โลกเอริธ ปี5,000

ป่ากรีนวู้ด

ป่าแห่งนี้มีขนาดใหญ่ถึง6ใน10ของ เอริธ ในพื้นที่ป่านั้นมีเขตแดนพื้นที่มากมาย เพราะพวกมอนสเตอร์ส่วนใหญ่นั้นจะแบ่งเขตแดนกันออกไปอย่างชัดเจน

ในป่าลึกแห่งนี้นั้นมีร่างของชายหนุ่มหน้าตาดุดัน กำลังนอนหมดสติอยู่ เสื้อผ้าตามร่างกายของเขานั้นขาดรุ่งริ่งไปหมดราวกับว่าเพิ่งผ่านศึกสงครามมา

ชายหนุ่มที่นอนหมดสติอยู่ก็คือพระเอกของเรานั่นเอง เขามีชื่อว่า ฮายาโตะ เป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีนามสกุล

ตึง!

เสียงฝีเท้าอันดุดันและหนักแน่น ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบของธรรมชาติทำให้ฝูงนกนั้นพากันบินอพยพหนีไป ก่อนที่จะมีร่างเงามหึมาค่อยๆปรากฏตัวออกมาจากมุมมืดของป่า

"ทำไมถึงมีมนุษย์ เข้ามาอยู่ในเขตแดนของข้าได้" น้ำเสียงของ มอนสเตอร์ระดับบอส หมีเพลิงโลกันต์ ดังออกมา

แฮ่..

มันพ่นลมหายใจอันร้อนแรงออกมาหมายจะเผาร่างมนุษย์โสโครกให้เป็นจุล แต่มันก็ต้องตกใจ ที่เปลวไฟสีฟ้าสุดร้อนแรงของมันกับทำอะไรร่างไร้สติของชายตรงหน้าไม่ได้เลย นอกจากเสื้อผ้าที่ถูกเผาไป

"..อะไรกัน!"

หมีเพลิงโลกันต์ได้ยกอุ้งเท้าที่มีขนาดพอๆกับรถยนต์คันหนึ่งขึ้นมา ก่อนทีมันจะโจมตีใส่ร่างของชายคนนั้นทันที

วืดด!

เสียงสายลมกรีดร้องออกมาอย่างรุนแรง ถึงแม้มันจะมีขนาดตัวที่ใหญโต แต่ความเร็วของมันก็ไม่ธรรมดา

บึม!

เสียงระเบิดที่เกิดจากแรงปะทะนั้นดังออกมาอย่างรุนแรง คลื่นพลังกระจายออกไปเป็นวงกว้าง พร้อมด้วยต้นไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกเผาจนกลายเป็นผงเพียงแค่ชั่วพริบตา

"หืม..เจ้ามนุษย์นี่ มันเป็นใครกัน!"มันพูดออกมาด้วยความตกใจหลังจากที่เห็นกรงเล็บที่อุ้งเท้าของมันแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆหลังจากการโจมตีชายคนนี้

นี่เป็นครั้งแรกที่ monster ระดับบอสที่มี level สูงถึง 3,984 ได้เกิดความกลัวขึ้นมาในจิตใจของมันเป็นครั้งแรก

มันไม่รู้ว่าชายตรงหน้านั้นเป็นใคร ขนาดชายคนนี้นอนหลับอยู่มันก็ยังไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนไว้บนร่างเปลือยเปล่านั้นได้เลยแม้แต่น้อย

แล้วในตอนนั้นเองสิ่งที่เจ้าบอสหมีเพลิงโลกันต์ นั้นไม่อยากเจอที่สุดก็ได้เกิดขึ้น เมื่อชายหนุ่มคนนั้นค่อยๆลืมตาขึ้นมา ทำให้มันไม่มีความคิดที่จะอยู่ตรงนี้ต่ออย่างเด็ดขาด ก่อนรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

"ชิ...หนอยเจ้าพระเจ้าบ้านั่น ทำกันได้ลงคอนะ เรายังไม่ทันได้คิดอะไรเลย...ว่าแต่ที่นี่คือโลกใบใหม่สินะ" ฮายาโตะบ่นออกมา

'ยินดีต้อนรับสู่ เอริธ ค่ะโฮส'

"เอริธ งั้น เธอคือระบบที่เจ้าพระเจ้าจอมมักง่ายนั่น ส่งให้มาอยู่กับผมสินะ"ฮายาโตะบ่นออกมาก่อนจะมองไปที่ร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง

"ต้องหาเสื้อผ้าใส่ก่อนสินะ ว่าแต่เธอมีชื่อรึเปล่าคุณระบบ"ฮายาโตะถามเธอ

"ไม่ค่ะ!"

"งั้นผมจะตั้งชื่อเธอว่า มากิ ก็แล้วกัน"ฮายาโตะ

'ขอบคุณค่ะโฮส ตอนนี้ฉันได้ผูกมัดกับโฮสเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ' มากิพูดออกมา

"ผูกมัดงั้นหรอ มันคืออะไรล่ะ"ฮายาโตะ

'มันหมายความว่าถ้าโฮสเสียชีวิต ฉันก็จะหายไปพร้อมกับโฮสค่ะ' มากิ

"แบบนี้เองสินะ ขอบใจนะมากิ ดูเหมือนว่าผมจะทำให้เธอลำบากซะแล้ว"ฮายาโตะบ่นออกมา ก่อนที่จะเดินไปตามทางที่อยู่ในป่า และหาใบไม้แถวนั้น มาทำเป็นกางเกงเพื่อสวมใส่ปกปิดท่อนล่างของเขา

'โปรดระวังตัวด้วยนะคะโฮส ตอนนี้ ระบบสกิลของท่านนั้นไม่สามารถใช้งานได้ค่ะ' มากิพูดออกมา

"ไม่สามารถใช้งาน..ก็ผมเพิ่งเลเวล1เอง จะมีสกิลได้ไง"ชายหนุ่มบ่นออกมา

'ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไงดี โฮสลองเปิดหน้าต่างสเตตัสดูเอาเองก็แล้วกันค่ะ' มากิบอก

"สเตตัส!"

ชื่อ ฮายาโตะ ระดับ จุติ9เลเวล9,999

???

???

"เอ๋...ไหงถึงได้มีแค่ชื่อกับเลเวลล่ะเนี้ย แล้วไอ้จุติ9นี่มันอะไรกัน! โห..นี่เลเวลผมสูงถึง9,999เลยหรอ" ฮายาโตะพูดออกมา

'ตอนนี้โอสไม่จำเป็นต้องฝึกหรือเก็บเลเวลค่ะ มากิแนะนำให้โฮสทำเควสจากระบบเพื่อสุ่มรับไอเทมเวทมนต์ เพื่อที่โฮสจะได้ใช้สกิลของไอเทมนั้นๆได้ค่ะ' มากิพูดออกมา

"อืม นี่ผมเป็นผู้เล่นเลเวลตัน ที่ไม่มีสกิลหรอเนี้ย แบบนี้โครตไร้ประโยชน์เลยไม่ใช่รึไง..หมดกันความฝันที่จะได้มีสกิลเทเลพอท"ฮายาโตะบ่นออกมา ก่อนจะตั้งท่าเตรียมวิ่ง

'ถ้าโฮสจะวิ่งมากิแนะนำให้โฮส ทำการทดสอบพละกำลังเบื้องต้นก่อนจะดีกว่าเพราะไม่งั้น!' ทันใดนั้นเองมากิก็ถึงกับภาพตัดทันที

ฟรึบ!

ตูมมม!

ฮายาโตะนั้นออกวิ่งอย่างที่เขาเคยวิ่ง แต่ทว่ารอบนี้การวิ่งของเขา มันทำให้พื้นที่ ที่เขาเหยียบลงไประเบิดออกมาอย่างรุนแรง ต้นไม้ที่อยู่ข้างทางต่างหักโค่นลงมา

ชายหนุ่มนั้นถึงกับตกใจในสิ่งที่ตัวเองทำ เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าตัวเขาเองจะมีความแข็งแกร่งขนาดนี้ เพียงแค่การออกวิ่ง ก็สร้างภัยพิบัติได้แล้ว

"หมดกันชุดต้นไม้...นี่เราแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรอ"ฮายาโตะ

'แน่นอนค่ะโฮส หากนับดูจากเลเวล จุติ9 คือการรีเซ็ตเลเวลจาก9,999 ไปเริ่มต้นที่1ใหม่อีกครั้งโดยที่ค่าสถานะเก่ายังคงอยู่ นั่นหมายความว่าตอนนี้เลเวลของโฮสนั้น วนลูบมารอบที่10แล้วค่ะ'มากิพูด

"นี่สินะ สาเหตุที่ทำให้ร่างกายของเราแข็งแกร่งขึ้น" ฮายาโตะพูดคนเดียว

"วิ่งแค่แปปเดียว ก็มาถึงชายป่าเลยแหะ สงสัยต้องหามอนสเตอร์กากๆมาทำชุดใส่ก่อนแล้ว" ฮายาโตะพูดออกมา

แล้วในตอนนั้นเองก็ได้มีเสียงการต่อสู้ดังขึ้น ฮายาโตะนั้นสามารถรับรู้ได้ทันทีว่านี่มันคือ อีเว้นในตำนานของคนที่มาต่างโลก

"เหมือนที่เคยอ่านในนิยายมาเลยแหะ คงต้องไปดูสักหน่อยแล้ว!"ฮายาโตะ

'เดี๋ยวค่ะ...!'มากิยังไม่ทันพูดจบ ฮายาโตะก็วิ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที

'ดูเหมือนว่าคุณจะสามารถควบคุมพละกำลังของตัวเองได้บ้างแล้วนะคะโฮส' มากิพูดออกมา

"แน่นอน เรื่องแบบนี้น่ะผมถนัดนักล่ะ!"

.

.

.

ที่เกิดเหตุ

เขตชายแดนป่ากรีนวู้ด!

ดูเหมือนว่าตอนนี้ จะมีกลุ่มทหารสวมชุดเกราะสีดำสนิด กำลังล้อมขบวนรถม้าอยู่ ดูเหมือนว่าบุกคนที่อยู่ด้านในนั้น จะมีความสำคัญมากเลยทีเดียว เพราะขบวนรถม้านี้ถูกคุ้มกัน

"พวกแกต้องการอะไร!" ชายร่างใหญ่ถามขึ้น

"โอะ โอ้ ไม่อยากจะเชื่อ ว่าโบสถ์จะส่งอัศวินระดับมนตรา 7ดาวหนึ่งคน มาคุ้มกันสตรีศักดิ์ และอาศัยจ้างนักผจญภัย ระดับ ทองคำขาว4คน และระดับทองคำอีก10คน มาคุ้มกันในครั้งนี้" อัศวินชุดดำพูดออกมา

'การเดินทางในครั้งนี้ น้อยคนนักที่จะรู้ พวกมันรู้ได้ยังไงกัน ทั้งที่ขบวนเดินทางก็ไม่ได้มีความโดดเด่นเลยสักนิด' อัศวินมนตรา นึกในใจ

"เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ เอริก" สตรีศักดิ์

"ตอนนี้เราพบปัญหานิดหน่อย ท่านหญิงโปรดสบายใจ เดี๋ยวข้าและนักผจญภัยพวกนี้ จะจัดการเองขอรับ!" เอริกพูดออกมาพร้อมกับก้มหัว

"นี่พวกแกคิดจริงๆ หรือว่า คนแค่นั้น จะทำอะไรพวกข้าได้ เพราะคนที่จ้างพวกเรามาก็กระเป๋าหนักไม่ใช่เล่น เพื่อที่จะได้เชยชมเรือนร่างของสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ด้านหลังนั่น" อัศวินเกราะดำ

"คนของภาคีอัศวินดำสินะ ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดู" ชายร่างใหญ่พูดออกมาพร้อมกับใช้สนับมือที่เป็นกรงเล็บยาวๆโจมตีทันที

"ฟูลพาว์เวอร์!"

ตูมม!

"จะดูถูกกันเกินไปแล้ว!"

เคล้ง!

"หึย! มันรับหมัดฟลูพาว์เวอร์ของลูกพี่ได้ด้วย ไอ้หมอนั่นมันเลเวลอะไรกัน!"

"หัวหน้ามาคัสเลเวล278 แต่มันกลับรับหมัดของเขาได้ด้วยมือข้างเดียวเนี้ยนะ!"

"นี่นะหรอ พลังของนักผจญภัยระดับทองคำขาว น่าผิดหวังเสียจริงๆ"

"...นี่พวกแกตั้งใจจัดทีมคุ้มกัน มาคุ้มกันจริงๆน่ะหรือ แม่แต่นักตรวจสอบก็ยังไม่มีอยู่ในทีม" อัศวินเกราะดำอีกคน

'ชิ...นี่ท่านสตรีศักดิ์ถูกหักหลังจริงๆนะรึ ไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องที่นางทำนายดวงชะตาให้ข้า จะเป็นเรื่องจริง นี่เราต้องตายวันนี้แล้วสินะ!' เอริกพูดออกมา มาคัสคือคนที่มีเลเวลสูงสุดในกลุ่ม ถ้ามาคัสไม่ไหว คนอื่นๆคงไม่ต้องพูดถึง และไม่ต้องพูดถึงเอริกที่มีเลเวล250

"พวกแกเตรียมตัวตายกันได้แล้ว!"

ฟุบ!

แล้วทันใดนั้นเองก็เกิดเสียงดังขึ้นอย่างรุนแรง ก่อนที่ร่างของอัศวินดำนั้นจะหายไปจากตรงนั้นหนึ่งคน โดยที่ไม่มีใครรู้ตัว

ใช่แล้วนี่คือฝีมือของฮายาโตะ เขาพุ่งผ่านมาด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะพาร่างของอัศวินดำมาอีกหนึ่งคน เพื่อขโมยชุดเกราะและเสื้อผ้า

"..เสียงอะไรน่ะ!"

แกป

แกป

เสียงฝีเท้าดังขึ้นมาเรื่อยๆจนทุกคนนั้นหันมาสนใจในที่สุด ก่อนจะเห็นชายหนุ่ม ที่สวมชุดเกราะสีดำเพียงแค่ครึ่งท่อน กำลังเดินหมุนแขนวอมร่างกายตรงมาทางนี้

"ให้ตายสิ ช่วยบอกผมทีได้รึเปล่า ว่าใครกันที่เป็นคนร้าย!" ฮายาโตะพูดออกมา

"...แกเป็นใครกัน!"อัศวินชุดเกราะดำคนหนึ่งชักดาบวิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มผู้มาใหม่ทันที

"ตรวจสอบ!"

???? จุติ?เลเวล????

"บ้าน่า ไม่สามารถตรวจสอบได้ เดี๋ยวก่อนเจ้าบ้า!"

คำพูดของชายชุดคลุมดำที่มาด้วยกันกับพวกภาคีอันวินดำนั้น ทำให้ทุกคนถึงกับตกใจ โดยเฉพาะ พวกอัศวินชุดเกราะดำ

"บัดซบถอยออกมาก่อน!"

เปรี้ยง!

อัศวินชุดเกราะดำคนนั้นถูกฮายาโตะซัดจนชุดเกราะกระจาย ก่อนที่ร่างของเขาจะกระเด็นหายไปจนสุดสายตา

จบ

ท่ามกลางความตลกตะลึงของทุกคน ดูเหมือนว่าชายที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มอัศวินเกราะดำนั้น จะมีไหวพริบอยู่ไม่น้อย ทันทีที่เขาได้ยินการตรวจสอบจาก นักผู้ตรวจสอบ เขาก็ตัดสินใจที่จะหนีทันที

"ใจเย็นๆสิพี่ชาย จะรีบไปไหนกัน!" ฮายาโตะที่มายืนขวางทางของอีกฝ่ายนั้นพูดออกมา

"เป็นไปไม่ได้ แกมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง!" ชายชุดเกราะดำ

"ผมก็วิ่งมาสิครับพี่ชาย!" ฮายาโตะพูดออกมาก่อนจะใช้หมัดซัดเข้าไปเต็มใบหน้าของชายคนนั้น จนหมวกเกราะสีดำถึงกับแตกกระจาย

เพล้ง!

ฮายาโตะใช้เพียงแค่พละกำลัง ก็สามารถจัดการกับคนพวกนี้ได้อย่างสบายๆ ทำให้เหล่านักผจญภัยที่เห็นต่างพากันตกตะลึงเป็นอย่างมาก

"หมอนั่นเป็นใครกัน เจ้าเกราะดำคนนั้น เลเวล อย่างต่ำๆก็ต้อง400ขึ้น เพราะมันสามารถรับหมัดของข้าได้ง่ายๆ แต่มันกับถูกชายคนนั้น จัดการภายในหมัดเดียวเนี้ยนะ!"

"หมอนี่เป็นใครกัน เลเวลต้องไม่ต่ำกว่า800แน่ๆ"เอริกพูดออกมา

จากนั้นไม่นานฮายาโตะก็ได้จัดการกับกลุ่มอัศวินชุดเกราะดำ จนหมด ก่อนที่เขาจะค่อยๆเดินตรงมายังขบวนรถม้า ที่มีคนคุ้มกันอยู่

ทุกๆการก้าวเดินนั้นสร้างแรงกดดันให้กับกลุ่มนักผจญภัย และอัศวินมนตราอย่างมากมายมหาศาล

"หวัดดี พวกคุณรู้จักทางไปเมืองที่ใกล้ที่สุดบ้างรึเปล่า" ฮายาโตะพูดออกมาอย่างเป็นมิตร ทำให้ทุกคนนั้นรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที

"ข้ามีนามว่าเอริก เป็นอัศวินมนตรา ระดับ 7ดาว ข้าต้องขอขอบคุณท่านจริงๆที่ให้ความช่วยเหลือในครั้งนี้"เอริกที่มีการตอบสนองไวที่สุด ได้พูดออกมาก่อนใคร

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ผมตั้งใจมาช่วยพวกคุณอยู่แล้ว"ฮายาโตะ

"นายต้องการเดินทางไปยังเมืองสินะ พอดีพวกเรากำลังคุ้มกันสตรีศักดิ์สิทธิ์ ไปยังโบสถ์ของเมือง คอนเดียร์ นายสนใจจะเดินทางไปด้วยกันไหม"มาคัส ชายร่างใหญ่พูดออกมา

"ดีเลย งั้นผมขอติดขบวนเดินทางไปด้วยคนนะ"ฮายาโตะ

จากนั้นฮายาโตะก็ได้ร่วมเดินทางกลับทุกๆคนเพื่อมุ่งหน้าไปยังเมืองคอนเดียร์ ในระหว่างทางเขาก็ได้ทำการพูดคุยและถามข้อมูลเบื้องต้น จากพวกนักผจญภัยไปด้วย

ก่อนจะแวะพักที่ข้างทางในยามราตรี ฮายาโตะนั้นถึงกับตกตะลึง เพราะที่นี่ มีพระจันทร์ตั้งสามดวงเลยทีเดียว ทำให้ในตอนกลางคืนไม่มืดเท่าที่ควร

"ท่านหญิง ท่านไม่ควรออกจากรถม้านะครับ พวกไฮก็อปลิน อาจได้กลิ่นของท่าน เพราะพวกเราเพิ่งถึงส่วนชายป่าตอนต้นเองนะครับ"เอริก

"ท่านเอริก ท่านคิดมากเกินไปแล้ว แม้เราจะเห็นชะตากรรมของทุกคนที่ต้องตายในวันนี้ แต่ชายคนนั้นกับเปลี่ยนมันได้อย่างง่ายดาย มันเป็นการฝืนลิขิตของพระเจ้า เราไม่อาจมองเห็นสิ่งใดได้เมื่อมองไปที่เขา" สตรีศักดิ์สิทธิ์ พูดออกมา

"แต่ว่า.."

"เอาน่าท่านเอริก ถ้าพวกก็อปลินมันมาจริงๆปาร์ตี้ของพวกเราเอาอยู่แน่นอน ไม่ต้องห่วง"มาคัสพูดออกมา

"เราแค่อยากคุยกับเขาน่ะ บางทีชายคนนั้นอาจจะเป็นผู้กล้าในตำนานก็เป็นได้" คำพูดของเธอทำให้ทั้งสองคนนั้นตกใจอยู่ไม่น้อย

"ครับ.."เอริก

"ว่าแต่เขาไปไหนงั้นหรอ"เธอถามมาคัส

"ฮายาโตะน่ะหรอ เขาบอกว่าข้าว่า จะไปหาจับสัตว์เลี้ยงในป่าน่ะ"มาคัส

"งั้นหรอ...ดูเหมือนว่าเขาคงไม่อยากเจอเราสินะ"เธอพูดออกมา

ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่ ก็ได้เกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง ในเขตพื้นที่ส่วนลึกของป่ากรีนวู้ด แม้จะห่างไกลแต่ทุกคนก็ได้ยินมันอย่างชัดเจน

บึม!

.

.

ที่เกิดเหตุ

บอสหมีเพลิงโลกันต์เจ้าเก่าของเรานั้นกำลังโจมตีใส่ ฮายาโตะอย่างต่อเนื่อง มันต้องการหนีจากชายคนนี้เอามากๆในตอนนี้

"นี่แกเป็นมนุษย์แน่หรอ...นี่ข้าอัพเลเวลมาถึง4,000แล้วนะ!" หมีเพลิงโลกันต์

"นี่แกพูดได้ด้วยหรอ แบบนี้ก็ง่ายน่ะสิ"ฮายาโตะ

"หึ..ข้าเป็นถึงมอนสเตอร์ระดับบอส เลเวล4,000 ทำไมข้าจะพูดภาษาเจ้าไม่ได้ เจ้าต้องการอะไรจากข้ามนุษย์"หมีเพลิงโลกันต์

"จงมาเป็นสัตว์เลี้ยงของฉันซะดีๆ"ฮายาโตะ

"ว่าไงนะ..ทำไมข้าต้อง..!"

ผัวะๆ

ตุบๆ

10 นาทีต่อมา

ในที่สุดเจ้าหมียักษ์นั่นก็ยอมทำสัญกับฮายาโตะ หลังจากที่ถูกซ้อมจนน่วม

"นายท่าน ท่านต้องการจะไปที่ใด"

.

.

.

ณ ชายป่าตอนต้น

ขบวนรถม้าของสตรีศักดิ์สิทธิ์นั้นกำลังพักผ่อนกันอยู่ แต่แล้วก็ได้เกิดแผ่นดินไหวขึ้นเป็นจังหวะ

ตึง

ตึง

ตึง

ทุกคนนั้นได้หันมามองยังทิศทางเดียวกัน รวมถึงสตรีศักดิ์สิทธิ์ด้วย ทุกคนได้เห็นเงาขนาดใหญ่กำลังเดินแหวกต้นไม้สูงเกือบ20เมตร ตรงมายังพวกเขา แววตาสีแดงที่เรืองแสงออกมานั้นทำให้ทุกคนถึงกับหวาดกลัว

"นะ...นั่นมัน ราชาแห่งป่าเขตกลาง หมีเพลิงโลกันต์!"

"นี่มันมอนสเตอร์ระดับบอส ที่อาศัยอยู่ป่ากรีนวู้ดเขตกลาง ทีมสำรวจเคยบันทึกเอาไว้ว่า มอนสเตอร์ในป่าเขตกลาง เลเวลต่ำสุดไม้น้อยกว่า2,000 หากเป็นพวกมอนสเตอร์ระดับบอส เลเวลของมันต้องไม่ต่ำกว่า3,000แน่!" มาคัสพูด

"มันจบแล้วสินะ...พวกเราไม่อาจเลี่ยงลิขิตของพระเจ้าได้" สตรีศักดิ์สิทธิ์พูดออกมาเบาๆ

จบ

ณ เมืองคอนเดียร์

ดูเหมือนว่าเมืองคอนเดียร์ ในตอนนี้กำลังพบกับภัยพิบัติ อันใหญ่หลวง มังกรเพลิงสีแดงตัวขนาดใหญ่นั้นกำลังบินมุ่งหน้าตรงไปยังเมืองคอนเดียร์ อย่างรวดเร็ว

"ท่านเจ้าเมืองเอาไงดีครับ อพยพตอนนี้ไม่ทันแน่!" ทหารพูดออกมา

"บัดซบ แล้วทางศาสนจักรล่ะ ว่ายังไง พวกเขาจะช่วยเรารึเปล่า!"เจ้าเมืองคอนเดียร์ พูดออกมา

"ท่านเออวินบอกว่าจะส่งอัศวินดารามาช่วยเราครับ!" ทหารรายงาน

"...บ้าจริงๆพวกเขาคิดว่าเจอกับฝูงก็อปลินรึไง!" เจ้าเมืองบ่นออกมา

"ว่าไงตรวจพบอะไรไหมเรนนี่"ทหาร

"อึ่ก!...แย่แล้วมังกรนั่นเลเวล6,989! จบแล้ว มันจบแล้ว.!" ผู้ตรวจสอบ

"...เมืองข้า"

"อะไรกัน สีหน้าของเจ้าดูสิ้นหวังจังเลยนะ โทมัส ทำตัวให้สมกับตำแหน่งดยุกหน่อยสิ" น้ำเสียงหวานใส่ดังออกมาจากร่างของหญิงสาวโลลิ ที่นั่งไข่วขาอยู่บนเสาที่อยู่บนกำแพงเมือง

"ทะ....ท่านเรพิก้า!"เจ้าเมืองโทมัสพูดออกมา

(แนะนำตัวละคร เรพิก้า เผ่า มนุษย์ จุติ3 เลเวล500 ฉายา บาปแห่งโทสะ)

"ทำหน้าอย่างกับเห็นผี"เรพิก้าพูดออกมา

"ถ้าท่านไม่ว่าอะไร ช่วยจัดการมังกรตัวนั้นให้ข้าหน่อยจะได้รึไม่" โทมัสพูดออกมา

"เจ้าก็รู้ดีนี่ ถ้าเราที่เป็นถึงหนึ่งในเจ็ดบาป ลงมือแล้วล่ะก็ เจ้าคิดว่า เทียแมทจะยอมอยู่เฉยๆรึไง นางต้องมาตามจองล้างจองผลาญข้าแน่ๆ

"...ถ้าเป็นแบบนั้น...."

"ฮิๆ..เราจะช่วยเจ้าก็ได้ ถ้าเจ้าสามารถหาบุรุษที่เอาชนะเราได้ มาแต่งงานกับเรา"เรพิก้าพูด

'..อึก แล้วมนุษย์ที่ไหนมันจะไปเอาชนะท่าน ที่มีสายเลือดของผู้กล้าได้กัน' โทมัสนึกในใจ

โฮกกก!

มังกรเพลิงตัวสีแดงบินตรงเข้ามาด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับเตรียมที่จะพ่นไฟออกมา

"เรพิก้ารึ...หลบไปซะ นี่คือประสงค์ของท่านบาฮามุท!" เสียงมังกรคำรามออกมาดังลั่น

"โอ้...ที่แท้ก็บุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของยัยนั่นเองสินะ เมืองนี้อยู่ใต้การปกครองของเรา กลับไปบอกหมอนั่นด้วย ไม่งั้นแม้แต่เทียแมท ก็ห้ามเราไม่ได้!"เรพิก้าพูดออกมา

"จองหอง เจ้ากล้าพูดถึงราชินีของข้าแบบนี้เชียวรึ!"

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังจะเข้าปะทะกันอยู่นั้น เงาขนาดใหญ่ก็ได้ปกคลุมไปทั่วบริเวณด้านหน้ากำแพงเมือง ก่อนที่ตะมีกรงเล็บขนาดใหญ่โจมตีใส่มังกรตัวนั้นจนเกิดการระเบิดอย่างรุนแรง

บึมมม!

"...การ์ดบล็อค!" เรพิก้าได้สร้างโล่บาเรียคอบคลุมไปทั่วทั้งเมือง เพื่อป้องกันแรงระเบิด

หมีเพลิงโลกันต์ ขนาดมหึมาใช้เท้าเพียงแค่ข้างเดียว เหยียบมังกรเพลิงให้ตายได้ในการโจมตีเดียว พร้อมกับคำรามออกมาจนม่านบาเรียของเรพิก้านั้น ถึงกับแตกกระจาย

เพล้ง!

"...นี่มันวันอะไรกัน!" โทมัสและทุกคนมองไปยังหมีเพลิงโลกันต์ที่อยู่ตรงหน้า

"ทุกคนหลบออกมา..ตรวจสอบ!" เรพิก้า เรียกดาบเวทย์ ของตนออกมาพร้อมกับใช้สกิลตรวจสอบ เพื่อดูความสามารถของอีกฝ่าย

หมีเพลิงโลกันต์ มอนสเตอร์ระดับตำนาน จุติ?เลเวล????

"อึก...ตัวตนนี่มันอะไรกัน!"เรพิก้าถึงกับตกตะลึง ตัวเธอเอง แม้จะไม่ได้แข็งแกร่งถึงขั้น พาลาดิน หรือ ตัวตนระดับ4จักรพรรดิ์ แต่มอนสเตอร์แบบนี้ เธอไม่เคยเจอมาก่อน ต่อให้เป็นเขตกลาง หรือ เขตใน ของป่ากรีนวู้ด ก็ตาม

ฟุบ!

ตูม

ทันใดนั้นร่างหมียักษ์ก็ระเบิดเป็นควัน ก่อนจะพบว่าตอนนี้ มีเพียงกลุ่มนักผจญภัย และขบวนรถของโบสถ์เท่านั้นที่อยู่ด้านหน้าเมือง

.

.

ก่อนหน้านั้น

หลังจากที่ได้ทำพันธะสัญญากัน เจ้าหมีเพลิงนั้นก็รู้สึกว่ามันโชคดีเอามาๆ เพราะระดับของมันเลื่อนมอนสเตอร์ระดับบอส เป็น มอนสเตอร์ระดับตำนานทันที พร้อมกับจุติ4เลเวล1 ก่อนที่เขาจะตั้งชื่อให้มันว่า คุมะ

จากนั้นฮายาโตะก็ได้นั่งบนหัวของมัน แล้วเดินทางกลับไปยังที่พักแรม ทำให้ทุกคนนั้นแตกตื่นและสิ้นหวังเอามากๆ ก่อนที่จะได้รู้ว่า เจ้าคุมะนั้น คือสัตว์เลี้ยงของฮายาโตะ

.

.

.

ตอนเช้ามืด ก่อนที่พระอาทิตย์จะขึ้น

ฮายาโตะนั้นได้ตื่นเช้าขึ้นมานั่งอยู่กองไฟพร้อมกับเอนหลังพิงเจ้าคุมะที่หดตัวเล็กลงจนเหลือขนาดเท่าหมีขั่วโลก แล้วเลื่อนดูอะไรบางอย่าง

"นี่มากิ แล้วผมจะหาเหรียญที่ไหนมาซื้อของในร้านค้าของระบบล่ะ" ฮายาโตะถาม

'โฮสต้องทำภารกิจ จากบอร์ดของระบบให้สำเร็จเพื่อรับแต้ม ในการซื้อสินค้าค่ะ'

"ให้ตายสิ นี่ผมต้องทำภารกิจ หาซื้อ ที่ดิน สร้างบ้าน แบบนี้จริงๆน่ะหรอ" ฮายาโตะบ่นออกมา

'ค่ะโฮส'มากิพูด

'นายท่านคุยคนเดียวอีกแล้ว' เจ้าหมีคุมะนึกในใจ ก่อนจะนอนต่อ มันคิดถูกแล้วที่ติดตามนายท่านคนนี้

หลังจากที่ทุกคนตื่นนอนกันหมดแล้ว พวกเขาก็ได้ทำธุระส่วนตัว ก่อนจะรับประทานมื้อเช้า แล้วออกเดินทาง

การเดินทางนั้นเป็นไปอย่างราบลื่น ก่อนที่ฮายาโตะนั้นจะมองเห็นมังกรตัวใหญ่บินข้ามหัวของพวกเขาไป

"ดูเหมือนว่าเจ้ามังกรนั่นตั้งใจ จะไปโจมตีเมืองที่เรากำลังเดินทางไปนะ นายท่าน" เจ้าคุมะพูดออกมา ฮายาโตะที่กำลังขี่หลังมันอยู่ก็มีสีหน้าเหมือนกับว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

"ถ้าพลาดเมืองนี้ ต้องเดินทางอีกหลายวัน บ้าจริง คุมะ รีบตามเจ้ามังกรบ้านั่นไปเร็วเข้า พาทุกคนไปด้วยนะ!"ฮายาโตะพูดออกมา

ทันทีที่เขาพูดจบ เจ้าคุมะก็แปลงร่างกลับร่างเดิม ก่อนจะออกแรงกระโดดเพียงแค่ครั้งเดียว ก็พุ่งขึ้นสูงจนทะลุก้อนเมฆไปแล้ว สร้างความตกใจให้กับทุกคนที่เกาะอยู่บนหลังของมันเอามากๆ

.

.

.

ปัจจุบัน!

เรพิก้านั้นจ้องมองไปยังชายหนุ่มที่กำลังขี่หมีอยู่ มันทำให้หัวใจของเธอนั้นเต้นรัวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ก่อนที่เธอจะใช้สกิลตรวจสอบอีกครั้ง

"ไม่สามารถตรวจสอบได้..."

"นี่คือเมือง คอนเดียร์หรอ ดูคึกคักจังเลย เราพวกเราจะเข้าเมืองได้ตอนไหนล่ะ!" ฮายาโตะบ่นออกมา

ตุบ!

เรพิก้านั้นตัดสินใจกระโดดลงมาด้านล่างก่อนจะสั่งให้โทมัสเปิดประตูเมือง แน่นอนว่าการที่เธอโสดมา300กว่าปี แล้วมาเจอคนที่ใช่ มันก็ต้องมีอาการกันบ้าง

"เราชื่อเรพิก้า นายมีชื่อว่าอะไร"เธอพูดออกมา แม้แต่กลุ่มนักผจญภัยเองที่เห็นเธอก็แสดงอาการตกใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะถูกเรพิก้าไล่ไป จนตอนนี้เหลือเพียงแค่เธอและ ฮายาโตะเท่านั้น

"ผมหรอ ผมชื่อฮายาโตะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"ชายหนุ่มพูดออกมา

"นายน่ะ...จงมาแต่งงานกับเราซะดีๆ!"

"ห๊าาาา!"

จบ