แสงแดดลอดผ่านม่านหน้าต่างในยามเช้าตรู่ส่องเข้ามาแยงตาร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงให้ลืมตาตื่นขึ้นมา

"อื้ออออ!!"

ร่างบางของยูเรย์ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะลงจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปใช้เวลาไม่นานก็เดินออกมาก่อนจะยื่นมือบางไปคว้าโทรศัพท์ที่ชาจไว้ข้างเตียงติดมือไปด้วย

"พี่ยูตื่นสายนะครับวันนี้"

ทันทีที่เดินลงมาถึงหน้าคอนโดก็มีเสียงเรียกของใครบางคนดังขึ้นจึงทำให้ยูเรย์ต้องหันไปมองตามที่มาของเสียงก็พบเข้ากลับไอ้หมาเด็กตัวโตที่คอยตามจีบเขาอยู่ทุกวัน

"เซย์แกจะมาคอยตามจีบพี่ทุกวันแบบนี้ไปทำไมพี่เคยบอกไปแล้วไงว่าไม่ชอบเด็ก"

"วันนี้ไม่ชอบเดี๋ยววันหน้าพี่ก็ชอบเองแหละ"

เซนเซย์เอ่ยตอบก่อนจะเดินไปจับที่มือบางของหนุ่มร่างบางรุ่นพี่แล้วออกแรงดึงให้เดินไปด้วยกันนี่ถือว่าเป็นกิจวัตรประจำวันของร่างสูงก็ว่าได้เพราะร่างสูงของเซนเซย์ยังคงทำแบบนี้ทุกๆวัน

"พี่เนี่ยจะไม่ใจอ่อนให้ผมจริงดิพี่ยูผมตามจีบพี่มาตั้ง1ปีแล้วนะครับ"

"อย่ามาชอบพี่เลยแกยังเด็กเจอคนที่ดีกว่าพี่เหมาะกว่าพี่อีกเยอะ"

ยูเรย์ยังคงเอ่ยปฏิเสธร่างสูงที่ยังคงจับมือตนไม่ยอมปล่อยเด็กนี่ตามจีบเขามา1ปีเต็มๆอายุห่างกันตั้ง4ปีเขาไม่ได้อยากเป็นโคแกกินหญ้าอ่อนหรอกนะ

"ถึงมหาวิทยาลัยของผมล่ะไปก่อนนะครับเดี๋ยวตอนเย็นผมทักหา"

"จุ้บบบ"

ร่างสูงของเซนเซย์เอ่ยก่อนจะก้มไปจุ้บที่แก้มเนียนของร่างบางอย่างไม่ทันที่คนร่างบางจะตั้งตัวก็วิ่งออกไปไกลแล้ว

"อะ...ไอ้เด็กบ้านี่ตอนเย็นแกโดนแน่"

มือบางยกขึ้นมาลูบที่แก้มเนียนของตนเองเบาๆก่อนจะตะโกนด่าไอ้หมาเด็กตัวโตตามหลังไปแล้วจึงรีบโบกรถตรงไปที่ทำงานของตัวเองในเวลาต่อมา

"ยูมาแล้วหรอครับพี่ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งไว้ให้พอดีพี่คิดว่ายูคงยังไม่ได้กินข้าวเช้ามา"

อัศวินหนุ่มรุ่นพี่ที่ทำงานเดียวกันเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เห็นร่างบางของยูเรย์เดินเข้ามาในบริษัทจนทำให้ยูเรย์ต้องหันไปมองตามที่มาของเสียง

"อ้าว....สวัสดีครับพี่วิน"

ยูเรย์ยกมือไหว้สวัสดีคนอายุมากกว่าก่อนจะยิ้มให้อ่อนๆแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง

"ไม่เห็นต้องลำบากซื้อไว้ให้ยูเลยนะครับแต่ก็ขอบคุณมากนะครับพี่วิน"

ร่างบางเอ่ยขอบคุณพร้อมยิ้มจนตาหยีให้กับรุ่นพี่ตรงหน้าจนทำให้หนุ่มรุ่นพี่อย่างอัศวินหน้าแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

ร่างบางของยูเรย์นั่งทำงานจนเวลาล่วงเลยไปถึงตอนเที่ยงก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์จนร่างบางต้องละสายตาสวยจากจอคอมก่อนจะหันไปมองที่หน้าจอว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา

(ฮัลโหล...โทรมาทำไมไอ้เด็ก)

(ยูรับสายช้านะครับ....โทรหาในฐานะคนที่คิดถึงได้มั้ยครับ555)

(เรียกชื่อห้วนๆอย่างนี้ได้ไงพี่แก่กว่าแกตั้ง4ปีนะเซย์)

ร่างบางเอ่ยดูคนในสายก่อนจะทำงานของตนต่อโดยที่ยังไม่ไปซื้อข้าวเที่ยงเลยซักนิด

(พี่ยูกินข้าวยัง.....ถ่ายังอย่าลืมไปกินด้วยล่ะ)

เซนเวย์ที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้นก่อนจะกดขอวิดีโอคลอเพื่อที่จะได้เห็นหน้าหวานๆของคนที่ตนตามจีบเพื่อเป็นแรงบันดาลใจในการเรียน

(จะเปิดกล้องทำไมพี่ทำงานอยู่)

ถึงจะเอ่ยถามออกไปแต่ร่างบางของยูเรย์ก็ยื่นมือไปกดที่หน้าจอโทรศัพท์อยู่ดีจึงทำให้เห็นใบหน้าคมๆของหมาเด็กตัวโตที่กำลังจ้องมองตนอยู่

(คิดถึงยูจัง...เมื่อไหร่จะเลิกงานครับ)

เสียงของคนในสายเอ่ยออกมาพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆคนหน้าหวานอย่างสุดๆจนทำให้ร่างบางของยูเรย์ต้องหัวเราะออกมา

"ยูครับเที่ยงแล้วไปทานข้าวกันเถอะ"

ร่างสูงที่ได้ยินเสียงแทรกเข้ามาในสายก็หันคอแทบเคล็ดก่อนจะเอ่ยถามร่างบางที่กำลังนั่งทำงานอย่างตั้งใจออกไป

(ยูเสียงใครอ่ะ...เซย์หึงนะเนี่ยอยู่กับผู้ชายหรอ)

(พี่ที่ทำงาน...หึงไรก่อนเด็กเราเป็นไรกัน)

(เป็นคนที่ตามจีบยูไงคร้าบบ)

(ไปทานข้าวล่ะ...แกก็อย่าลืมไปทานด้วย)

(ครับผม)

ร่างสูงเอ่ยตอบก่อนจะกดวางสายคิ้วหนาขมวดเป็นปมอย่างเห็นได้ชัดหลังจากที่วางสายคนร่างบางไปจนทำให้เพื่อนสนิทอย่างรันเวย์สังเกตเห็น

"เป็นไรว่ะเซย์คิ้วมึงจะผูกเป็นโบว์ได้อยู่แล้ว"

"หึงยู...มีคนมันมาวอแวกับของของกูว่ะ"

"หึงเขาเป็นไรกับเขาเอ่ย...แค่พี่น้องไม่ร้องนะครับ"

"สัส"

ไวกว่าคำพูดก็เท้านี่แหละพอได้ยินว่าพี่น้องเซนเซย์ก็ยกเท้าของตัวถีบเพื่อนสนิอย่างรันเวย์เต็มแรงจนทำให้หนุ่มตี๋อย่างรันเวย์ตกเก้าอี้ก้นจ้ำเบ้าจนตกยกมือมาลูบปรอยๆ

"ไอ้ห่าถีบมาได้ก้นกูช้ำหมดแล้วมั้งเนี่ย"

"สมควร...พูดจาไม่เข้าหูกูเอง"

ตลอดช่วงบ่ายร่างสูงของเซนเซย์เอาแต่คิดเรื่องของคนร่างบางจนเรียนแทบจะไม่รู้เรื่องจึงทำให้เพื่อนสนิทต้องคอยสะกิดแขนเบาเพื่อให้หลุดจากภวังค์ความคิด

"อะไรว่ะ"

"ตั้งใจเรียนก่อนครับเพื่อนอาจารย์จะแดกหัวมึงอยู่แล้ว"

ร่างสูงหันไปมองตามที่เพื่อนบอกก็เจอเข้ากับสายตาคมของอาจารย์ประจำวิชาจ้องมองตนเองด้วยสายตาดุจนต้องรีบก้มหน้าหลบสายตาทันที

ทางด้านของร่างบางที่ทานข้าวเที่ยงเสร็จก็รีบมานั่งทำงานของตัวเองต่อจนถึงเวลาเลิกงานแล้วจึงเดินออกมาที่หน้าบริษัทเพื่อเรียกรถกลับคอนโดของตัวเอง

"ยูให้พี่ไปส่งมั้ยครับ"

เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลังจึงทำให้ร่างบางของยูเรย์ต้องเอี้ยวตัวหันกลับไปมองก็พบเข้ากับอัศวินที่ยืนอยูไม่ห่างมากนักยังไม่ทันจะเอ่ยตอบก็มีเสียงตะโกนเรียกมาจากอีกฝั่งของถนน

"พี่ยูครับ...กลับกันเถอะครับ"

ร่างสูงของเซนเวย์ที่เห็นคนที่ตนตามจีบเดินออกมาจากที่ทำงานก็จะรีบเดินเข้าไปหาแต่ก็ต้องชะงักเท้าเมื่อสายตาคมมองไปเห็นคนด้านหลังที่เดินตามคนหน้าหวานออกมา่ก่อนจะรู้สึกไม่สบอารมณ์เสียเหลือเกินเพราะมองปราดเดียวก็ดูออกว่าคนนั้นก็ตามจีบยูคนสวยขาของเขาเหมือนกัน

ร่างสูงจึงรีบสาวเท้ายาวๆก้าวข้ามถนนไปแล้วเดินไปจับที่ข้อมือสวยของร่างบางทันทีแล้วใช้สายตามองที่ร่างสูงของอีกคนอย่างไม่ล่ะสายตาจ้องมองอยู่อย่างนั้นจนร่างสูงของอัศวินต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาเสียเอง

"มาทำไมไอ้เด็ก...เลิกเรียนแล้วทำไมไม่กลับห้อง"

"ก็เซย์อยากกลับพร้อมยูนิครับเลยมารับกลับพร้อมกัน"

"บอกให้เรียกพี่เดี๋ยวจะโดนนะไอ้เด็กบ้านี่"

"งั้นยูกลับก่อนนะครับพี่วิน...เจอกันพรุ่งนี้ครับ"

เอ่ยบอกลารุ่นพี่เสร็จร่างบางของยูเรย์ก็ดึงแขนไอ้หมาเด็กตัวโตให้เดินตามทันทีจนมาถึงคอนโดที่เขาและไอ้หมาเด็กตัวโตพักอยู่ทั้ง2เดินเข้ามาในลิฟท์ก่อนจะกดไปที่ชั้นที่ตัวเองพักอยู่ร่างบางของยูเรย์พักอยู่ที่ชั้น3ห้อง101ส่วนร่างสูงของเซนเซย์ก็พักอยู่ห้องตรงข้ามกันก็คือห้อง201ตั้งแต่วันแรกที่ย้ายเข้าร่างสูงก็ตกหลุมรักรุ่นพี่ห้องตรงข้ามแล้วจึงตามจีบมาจนถึงทุกวันนี้

"ถึงห้องแล้วปล่อยแขนได้ยัง"

"ปล่อยแล้วครับ...เจอกันพรุ่งนี้นะครับพี่ยูคนสวย"

"จุ้บ..."

ร่างสูงของเซนเซนต์ก้มไปจูบแก้มเนียนเบาแล้วรีบเปิดประตูเข้าไปในห้องตัวเองทันที

"อะ...ไอ้เด็กนี่อีกแล้วนะ"

ร่างบางตะโกนด่าตามหลังหมาเด็กตัวโตไปก็เปิดประตูเข้าไปในห้องของตัวเองเหมือนกัน

To be content 😉😺

​

เช้าวันต่อมาร่างบางก็ยังคงทำกิจวัตรประจำวันตามเดิมและทุกๆวันก็ยังมีหมาเด็กตัวโตค่อยวอแวเหมือนเดิมในทุกวันและตอนนี้พอเปิดประตูออกจากห้องมาก็พบเข้ากับร่างสูงของเซนเซย์ทียืนอยู่ก่อนหน้าแล้ว

"ยูปล่อยให้เซย์รอนานจังเลยนะครับ"

ร่างสูงเอ่ยออกมาพร้อมทำหน้าตาเหมือนเวลาที่หมามันอ้อนเจ้าของจนทำให้ร่างบางของยูเรย์จ้องมองก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ

"เดี๋ยวเถอะเซย์พี่บอกแล้วไงว่าให้เรียกพี่ยูห้ามเรียกห้วนๆแบบนี้ไอ้เด็ก"

ร่างบางเอ่ยดุหมาเด็กตรงหน้าที่กำลังทำท่าออดอ้อนเขาโดยไม่ได้ฟังในสิ่งที่เอ่ยดุออกไปเลยพอออดอ้อนออเซาะจนพอใจร่างสูงของเซนเซย์จึงเอ่ยขึ้นบ้าง

"เด็กกว่าแล้วไงเป็นผัวพี่ได้ก็แล้วกันอ่ะจะลองป่ะล่ะ"

ร่างสูงเอ่ยถามคนตรงหน้าพร้อมยิ้มออกมาอย่างๆกวนแล้วจึงจับข้อมือเรียวให้อีกคนเดินตามไปที่ลิฟต์เพื่อที่จะได้ลงไปที่ชั้นล่างของคอนโด

"วันนี้ไม่เดินออกกำลังกายล่ะเดี๋ยวผมขับรถไปส่ง"

เอ่ยบอกอีกคนเสร็จร่างสูงก็เดินไปที่ลานจอดรถข้างคอนโดเพื่อนำรถออกมาแล้วไปส่งคนสวยขาของเขาไปทำงานใช้เวลาไม่นานคนทั้งสองก็มาถึงที่ทำงานของร่างบางก่อนจะจอดให้อีกคนลงจากรถไป

"เดี๋ยวตอนเย็นเซย์จะมารับนะครับ"

ร่างสูงเอ่ยบอกกับหนุ่มร่างบางก่อนจะส่งยิ้มหวานๆไปให้แต่ก็ต้องหุบยิ้มหวานๆลงทันทีเพราะสิ่งที่อีกคนเอ่ยบอก

"ไม่เป็นไรวันนี้พี่จะไปกินเลี้ยงต่อกับเพื่อนๆเซย์กลับไปก่อนเลย"

"ตั้งใจเรียนล่ะไอ้เด็กพี่ไปทำงานล่ะ"

ร่างบางของยูเรย์เอ่ยบอกอีกคนก่อนก้าวขาเรียวเข้าบริษัทไปร่างสูงยังคงจอดรถอยู่ที่เดิมสักพักก่อนจะขับออกไปแล้วตรงไปที่มหาวิทยาลัยที่ตนเรียนอยู่ทันที

"เป็นห่าอะไรอีกครับคุณเซนเซย์ไปกินรังแตนที่ไหนมาดึงหน้าโหดมาแต่ไกล"

ทันทีที่เดินเข้าห้องเรียนมาก็ได้ยินเสียงเพื่อนสนิทหน้าตี๋อย่างรันเวย์เอ่ยถามจึงทำให้ร่างสูงหันไปมองแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรออกไปก่อนจะนั่งลงข้างแต่ก็ยังคงทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนเดิม

"อย่าพึ่งถามอะไรกูตอนนี้นะกูอารมณ์ไม่ดีอยู่ยังไม่อยากอารมณ์เสียใส่มึง"

ร่างสูงเอ่ยบอกกับเพื่อนสนิทก่อนจะนั่งสงบสติอารมณ์ของตัวเองอยู่เงียบๆโดยมีหนุ่มตี๋เพื่อนสนิทนั่งอยู่ข้างๆที่เดิมโดยไม่ได้ลุกไปไหน

"สวัสดีครับพี่มาเช้าเหมือนกันนะครับเนี่ย"

เดินไปไปในบริษัทไม่นานถึงห้องทำงานร่างบางก็ยกมือไหว้ชายหนุ่มรุ่นพี่ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอ่ยก่อนจะรีบทำงานที่ตนทำค้างไว้ให้เสร็จ

"ครับสวัสดีครับยูก็มาเช้าเหมือนกันนะเนี่ย"

"แล้วตอนเย็นยูจะไปงานเลี้ยงที่บริษัทจัดขึ้นมั้ยครับ"

"ยูว่าจะไปยูนะครับเลยรีบเร่งทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จทันก่อนงานเริ่ม"

เอ่ยตอบหนุ่มรุ่นพี่เสร็จร่างบางก็ยิ้มบางๆให้กับอัศวินจนทำให้อีกคนนั้นนั่งนิ่งค้างไปสักพักก่อนจะหันไปทำงานของตัวเองบ้าง

ร่างบางใช้เวลาทำงานที่ค้างไว้ให้เสร็จก่อนจะบิดขี้เกียดเล็กน้อยแล้วหันไปมองที่หน้าจอมือถือเพราะมีสายเรียกเข้าจากหมาเด็กตัวโตที่ตามจีบตนอยู่

(รับสายช้าจังเลยนะคะยัยคนสวยขาของเซย์)

พอกดรับเสียงทุ้มๆของร่างสูงอย่างเซนเซย์ก็เอ่ยขึ้นพร้อมกับทำหน้าอ้อนๆจนร่างบางต้องหัวเราะออกมาเพราะเวลาโดนหมาเด็กตัวนี้อ้อนมันยุบยิบในหัวใจแปลกๆ

(เดี๋ยวเหอะไอ้เด็กพี่ไปเป็นคนสวยขาของแกตอนไหนห้ะ)

ตลอดเวลาที่คุยโทรศัพท์กับเซนเซย์ร่างบางของยูเรย์ไม่รู้เลยว่ามีสายตาคมของหนุ่มรุ่นพี่อย่างอัศวินจ้องมองตนเองอยู่ตลอด

(เซย์พี่ต้องไปล่ะงั้นแค่นี้ก่อนนะ)

(ครับๆอย่าดื่มเยอะนะถ้าเมาก็โทรมาเดี๋ยวเซย์จะไปรับ)

(โอเค..บาย)

หลังจากที่วางสายกันไปอัศวินก็เดินเข้ามาชวนร่างบางไปด้วยกันทั้งสองจึงเดินทางไปสถานที่ที่จัดงานเลี้ยงก่อนจะเดินไปแวะทักทายเพื่อนร่วมงานในบริษัทพร้อมกับร่างบางส่งรอยยิ้มหวานๆอย่างเป็นมิตรให้กับเพื่อนร่วมงานทุกคน

"ยูเอาเข้มมั้ยครับพี่จะชงเหล้าให้"

ร่างหนาของอัศวินเอ่ยถามกับร่างบางของยูเรย์ก่อนจะใช้สายตาคมเข้มจดจ้องอีกคนอย่างรอคำตอบ

"ไม่ครับเบาๆก็พอยูคออ่อนอ่ะครับแถมดื่มไม่ค่อยเก่งด้วย"

ร่างบางหันไปตอบคนตรงหน้าก่อนจะส่งยิ้มบางๆไปให้ก่อนจะเบนสายตาไปมองบรรยากาศรอบๆงานอย่างสนใจโดยไม่ได้รู้เลยว่าคนที่ชงเหล้าให้ตนนั้นได้หยดสารเหลวบางอย่างลงในแก้วเหล้าด้วยก่อนจะยื่นให้ตน

"อ่ะนี่ครับ"

"ขอบคุณนะครับพี่วิน"

ร่างบางเอ่ยขอบคุณก่อนจะยื่นมือบางไปรับแก้วเหล้าสีอำพันจากคนร่างหนาก่อนจะยกจิบเบาๆแล้วก็มองบรรยากาศรอบๆงานต่อจนเวลาล่วงเลยไปนานพอสมควร

ร่างบางของยูเรย์รู้สึกได้ถึงอุณหภูมิของร่างกายที่สูงขึ้นจนผิดสังเกตจึงทำให้กรอบหน้าสวยมีเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นเต็มไปหมดพร้อมกับมีความรู้สึกต้องการทางเพศร่วมด้วยจึงทำให้ร่างบางรีบลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำทันทีโดยไม่ได้สังเกตเลยว่ามีร่างหนาของใครบางคนเดินตามอยู่

ทันทีที่ถึงห้องน้ำร่างบางของยูเรย์ก็รีบเดินไปที่อ้างล้างหน้าก่อนจะเปิดหน้าแล้วนำมาลูบที่ใบหน้าสวยของตัวเองเบาๆเพื่อคลายความร้อนรุ้มแต่กลับไม่มีท่าทีว่าจะลดลงเลย

แกร๊ก!!!

เสียงเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับปิดแล้วลงกลอนเบาๆจนทำให้ร่างบางต้องรีบหันไปมองก็พบเข้ากลับร่างหนาของอัศวินที่กำลังเดินเข้ามาหาพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์อย่างชัดเจนจนทำให้ร่างบางต้องรีบถอยออกห่างๆ

"เป็นอะไรมั้ยครับยูมีอะไรให้พี่ช่วยรึป่าวครับ"

ร่างหนาเอ่ยถามพร้อมกับยื่นมือไปสัมผัสที่ใบหน้าสวยแต่เจ้าของใบหน้ากับเอี้ยวตัวหลบจนทำให้ร่างหนาเริ่มอารมณ์เสียนิดหน่อยก่อนจะเข้าไปประชิดตัวแล้วก้มลงซุกไซร์ที่คอขาวของร่างบางอย่างกระหาย

"ปะ....ปล่อยนะพี่วินปล่อยยูนะ"

ร่างบางพยายามขัดขืนออกจากอ้อมแขนของอีกคนทั้งทุบทั้งตีแต่อีกคนกลับไม่สะท้านจากแรงอันน้อยนิดของร่างบางสติของร่างบางที่เริ่มจะคุมแทบไม่อยู่จึงตัดสินใจล้วงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรหาอีกคน

(ว่าไงครับเมาแล้วหรอ)

(ชะ...ช่วยด้วย...ใครก็ได้ช่วยด้วย)

(ร้องไปก็ไม่มีใครช่วยหรอกนะยอมเป็นของพี่ซะดีๆเถอะนะยูเรย์)

ได้ยินเสียงเล็ดลอดออกมาจากปลายสายก่อนที่สายจะตัดไปร่างสูงของเซนเซย์ก็รีบมุ่งตรงไปที่รถก่อนจะขับไปที่บริษัทของคนร่างบางทันทีพอมาถึงที่หมายร่างสูงก็รีบลงจากรถแล้วออกตามหาคนสวยขาของตนเองทันที

จนมาถึงที่หน้าห้องน้ำก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือที่ลอดออกมาเขาจำได้ทันทีว่านั้นเป็นเสียงของคนสวยร่างบางของเขานั้นเองจึงตัดสินใจถีบเข้าที่ประตูห้องน้ำเต็มแรงจนประตูพัง

ก็พบเข้ากับร่างหนาที่กำลังปลุกปล้ำซุกไซร้ลำคอขาวของร่างบางอยู่จึงหัวร้อนขึ้นอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะคว้าเข้าที่คอเสื้อด้านหลังของร่างหนาก่อนจะออกแรงกระชากอย่างแรงจนทำให้ร่างหนาต้องหันหน้ากลับมา

ผลั๊วะ!!! ผลั๊วะ!!! ผลั๊วะ!!! ผลั๊วะ!!!ผลั๊วะ!!!

ร่างสูงของเซนเซนต์จึงรัวหมัดซัดเข้าที่ใบหน้าของร่างหนาอย่างอัศวินทันทีโดยที่อีกคนไม่ได้มีโอกาสสวนกลับแม้แต่น้อยจนร่างบางของยูเรย์ต้องรีบมาจับที่แขนแกร่งของเขาไว้

"พะ...พอแล้วเซย์...พี่ไม่ไหวแล้วมันร้อนไปหมดเลย"

"อื้ออออ!!"

เห็นแบบนั้นร่างสูงของเซนเซย์ก็รีบอุ้มอีกคนขึ้นมาแนบอกแกร่งแล้วรีบเดินออกไปจากตรงนั้นแล้วตรงไปที่รถยนต์ของตนก่อนจะขับกลับไปที่คอนโดโดยที่ใช้เวลาเพียงไม่นาน

พอถึงห้องร่างสูงก็อุ้มอีกคนเข้าไปในห้องน้ำทันทีก่อนจะเปิดฝักบัวให้สายน้ำไหลผ่านร่างบางจนทำให้เนื้อผ้าที่ร่างบางสวมใส่แนบชิดไปกับร่างกายที่ขาวเนียนจนทำให้มองเห็นยอดเม็ดเบอร์รี่สีหวานอย่างชัดเจนจนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่

"พี่รออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับเดี๋ยวเซย์มา"

ร่างสูงจะลุกออกจากตรงนั้นกลับโดนมือบางดึงรั้งไว้ก่อนจะถูกริมฝีปากนุ่มของยูเรย์มาบดจูบที่ริมฝีบางของตนอย่างร้อนแรงจนต้องบดจูบตอบกลับไป

"ชะ...ช่วยด้วยพี่ไม่ไหวแล้วพี่ต้องการเรานะเซนเซย์"

ร่างบางเอ่ยบอกคนตรงหน้าด้วยสายตาหยาดเยิ้มก่อนจะโน้มหน้าไปซุกไซร้ที่ซอกคอของร่างสูงแล้วออกแรงขบเม้มเบาๆจนเกิดรอยรักสีกุหลาบขึ้นหลายต่อหลายจุด

"อย่ามาเสียใจที่หลังแล้วกันนะครับเพราะถ้าพี่เป็นเมียผมแล้วผมไม่ปล่อยพี่ไปง่ายๆหรอกนะ"

เอ่ยจบร่างสูงของเซนเซย์ก็ทำการถอดเสื้อผ้าของร่างบางออกจนหมดก่อนจะอุ่มคนในอ้อมแขนไปวางลงเบาบนเตียงนอนของตนแล้วจึงตามไปขึ้นคล่อมเอาไว้แล้วเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง

"พี่อยากให้ผมช่วยจริงใช่มั้ยจะไม่เสียใจทีหลังใช่มั้ย"

"ช่วยพี่หน่อยนะพี่ไม่เสียใจทีหลังแน่นอน"

พอได้รับคำตอบร่างสูงก็ก้มลงไปบดจูบที่ปากบางจนบวมเจ่อก่อนจะลากลิ้นร้อนไปตามลำคอขาวแล้วทำการลบรอยของไอ้คนเหี้ยก่อนหน้าหนีจนหมดทุกที่ก่อนจะเพิ่มรอยใหม่ไปด้วย

"อื้ออออออ!!อ๊าาาาาส์"

เสียงครางหวานๆหลุดออกมาจากริมฝีปากบางจนทำให้คนด้านบนอย่างร่างสูงหลุดยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจก่อนจะก้มลงดูดเลียที่เม็ดเบอร์รี่สีหวานจนทำให้คนข้างใต้ต้องบิดเร้าเพราะความเสียดเสียวพอดดูดดึงจนพอใจก็ยอมผละหน้าออกจากตรงนั้น

ก่อนที่จะเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงแล้วจึงหยิบเจลหล่อลื่นแล้วถุงยางอนามัยออกมาก่อนจะเปิดฝาแล้วบีบเจลลงที่ปลายนิ้วก่อนจะนำไปป้ายที่ช่องทางรักสีหวานจนทำให้ร่างบางต้องสะดุ้งตัวเกร็งเพราะความเย็นของเนื้อเจล

แล้วจึงสอดแทรกนิ้วแกร่งเข้าไปทักทายจนทำให้ร่างบางต้องสงเสียงครางหวานออกมาอีกครั้งแล้วจึงเพิ่มนิ้วแกร่งขึ้นที่ล่ะนิ้วจนครบ3นิ้วแล้วจึงชักเข้าออกเบาๆจนแน่ใจว่าอีกคนปรับตัวได้แล้วจึงเพิ่มความเร็วขึ้น

"อ๊ะ...อ๊ะ....อ๊าาาาาส์"

"อื้อมะ...ไม่ไหวแล้ววอ่าาาาาส์"

"ครางออกมาดังๆเลยค่ะคนสวยเซย์ชอบเสียงหวานๆของคนสวยที่สุดเลย"

นิ้วแกร่งยังคงทำหน้าที่ของมันไปอย่างต่อเนื่องจนร่างบางกระตุกตัวเกร็งพร้อมกับปลุดปล่อยน้ำกามขาวขุ่นเลอะหน้าท้องแบนราบของตนร่างสูงจึงยอมถอนนิ้วออกก่อนจะแกะซองถุงยางออกแล้วน้ำมาสวมใส่ที่ลำกายของตัวเองที่กำลังตั้งลำแข็งขืนพร้อมกับมีเส้นเลือดปูดโปนรอบๆก่อนจะนำเจลมาเทใส่แล้วจึงค่อยๆนำไปจ่อที่ช่อวทางรักของคนใต้ร่าง

"ไม่ต้องเกร็งนะคะเซย์จะทำเบาๆ"

ร่างบางพยักหน้ารับก่อนจะรู้สึกได้ถึงความคับแน่นของสิ่งแปลกปลอมที่กำลังพยายามสอดแทรกเข้ามาจนต้องขมิบเกร็งไว้จนทำให้ร่างสูงนิ่วหน้าขึ้น

"ไม่เกร็งนะคะเดี๋ยวมันจะเจ็บเซย์ไม่อยากทำยูเจ็บ"

ร่างสูงกดจูบอย่างปลอบประโลมที่หน้าผากมนของยูเรย์ก่อนจะกระแทกลำกายเข้าไปด้านในจนสุดพร้อมกับแช่ไว้ให้อีกคนได้ปรับตัว

"ฮึกกกก!!"

"เซย์พี่เจ็บ...ของพี่มันฉีกรึป่าว"

หยดน้ำตาไหลออกมาจากหางตาสวยจนทำให้ร่างสูงต้องยื่นมือไปเช็ดให้ก่อนจะเอ่ยปลอบประโลมเป็นการยกใหญ่พร้อมกับเอ่ยขอโทษออกมา

"ขอโทษค่ะเจ็บมากมั้ยคะเซย์ขอโทษ"

"ไหวมั้ยคะถ้ายูไม่ไหวเซย์จะหยุดให้"

"ไหวพี่ไหวมันไม่ค่อยเจ็บแล้วล่ะ"

ร่างบางเอ่ยตอบโดยที่หางตายังคงมีรอยน้ำตาติดอยู่พอเห็นว่าร่างบางปรับตัวได้แล้วร่างสูงของเซนเซย์จึงยกของเรียวสวยทั้ง2ข้างของร่างบางมาพลาดที่บ่าแกร่งของตนเองก่อนจะค่อยๆขยับเอวแกร่งเข้าออกเบาๆแล้วแรงขึ้นตามแรงอารมณ์ของตน

"อ๊ะ ...อ๊ะ ...มะมันเสียว"

"มะ ..ไม่ไหวจะเสร็จอีกแล้ว"

หลังสิ้นคำพูดร่างบางก็กระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยน้ำกามขาวขุ่นใส่ที่หน้าท้องของตัวเองอีกครั้ง

"ซี้ดดดดดด!!"

"อีกแปบนะครับเซย์จะเสร็จแล้ว"

ปึก!! ปึก!! ปึก!! ปึก!!

ร่างสูงกระแทรกเอวเข้าออกตัว3-4กระกระตุกปลดปล่อยน้ำกามขาวขุ่นใส่ภายในถุงยางที่ตนสวมใส่อยู่ก่อนจะถอดถอนลำกายออกจากช่องทางรักสีหวานที่ตอนนี้บวมแดงอย่างชัดเจนก่อนจะถอดถุงยางอนามัยออกจากลำกายแล้วนำไปทิ้งลงถังขยะข้างเตียง

"เหนื่อยมากเลยหรอครับถึงกับสลบไปเลย"

"เซย์รักยูนะครับเป็นเมียเซย์แล้วเซย์ไม่ปล่อยให้ไปเป็นของใครแล้วนะ"

เอ่ยจบก็ก้มลงไปกดจูบที่หน้าผากมนก่อนจะนำทิชชู่เปียกมาเช็ดทำความสะอาดให้กับร่างบางก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆแล้วดึงร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดก่อนจะนอนหลับฝันเข้าสู้ห้วงนิทราไปอีกคน

To be content 😉😺