอะไรมาเนี่ยตอนกลางคืนไม่หลับไม่นอนนะมึงตลอดเลย

แม็กซ์:มึงก็รู้ว่ากูทำอะไรกูก็ทำอะไรหลายอย่าง กูหลับต่อละบาย

เเม็กซ์เอาหน้าหลับฟุบหน้าโต๊ะโรงอาหารและได้กลับไป

————————————————————————

เวลา 7:30 อ็อดโรงเรียนดัง

ไคท์:แม็กซ์! ไอ้เหี้ยเเมกซ์ตื่น!

แม็กซ์ตื่นมาด้วยสีหน้าเลื่อนลอย

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ได้ไปเข้าเเถวและได้ยินเสียงของครูที่พูดอะไรน่าเบื่อๆทุกเช้า

คุณครู:“สวัสดีนักเรียนทุกคนด้วยนะคะ

วันนี้เป็นวันศุกร์ที่10มกราคม 2020 ถ้านักเรียนได้ตามข่าวนะคะ ว่าเมื่อปลายปีธ.ค.ที่ปิดเทอมปีใหม่ไปปีที่เเล้วเนี่ย ได้เกิดโรคชนิดใหม่เกิดขึ้น ชื่อ ไวรัสโคโรน่า ที่มณฑลอู่หั่น นะคะซึ่งตอนนี้เป็นไวรัสชนิดใหม่นะคะ ถึงเเม้จะยังไม่ระบาดถึงไทยเเต่ในอนาคตไม่เเน่นะคะ นักเรียนทุกคนก็ช่วยกันตามข่าวสถานการณ์เเละระมัดระวังกันด้วยนะคะ สำหรับวันนี้สวัสดีค่ะ”

ทั้งหมดแถวตรง เตรียมตัวเคารพธงชาติ

ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย.....

เตรียมตัวสวด

วันทามารี เปรียบด้วยมหาสทาน พระเจ้าสถิติกับท่าน..

นักเรียนขึ้นห้องเรียนได้คะ

แม็กซ์:ครูพูดอะไรนานนักหนาวะ! กูยืนจนขาจะหักอยู่แล้วเนี่ย!

ไคท์:มึงว่าไหม ไวรัสโคโรน่าเนี่ยจะระบาดมาถึงไทยป่าววะ?

แม็กซ์:มึงพูดเรื่องเชี้ยอะไรของมึงวะ โทษทีพอดีกูไม่ได้ฟังที่ครูพูดเลยอะ กูมัวแต่เหม่อลอยมากเลยตอนนั้น

จากนั้นทุกคนก็เข้าเรียนวิชาเรียนคณิตศาสตร์

ห้องคำนวณ ม.5/1

ครูคณิตศาสตร์: วันนี้เราจะเรียนเรื่องหาดอกเบี้ยนะครับ สูตรคือ เงินรวมเมื่อสิ้นงวด\=P(1+r)[(1+r)]ส่วนด้วยr นะครับ

เเม็กซ์ก็ได้ฟลุบหลับบนโต๊ะเรียนอย่างสบายใจ

ส่วนไคท์ที่นั่งข้างๆแม็คก็ตั้งใจเรียนและตั้งหน้าตั้งตาจดอย่างตั้งใจ

หมดคาบ พัก 20 นาที

เสียงให้ห้องวุ่นวายอย่างมาก ตามสไตล์ของโรงเรียนทั่วๆไป

จู่ๆนิลก็เดินเข้ามาพวกเขา

ไคท์และแม็กซ์ที่นั่งคุยกันอยู่

นี่!ว่าไง

ว่าไงนิล เเม็กซ์ทักกลับ

นิล:พวกมึงกำลังคุยอะไรกันเหรอดูน่าสนุกเชียว

เเม็กซ์กับไคท์ตอบ เรากำลังคุยกันเรื่องbackroomนะพื้นที่ที่ไม่มีที่สิ้นสุดและอันตรายอย่างมาก คือพวกเราไปอ่านเจอในอินเทอร์เน็ตมานะ 

นิล:ฉันว่ามันเป็นเรื่องเเต่งนะ ไม่น่ามีอยู่จริงเหรอ นายก็รู้ว่าอินเตอร์เน็ตสมัยนี้เชื่อใจไม่ได้ fake news เยอะจะตายไป

ไคท์: นิลนี่เธอ ดูนี่ซิ! คลิปนี้

เหมือนจริงเลยว่าไหมนิล ไคท์ตอบ

ไคท์:ตอนนี้กำลังเป็นที่ถูกเถียงในประเด็นด้านวิชาการมากเลยนะ

มีคนมีทฤษฎีด้วยว่า ไวรัสโคโรน่าเกิดจากมีคนจีนคนหนึ่ง ป่วยด้วยอาการแปลกๆ จู่ๆก็โผล่มาเดินในตลาดปลาในมณฑลอู่ฮั่น เเล้วล้มลงในตลาดปลา เเละหลังจากนั้นไม่นานก็มีคนไปช่วยคนจีนคนนั้น เเล้วเชื้อไวรัสก็เเพร่ระบาดไปทั่วมณฑลอู่หั่น เเละ ประเทศจีนตอนนี้ ก็กำลังปิดข่าวอยู่ มีข่างลือกันว่าคนจีนคนนั้นออกมาจากbackroomได้ เเต่เสียดายนะที่เขาอุตส่าห์ออกมาได้เเต่ก็ดันติดเชื้อไวรัสแปลกๆ ออกมาอีกเธอว่าน่าสนใจไหมล่ะนิล

นิล:ฉันว่าเธอเพ้อเจ้อเเล้วละไคท์ เธอนะเรียนเยอะไป

ไคท์:ไม่นะนิล มันมีหลักฐานทางวิชาการที่จีนพยายามปกปิดอยู่ด้วย 

นิล:ก็คงเป็นข่าวปลอมๆในอินเทอร์เน็ตนั่นแหละ

แม็กซ์:อย่าเถียงกันเลยน่าทั้งสองคน 

นิล:นายคิดว่านายเชื่อใครนะ แม็ค

แม็ค:อืม... ฉัน....

แม็คหันหัวส่ายไปมาด้วยความวอกแวก ไม่รู้จะตอบว่ายังไงดี

ทันใดนั้น เสียงอ็อดเข้าคาบเรียนก็หมดเวลาพักเเล้ว

นิล:แล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน!

เข้าสู่ชั้นเรียน วิชาอังกฤษ

แม็กซ์หลับสนิทตั้งแต่ต้นคาบนํ้าไหลยืดออกมาเลย

ส่วนนิลก็แชทโทรศัพท์กับใครสักคนอย่างเมามันส์

และไคท์ตั้งใจเรียนตั้งใจตอบคำถามTeacherในห้อง

พักเที่ยง เเล้ว

แม็กซ์กับไคท์เดินลงมาที่โรงอาหารเพื่อมาหาไรกิน

แม็กซ์กินข้าวที่ห่อมาจากบ้าน

ส่วนไคท์กินส้มตำปูปลาร้าเเซ่บๆที่ซื้อมาจากร้านป้าแซ่บในโรงอาหาร

หลังจากหมดพักเที่ยง ทุกคนก็ขึ้นไปเรียน วิชาสังคมศึกษา เเน่นอนว่า 

เเม็กซ์ก็หลับสนิทเหมือนเดิม

ส่วนไคท์นั้นก็นั่งเหม่อลอยเพราะเขาเก่งวิชานี้อยู่เเล้ว

เลิกเรียนเเล้ว หลังจากเรียนมา 8 ชม.

แม็กซ์ที่ยังคงหลับอยู่ ไคท์จึงไปปลุก

ไปได้แล้วกลับบ้านแล้วแม็ค!กลับบ้านกัน!

ไคท์เขย่าแม็คด้วยความเป็นห่วง

เเม็กซ์ก็ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา

แม็กซ์:งั้นเหรอทำไมเวลาเร็วจัง

ไคท์:ไม่เร็วได้ไงก็มึงเล่นนั่งหลับทั้งวันเลยนิ

วันนี้มึงไม่กลับรถตู้นิ มึงไปเดินเล่นแถวห้างกับกูหน่อยไหม 

แม็กซ์:ไปดิยังไงแม่กูกว่าจะมารับก็คงอีกนาน

ไคท์:นั้นสิ!งั้นไปกัน!

เห้ย! พวกนาย จะไปไหนกันไม่ชวนฉันเลย นิลจู่ๆก็เดินมาทักพวกเขา

เเม็กซ์:ว่าแต่นิลไม่ไปกับพวกเพื่อนผู้หญิงเหรอวันนี้?

นิล:ก็ฉันเบื่อแล้วยังไงละ กับพวกเพื่อนผู้หญิงกูก็อยากจะมาเปลี่ยนอารมณ์บ้างอะไรบ้าง

ไคท์:จะมาด้วยกันก็ได้ แต่คราวนี้เธอห้ามทำตัวชักช้าอีกนะ 

นิล:อย่าเฉลยดิไคท์ ก็ได้ๆกูจะรีบๆละกัน

จากนั้นทั้งสามคนก็ได้เดินไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ๆโรงเรียนของพวกเขา

ไคท์:ว่าแต่พวกเราจะกินอะไรกันเหรอ

นิล:กูว่ากูอยากกินราเมงนะ 

ไคท์:ก็ดีเหมือนกันนะ ว่าไหมแม็กซ์

[ตอนเย็นนี้เป็นเวลาที่แม็กซ์ตื่นแล้วเพราะเขาเป็นพวกนกฮูกกลางคืนที่กลัวเเสงเเดด]

แม็กซ์:ราเมงก็ได้เเหละมึง ก็ฟังดูน่ากินเหมือนกันนะมึง!

แม็กซ์กำลังคิดในใจว่าเหมือนนิลจะลืมเรื่องที่เธอจะถามเขาเหมือนตอนพัก20ไปแล้วแต่ก็ดีแล้วละ

ไคท์:มึงตื่นแล้วสินะ อีเเม็กซ์เอ้ย!

จู่ๆแม็กซ์ก็รู้สึกปวดขี้ขึ้นมาถึงแม้ว่าแม็กซ์จะไม่ชอบเวลาขี้ในห้างเพราะต้องใช้กระดาษแต่ว่าครั้งนี้มันไม่ไว้จริงๆวะ

แม็กซ์:กูปวดขี้วะเพื่อนมึงไม่ต้องตามมานะ

ไคท์:ไอสัส! มึงตื่นเเล้วมึงก็ปวดขี้เลยเนี่ยนะ

หลังจากนั้นเเม็กซ์ก็วิ่งเเยกตัวออกไปขี้เป็นเวลานาน 

พอแม็กซ์ออกมาก็เวลาประมาณ 18:00น.

หลังจากที่แม็กซ์ขี้เสร็จละออกจากห้องนํ้านั้น 

เเม็กซ์ก็สังเกตเห็นบางอย่างที่สะดุดและเตะตาของแม็กซ์เป็นอย่างมาก

จู่ๆ ก็เเม็กซ์ก็สังเกตเห็นประตูบานสีเหลืองที่น่าสงสัยเพราะก่อนหน้านี้มันไม่มีมัน

 เเต่ตอนนี้มันมีอยู่ตรงผนังห้องนํ้าด้านในสุด ที่จริงๆเเล้วมันก็ควรที่จะไม่มีประตูบานนั้น

แม็กซ์ค่อยๆจ้องดูสังเกตอย่างช้าๆและเห็นว่ามันเป็นลักษณะประตูสีเหลืองเข้ม มีกรอบประตูเป็นสีนํ้าตาลทุกอย่างดูคล้ายกับประตูห้องนํ้าบานอื่นๆ แต่ว่าสิ่งที่ทำให้มันดูผิดแปลกไปคือ มันเหมือนผุดโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้และอยู่ตรงที่ที่ไม่ควรมีอยู่

ด้วยความสงสัยของแม็คก็ได้ค่อยๆเดินไปอย่างช้าๆ

เเม้ว่าในใจของแม็คก็มีเเต่คำว่า

 “ห้ามเปิดประตูนั้นเด็ดขาด”

ถึงแม้ว่าแม็คจะรู้สึกไม่ดีขนาดไหนแม็คก็ทนความสงสัยของตัวเองไม่ได้อยู่ดีและนั้นก็เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตของแม็ค มันจะเปลี่ยนชะตากรรมของแม็คไปตลอดกาล

เพียงแค่แม็กซ์เปิดประตูนั้น มันก็มีเเรงผลักบางอย่างผลักเเม็กซ์อย่างแรง เหมือนแรงดึงดูดล่องหนทำให้แม็กซ์ ล้มเข้าไปข้างในประตูนั้น ทั้งๆที่ยังไม่ได้มองเลยว่าข้างในประตูนั้นมีอะไร

พอแม็กซ์ลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบว่าเขามาอยู่ในห้องกำแพงจะที่มีวอลล์เปเปอร์โมโนสีเหลืองพรมชื้นที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่าเเละมีเสียงฮัมบัซสูงสุดของหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด พร้อมกับคำที่เขียนบนกำเเพงว่า

"ยินดีต้อนรับสู่backroom"

​

​

จากตอนที่เเล้วที่แม็คได้เปิดประตูแปลกๆ

ในระหว่างที่เเม็กซ์ได้แยกจากนิลเเละไคท์ในห้างสรรพสินค้าเเห่งหนึ่ง

เเม็กซ์ก็โดนแรงผลักปริศนาจนทำให้มาอยู่ในห้องที่มีกำแพงวอลล์เปเปอร์โมโนสีเหลือง พรมชื้นที่เต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นเน่าเเละมีเสียงฮัมบัซสูงสุดของหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์ที่ไม่มีที่สิ้นสุด

แม็กซ์:ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย?

โทรศัพท์ละ! โทรศัพท์กูละ!

ตอนโดนผลักเหมือนหล่นไปที่ไหนซักที!

นั้นไง! มันกระเด็นไปตกอยู่ตรงนั้นไง!

แม็กซ์ก้มลงเก็บโทรศัพท์ของเขาในทันทีเเละเช็คโทรศัพท์ของเขาดู

ปรากฎว่าโทรศัพท์ของเขานั้นไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ตและสัญญาณมือถืออยู่เลย

เเม็กซ์:อะไรวะ! เเล้วกูจะมีชีวิตอยู่ยังไงละเนี่ย!

มีโทรศัพท์เเต่ไม่มีเน็ตเเล้วจะทำอะไรได้ละ

แม็กซ์ร้องด้วยความสิ้นหวังเหมือนชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

แม็กซ์ที่พึ่งนึกออกว่าเรากำลังถือกระเป๋านักเรียนอยู่นิ

ว่าเเต่ในกระเป๋าเรามีเเค่ขวดนํ้าเปล่าขวดเล็กและอุปกรณ์การเรียนนะ 

เฮ้ย! โชคดีวะ! มีพาวแบงก์กับสายชาร์จด้วย

เเต่ไม่มีหัวชาร์จ แล้วจะชาร์จอย่างไงละเนี่ย?

เอาเป็นว่าแบตก็คงอยู่ได้สักพักนั้นแหละ

แม็กซ์ลองโทรศัพท์หาไคท์ดู

ปรากฏว่าโทรไม่ติด เพราะไม่มีสัญญาณ

แม็กซ์มองไปรอบๆนี้มันเหมือนThe Backroomsเลยนิ

มันเหมือนที่แม็คเคยอ่านเจอในอินเทอร์เน็ตเกี่ยวกับbackroomชั้น 0 นี้ มันเป็นเหมือนเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด เป็นจุดเริ่มต้นที่ไม่ค่อยมีเอนทิตี้ที่เป็นอันตรายซักเท่าไหร่ มีอัตราการพบเจอเอนทิตี้ในชั้นนี้น้อยมากๆ

ชั้นนี้เป็นชั้นเขาวงกตที่กว้างขวาง ห้องที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ เเม็กซ์ต้องหาประตูหรือบันไดที่ดูปลอดภัยสำหรับไปชั้นถัดไปหรือว่าชั้นที่1โซนที่อยู่อาศัย

ซึ่งในชั้นที่1นั้นถึงแม้จะไม่เป็นชั้นที่ปลอดภัยไปกว่าชั้นที่0 เเต่ก็มีทรัพยากรอาหารเเละศูนย์คอยช่วยเหลือในชั้นนั้น นั้นคือข้อมูลที่แม็คได้อ่านเจอมา

ในใจเเม็กซ์ยังคงกลัวคนมากกว่าเอนทิตี้ในBacckroomแห่งนี้อยู่ดี เเม็กซ์นั้นคิดในใจ

แม็กซ์เริ่มเดินทางเดินไปทางตรงเพราะเเม็กซ์คิดว่าถ้าหากเดินซ้ายขวาเดี๋ยวก็วนกลับมาที่เดิม การเดินเป็นทางตรงดีที่สุดแล้ว

แม็กซ์เดินไปด้วยความสั่นกลัวว่ามันจะมีตัวอะไรออกมาไหมนะ?

แม็กซ์สังเกตรอบๆมีเเต่เสียงของหลอดไฟฟูลออเรสเซนต์ส่งเสียงน่ารำคาญออกมาตลอดเวลา

เเม็กซ์อ่านเจอในเน็ตว่าถ้าฟังนานๆก็จะทำให้เกิดอาการประสาทหลอน 

เเม็กซ์ก็คิดว่า คงเป็นอย่างงั้นเเหละ ในอินเตอร์เน็ตเขาเเนะนำให้ทุบทิ้งเเต่ในความจริงแล้ว มีเยอะขนาดนี้ใครจะไปทุบไหว

บางทียังมีพื้นพรมเเฉะๆที่เหยียบไปเเล้วมีเสียงเเยะๆ ของนํ้าที่ขังอยู่ในพรมในบางพื้นที่

เเม็กซ์ไม่คิดเลยว่าถ้าเเม็กซ์ไม่ได้ใส่รองเท้านักเรียนมา เเต่ใส่ถุงเท้านักเรียนมาจะเป็นยังไง มันคงเปียกจนน่าขยะแขยงน่าดู 

บางทีบางผนังวอลเปเปอร์สีเหลืองหรือพื้นพรมอันเปียกแฉะนั้นมีเห็ดหลากหลายชนิดหลากหลายหน้าตาขึ้นอยู่ในบริเวณที่เปียกแฉะบ่อยครั้ง

เนื่องจากเเม็กซ์อ่านมาว่าเห็ดกับนํ้าบนพื้นนี้ ในชั้นที่0นี้อันตรายและไม่ควรดื่มเพราะมันจะทำให้ร่างกายเราเสื่อมลง จากสายตาคนปกติก็คงไม่มีใครอยากจะกินนํ้ากับเห็ดแปลกๆอยู่แล้วนะ แม็กซ์คิดในใจ

เเม็กซ์เดินไปสักพักก็เริ่มจะเกิดอาการประสาทหลอนนิดๆ ผนังที่มีเเต่วอลล์เปเปอร์สีเหลืองเเละทางเเยกนับอนันต์ กับเสียงหลอดไฟที่ส่งเสียงน่ารำคาญออกมาตลอดเวลา

มันเริ่มทำให้แม็คเวียนหัวและรู้สึกอยากจะอ้วก

ชั้นนี้เกิดมาทำไมเนี่ย? แม็คนั้นครุ่นคิด

แม็คคิดว่า ในเมื่อเป็นชั้นแรกของThe Backroomsก็ไม่ควรจะเป็นสถานที่เริ่มต้นที่ยากเย็นสักขนาดนี้

แม็กซ์เดินไปเรื่อยๆเเละมองไปรอบๆ เพื่อระวังเผื่อว่าจะมีตัวอะไรโผล่ออกมาและเผื่อมีนํ้าอัลมอนด์ให้ แต่โชคก็ไม่เข้าข้างแม็กซ์มากนัก เดินมาครึ่งชั่วโมงแล้วก็ยังเหมือนเดิมยังคงไม่มีอะไรเลย

แม็คสังเกตเห็นบางทีบนผนังวอลเปเปอร์สีเหลืองนั้นก็มีปลั๊กไฟเเต่ส่วนใหญ่มันดูเหมือนมันจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆไปแล้ว ถึงเเม้เเม็กซ์จะมีสายชาร์จเเต่ก็ไม่มีหัวปลั๊กชาร์จอยู่ดี

พอเเม็กซ์เห็นปลั๊กสภาพดีๆทีไรก็เสียดายตลอด แบตพาวเวอร์แบงก์ที่เเม็กซ์พกมาก็เหลือ50%เเล้วตอนนี้เเต่ก็คงใช้ได้อีกนาน เพราะเเม็กซ์ก็พยายามประหยัดแบตเตอรี่มือถือเผื่อไว้ใช้ในเวลาฉุกเฉิน

ตอนนี้ก็ผ่านไป1ชั่วโมงแล้ว

แม็กซ์ก็ยังไม่เจอแม้เเต่อะไรนอกจากผนังสีเหลืองเดิมๆเเละหลอดไฟฟลูออเรสเซนซ์ที่ส่งเสียงน่ารำคาญออกมาตลอดเวลา

แม็กซ์เริ่มที่จะเบื่อหน่ายและเริ่มที่จะง่วงนอน

แม็คคิดถึงการที่กลับบ้านไปในเวลานี้แม็คควรจะได้นั่งเล่นคอมพิวเตอร์ที่บ้านอย่างมีความสุขแล้ว ช่างคิดถึงเสียจริงๆ

 แม็กซ์เดินมาเรื่อยๆ ด้วยความเบื่อหน่าย ทั้งที่คนปกติคงสติเเตกไปเเล้วเเต่แม็กซ์นั้นดันแค่รู้สึกเบื่อเท่านั้น

 น่าเบื่อจริงๆ แม็กซ์กล่าวพร้อมกับหาวออกมาเสียงดังๆด้วยความเบื่อ จนเสียงก้องกังวานสะท้อนไปทั่วทั้งห้องที่มีผนังสีเหลืองเเปลกๆแห่งนี้

แต่เหตุการณ์ต่อจากนี้จะทำให้แม็คนั้นต้องกลับมาคิดว่าการกระทำที่ผิดพลาดในครั้งนี้ของแม็คเป็นสิ่งที่ไม่น่าให้อภัยกับตัวเองอีกเลย

ทันใดนั้น!ก็มีเสียงคล้ายกับหมาครางผสมกับเสียงมนุษย์ออกมาอย่างน่ากลัวดังสะท้อนกลับออกมา

พอเเม็กซ์ได้ยินก็กับก้าวขาไม่ออก นี้มันเสียงของเอนทิตี้Houndsนิ! เขาบอกกันว่ามันมีลักษณะคล้ายๆ หมาที่มีหน้าเป็นมนุษย์ มีสีผิวเป็นสีเหมือนกับมนุษย์ แต่กลับยืนด้วย4ขาที่มีเล็บและฟันอันแหลมคมไว้คอยขยํ้าเหยื่อ

ใครเข้าใกล้มัน มันจะขยํ้าจนไม่เหลือชิ้นดี ชิบหายละ!

ในอินเตอร์เน็ตเนี่ยมันตอแหลรึป่าววะ หรือว่ากูโชคร้ายกันแน่เนี่ย!

ที่ต้องเจอตัวอันตรายตั้งเเต่ชั้น0เลยเนี่ย! เสียงของมันดังสะท้อนกลับมาอีกรอบแล้ว รู้สึกว่ามันเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆจากทางขวา กูต้องวิ่งออกห่างเเล้ว อะดรีนาลีนของแม็กซ์เริ่มพุ่งกะสูดถึงขีดสุด

ตายห่าแล้วไงมันมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แล้วขณะที่แม็กซ์ก้าวเดินไปทางขวาเรื่อยๆ เสียงมันก็ดังเขามาเรื่อยๆ พอแม็กซ์หันกลับไปดูต้นทางของเสียงครางนั้นเป็นภาพที่ไม่น่ามองเอาซะเลย

ใกล้มาก ใกล้โคตรๆ!!! 

ภาพของสิ่งมีชีวิตยืนสีขาที่มีผมสีดำปกเต็มใบหน้า พร้อมกับฟันอันแหลมคมของมัน ดวงตาสีขาวสองดวงเปล่งประกายในความมืดกำลังจ้องมองมาทางแม็ค อย่างใกล้ชิด

ตอนเเรกเสียงมันยังอยู่ไกลเลยนิ ตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าเลยนิ! ชิบหายแล้ว!

เเม็กซ์เริ่มจะวิ่งอย่างสุดชีวิต เสียงเท้าของมันเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ มาพร้อมกับเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอันสุดแสนจะบรรยาย เเม็กซ์ไม่กล้าเเม้เเต้หันไปมอง 

เสียงมันดัง เหมือนเสียงครางของหมาผสมคน ที่เริ่มใกล้ขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว

ฉันไม่ชอบหมามาตั้งเเต่ไหนเเต่ไรละ ฉันชอบเเมวเว้ย อย่ามากัดกู 

ฮ้าดดดด!

เเม็กซ์เริ่มวิ่งอย่างสุดชีวิตโดนไม่สนว่าข้างหน้าจะมีอะไรอีกต่อไปเเล้ว ในที่สุดเสียงHoundsที่ไล่ตามก็ค่อยๆหายไป 

ถึงเเม้เสียงที่Houndsวิ่งไล่ ได้หายไปเเล้ว

แต่เเม็กซ์ก็ยังไม่หยุดวิ่งอยู่ดี ตอนนี้นํ้าตาได้ของแม็คได้ไหลอาบนองแก้มเต็มไปหมดแล้ว ความจริงเเล้วแม็คนั้นเป็นคนที่ไม่เข้มเเข็งเอาซะเลย

ใครกันบ้างวะที่เจอตัวเเบบเนี่ยเเล้วไม่ร้องไห้บ้าง ก็คงเป็นไคท์ละนะตอนที่เจอสถานการณ์แบบนี้ก็คงยังควบคุมสถานการณ์อย่างมีสติได้ดีตลอด 

ไม่ทันได้คิดต่อเเม็กซ์ก็ระงับความคิดของตัวเองด้วยความเหนื่อย แฮ่กๆ เเม็กซ์หายใจเอาออกซิเจนเข้าปอดด้วยความเหนื่อย

พอหันหน้าขึ้นพร้อมลืมตาอีกที

แม็กซ์ก็มาโผล่ยังห้องโถงอันกว้างใหญ่ พร้อมกับเก้าอี้ที่ไม่น่าไว้วางใจเลยวางอยู่ตรงกลางห้องโถง

ว่าเเต่ที่นี่ที่ไหนเนี่ย เเม็กซ์คิดในใจเมื่อไรจะออกจากชั้นนี้ได้เนี่ย โคตรน่ากลัวเลย หวังว่าจะมีนํ้าอัลมอนด์หวานชํ่าๆโผล่ออกมาให้นะ พูดไม่ทันขาดคำ

เเม็กซ์ได้เดินผ่านเสาหนึ่ง และได้มองไปยังหลังเสาต้นนั้น

ปรากฏว่า เฮ้ย!นํ้าอัลมอนด์วะ สมตามความปรารถนาของกูเลย

เเม็กซ์หยิบขึ้นมาไม่ทันสนใจอะไรทั้งนั้น

ดื่มเข้าไปหลายอึกใหญ่ สดชื่นไปจริงเลยเว้ย

ที่แปลกคือหลังจากเเม็กซ์ดื่มไปทั้งความง่วงนอนและและความเหนื่อยล้าก็หายไปทันที

นี้มันนํ้าพิเศษหรือไงเนี่ย! วิเศษจริงๆ ถ้ากูมีนํ้าเเบบนี้ในชีวิตจริงนะเวลาเล่นเกมก็คงช่วยได้เยอะเลยเวลาลงเเรงค์ตอนดึกๆ

แม็กซ์นั่งลงบนเก้าอี้อันไม่น่านั่งอันนั้นอาจจะเพราะด้วยความไม่นั่งมานานหรือมีอะไรดลใจให้นั่งก็เเล้วเเต่ 

แต่ทันใดนั้น!ก็มีข้อความปริศนาจากตัวเครื่องส่งมาหาแม็กซ์ทั้งๆที่แม็กซ์ไม่มีเน็ตหรือสัญญาณอะไรเลย แล้วมันจะมีข้อความส่งมาได้ไง

"คุณกำลังเศร้าอยู่ใช้ไหม อยากหาความสุขละสิ คนที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี้นั้นนะ ถ้าอยากมีความสุข เดินไปทางด้านหลังเก้าอี้ 30 ก้าวแล้วเลี้ยวขวาไปอีก 30 ก้าว จะเจอประตูสีเหลืองที่เขียนว่า เวลาปาร์ตี้ เปิดเข้ามาเลยความสุขกำลังรออยู่"

ผู้ส่งข้อความปริศนา\=)

​